vervolg op "uw ziel"

[Cisca]

Zonder geloof ben ik ook gelukkig, dus, dat hou ik maar zo.

Die gedachte is waanzin. Je denkt dat je gelukkig bent, maar dat maakt de duivel je maar wijs. Je bent doodongelukkig als je dat geloof in Christus niet bezit.

Waarom denken mensen dat toch altijd voor anderen te weten?

Ik probeer Gods Woord te laten spreken.

Cisca, ik hield het alleen maar voor omdat ik niet kan aanzien dat er mensen voor eeuwig verloren gaan. Dat geluk wat je nu hebt vervult je hart toch niet volledig?

Jawel hoor, vroeger heb ik ook gedacht, dat het niet zou kunnen, dat blijkt dus anders te zijn.

Uit je reactie begrijp ik dat je er in het verleden veel mee bezig geweest bent. De Heere mocht er nog op terug komen.

Caprice, ik begrijp, dat je dit oprecht meent, dat waardeer ik erg, en respecteer het ook, daarom wil ik je ook niet kwetsen, maar, juist bij alles wat ik mee heb moeten maken, heb ik geen steun, kracht of aanwezigheid van god, of zo je wilt de heere, ondervonden, terwijl ik er echt langdurig om heb gevraagd, dan zal hij er later ook wel niet op terugkomen, vandaar dat ik tot mijn conclusie gekomen ben, daardoor denk ik ook, dat er geen leven na de dood is.
Mocht het later blijken toch anders te zijn, dan behoor ik vast tot degenen die niet behouden zijn, maar dan komen we op het ingewikkelde onderwerp uitverkiezing terecht, daar ga ik verder geen discussie over aan.

[Riska]

Als kind ben ik doodgegooid met het Oordeel en de dag dat je voor de rechterstoel van God moest komen. Ik raakte dat niet kwijt - doodsangsten heb ik uitgestaan.
Zei die onderwijzer op school dat op die dag zon, maan en sterren als bloed en vuur naar beneden zouden komen. Liep ik langs de toenmalige kazerne in Groningen (mijn geboorteplaats) en keek ik naar de hemel. Als het bewolkt was dacht ik: "gelukkig, vandaag gebeurt het niet". Wist ik als kind veel over de wisselingen soms binnen enkele minuten van wolken en heldere hemel.

Maar ook diep in de volwassenheid raakte ik die angst niet kwijt.
Want ik was doemwaardig dat was me volstrekt duidelijk.

In een gesprek met onze predikant werd mij gezegd: "God heeft weet van wat jou is aangedaan en overkomen - Hij houdt daar zonder meer rekening mee... met jouw angst, jouw verdriet, jouw grote nood".

Misschien, ik weet het niet en wellicht zeg ik iets wat absoluut niet verantwoord is, maar misschien is God wel veel groter dan wij denken en rekent hij de mens die bv. Ciska ertoe heeft gebracht niet meer te geloven, alles wel veel en veel zwaarder aan, dan dat Ciska het geloof heeft opgegeven.

Niet voor niets is mijn onderschrift: 'omdat Gij het zijt, groter dan ons hart'...

[Pierro]

Als kind ben ik doodgegooid met het Oordeel en de dag dat je voor de rechterstoel van God moest komen. Ik raakte dat niet kwijt - doodsangsten heb ik uitgestaan.
Zei die onderwijzer op school dat op die dag zon, maan en sterren als bloed en vuur naar beneden zouden komen. Liep ik langs de toenmalige kazerne in Groningen (mijn geboorteplaats) en keek ik naar de hemel. Als het bewolkt was dacht ik: "gelukkig, vandaag gebeurt het niet". Wist ik als kind veel over de wisselingen soms binnen enkele minuten van wolken en heldere hemel.

Maar ook diep in de volwassenheid raakte ik die angst niet kwijt.
Want ik was doemwaardig dat was me volstrekt duidelijk.

In een gesprek met onze predikant werd mij gezegd: "God heeft weet van wat jou is aangedaan en overkomen - Hij houdt daar zonder meer rekening mee... met jouw angst, jouw verdriet, jouw grote nood".

