Refowebkids deel 12

[TheKeimpe]

Nog even over de kinderliedjes. ik vind het heel jammer als kinderen al op zo'n jonge leeftijd hun onbevangenheid t.a.v. het geloof kwijtraken. H zei gisteren na het bijbellezen dat hij ook wel in de hemel wilde wonen. Dan begin ik niet over alle randvoorwaarden, maar dan zeg ik 'natuurlijk ventje, daar is ook heel fijn' en als hij dan vervolgens alle (ongelovige) mensen opnoemt die daar ook moeten wonen, dan ga ik daar inhoudelijk ook niet op in. Ik wil dat hij leert dat geloven fijn en niet iets is om bang voor te zijn.

Dat vind ik wel een moeilijk punt. Op een dag ontdekte onze kinderen dat mijn oma T. maar alleen is. Tja, ze heeft wel kinderen, dus waar is opa T.?
Opa T. is gestorven.
O, is hij nu in de hemel?
Ja, opa is nu in de hemel, voor altijd bij de Heere.
O, en waarom is hij nu in de hemel?
Omdat Hij de Heere liefhad.

Dit vind ik geweldig, dat ik dit zo kan vertellen!
Maar ja, de vragen gingen verder:
En als iemand de Heere niet lief heeft?

Tja, daar sta je dan voor de keuze, wat vertel je wel, wat niet. Een kind van 4 (en zijn broertjes van 3 en 2, die ook meeluisteren) over de hel vertellen vind ik erg ver gaan, maar liegen wil ik ook niet.
Mijn antwoord was iets in de zin van: Als je de Heere niet lief hebt, dan mag je ook niet bij Hem in de hemel komen.

Het was voldoende voor dat moment, en daar was ik erg blij mee.

[meribel]

ik herken die lastige vragen,
laatst vroeg mijn dochter ( 4 jr ) ook van, ga ik naar de hemel als ik dood ben? ik zei natuurlijk schat, je houdt toch van God?
En toen vroeg ze ook, maar als iemand niet van God houdt gaat die dan ook naar de hemel?
en toen heb ik gezegd: iemand die niet van God houdt, die wil dan toch helemaal niet bij Hem in de hemel wonen?
Dat vond ze eigenlijk heel logisch, dus het vragen hield op,
maar een moeilijk punt, vooral omdat ik haar geen schrik wil aanjagen.

[ajl]

Nog even over de kinderliedjes. ik vind het heel jammer als kinderen al op zo'n jonge leeftijd hun onbevangenheid t.a.v. het geloof kwijtraken. H zei gisteren na het bijbellezen dat hij ook wel in de hemel wilde wonen. Dan begin ik niet over alle randvoorwaarden, maar dan zeg ik 'natuurlijk ventje, daar is ook heel fijn' en als hij dan vervolgens alle (ongelovige) mensen opnoemt die daar ook moeten wonen, dan ga ik daar inhoudelijk ook niet op in. Ik wil dat hij leert dat geloven fijn en niet iets is om bang voor te zijn.

Dat vind ik wel een moeilijk punt. Op een dag ontdekte onze kinderen dat mijn oma T. maar alleen is. Tja, ze heeft wel kinderen, dus waar is opa T.?
Opa T. is gestorven.
O, is hij nu in de hemel?
Ja, opa is nu in de hemel, voor altijd bij de Heere.
O, en waarom is hij nu in de hemel?
Omdat Hij de Heere liefhad.

Dit vind ik geweldig, dat ik dit zo kan vertellen!
Maar ja, de vragen gingen verder:
En als iemand de Heere niet lief heeft?

Tja, daar sta je dan voor de keuze, wat vertel je wel, wat niet. Een kind van 4 (en zijn broertjes van 3 en 2, die ook meeluisteren) over de hel vertellen vind ik erg ver gaan, maar liegen wil ik ook niet.
Mijn antwoord was iets in de zin van: Als je de Heere niet lief hebt, dan mag je ook niet bij Hem in de hemel komen.

Het was voldoende voor dat moment, en daar was ik erg blij mee.

