Galateia schreef:T.A.F. schreef:de meeste mensen die IVF ondergaan zijn er gewoon TE LAAT BIJ.
je weet het : wil je kinderen, dat moet je dat als vrouw eigenlijk doen tussen je 16e en 26e.
uiterlijk je 30e.
na je 30e neemt de vruchtbaarheid van een vrouw zeer snel af, (met 35 nog maar de helft van wat ie is op 30, en met 40 nog maar eenzevende)
en de kans op aandoeningen (waaronder lichamelijke beperkingen, autisme, adhd, verstandsmatige achterstand, etc) sterk toe.
Ook de kans op miskramen en complicaties neemt dan sterk toe.
artsen erkennen dat ruim 90% van de IVF behandelingen niet nodig zou zijn als mensen gewoon op tijd zouden beginnen met kinderen.
TAF, misschien een beetje ten overvloede, maar ik erger me nogal aan je reactie. Niets persoonlijks, maar laat ik het zo verwoorden: je doet een beetje lomp
Mijn zus in net bevallen op haar 31e van haar eerste kindje. Een kindje verwekt door IVF. En dit heeft NIETS met haar leeftijd te maken, maar met andere lichamelijke aandoeningen, waarvoor zij al meerdere malen geopereerd was. En toen mocht zij niet eens zwanger worden, omdat het te gevaarlijk was. Dit was misschien wel de enige kans die ze ooit in haar leven krijgt. Er zijn echt wel meer redenen voor IVF dan alleen leeftijd.
Dan. Er zijn genoeg vrouwen, die simpelweg nog geen relatie hebben voordat ze 26 zijn. Nu lees ik in een ander topic, dat je zelf 28 bent en nog vrijgezel. Dus, uhm, kunnen we nu concluderen, dat je een vrouw zoekt die behoorlijk wat jaren jonger is, zodat ze nog 'op tijd' aan kinderen kan beginnen?
En de vrouwen ouder dan 26 zonder relatie zijn echt niet allemaal bewust zonder relatie, hoor, en zijn echt niet allemaal allerlei opleidingen aan het afronden. Ik heb nog een leuke schoonzus in de aanbieding, bijna 30, leuke meid, maar helaas... nog steeds vrijgezel. En dat is echt geen bewuste keuze, ofzo. Ze zou het heel leuk vinden om te trouwen en een gezin te stichten...
Ik deed inderdaad een beetje lomp, daarvoor mijn excuses.
dit soort onderwerpen zijn beladen met gevoelens en dan meteen met "weetjes strooien" is niet bepaald de meest tactische aanpak.
er zijn altijd lange en pijnlijke verhalen aan verbonden.
Op deze verhalen is echter geen antwoord, alleen medeleven.
Als man zijnde zoek ik graag oplossingen, en dat is inderdaad niet altijd het meest tactische.
En ik ken het, hoewel ik ook wel vanaf mijn 16e rondkijk voor een partner heb ik ook nog niemand getroffen.
En sja ik beken wel, een jongere partner zou wel mijn voorkeur hebben al ga ik Gods weg hierin niet doorkruisen als Zijn wil anders is.
Als man heb je die keuze dan nog.. als vrouw zit er dan ook veel meer "druk" achter.... dan als man..
Omdat bij mij het eigenlijk altijd de vrouwen waren die relaties afkapten ben ik logischerwijs ook de verantwoordelijkheid voor het late trouwen daar vaak bij gaan leggen.
En hoewel daar zeker een kern in zal zitten, zijn er absoluut vast genoeg vrouwen die ook niet absurd hoge eisen aan een partner stellen maar gewoon niemand troffen voor een zekere leeftijd.
Toch moet er een veel breder probleem aan de hand zijn, want nooit eerder waren er zoveel vrijgezellen, en dat moet toch ook ergens door komen, en hoe is dat te veranderen? Ik wijd dit vooral aan emancipatie en individualisme, en ook aan verandere (verhoogde) eisen aan huwelijkspartners -> minder de neiging om in te schikken.
Dus wil daar toch ook een kritische voetnoot bij zetten.
Verder beken ik dat dit probleem vreemd voor mij is. In mijn ongelovige familie PLANT iedereen kinderen en ze krijgen ze meteen. Zelfs ondanks dat uitgestel en lange studies. Mensen die spraken "ja dat is niet zo vanzelfsprekend" kwamen en komen ergens over als "ja het is niet zo vanzelfsprekend dat je eten hebt hoor" waarbij je dan denkt, ja ergens anders misschien maar hier in dit land, wel.
Natuurlijk moet je dankbaarheid daarvoor blijven tonen naar God, maar de moeite met het idee van onvruchtbaarheid blijft wel voor me en het lijkt wel alsof het binnen geloofskringen veel vaker voorkomt (want ik hoort er in ongelovige kringen iig de kringen die ik ken, die van mijn familie en hun kennissen, eigenlijk nooit iets over)
Hoe groot IS het probleem van onvruchtbaarheid eigenlijk 1 op de hoeveel mensen is het, en binnen welke groepen komt het eigenlijk meer voor als bij andere?
Hierbij speelt ook mee dat het geen kinderen krijgen vaak enorm veel aandacht krijgt.. maar dat vrijgezelle personen die geen partner kunnen vinden (of nog niet gevonden hebben) vrijwel geen aandacht krijgen, terwijl die stellen toch nog altijd elkaar hebben.. ook al hebben ze dan geen kids.
Dat speelt allicht ook mee in de vraag waarom dat ene onderwerp zoveel aandacht krijgt en zoveel andere onderwerpen van leed eigenlijk veel minder.
nogmaals mijn excuses voor eventuele gekwetste gevoellens hierin, en ik hoop dat deze persoonlijke reactie duidelijk maakt waarom dit een voor mij nog steeds "vreemd" onderwerp is.
e meeste van mijn vriendinnen waren over de 30 toen ze hun eerste kind kregen (en vaak ook binnen een jaar na het 'beginnen'). Ik was 21 toen we hoorden dat wij naar de mens gesproken geen kinderen kunnen krijgen. Dus erm...
ik begrijp het op zich wel hoor maar wij leiden ons eigen leven.
zonnebril opzet 