Misschien, ik weet het niet en wellicht zeg ik iets wat absoluut niet verantwoord is, maar misschien is God wel veel groter dan wij denken en rekent hij de mens die bv. Ciska ertoe heeft gebracht niet meer te geloven, alles wel veel en veel zwaarder aan, dan dat Ciska het geloof heeft opgegeven.

Niet voor niets is mijn onderschrift: 'omdat Gij het zijt, groter dan ons hart'...

Kijk en daar hebben we dus waar het hier om draait; het niet willen geloven! Nu zeg je dat er iemand is geweest die Ciska mogelijk van het geloof heeft gebracht, dat getuigt dan wel degelijk van je eigen zwakheid! Want het gaat er nooit om wat de mensen over/tegen ons zeggen mtb ons geloof! Het gaat om onze relatie tot God! En als je je dan probeert te verschuilen achter zogenaamde afzwakkingen o.i.d. van anderen dan ben je mijns inziens ver afgedwaald.... Het spijt me dat ik dat moet zeggen....
Want het hangt mijns inziens absoluut niet af van wat mensen ons doen mbt tot ons geloof.... Als je het daaraan op moet hangen is het hele geloof weg lijkt me, aangezien het een levende relatie tot God veronderstelt! En enkele regels daarboven zeg je dat God rekening houdt met onze omstandigheden en van ons afweet in alles; daar ben ik het zeker mee eens! Maar ook juist in deze zaken als mensen ons proberen af te brengen van het geloof, dan zou je juist dat aan Hem voor moeten leggen! En niet stoppen met geloven want dan stel je een mens hoger dan God..... Maar goed ik ken de situatie verder niet, maar zoals die hier heel kort geschetst wordt in de reacties, vind ik het bedroevend.....

[Pierro]

Zonder geloof ben ik ook gelukkig, dus, dat hou ik maar zo.

Die gedachte is waanzin. Je denkt dat je gelukkig bent, maar dat maakt de duivel je maar wijs. Je bent doodongelukkig als je dat geloof in Christus niet bezit.

Waarom denken mensen dat toch altijd voor anderen te weten?

Ik probeer Gods Woord te laten spreken.

Cisca, ik hield het alleen maar voor omdat ik niet kan aanzien dat er mensen voor eeuwig verloren gaan. Dat geluk wat je nu hebt vervult je hart toch niet volledig?

Jawel hoor, vroeger heb ik ook gedacht, dat het niet zou kunnen, dat blijkt dus anders te zijn.

Uit je reactie begrijp ik dat je er in het verleden veel mee bezig geweest bent. De Heere mocht er nog op terug komen.

Caprice, ik begrijp, dat je dit oprecht meent, dat waardeer ik erg, en respecteer het ook, daarom wil ik je ook niet kwetsen, maar, juist bij alles wat ik mee heb moeten maken, heb ik geen steun, kracht of aanwezigheid van god, of zo je wilt de heere, ondervonden, terwijl ik er echt langdurig om heb gevraagd, dan zal hij er later ook wel niet op terugkomen, vandaar dat ik tot mijn conclusie gekomen ben, daardoor denk ik ook, dat er geen leven na de dood is.
Mocht het later blijken toch anders te zijn, dan behoor ik vast tot degenen die niet behouden zijn, maar dan komen we op het ingewikkelde onderwerp uitverkiezing terecht, daar ga ik verder geen discussie over aan.

Het spijt me voor je, maar op grond van God's Woord moet ik je toch zeggen dat God op alles in ons leven terug zal komen.... Wij zullen rekenschap af moeten leggen van al onze daden, woorden en gedachten! Op die grote dag zullen wij allemaal voor God's troon staan om geoordeeld te worden over ons leven... En dan zal blijken wat we met Hem gedaan hebben in dit leven; Hem verloochend of in Hem geloofd....
Ik wil je in alle liefde wijzen op het feit dat er nu nog genade te krijgen is! Nu kan het nog, waarom zou je niet naar Hem vragen?! Er zijn twee mogelijkheden; of jij hebt gelijk of ik inzake wel of niet het eeuwige leven.... En aangezien het zo'n belangrijke zaak is waarom zou je dan niet geloven? Stel dat het toch waar is wat in de bijbel staat?! Wat dan?

