Ik herken de meerwaarde die een specifieke taal aan de inhoud geeft zelf ook wel. Ik heb dat zelf voornamelijk met muziek (en dan doel ik niet op Opwekkingsliederen). Inhoud en vorm kunnen elkaar enorm versterken.
Wat ik wel vreemd vind is dat je dit hebt bij het lezen van theologische werken. Ik bedoel, je praat over de werken van de oudvaders alsof het kunstwerken zijn, waarbij de vorm uiterst belangrijk is. De muziek waar ik het over had is kunst en is ook als zodanig bedoelt. Ik heb niet de indruk dat de theologische werken waar jij het over hebt geschreven zijn als kunstuiting. Ik heb het idee dat als de oudvaders dit soort dingen zouden lezen zo iets zouden hebben van "vertaal het ajb in hedendaags nederlands zodat de inhoud weer toegankelijk wordt".
Dat God blijkbaar Zelf hiermee aangeeft hoe genadig Hij destijds deze mensen met Zijn Geest bedeeld heeft, dat Hij nu, eeuwen later, nog door hen, in die ongewijzigde oude taal wil werken.
Tja, wat zeggen ze dan ook alweer? God kan met een kromme stok een rechte slag slaan?
Klaas
