Is gezinsplanning ook in onze gezindte gewoon geworden?

[JeeWee]

Ik zou het behoorlijk pijnlijk vinden als ik dit las en wij zouden 11 kinderen hebben. Temeer omdat jij daar niet zomaar over kunt oordelen. Want als een ouderpaar 11 kinderen goed aan kan, waarom zouden ze dan geen 11 kinderen mogen krijgen?!
Hoe je het wend of keert, er blijft toch altijd een (groter of kleiner) grijs gebied over waar niemand voor een ander een beslissing kan nemen: het dilemma tussen zelf ingrijpen of alles 'afwachten'.

De topic-starter vroeg meningen: Zelf zijn wij van mening dat we onze kinderen van God krijgen maar daarnaast ook onze eigen verantwoordelijkheid hebben.

Mooi en eerlijk verhaal.
Ik denk ook heel zeker dat het voor ieder persoonlijk iets is tussen een echtpaar en God.
Ik weet nog steeds niet hoe ik er nu precies tegen aan moet kijken als mensen precies hun kleine gezinnetjes plannen.
Ik was pas in een hotel met veel gezinnetjes met één, hooguit twee kinderen.
Of eigenlijk waren dat hun kinderen niet.
Het waren meer hun 'projectjes'. Alles draaide om die kinderen...

[meribel]

Ik weet nog steeds niet hoe ik er nu precies tegen aan moet kijken als mensen precies hun kleine gezinnetjes plannen.

eigenlijk hoef je daar niet op een bepaalde manier tegen aan te kijken.
Ieder zijn eigen ding daarin.

[Max]

Ook op dit vlak zie je dus de invloed van de maakbaarheid in de samenleving. Het hele leven is er mee doortrokken.

[hubert]

Max

Persoonlijk vind ik het de grote vraag HOE je je beslissing neemt. Kun je het verantwoorden naar de HEERE toe?

Prima verhaal Max. Iedereen moet dat voor zichzelf weten. Je geeft allerlei pragmatische redenen om niet bij elke mogelijkheid een kind te verwekken. Verantwoordelijkheidsbesef voor eigen daden proef ik hierin.
Allen, die laatste zin begrijp ik niet.

[Max]

Wat ik bedoel: Of je nu de beslissing neemt om het kinderen krijgen uit te stellen of juist niet, als het goed is neem je dit besluit in afhankelijkheid van de Grote Gever.

[hubert]

Wat ik bedoel: Of je nu de beslissing neemt om het kinderen krijgen uit te stellen of juist niet, als het goed is neem je dit besluit in afhankelijkheid van de Grote Gever.

Ik begrijp het nog steeds niet. Sorry!

[Marnix]

Tja, het is lastig. God heeft plannen met je dus het is goed om je af te vragen wat Hij wil. En niet alleen wat je zelf wil. Een christen probeert bij het maken van zijn beslissingen niet alleen te bedenken wat hij zelf wil, wat hij goed vindt, maar wat Gods plan is met zijn leven. Dat weten kan wel invloed hebben op dit soort beslissingen.

Lastige op dit punt is natuurlijk dat er in de tijd van de Bijbel weinig over anticonceptie geschreven werd, voor zover het ook al bestond. Daarnaast was er in het begin de opdracht om de aarde (die toen nog leeg was) te bevolken. Maar een christen maakt wel afwegingen en doet dat niet alleen, maar met God, door te bidden, te lezen, te zoeken naar Gods weg. Welke beslissing er dan genomen wordt verschilt per persoon.

En dan gaat het niet zozeer om de beslissing maar om de motieven. Dat is denk ik waar JeeWee terecht naar vraagt. Zijn de motieven op jezelf gericht, of Hem? In deze postmoderne tijd zijn we nogal eens geneigd om vooral aan onszelf te denken..... en te vertrouwen. We moeten leren op Hem vertrouwen. Maar terecht wordt gezegd dat dat ons niet ontslaat van onze verantwoordelijkheid om een beslissing te nemen en gebruik te maken van de mogelijkheden die er zijn. Gemeenschap hebben en dan maar kijken wat er gebeurt is dan denk ik niet altijd de goede oplossing gezien de middelen die we hebben gekregen en onze verantwoordelijkheid / verstand. Financieel, qua gezondheid enz kan dat tot ongezonde situaties leiden dan. Totale onthouding lijkt me ook niet goed (sorry Schelpje) aangezien seks niet alleen is om je voort te planten maar door God is gegeven als een sacrament van de liefde. Een langere tijd van onthouding kan dan zelfs gevaarlijk zijn, dat had zelfs de vrijgezelle Paulus door.

Verder is het een zaak tussen man en vrouw en God, en moeten dat zo laten.

[schelpje3]

Totale onthouding lijkt me ook niet goed (sorry Schelpje) aangezien seks niet alleen is om je voort te planten maar door God is gegeven als een sacrament van de liefde. Een langere tijd van onthouding kan dan zelfs gevaarlijk zijn, dat had zelfs de vrijgezelle Paulus door.

Verder is het een zaak tussen man en vrouw en God, en moeten dat zo laten.