[Pierro]

Hm, ik vind de veroordelende manier van reageren, hoe liefdevol die ook bedoeld mag zijn, niet zo vriendelijk overkomen.

Ze voelt zich gelukkig en dan zijn er anderen die gaan beweren dat ze dat niet is.... en gelijk reacties als: Och het bedroeft mij hoe je praat.... En dan vervolgens hopen dat die mensen nog naar je luisteren ook

Ik weet niet hoor maar dat soort "evangelisatiemethoden" lijken mij nou niet echt goed. Begin eens te luisteren naar mensen, naar argumenten, motivatie voor hun standpunt etcetera...

Misschien is het inderdaad wat veroordelend overgekomen maar daar mag je mij altijd op wijzen... Graag zelfs! Dat kan namelijk nooit de bedoeling zijn! Wat wel zo is; ik wil in de reacties op grond van de bijbel wel reageren... En als er dan meningen uitgesproken worden die daar lijnrecht tegenin gaan vind ik dat bedroevend. Dat is gewoon mijn persoonlijke mening en daar veroordeel ik niemand mee.... Het probleem is dat iedereen alles mag zeggen maar als ik iets constateer op grond van God's Woord en een reactie bedroevend vind dan mag dat ineens niet meer?!

[Pierro]

Waar ik vaak moeite mee heb is dat uitgegaan wordt van het eeuwig leven. Als je nu gelooft mag je straks ingaan en heb je eeuwig leven.
Als iemand zegt in het nu gelukkig te zijn, al dan niet gelovend, dan hecht ik daar waarde aan.
Want wij leven in het nu. En teveel hebben iets over zich van: "stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw".
Dat zal best wel, maar ik heb er in het nu niets aan. Als er problemen zijn - en soms groeien ze je bijna over het hoofd - als mensen jou kwetsen en beschadigen - en ook gelovige mensen doen dat naar de ander toe - dan is voor mij dat eeuwig leven, dat 'stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw' goedkope troost.

Ik denk dat veel mensen eens zouden moeten nagaan waarom er mensen zijn als Cisca, die aanvankelijk wel degelijk geloofden, maar het nu terzijde hbeben gelegd en of eigen leven van dien aard is dat wij een "levende brief zijn, door een ieder gelezen" van Gods erbarmen en liefde.
Want het gaat niet alleen om onze eigen ziel - wij kunnen die ook beschadigen, wanneer wij door ons gedrag, door onze houding, anderen doen afwenden van het geloof.

Het 'stil maar, wacht maar alles wordt nieuw' is mijns inziens juist een hoopvolle boodschap. Als je gelooft in het eeuwige leven, wat zijn dan die paar jaren dat je hier op aarde moet vertoeven?!!! Niets lijkt me! En ik geef direct toe dat het hier dan heel zwaar kan zijn, maar dan is het toch juist geweldig om te geloven/hopen op een toekomst die eeuwig beter is?!
Ik snap je redenatie niet helemaal......
Daarnaast blijf ik het nog steeds een aparte zaak vinden dat mensen ons af kunnen brengen van het geloof.... Dan is het mijns inziens geen waar geloof (geweest) Aangezien dat een relatie is met God! En God zal nooit Zijn werk teniet doen! Hij zal Zijn kinderen nooit meer loslaten.... Er kunnen zeker periodes in het leven zijn die ontzettend donker zijn, maar toch zal God Zijn kinderen nooit meer laten gaan! En dat is onvoorstelbaar hoopvol om daarop te vertrouwen! Dat geeft nieuw leven!

