schelpje3 schreef:Voor jouw blijft dat kennelijk de vraag, erg als je denkt dat die bijdetijdse dominee met een ruitjespak wel geroepen zou zijn en een eerbare man in het zwart niet.
Wie zegt dat ik dat denk? Of een predikant nu wel of niet in het zwart gekleed gaat, iets wat volgens mij in maar weinig landen in bepaalde kringen een gewoonte is, vind ik niet belangrijk. Het gaat erom of je er vanuit mag gaan of een predikant een geroepene is, zoals jij het noemt. Ik neem dat niet per definitie aan, maar laat het nogal afhangen van de levenswandel en inhoudelijke boodschap.
Ik woon in een vrij grote stad, hier in de wijk wonen veel allochtonen. En zo zachiesan zijn wij 1 van de weinigen die op zondagmorgen de deur uit gaan om naar de kerk te gaan. Het is hier beslist niet: kom ga met ons en doe als wij. Nee hoor, ze liggen op bed, of stappen op de motor om een dagje te touren. Maar men weet wel ! Want onze kinderen zitten niet op de dichtsbijzijnde school, maar een stuk verderop en we zien er toch een tikkeltje anders uit.
Als je wilt dat ze net doen als jij, moet je ze uitnodigen. Dan heb je natuurlijk wel een uitnodigende boodschap nodig.
Ontzettend flauw, natuurlijk niet. Maar misschien hoor jij liever een hippe jonge man zeggen: hey jooh, kom erbij, want het is toch zo blij (in de rapstijl)
Ik kom niet zo heel vaak in de kerk, maar ik prefereer iemand die gewoon normaal nederlands spreekt. De zogenaamde tale kanaäns is niets meer dan een bepaalde manier van voordragen, dat geen enkele toegevoegde waarde heeft.
Ook wat ik van de ongelovigen hoort, ik heb er vorige week nog 1 meegenomen naar een rouwdienst, eerbare predikant, zwart pak, zwarte das, de man was helemaal bewogen. Niks moeilijks aan, hij vond het zo nodigend, tegelijk wel ernstig natuurlijk, maar heel eenvoudig. Hij had het begrepen !
Dat is dan mooi. Maar ik geloof niet dat dat voor iedereen geldt. In het verleden heb ik ook enige ervaring opgedaan met missionair werk, en waren zwarte pakken weinig hulpvol geweest.
Wij denken het misschien te weten voor de ander, maar er gaat soms niks van uit. Laten we onszelf maar blijven en niet aanpassen aan de geest van de tijd en alles met een nieuw sausje willen overgieten.
Zwarte kledij en archaïsch taalgebruik is ook zeer tijdgebonden, echter die tijd ligt al enkele honderden jaren achter ons. Waarom in het heden leven en koste wat kost oude tradities betreffende uiterlijke vormelijkheden in ere houden?