Dat ben ik met je eens, maar mijn zoon is 2 1/2. Ik vind het begrip hel nog veel te ver gaan. Hoe ik het later ga brengen, weet ik nog niet. Een groot deel van de familie is ongelovig en om nu aan een kind te vertellen dat de rest in de hel komt als ze niet gaan geloven, vind ik nog te veel voor zo'n gevoelig mannetje.

[Galateia]

Je hebt een mooi antwoord gegeven! Voor een kind voldoende, gelukkig maar.

Er was net een uurtje voorleesochtend op de psz. O, ik ben zo blij dat het voorbij is. Wat heb ik daar toch een hekel aan. Ik ben gewoon een beetje een rare mama en die andere mama's die je dan zo observeren, ik krijg er de kriebels van. Natuurlijk kreeg IK weer het lekke bekertje thee. Dus mijn hele broek en trui onder de theevlekken. Kindlief kwam heerlijk op schoot zitten met voorlezen, maar daarna 'moesten' we omstebeurt in de kring een rondje lopen en een suf liedje zingen. Maar mijn zoon... die wilde dat niet. Dus die liep weg naar de keukenhoek en was een beetje boos (wel meer kinderen wilden niet, hoor, maar die bleven zitten, maar kindlief die liep eerst en bedacht toen: maar dat wil ik niet). Dus al die mama's meteen naar mij staren en dan zie je die medelijdende blikken. Argh, grrr, mijn kind vond het gewoon echt suf. Het was alsof ik mezelf als klein kind zag, serieus. Ik haatte dat soort suffe opdrachten en ik wilde nooit voor de andere mama's een show opvoeren. Nou, daar ga ik mijn kind ook niet toe dwingen, dus we hebben samen vanuit de keukenhoek gekeken naar de rest. Dat was eigenlijk heel gezellig. Maar die mama's... grrrr...... die blikken. En dan kan ik dalijk met al diezelfde mama's kindlief weer gaan ophalen.

Ik ben zo blij, dat ik thuis ben.

[Evelien]

k moet er toch wel eventjes om lachen, ik zie het zo voor me.
Maar ik kan me je frustratie wel heel goed voorstellen.

[Galateia]

Ja, het moet er grappig uitgezien hebben. Maar ja, grrr. Ik moest er net ook wel om lachen, hoor, Ik voelde me echt 5 en op de kleuterschool en ik moest iets doen en alles ging fout. Vre-se-lijk. Maar we gingen ook liedjes zingen en ik ga echt NIET zingen waar andere mensen bij zijn. Dat vertik ik, ik kan echt niet zingen (ik hoefde op school zelfs niet te zingen bij muziek, want dat was hopeloos). Zingen in mijn huis, prima, maar ik ga daar echt niet staan zingen. En dan huppen als een beer. Ja, dank je de koekoek, hup lekker zelf.

Hahahaha.

[Galateia]

Ik belde net mijn man en die moest bijna huilen van het lachen. Die kon het zo voor zich zien

Een paar jaar terug had ik een of andere suffe meerdaagse mentoraatcursus van mijn werk. Een opdracht was om in een groepje een olifant en een vis na te doen. Toen ben ik heel hard gaan lachen en vervolgens weggelopen. Ik ben naar de bar van het hotel gegaan en heb vriendelijk verzocht me weer te komen halen, als we weer als volwassenen met elkaar omgingen.

Dit was precies hetzelfde gevoel. Nee, als mensen mij vragen een liedje te zingen, dansje te doen of een beest na te doen, dan ga ik helemaal op slot. Daar zijn kleuterjuffen toch zeker voor?

[Sophie77]

Geweldig, Galateia, 'k zie het helemaal voor me! Je voelt je dan opgelaten he? Als je alleen zou zijn met die kids, zou je gewoon meedoen, maar met allerlei andere moeders erbij . Zoiets is ook echt niks voor mij !