Gevaarlijk?
Voor sommige misschien. Je zult als vrouw, of als man, maar ernstig ziek zijn en totaal geen behoefte hebben aan seks. Of het echt niet kunnen.
Krijg je van jou nog even een complex opgezadeld.
In ons huwelijksleven hebben wij ook die periodes gekend, en het is juist bevrijdend en leerzaam om te ontdekken dat ons huwelijk niet alleen, of grotendeels, daar om draait.
Overal is een tijd voor, dus ook een tijd voor onthouding. Niks mis mee.

[Marnix]

Van mij? Ik zei dat Paulus dat zegt, niet ik.

Uitzonderingen zoals je noemt zijn natuurlijk mentaal heel anders dan wanneer je een gezonde relatie hebt en de mogelijkheid tot gemeenschap er wel is.

De tekst:

Weiger elkaar de gemeenschap niet, of het moest zijn dat u er wederzijds mee instemt u enige tijd aan het gebed te wijden. Kom daarna echter weer samen; anders zal Satan uw gebrek aan zelfbeheersing gebruiken om u te verleiden. (1 kor 7:5)

Ik ben benieuwd hoe je dat ziet en waarom je bijvoorbeeld geen condoom zou moeten gebruiken.

[schelpje3]

Van mij? Ik zei dat Paulus dat zegt, niet ik.

Uitzonderingen zoals je noemt zijn natuurlijk mentaal heel anders dan wanneer je een gezonde relatie hebt en de mogelijkheid tot gemeenschap er wel is.

De tekst:

Weiger elkaar de gemeenschap niet, of het moest zijn dat u er wederzijds mee instemt u enige tijd aan het gebed te wijden. Kom daarna echter weer samen; anders zal Satan uw gebrek aan zelfbeheersing gebruiken om u te verleiden. (1 kor 7:5)

Ik ben benieuwd hoe je dat ziet en waarom je bijvoorbeeld geen condoom zou moeten gebruiken.

Paulus was ongetrouwd, dus kende niet het huwelijksleven, in alle ups en downs.
Heel makkelijk om hem erbij te slepen, om je eigen ideëen kracht bij te zetten, je bent helaas niet de enige.

[lekkerbek]

Oei Schelpje, ik betrek je woorden over Paulus gelijk op mezelf. Ik ken ook geen huwelijksleven, maar daarom heb ik er wel een mening over. Net als jij waarschijnlijk een mening hebt over de ongehuwden. Of kinderloze echtparen hebben ook meningen over de opvoeding van andere kinderen. En ouders hebben weer een mening over kinderloze echtparen....zo kan ik nog wel even doorgaan.
Sorry, het is een beetje m'n stokpaardje, daarom moet ik even reageren.

[mealybug]

Paulus was ongetrouwd, dus kende niet het huwelijksleven, in alle ups en downs.
Heel makkelijk om hem erbij te slepen, om je eigen ideëen kracht bij te zetten, je bent helaas niet de enige.

Christus openbaarde zich IN Paulus, dus hij schreef precies op wat de Heilige Geest hem ingaf.
Hoe durf je Paulus woorden zo te bagatelliseren.
Je bent helaas niet de enige.

[meribel]

@schelpje,

Kan ik het samenvatten als 'je bent het niet eens met Paulus'?( ik snap het wel hoor, ik heb ook best moeite met sommige zaken die paulus heeft geschreven )



Wil nog even toevoegen dat jij het over een andere situatie heb dan paulus, jij schrijft, er zijn periodes dat je beiden geen zin heb.
Paulus zegt, weiger elkaar de gemeenschap niet.....dan heeft één van beiden wel zin dus.
Feit is ook ,soms belangrijk om eens even zin te maken. ( en dat geldt voor heel veel dingen in het leven )



Ben het zelf met dit ding zeker wel eens met paulus.

[schelpje3]

@schelpje,

Kan ik het samenvatten als 'je bent het niet eens met Paulus'?( ik snap het wel hoor, ik heb ook best moeite met sommige zaken die paulus heeft geschreven )



Wil nog even toevoegen dat jij het over een andere situatie heb dan paulus, jij schrijft, er zijn periodes dat je beiden geen zin heb.
Paulus zegt, weiger elkaar de gemeenschap niet.....dan heeft één van beiden wel zin.

Nee, ik ageer tegen het MISbruik van de woorden van Paulus.
Ik ben het zeker met hem eens, maar hij was niet getrouwd.
En ieder die langer getrouwd is, dus zeg meer dan 25 jaar, kent perioden van ups en downs, ook in het lichamelijke. Vanwege zwangerschap, borstvoeding, ziekte, misschien verwijdering, laten we niet doen op het forum of iedereen 40/50 jaar lang op een wolk leeft.
Ik wil het echter wel nuanceren, niet dat de één alle macht, het laatste woord heeft.
Maar in een goed huwelijk, hoor je dit overeen te komen.
Daarom, het is na de huwelijksdag niet achterover leunen en alles komt goed.

[Mortlach]

Destijds werd men dan ook niet zo oud, dus veel van die problemen kwamen nauwelijks voor.