Riska schreef:Ik heb er nog eens over zitten nadenken.
Hoewel ik respecteer dat er mensen zijn die thuisbijven, aan de andere kant zit er ook iets van hoogmoed in - wie en wat zijn wij om te oordelen of al dan niet het Woord van God recht wordt gebracht?
Ik denk aan de predikant die iedere zondag bijna trillend, zelfs na 27 jaar, de kansel opgaat, omdat hij er niet helemaal zeker van is dat hij God recht doet met zijn preek.
Hij zegt: "ik ben een mens, met al mijn gebreken. Ik kan alleen maar hopen en bidden dat God mij wil gebruiken en dat ik woorden zeg die Hem recht doen". Want hij is elke zondag weer als de dood dat iemand de kerk voorgoed verlaat, nee, Gód voorgoed de rug toekeert, omdat hij ergens iets niet goed verwoord heeft.
Kortom: er is iets hoogmoedigs in om te zeggen dat iemand het Woord niet recht brengt.
Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde... ook als het gaat om dominees die zich stellen in dienst van God en de verkondiging doen. Want als zij het niet meer doen, wie moet het dan doen?
Riska
Het heeft niets, maar dan ook helemaal niets met hoogmoed te maken. Dat kan ik van jou/jullie kerkgangers ook zeggen. Jij verheft je als kerkganger immers boven mij, simpele onbenullige thuislezer? Wel dat doe ik niet over jou hoor. Iedereen moet het maar lekker zelf uitzoeken. Ik wacht me er wel voor om iemand aan te raden de kerk te verlaten. Als je trouwens mijn postings terugleest zul je zien dat ik dat nooit gedaan heb. Ik praat volledig voor mezelf en dat vind jij hooghartig. Ik heb dat al vaker gehoord hoor en meestal was het omdat ik de vinger op de zere plek legde. De vrome kerkganger kan het niet hebben dat zo'n thuislezende sukkel de leugens aanwijst die in de kerk heersen en daarom de beschuldiging van hooghartigheid. Wel, van het zelfde, zou ik zeggen.