Berichtdoor Cisca » 25 jul 2004 13:41
Het enige zekere in het leven, is de dood, iedereen krijgt daar vroeger of later mee te maken.
Zo te zien zijn hier veel jonge mensen, die er wel over nadenken, maar toch maar niets regelen, het zal z’n tijd misschien nog wel hebben.
Je weet echter nooit, wanneer het komt, je hoeft er helemaal niet oud voor te zijn, je kunt zo maar een ongeluk krijgen, of een hartstilstand, en dan, mag een ander het voor je regelen.
In mijn geval, ligt het iets anders, omdat ik ziek ben, en dus weet, dat ik geen jaren meer te leven heb.
Toen ik dat totaal onverwacht, te horen kreeg, heb ik, voordat ik geopereerd werd, het hoognodige vast laten leggen bij de notaris, de kans was toe behoorlijk groot, dat ik niet door de operatie kwam.
Voor mij is dat heel belangrijk, ik ben alleen, heb wel veel vrienden en kennissen, maar, in geval van overlijden, gaat je familie dan dingen regelen, dat is iets, wat ik juist niet wil, omdat ik niet (meer) gelovig ben, wil ik bij mijn begrafenis geen traditionele rouwdienst in een kerk, wat dan zeker zou gebeuren, dus heb ik toen in eerste instantie vast laten leggen, dat heel goede kennissen van mij, dit eventueel zouden regelen.
Daarna, is er heel veel gebeurt, waardoor je de weinige energie die je nog hebt, steeds weer nodig had voor de behandelingen die ik moest ondergaan.
Afgelopen winter kwam de reactie van anderhalf jaar ellende, de logische totale dip, die heb ik toen waargenomen, om mijn begrafenis tot in details te regelen, dat is een afschuwelijke bezigheid, juist omdat ik niet van standaarddingen, en schijnheiligheid hou.
Dus geen standaardtekentjes op de kaart, geen rouwdienst, maar een herdenking, zonder religieus tintje, maar wel blij, omdat ik een blij en gelukkig mens ben.
Niet meer de traditionele psalmen, maar muziek, van m’n eigen CD’s, die moet je dan wel kritisch gaan beluisteren natuurlijk, dat is heel moeilijk.
Geen traditionele teksten en tekens op m’n grafsteen, maar een stralend zonnetje, want dat hoort bij mij, momenteel hangt hij tegenover mij aan de muur, zodat ik er zelf nog van genieten kan.
Gevoelsmatig heb ik m’n eigen begrafenis dus al beleeft, dat is ook gelijk een proces van verwerking, want het is wel de realiteit.
Nu ben ik al weer een paar maanden uit m’n dip, en zit weer op de top van de berg, toch geeft het me een gerust gevoel, dat alles geregeld is, nu ben ik nog in staat om het zelf te doen, het is dan niet eerlijk, om er anderen mee op te knappen, ook weet ik, dat het nu gebeurt, op een manier, waar ik achter sta.
Wil je beweren dat je in de hemel ook nog ziek wordt...