meboy schreef: De verleiding is groot om in discussies te laten zien waarom homoseksualiteit in mijn geval werkt als instrument om God te loven en te prijzen. Maar daarmee komt de focus direct te liggen op datgene wat je eigenlijk niet in het midden wilt hebben.
Hier heb ik wel even over na moeten denken. En mijzelf ook wel die vraag gesteld of mijn homoseksualiteit voor mij werkt als een instrument om God te loven. Ik geloof het eigenlijk niet. Het is misschien juist steeds meer daarvan los komen te staan. Het lijkt misschien een beetje op wat jij eerder schreef:
Homoseksualiteit is een opzichzelf bestaande positieve liefdesvariant "punt". Die stelleing is voor veel mensen legitimatie voor hun eigen "zijn". Van daaruit hoeven er geen vragen meer worden gesteld. Geen aanknopingspunten meer worden gevonden; het rechtvaardigd elke vanuit homoseksualiteit gemotiveerde keus.
Maar is toch net even anders. Voor mij is homoseksualiteit geen positieve liefdesvariant, maar wel een geaardheid die sec op zich zelf staat. Maar zeker niet in het middelpunt. In zoverre dat het geen legitimatie vormt. Die legitimatie heb ik gevonden in een God die ons te gemoed komt.
Juist vanuit dat gegeven heb ik geen behoefte meer om nog meer vragen te gaan stellen, of allerlei andere bewijsgronden te gaan zoeken. Omdat je dan steeds verder verstrikt raakt in allerlei puur theologische discussies die voor verwarring zorgen. Zeker ook als je dan nog in gedachten houdt dat die discussie nog eens beïnvloed word door je kerkelijke achtergrond.
Ik kan Tante Tortel dan ook goed begrijpen als ze schrijft:
tante-tortel schreef:Meboy: voor alle duidelijkheid: ik zie jou niet als wolf in schaapskleren maar wat je zegt. Ik kan het niet anders omschrijven. Maar het lijkt te kloppen, en daardoor gevaarlijk.
Het is allemaal heel mooi omschreven en uitgelegd.
Nu zie ik jouw gedachten niet als gevaarlijk. Maar ik kan mij goed voorstellen dat veel mensen door de bomen het bos niet meer zien. En ook ik denk wel eens “Wat probeer je nu te bewijzen?” Dat twee mannen van elkaar kunnen houden en voor elkaar willen zorgen zal voor de meeste mensen geen absurde gedachte meer zijn. En anders staan er genoeg teksten over vriendschap in de Bijbel die dat kunnen bevestigen. Dat die liefde heel diep kan zitten zal voor de meesten ook geen onbekend gegeven zijn. Dat twee mannen/vrouwen een diepgaande relatie met elkaar hebben, al dan niet in hetzelfde huis, kunnen veel mensen ook nog wel begrijpen als zullen ze dat vaak een vreemde keus vinden omdat het risico van de beleving van seksualiteit dan wel erg dicht bij komt.
Kortom, uiteindelijk spits de discussie zich toch toe op de beleving van seksualiteit binnen die relatie.
Kun je aan de hand van al jouw tekstverklaringen daar een bevredigend antwoord op vinden? Je kunt aan de hand van jouw uitleg alle zg. anti-homo teksten verklaren, dat kan ook met de bevrijdingstheologie, dan kan ook met andere moderne Schriftverklaringen etc. Steeds meer theologen, ook uit de behoudender kerken vragen zich af of deze teksten wel van toepassing zijn op een monogame relatie tussen twee mannen.
Maar, dan nog grijpt men, terecht, terug op de basis van de Scheppingsorde. En daar kun je niet omheen.
tante-tortel schreef:Er blijft gewoon staan: Man en vrouw schiep Hij hen en DIE twee zullen tot één vlees zijn.
Dat krijgt je niet weg verklaard. Maar moet dat dan?
Evenzeer met de anti-homo teksten. Moeten we die verklaren? Hoe je het ook wendt of keert, je komt dan in een puur theologische discussie terecht, waar ten gevolge van allerlei interpretatie verschillen, alleen maar slachtoffers kunnen vallen. Kijk bv naar ds. Loonstra. En zo zijn er meer.
Voor mijzelf is de rust gekomen toen ik ophield met zoeken naar allerlei verklaringen. Noem het overgave of zoiets. Ik laat al die teksten staan. Als levensgrote waarschuwingsborden. Ik heb niet de behoefte om te tornen aan de opvatting dat het hetero-huwelijk een afspiegeling kan zijn van de relatie tussen God en Zijn kinderen. Natuurlijk kan ik aan dat beeld niet voldoen, maar dat hoeft ook niet.