[Riska]

Kijk en daar hebben we dus waar het hier om draait; het niet willen geloven! Nu zeg je dat er iemand is geweest die Ciska mogelijk van het geloof heeft gebracht, dat getuigt dan wel degelijk van je eigen zwakheid! Want het gaat er nooit om wat de mensen over/tegen ons zeggen mtb ons geloof!

Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde, zou ik zo zeggen.

Waar ik op doel is dat mensen het soms ongelooflijk hard te verduren krijgen door gelovigen. Afgebroken, volledig kapotgemaakt, voor het leven beschadigd.
Als je dan blijft geloven is dat een zwaar bevochten geloof en ik kan mij mensen voorstellen die afhaken.Misschien zou enig inlevingsvermogen niet misstaan...

[Cisca]

Want het hangt mijns inziens absoluut niet af van wat mensen ons doen mbt tot ons geloof....

Dat ben ik absoluut niet met je eens, de situatie waarin je zit, de mensen om je heen, hebben wel degelijk invloed op iemands leven, de omgeving maakt voor een deel de mens.
Men kan best "vrome" taal gebruiken, en o zo goed weten hoe een ander het allemaal moet doen, als de praktijk daar echter schrijnend haaks op staat, men alleen van zichzelf houdt, anderen alleen als gebruiksvoorwerp ziet, en zoals ik al eerder gezegd heb, god zich dan niet laat vinden, terwijl ik er echt langdurig om heb gevraagd, dan blijf je wel met een grote kater achter hoor, je voelt je echt voor de gek gehouden.

Wij zullen rekenschap af moeten leggen van al onze daden, woorden en gedachten! Op die grote dag zullen wij allemaal voor God's troon staan om geoordeeld te worden over ons leven... En dan zal blijken wat we met Hem gedaan hebben in dit leven; Hem verloochend of in Hem geloofd....

Dan zullen er enkele predikanten - die ik van zeer nabij ken - heel raar staan te kijken, o.a. iemand die dus iedere week de wet voor leest, terwijl het predikantsechtpaar zelf voor het gemak het, eert uw vader en uw moeder, niet in praktijk bracht, en aan de rest van de familie over liet, ja het was niet makkelijk, voor die ander zelfs nog moeilijker, voor mij maakt het alles niet geloofwaardiger.
Om over andere denigrerende uitlatingen, en handelswijze van deze predikanten nog maar te zwijgen.

Er zijn twee mogelijkheden; of jij hebt gelijk of ik inzake wel of niet het eeuwige leven.... En aangezien het zo'n belangrijke zaak is waarom zou je dan niet geloven? Stel dat het toch waar is wat in de bijbel staat?! Wat dan?

Je denkt toch niet dat ik me voor de 2e keer in een keurslijf laat duwen, en me laat leven, in plaats van te leven.
Als het toch waar zou zijn, nou en, erger dan de hel die mijn leven al geweest is kan het vast niet zijn, dat risico durf ik dus best te nemen.

Waar ik op doel is dat mensen het soms ongelooflijk hard te verduren krijgen door gelovigen. Afgebroken, volledig kapotgemaakt, voor het leven beschadigd.
Misschien zou enig inlevingsvermogen niet misstaan...

Kijk, dit is het, er is gelukkig iemand die het begrijpt.

[frekje]

Ik denk dat alle refowebbers hier eerst de achtergrond van Cisca moeten weten voordat ze zomaar conclusies kunnen trekken. Trekken zomaar sommige conclusies terwijl ze Cisca daar pijn mee kunnen doen. Trekken zomaar conclusies terwijl ze zich niet afvragen of het wel de juiste zijn.

Je mag best een ondersteunend iets, of een bemoedigend iets gaan zeggen, maar houd ook rekening met de persoon zelf.

