Jonge moeder

[pannenkoek]

Toch kan ik die reacties wel snappen. Ik ben bijna 25 en kan me er echt niets bij voorstellen om een kind te hebben, laat staan 4!! Ik veroordeel niemand, maar je leven is dan zo anders, terwijl je even oud bent. Ik ben altijd heel benieuwd waarom iemand de keuzes maakt die hij/zij maakt en hoe je erop komt om het zo te doen.

Hier ook iemand die jong moeder werd.
Ik was net 21 toen we trouwden, en nog net 21 toen onze eerste kwam. Wij hebben toch niet te kiezen waar jij over spreekt? Je kunt wel kiezen voor kinderen maar het is dan nog de vraag of ze komen. We hebben het zelf niet in de hand, maar dat zul je ongetwijfeld weten.

Binnen 10 mnd was onze eerste er. Nooit over gedacht waarom... ze was welkom! Zeker omdat ik hier in het noorden een klein beetje werk had en je dan maar alleen in een klein huisje zit. Nu had ik iemand om me heen waar ik voor mocht zorgen.
Onze kinderen zijn van apr 95, nov 96, jan 99 en dec 03
Tussen de derde en vierde bewust een groot gat om even op adem te komen. Of ik was zwanger, of ik gaf bv.

[petra85]

Ik ben achteraf zo blij dat ik jong moeder ben!

maar toen ik net zwanger was kon ik er me ook echt niks bij voorstellen, nu idd heerlijk iemand om je heen de hele dag.
wij wonen achteraf in de polder, dus veel mensen zie k niet dan is een kindje heerlijk afleiding

[Tuinfluiter]

LET OP: ik val niemand aan.
Maar tuurlijk weet je vantevoren wel dat als de oudste rond de 1 jaar is en je word dan zwanger van de tweede dat dit pittig zal zijn.
Er zijn uitzonderingen dat het prima gaat maar meestal is het best pittig, want een kindje van rond 1 jaar is ook nog zo klein en als ze ouder worden word het niet makkelijker, want dan worden ze peuterpuber, ze worden brutaal, tegen de tijd dat ze 4 jaar worden raken ze uitgespeeld en zijn aan school toe...

[*Annet*]

Ik was 24 toen mijn eerste geboren werd en ik had van te voren nooit verwacht dat dat zo'n impact op me zou hebben. Zowel geestelijk als lichamelijk terwijl alles heel goed was verlopen. Achteraf gezien had het misschien beter geweest als ik nog wat ouder zou zijn geweest maar dat weet je ook niet van te voren. Toch vind ik 24 niet echt jong om moeder te worden.

[ajl]

@ Pannenkoek Natuurlijk kan je niet kiezen dat er kinderen komen, maar je kan wel ervoor kieze dat ze (voorlopig) nog niet komen.

Ik was nog net 29 toen mijn eerste geboren werd en eigenlijk vond ik mijzelf ook nog erg jong. De impact van een eerste kind is echt enorm. Voor het eerst moet je voor iemand zorgen die totaal afhankelijk is van jou. Ik denk toch dat je dat niet moet onderschatten. De 2e werd 17 mnd later geboren en inderdaad het is super leuk, maar ook erg druk. Ik kan mij voorstellen dat je daar nog niet op zit te wachten als je begin 20 bent. Ik was er toen in ieder geval nog helemaal niet aan toe.

[trijntjejohanna]

ik denk dat dat ook voor iedereen verschillend is! ik kreeg de eerste toen ik net 22 was.. ik wist al vroeg dat ik erg graag kinderen wilde en kon dan ook niet wachten tot het zover was.. ik vond het wel meevallen met hoe een impact het had, ws omdat het altijd al was wat ik graag wilde .. maar de een is op die leeftijd er nog laaaang niet aan toe.. maar pas rond of na hun 30ste..

[trijntjejohanna]

ik vind het heerlijk om jong moeder te zijn... als ik straks 31 ben, zit de jongste ook op school.. en dan heb ik alle tijd om te gaan werken

[Max]

Wilde altijd al op m'n 20ste trouwen en dan op m'n 21 ste moeder zijn...sja, manlief kwam 'pas' in beeld toen ik 22 was.
Kinderen hebben behoorlijke impact op je leven vind ik, 1 gaat nog wel, die sjouwden we overal mee naar toe, maar nu we er 2 hebben en de 3e op komst is merk ik dat we toch minder vaak weggaan. Met z'n tweetjes stap je makkelijker in de auto dan met 2 kleine kids, is onze ervaring. Ach, nu de tropenjaren, daar stel je je dan toch op in? Tenminste, hier wel. We maken er met z'n allen wat leuks van en komen er wel doorheen. (tuurlijk heb je dan weleens baaldagen, maar goed, dat heb je als je samen bent ook)
En ik heb nooit geweten dat kinderen je zo na aan het hart liggen en dat je er zo enorm van kunt genieten!!!