Zowel toen mijn partner nog leefde als nu ik celibatair leef ervaar ik dat Hij over al onze vragen en zogenaamde zekerheden heen mensen te gemoed komt. Misschien dat daarom mijn homoseksualiteit niet meer in het midden staat. Ik er niet mee bezig ben.
Zoals ds. J. Mudde het verwoorde:
Het belangrijkste voor mij is, dat de HERE God een barmhartige God is. In de Bijbel leren we Hem kennen als een God, die de mens in menig opzicht tegemoet komt. Waarin Hij de mens tegemoet komt, dat laat zich niet op een noemer brengen. De diversiteit daarin is heel groot. Maar steeds weer blijkt dat God de mens niet overvraagt. Hij houdt rekening met de menselijke wensen, met de menselijke onmacht en - zelfs - zijn zondigheid. In Exodus 4 brengt Mozes allerlei bezwaren in tegen zijn uitverkiezing als leider van het volk. God komt Mozes tegemoet door het mede aanstellen van Aaron. God komt ook tegemoet - zie 1 Samuel 8 - aan de wens van Israel om een koning aan te stellen. Hoewel het volk daarmee God verwerpt en ondanks alles wat er verder tegen de aanstelling van een koning ingebracht wordt, stemt God met de wens van het volk in. In 1 Samuel 16:1-3 lezen we dat Samuel - vanwege zijn angst voor Saul - een offerfeest als dekmantel mag gebruiken om tot zalving van een van de zonen van Isai over te gaan. In Ezechiël 4:12-15 lezen we dat Ezechiel, in plaats van menselijke uitwerpselen - zoals de HERE in eerste instantie bevolen had - rundermest mag gebruiken om daarop koeken te bakken. In Handelingen 16:3 lezen we dat Timotheus besneden wordt ter wille van de Joden. Ook dit is - zie Galaten 5:3 en Filippenzen 3:1-2 - een tegemoetkoming. Deze keer omwille van de voortgang van het evangelie. Nu lijken dit betrekkelijk `kleine' vormen van tegemoetkomendheid. Ze zijn echter kenmerkend voor de
manier waarop de HERE met mensen omgaat. Ze vormen de achtergrond waartegen we meer ingrijpende vormen van tegemoetkomendheid kunnen plaatsen. Enkele voorbeelden van meer ingrijpende vormen van tegemoetkomendheid: Uit de wetgeving van het Oude Testament blijkt, dat de HERE polygamie, echtscheiding, het zwagerhuwelijk en zoveel meer toestond, dat later geen pas meer gaf. Deze tegemoetkomendheid zegt allereerst iets over de mens. Vanwege de `hardheid uwer harten' (Matteus 19:8) werd dit toegestaan.
Maar deze tegemoetkomendheid zegt ons niet minder hoe God is. Hij overvraagt niet. Hij brengt de menselijke draagkracht in rekening. Het aangrijpende en verbijsterende van God is ook, dat Hij Zichzelf in zijn tegemoetkomendheid soms in het eigen vlees snijdt. Nadat Hij het oordeel over Adam en Eva heeft uitgesproken, lezen we in Genesis 3:21 dat Hij zelf van de mens klederen van vellen maakt. Dezelfde handen die eens de dieren vormden uit de klei, fabriceren van dierenhuiden kleding voor de mens. Uit erbarmen schendt God hier zijn eigen schepping omwille van de mens! Er zou zoveel meer te noemen zijn. Wat heeft God allemaal niet toegelaten in het leven van de aartsvaders Abraham, Isaak en Jakob. God nam zijn uitverkorenen zoals ze waren, kinderen van hun tijd. Het laat zich allemaal niet op een noemer brengen. Maar hoe clan ook : de HERE God overvraagt de mens niet. Hij legt geen ondragelijke last op en schept zo ruimte voor de mens die het Hem vraagt om te mogen leven met zijn onvolkomenheden en zwakheden. Deze tegemoetkomendheid is te herleiden tot Gods barmhartigheid. Ik meen dat we van deze tegemoetkomendheid van God kunnen leren. Homofielen, die de onthouding niet kunnen opbrengen, mogen ervan leren dat zij zichzelf om deze reden niet hoeven te veroordelen. En het overige deel van de gemeente van Christus moet er van leren, dat zij samenlevende homofielen niet buitensluiten en zo van Christus en zijn gemeente vervreemden. Het woord `tegemoetkomendheid' houdt Gods scheppingsbedoeling hoog. Tegelijk voorkomt het, dat mensen kapot aan elkaar of zichzelf gaan, schept het oases in de woestijn van het leven.
volledige tekst staat hier: http://www.eendrachtskerk.nl/CMS/FILE/a ... vinden.pdf