Cisca, ik ben bang dat voor jou er niets meer is wat overtuigend kan zijn. Alles denk je te hebben verloren, en hebt God nu maar verlaten.
Ik weet dat ik je hier niet mee help, maar Jezus staat de hele dag met wijd uit gestrekte armen op je te wachten omdat Hij niet wil dat je verloren gaat. En nu kun je dat niet voelen, dat hoeft ook niet, maar het Woord zegt het. En nu geloof je daar niet in... Blijf toch hopen zou ik zeggen, hoewel je het ook echt niet meer wil. Uit de diepste ellenden wil God altijd nog uithelpen.
(ik weet niet of ik hier ook nog dingen gezegd heb die niet gezegd kunnen worden, maar ik hoop dat je het begrijpt)

[Pierro]

Want het hangt mijns inziens absoluut niet af van wat mensen ons doen mbt tot ons geloof....

Dat ben ik absoluut niet met je eens, de situatie waarin je zit, de mensen om je heen, hebben wel degelijk invloed op iemands leven, de omgeving maakt voor een deel de mens.
Men kan best "vrome" taal gebruiken, en o zo goed weten hoe een ander het allemaal moet doen, als de praktijk daar echter schrijnend haaks op staat, men alleen van zichzelf houdt, anderen alleen als gebruiksvoorwerp ziet, en zoals ik al eerder gezegd heb, god zich dan niet laat vinden, terwijl ik er echt langdurig om heb gevraagd, dan blijf je wel met een grote kater achter hoor, je voelt je echt voor de gek gehouden.

Wij zullen rekenschap af moeten leggen van al onze daden, woorden en gedachten! Op die grote dag zullen wij allemaal voor God's troon staan om geoordeeld te worden over ons leven... En dan zal blijken wat we met Hem gedaan hebben in dit leven; Hem verloochend of in Hem geloofd....

Dan zullen er enkele predikanten - die ik van zeer nabij ken - heel raar staan te kijken, o.a. iemand die dus iedere week de wet voor leest, terwijl het predikantsechtpaar zelf voor het gemak het, eert uw vader en uw moeder, niet in praktijk bracht, en aan de rest van de familie over liet, ja het was niet makkelijk, voor die ander zelfs nog moeilijker, voor mij maakt het alles niet geloofwaardiger.
Om over andere denigrerende uitlatingen, en handelswijze van deze predikanten nog maar te zwijgen.

Er zijn twee mogelijkheden; of jij hebt gelijk of ik inzake wel of niet het eeuwige leven.... En aangezien het zo'n belangrijke zaak is waarom zou je dan niet geloven? Stel dat het toch waar is wat in de bijbel staat?! Wat dan?

Je denkt toch niet dat ik me voor de 2e keer in een keurslijf laat duwen, en me laat leven, in plaats van te leven.
Als het toch waar zou zijn, nou en, erger dan de hel die mijn leven al geweest is kan het vast niet zijn, dat risico durf ik dus best te nemen.

Waar ik op doel is dat mensen het soms ongelooflijk hard te verduren krijgen door gelovigen. Afgebroken, volledig kapotgemaakt, voor het leven beschadigd.
Misschien zou enig inlevingsvermogen niet misstaan...

Kijk, dit is het, er is gelukkig iemand die het begrijpt.

Dan heb je mijns inziens toch een verkeerde indruk van wat het geloof inhoudt... Het betreft een relatie met God! Een liefdesdienst! Omdat Hij Zijn eigen Zoon aan ons gegeven heeft zodat wij gezuiverd kunnen worden in dat vergoten bloed! God heeft ons verder nog de bijbel gegeven, waarin staat Wie Hij is! En als je oprecht bidt en met alles in je Hem smeekt om genade dan zul je dat ook ontvangen! En niet altijd direct op onze tijd, maar dat is niet meer dan terecht, maar ontvangen zullen we het! Daar staat Zijn eigen Woord garant voor. En in je gebed mag je in alle oprechtheid Hem daar ook op wijzen en dan zal Hij je ook verhoren!