@ajl: De reactie van TheKeimpe is een mooie, zo proberen wij het ook. Eigenlijk kun je m.i. een vergelijking trekken met seksuele voorlichting. Aan kleine kinderen vertel je daarvan ook niet alles, alleen gedeelten, op hun eigen niveau. Als het goed is, vertel je geen leugens of onwaarheden. Dat lijkt me cruciaal, ook bij de uitleg van de Bijbel en alles wat daarbij hoort.

[Galateia]

Ik heb het al vaker gezegd: ik blijf die godsdienstige opvoeding heel moeilijk vinden. Ik hoef hier echt niet het verhaal van Jona in de vis te gaan vertellen aan mijn kind. Die kan dan echt niet slapen, hoor, want dalijk komt de vis hem opeten... Zomaar een simpel voorbeeld. En dan heb ik het nog niet eens gehad over goed en kwaad, God die boos is, etc.

[Sophie77]

Ik vind de godsdienstige opvoeding ook erg moeilijk, hoor !

Je kunt het verhaal over Jona (en soortgelijke verhalen) dan misschien beter nog even niet vertellen dan dat je het verhaal anders gaat maken, denk ik. Maar dat God soms boos is, dat is toch wel uit te leggen? Mama vind S. altijd lief, maar toch moet ze weleens boos worden als je ondeugend bent/niet luistert. Toch? Of denk ik dan te simpel? Hier werkt het i.i.g. wel zo. Misschien begrijpen kinderen wel veel meer dan wij denken .

[ajl]

Dat punt hebben wij ook wel. H is een heel gevoelig jongetje die overal erg overna denkt. Toch merk ik dat de pratende slang en ezel van Bileam langs hem heengaat en dat volkomen normaal vindt. Zijn knuffel kan in zijn beleving ook praten, dus dat is het punt niet Het punt dat God boos is en straft, is daarom ook voor hem normaal. Als hij niet luistert, krijgt hij ook straf. Ik moet zeggen dat ik daarom de Kijk en Luister bijbel echt super vind, erg duidelijke verhalen en precies op niveau voor hem. En verder zingen wij heel veel kinderliedjes.

[Schipje]

Wij gebruiken ook de kijk en luister Bijbel maar ik moet zeggen dat ik het soms best heftig vind allemaal. Dan heb ik echt zo iets van: 'pffft kan het even wat gezelliger?' Daarom lees ik ook graag het boekje 'kinderzegening' die we hier hebben liggen van IBB. Dat boekje van 'Jesses' is erg favoriet bij haar en ik ken hem inmiddels helemaal uit mijn hoofd.

[TheKeimpe]

Wij gebruiken ook de kijk en luister Bijbel maar ik moet zeggen dat ik het soms best heftig vind allemaal. Dan heb ik echt zo iets van: 'pffft kan het even wat gezelliger?' Daarom lees ik ook graag het boekje 'kinderzegening' die we hier hebben liggen van IBB. Dat boekje van 'Jesses' is erg favoriet bij haar en ik ken hem inmiddels helemaal uit mijn hoofd.

Kun je uitleggen waarom Kijk en Luister niet "gezellig" is?

[Galateia]

Wij lezen voorlopig nog helemaal geen kinderbijbel met kindlief. Komt allemaal wel, hoor. Hij heeft een prentenboek over de schepping, dat is leuk, we maken er hele verhalen bij. En hij kan heel goed bidden. En meedansen op de kinderclub waar mijn man vrijwilliger is of in een kerkdienst (maar we gaan niet elke week). Ik vind het genoeg. Die verhalen komen later wel

Hier ging net de bel, stond er een man aan de deur met een folder. Zegt hij 'is je moeder thuis?' Komt zoonlief de gang inlopen en zegt heel hard 'mama, waar ben je nou?'

Ik heb vriendelijk geglimlachd

[Evelien]

Je kunt wel een boek schrijven Galateia.

Mijn oppasmeisje komt altijd aan met een bijbelboek (een boekje met plaatjes uit de bijbel). Geweldig.
En met bidden is het helemaal grappig. Ik zit dan nog niet of zij is al aan het bidden en dan bij amen gelijk een stukje brood naar binnen. Wat is dat toch heerlijk.