Boekenlezer schreef:Oké, ik zei de dingen wat geprononceerd. Ik had het niet over jou, maar over de evangelischen. Ik wilde ook niet direct beweren dat zij op een zeer directe manier zich tegen Gods wet afzetten door die bagger te noemen o.i.d.
Maar ik ben het wel eens tegengekomen, een sfeer waarin wat neerbuigend werd gedaan over het OT en de wet van God. Ik zal dan evangelischen tegengekomen zijn van het beroerdere soort, zoals die blijkbaar ook bestaan. Ik weet dat ze niet allemaal hetzelfde zijn.
Gelukkig

Het juiste zicht hebben op wet en evangelie is niet zo eenvoudig. Ik heb daar zelf ook wel eens mee geworsteld.
Als jij dus zegt dat er mensen zijn die slaaf zijn van de wet - ik weet overigens niet eens hoe je dat concreet precies bedoelt - kan ik me voorstellen dat het er mee te maken kan hebben dat hun geloofsinzicht daarin nog niet helemaal rijp is. Misvattingen zijn er gegarandeerd onder het kerkvolk, ook op veel andere punten in de geloofsleer.
Even een verduidelijking op het "slaaf zijn van de wet". Voor sommige mensen is de wet een last. Dit mag niet, dat mag niet. De wet is iets wat ze
moeten naleven, om in het reine met God te komen. Dat is de wereld op zijn kop. We worden niet zalig door de wet na te leven... maar Jezus maakt ons rechtvaardig voor God... en de wet wordt dan iets wat we mogen naleven. Als je andersom redeneert ben je volgens mij slaaf van de wet.
Maar Paulus zegt in dit hoofdstuk nog iets meer. Iets wat we onszelf ook moeten aantrekken, waarin we echt gewaarschuwd worden, persoonlijk en als kerk. Want ik merk zovaak die rivaliteit tussen kerken, ruzie en wist, elkaar zwart maken etc. Ik heb even vet gemaakt wat daarop van toepassing is:
13 Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde, 14 want de hele wet is vervuld in één uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’ 15 Maar wanneer u elkaar aanvliegt, pas dan maar op dat u niet door elkaar wordt verslonden. 16 Ik zeg u dus: laat u leiden door de Geest, dan bent u niet gericht op uw eigen begeerten. 17 Wat wij uit onszelf najagen is in strijd met de Geest, en wat de Geest verlangt is in strijd met onszelf. Het een gaat in tegen het ander, dus u kunt niet doen wat u maar wilt. 18 Maar wanneer u door de Geest geleid wordt, bent u niet onderworpen aan de wet. 19 Het is bekend wat onze eigen wil allemaal teweegbrengt: ontucht, zedeloosheid en losbandigheid, 20 afgoderij en toverij, vijandschap, tweespalt, jaloezie en woede, gekonkel, geruzie en rivaliteit, 21 afgunst, bras- en slemppartijen, en nog meer van dat soort dingen. Ik herhaal de waarschuwing die ik u al eerder gaf: wie zich aan deze dingen overgeven, zullen geen deel hebben aan het koninkrijk van God. 22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft. 24 Wie Christus Jezus toebehoort, heeft zijn eigen natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen. 25 Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. 26 Laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen.Zijn we als gereformeerden/reformatorischen beter dan de evangelischen? Nee, we zijn allemaal zondaars.
Het valt mij op dat mensen dit heel makkelijk zeggen... maar vaak uit de praktijk toch het tegendeel blijkt. Ze zeggen: We zijn allemaal zonders, we zijn allemaal slecht. Maar ondertussen vinden ze hun eigen kerkleer beter dan die van de ander (ok kan ik me nog iets bij voorstellen), vinden ze de liturgie beter dan de ander (daar lezen ze niet de 10 geboden, beetje jammer), vinden ze het feit dat in eigen kerk het wat nuchterder en gewoner is beter... Vaak blijkt dat mensen hun eigen kerk toch een stuk beter vinden dan die ander. Daarom is er ook geen samenwerking mogelijk... Want ze doen dit niet goed, dat niet goed... die ander moet zich eerst maar eens aanpassen en dan praten we verder...