En dat je in je omgeving misschien een hele foute indruk meegekregen hebt van de kerk is dieptriest. Nogmaals ik ken de situatie niet, maar wat je zegt moet zeker frustrerend zijn... En dat er enkele predikanten zijn die het 'niet goed' doen, tja daar kan ik ook weinig aan doen....
Het zijn ook maar mensen, met al hun strijd en moeiten.... Daarbij komt dat die predikanten echt niet representatief zijn voor de hele kerk en het geloof.... Dus mijns inziens zou je ook best naar een andere kerk kunnen gaan.... Maar nogmaals; niemand is heilig hier dus dat kun je ook niet verwachten... Wel is het zo dat als je op grond van God's Woord fouten (meent) te bespeuren in het levensstijl van predikanten, je ze daar zeker op mag/moet wijzen! En als ze daar dan niet naar willen luisteren dan kun je zeker je twijfels hebben bij dat soort mensen, want dat zou betekenen dat ze God's Woord in de wind slaan.
En dan is het mijns inziens zeker nog geen zaak om het hele geloof maar vaarwel te zeggen! En ik heb niet in jouw situatie gestaan en ik weet denk ik niet hoe frustrerend het is, maar een ding weet ik wel zeker: de dienst van God is een liefdesdienst! Daar zul je nooit in een keurslijf gegoten worden! Aangezien dat dan niet nodig zal zijn, omdat je zelf een relatie met Hem hebt!

[Cisca]

Ik denk dat alle refowebbers hier eerst de achtergrond van Cisca moeten weten voordat ze zomaar conclusies kunnen trekken. Trekken zomaar sommige conclusies terwijl ze Cisca daar pijn mee kunnen doen. Trekken zomaar conclusies terwijl ze zich niet afvragen of het wel de juiste zijn.

Dat heb je heel goed gezien.
Omdat ik heel open en eerlijk over mezelf ben, staat er in diverse topic's al heel wat over wat ik allemaal heb meegemaakt, daar wil ik het dus maar bij laten, het is niet mijn bedoeling anderen in een kwaad daglicht te zetten, of onenigheid te veroorzaken en te krijgen

Cisca, ik ben bang dat voor jou er niets meer is wat overtuigend kan zijn.

Inderdaad, des te meer, omdat ik nu eindelijk, ondanks alles toch nog gelukkig ben.

(ik weet niet of ik hier ook nog dingen gezegd heb die niet gezegd kunnen worden, maar ik hoop dat je het begrijpt)

Wat mij betreft heb je niets gezegd, wat niet gezegd zou kunnen worden, eerder heb ik het idee, dat je er tenminste moeite voor doet om begrip voor iemand op te brengen, dat is altijd fijn om te merken.

Dan heb je mijns inziens toch een verkeerde indruk van wat het geloof inhoudt... Het betreft een relatie met God! Een liefdesdienst! Omdat Hij Zijn eigen Zoon aan ons gegeven heeft zodat wij gezuiverd kunnen worden in dat vergoten bloed! God heeft ons verder nog de bijbel gegeven, waarin staat Wie Hij is! En als je oprecht bidt en met alles in je Hem smeekt om genade dan zul je dat ook ontvangen! En niet altijd direct op onze tijd, maar dat is niet meer dan terecht, maar ontvangen zullen we het! Daar staat Zijn eigen Woord garant voor. En in je gebed mag je in alle oprechtheid Hem daar ook op wijzen en dan zal Hij je ook verhoren!

Je begrijpt het echt niet hè, dat blijkt wel.
Ik weet heel goed wat geloven is, ben daar heel serieus en oprecht mee omgegaan, daarom heeft het me destijds ook zo veel strijd gekost, om te moeten erkennen, dat hetgene wat me zo dierbaar was, niet bestond.

Wat mij betreft einde discussie, ik ga best ver, maar ben niet van plan alle details van m'n leven hier neer te zetten, dan kan ik beter een boek gaan publiceren, hoewel, het zou wel een hele serie worden, die moeite vind ik het niet meer waard.

[Riska]

En bij de reactie van Cisca sluit ik me van harte aan!

[Marnix]

Hm, ik vind de veroordelende manier van reageren, hoe liefdevol die ook bedoeld mag zijn, niet zo vriendelijk overkomen.

