Berichtdoor Elsa » 23 jan 2003 01:21
Ik heb er even over nagedacht of ik dit verhaal hier kwijt wil, maar ik denk dat het toch goed is, omdat een persoonlijke ervaring vaak wel meerwaarde heeft.
In eerste instantie zijn onze kinderen niet ingeënt volgens de normale inentingsgewoonten.
Ikzelf twijfelde in die tijd. Mijn man niet. Inenten was geen gewoonte in onze omgeving.
Na veel nadenken hebben wij (m.n. ik) ervoor gekozen om tóch in te enten. Dit besluit heb ik niet zomaar genomen. Daar is veel onderzoek en gebed aan vooraf gegaan.
De oudsten hebben toen een soort 'inhaalmanoeuvre' gemaakt. De (toen de) jongste kon het gewone inentingsprogramma volgen. Die jongste was toen ons derde kindje.
Dit kindje is toen behoorlijk ziek geworden van zo'n prik.
Voor mijn man was het toen klaar: "Stoppen en wel direct".
Ik heb het daar wel moeilijk mee gehad.
Wij kregen toen een vierde kindje. Dat werd, uiteraard, niet ingeënt.
Ons vierde kindje liep kinkhoest op toen ze negen maanden oud was. Drie keer (!) heb ik haar 'voor dood' in mijn handen gehad. Toen is ze opgenomen in het ziekenhuis. Daar lagen nog twee kinkhoestgevalletjes. (Ingeënte gevalletjes, overigens.)
Hoe zwaar dát was, kán ik (wil ik hier ook niet) niet verwoorden..................
Zó ziek................... Niet ingeënt................... MIJN kindje................ En NU????????????????
Ik heb toen een heel byzondere genade ervaren: ik kon dit kindje helemaal overgeven in de handen van God. Als ze in Zijn handen was, dan was ze goed af! Oók als ze van mij werd afgenomen!
Laten we eerlijk zijn: ik ben heel blij dat ze is blijven leven! Maar toen, toen God zo duidelijk Zijn genade schonk van een volkomen overgave, toen was het voor mij, wel heel verdrietig, maar toch GOED geweest, óók als zij was overleden.
Dit is voor mij een bevestiging geweest dat het, in mijn geval, goed was geweest, dat besluit om niet in te enten.
Met dit verhaal spreek ik absoluut geen oordeel uit. Dit is een heel persoonlijke ervaring. Wel een ervaring overigens waar ik toch toch met veel 'vreugde' (dit is niet het goede woord) op terugkijk. Zó dicht bij de Heere ben je niet elke dag..................
Woorden zijn de struikelstenen voor iedere toenadering.
- Louis Paul Boon