[quoteWaar ik echter wel falikant tegen ben, dat is die evangelische hype van tegenwoordig, waarin gereformeerden denken dat hun eigen kerk voor de honden nauwelijks deugt en dat ze voor compensatie bij de evangelischen zouden moeten wezen. Dat soort mensen kijken niet in de eerste plaats zo objectief mogelijk naar wat de Bijbel te zeggen heeft, maar vinden vooral dat het gras bij de buren groener is. De gereformeerde belijdenis zou niet deugen, en dat soort onzin. Daar gruw ik van.[/quote]
Het gaat niet om die belijdenis. Hooguit om het feit dat die belijdenis wordt overgewaardeerd. De evangelische "hype" is niet zo moeilijk om te verklaren. Mensen willen echtheid. Ze willen voor die relatie met Jezus gaan. In veel traditionele kerken zijn de vormen voor het gevoel van sommigen (het is dus geen feit maar gevoel) niet echt. Het is nogal strak en vaak zelfs star. Je zingt met een strak gezicht voor je uit. Er wordt je hele leven lang uit de cathechismus gepreekt. Als je een keer een spijkerbroek aanhebt kijken mensen je vreemd aan. Dogmatiek is erg belangrijk.
Mensen willen horen over een levende relatie met Hem... en dat ook in praktijk kunnen brengen. Ook in de kerk. Voor het gevoel van sommige mensen is daar geen ruimte voor in traditionele kerken. Ze vinden evangelische gemeenten fijn omdat het lekker hedendaags is... maar ook natuurlijker. Als je blij bent kan je blij zijn en hoef je je niet in te houden. Er wordt niet constant over dogma's gediscussieerd enzovoorts. Nogmaals, dit is het gevoel van een redelijk grote groep mensen. Anderen kunnen dit anders ervaren en vinden de traditionele kerken wel heel goed. Maar soms krijgen inderdaad verkeerde dingen prioriteit in de traditionele kerken. Terecht merk je op dat de evangelische kerken de rekening zijn die de traditionele kerken gepresenteerd krijgen. In plaats van dus afgunstig naar de evangelische kerken te wijzen moeten we onszelf eens achter de oren gaan krabben. Wat gaat er mis bij ons? Waarom stootten we soms mensen die toch oprecht christen zijn, af?
Het is prima dat we de wet in de kerk lezen. Maar zijn we soms niet te theoretisch ingesteld? Naastenliefde staat centraal in de wet. We lezen elke zondag uit de wet... maar wat missen we soms toch een hoop naastenliefde. Iedere zondag horen we de 10 geboden. Maar wat falen we soms die in praktijk te brengen.
En dat vind ik belangrijk. We hameren zo op het iedere zondag uit de wet lezen. En als dat ergens anders niet gebeurd zeggen we: Nou ja, das wel een beetje jammer. Maar het gaat er niet om of je iedere keer de wet voorleest. Het gaat er om of men de wet naleeft. Als we naar evangelische kerken gaan kijken moeten we er niet op letten of men de weet er voorleest, maar of men de wet naleeft.
Ik zal niet gaan beweren dat de gereformeerde kerken geen gebreken vertonen of hebben vertoond in prediking en pastoraat. Maar dat is geen reden om het kind met het badwater weg te gooien. Geen reden voor een evangelikaalslag (= verarming!). Daar is de gereformeerde leer véél te rijk voor. De genoemde gebreken liggen dus niet aan de leer.
Klopt... het zit hem niet in de leer. Alleen soms hoe er mee om wordt gegaan. Daarom moeten we ons juist niet afzetten tegen evangelische christenen maar de handen in elkaar slaan.... en de positieve kanten van elkaar (want zowel de gereformeerde kerken als de evangelische kerken hebben veel positieve punten) overnemen... of mooier nog, koppelen. Van elkaar leren, in plaats van ons tegen elkaar afzetten.
Maar voordat we zover zijn zullen we eerst naast elkaar moeten gaan staan... Nu gaan we vaak boven de ander staan. We vinden onszelf toch wel beter dan die ander en zijn te trots (op onze traditie en zo) om toe te geven dat er een hoop dingen in onze kerk beter kunnen. Zolang we onszelf beter vinden dan de ander wordt het heel lastig om van elkar te leren, om de handen ineen te slaan. Zolang we vinden dat die ander eerst een hoop moet aanpassen voordat er over samenwerking kan worden nagedacht missen we naastenliefde en overtreden we dus de wet.
Zo is de evangelische beweging ook een reactie op verkeerde dingen van de kerken. Maar dan meer in deze tijd. Een reactie op zaken, die erg veel lijken op de kwalen van de Gereformeerde Kerk in de 17de en 18de eeuw: dorheid in de prediking, doodsheid in het geloofsleven van de kerkleden, vrijzinnige slapperdebapsieprediking waar je geestelijk honger onder lijdt.
Dat zijn dus onbetaalde rekeningen: echt serieuze fouten van de kerk(en) die er niet horen te zijn.
De vraag is: Wat doen we hier als kerk mee? Laten we alles zoals het is? Of zien we fouten van onze kant in en willen we van elkaar leren? Want van tegenbewegingen valt vaak een hoop te leren hoor.