Ze voelt zich gelukkig en dan zijn er anderen die gaan beweren dat ze dat niet is.... en gelijk reacties als: Och het bedroeft mij hoe je praat.... En dan vervolgens hopen dat die mensen nog naar je luisteren ook

Ik weet niet hoor maar dat soort "evangelisatiemethoden" lijken mij nou niet echt goed. Begin eens te luisteren naar mensen, naar argumenten, motivatie voor hun standpunt etcetera...

Misschien is het inderdaad wat veroordelend overgekomen maar daar mag je mij altijd op wijzen... Graag zelfs! Dat kan namelijk nooit de bedoeling zijn! Wat wel zo is; ik wil in de reacties op grond van de bijbel wel reageren... En als er dan meningen uitgesproken worden die daar lijnrecht tegenin gaan vind ik dat bedroevend. Dat is gewoon mijn persoonlijke mening en daar veroordeel ik niemand mee.... Het probleem is dat iedereen alles mag zeggen maar als ik iets constateer op grond van God's Woord en een reactie bedroevend vind dan mag dat ineens niet meer?!

Dat snap ik... maar verplaats je eens in de ander. Je zegt: dat je op grond van de bijbel reageert.... Maar wat heeft het voor een zin om mensen die niet geloven op grond van de bijbel te veroordelen als ze de bijbel wel kennen maar niet geloven? Ik denk dat dat weinig zal uitwerken. Natuurlijk mag je het erg vinden.... maar die ander heeft er niks aan als je dat zegt, sterker nog, het kan juist tegenstaan... Wat is dan de waarde van het tegen hem/haar zeggen? Je moet denk ik in zo'n geval niet iemand gaan vertellen wat hij/zij mist.... want dan heb je een negatieve insteek. Begin eens met wat jij hebt. En als dat geluk is en die ander heeft dat ook, zeg dan niet: Ja maar jou geluk is niet echt. Daar kun je niet over oordelen. Ga dan eens naar de overeenkomsten en de verschillen kijken. Dan kun je bijvoorbeeld ontdekken dat jou geluk misschien van langere duur is en meer perspectief geeft en daar over verder praten. Op die manier krijg je betere gesprekken dan wanneer je zegt: Dat vind ik droevig... dat motiveert zo iemand denk ik niet echt om er over door te gaan.

[Pivo]

Het is jammer dat God geschaad wordt door dingen die mensen elkaar aandoen! Het is begrijpelijk dat het dan moeilijk is om te geloven. Toch is moet je (hoe moeilijk het ook is) voor ogen houden dat gelovigen (oa dominees) ook maar mensen zijn en dat die ook zondigen. Er staat niet voor niks in de bijbel: vest op prinsen geen betrouwen. Nee we moeten op God zien! Ik kan me wel verplaatsen in Cisca maar toch gun ik haar ook het eeuwige geluk! Blijf niet steken bij wat mensen je aangedaan hebben!

[Jansen]

Hm, ik vind de veroordelende manier van reageren, hoe liefdevol die ook bedoeld mag zijn, niet zo vriendelijk overkomen.

Ze voelt zich gelukkig en dan zijn er anderen die gaan beweren dat ze dat niet is.... en gelijk reacties als: Och het bedroeft mij hoe je praat.... En dan vervolgens hopen dat die mensen nog naar je luisteren ook

Ik weet niet hoor maar dat soort "evangelisatiemethoden" lijken mij nou niet echt goed. Begin eens te luisteren naar mensen, naar argumenten, motivatie voor hun standpunt etcetera...

Ik heb Cisca met mijn reactie niet willen kwetsen en waar dit wel is gebeurd spijt mij dat oprecht! Ik ken haar situatie niet en ik wist dan ook niet dat ze gelovig is geweest. Ik hoopte alleen (en hoop nog steeds!) dat ze gehoor zal geven aan de uitnodiging die Jezus doet! (hoewel ik niet in de waan leef(de) dat dat door mijn post bewerstelligd zou worden!) Nou ja, iig spijt het mij dat ik aanstoot heb gegeven door mijn manier van schrijven. Zo zie je maar weer, nobody is perfect!