[liefie]

Ik wil ook moeder zijn(op jonge leeftijd) heb zelf ook jonge ouders en dat is echt super... Maar ja je hebt het niet voor het zeggen.

[lammetje]

LET OP: ik val niemand aan.
Maar tuurlijk weet je vantevoren wel dat als de oudste rond de 1 jaar is en je word dan zwanger van de tweede dat dit pittig zal zijn.
Er zijn uitzonderingen dat het prima gaat maar meestal is het best pittig, want een kindje van rond 1 jaar is ook nog zo klein en als ze ouder worden word het niet makkelijker, want dan worden ze peuterpuber, ze worden brutaal, tegen de tijd dat ze 4 jaar worden raken ze uitgespeeld en zijn aan school toe...

weet niet of je het over mijn berichtje had, met de opmerking of ik het misschien anders had gedaan als ik alles van te voren wist voel me overigens niet aangevallen hoor maar zal die zin wel even uitleggen

2 kinderen is op zich niet extreem pittig. Wel zwaar, je hebt weinig tijd voor jezelf, maar dat weet je van te voren. Huishouden doe ik smorgens na het ontbijt en savonds als ze op bed liggen, tussendoor dus alle tijd om boodschappen te doen en de meiden te vermaken.
Waarom het bij ons soms moeilijk gaat is het gedrag van Sarah ten opzichte van andere mensen. Thuis gaat prima, maar op straat is het soms echt een drama. Gillen, huilen, bang etc als iemand tegen haar praat. (of er iemand bij ons op bezoek komt ) Ze wil het liefst in de kinderwagen met een kap eroverheen dat niemand naar ziet gaat gelukkig nu al een stuk beter dan vorig jaar. En ik verwacht dat het ook allemaal helemaal goed komt!

[sientje]

Voor ons was het niet echt een bewuste keuze on jong kinderen te krijgen
Ze volgde snel op elkaar ook al probeerden we van alles.
Als ik had kunnen kiezen had ik er zeker niet voor gekozen om zo jong(ik was 19 bij de eerste ) al een kind te krijgen.
Ik heb wel gemerkt dat ik van kind drie en vier veel meer heb kunnen genieten omdat ik toen wat ouder was.
Na de zomervak gaat ook de jongste naar school en ben ik nog maar 29!

Het heeft ook zeker wel voordelen,ook al zie je die niet altijd...!

[ajl]

Dat is inderdaad wel pittig Lammetje. Hugo is ook wat terughoudend naar vreemden toe. Gelukkig voor hem ( en ons) moest hij met 3 mnd al door de zure appel heen bijten toen hij naar het kdv moest. Hij heeft daar vreselijk moeten wennen, maar is nu al meer gewend om met anderen om te gaan.

Ik vind 2 kleintjes echt prima te doen. Hugo en Cato zijn erg makkelijk. Wij willen liever nog even wachten met een eventuele 3e, maar als die komt dan is het ook prima.

[schelpje3]

Als je zo jong moeder bent, ben je er ook jong weer "uit".
Ik kreeg de laatste op mn 39e, stond ik 4 jaar later op het schoolplein met een schoolvriendinnetje, zij was al oma.
Ze bleek al heel jong (17) moeder te zijn geworden en haar dochter ook dus.

[ajl]

Dat klopt wel, maar om nu pas rond je 40e aan je eigen leven te beginnen, lijkt mij ook niets. Ik ben blij dat ik een baan had voordat ik kinderen kreeg en zo al een leven heb opgebouwd, naast mjn kinderen. Ik wil niet als mijn kinderen het huis uit zijn tot de ontdekking komen dat ik eigenlijk geen eigen leven naast mijn kinderen heb gehad, waarin ik mij heb kunnen ontwikkelen.

[schelpje3]

ajl: nou, niet helemaal waar. Ik moest stoppen met werken omdat mijn oudste 2 kinderen zorgenkinderen zijn.
Ook had ik de mantelzorg voor mijn ouders.
Nu de zaak is gestabiliseerd, mijn ouders zijn inmiddels ook overleden, werk ik parttime.
Ik heb beiden dus meegemaakt. Thuis(niet zitten, maar dat is ook werk hoor) en nu buitenshuis.
Ben altijd wel bezig geweest om mezelf toch te blijven ontwikkelen, heb studies gevolgd, veel gelezen etc.
Het heeft beiden zn voor- en nadelen.
Ik kan nu met een gerust hart de deur achter me dichttrekken, de kids zijn zelfstandig.
Maar moet er niet aan denken, dat ik naar de creche moet scheuren, of naar school.
Toen ik 20 was, kende ik mijn man nog niet, dus dan houdt het op.