Homofilie deel 5

[Harm-J]

Dat was een jaar geleden... deze week opende de schrijver van die column letterlijk zijn deuren om op tweede kerstdag bij hem aan te schuiven; voor een ieder die ijskoud in de sneeuw ligt. Ik denk dat escortboys, parkeerplaatsbezoekers, refowebbers of travestieten zelfs niet geweigerd zouden worden.

praktisch christendom.

Amen to that.

&algemeen

Voor de duidelijkheid het interesseert mijn geen *peep* wat mensen (van mij) vinden, denken. Mij blijft het gaan in deze discussie om de liefde voor de naaste. Heb je God daadwerkelijk lief en je naaste? Niet wat jij denkt wat de bijbel zegt, wat jouw aangeleerd is, dat mag je lekker bij jouw zelf houden. Dat is iets wat tussen jouw en God is, daar ik niet bij jouw naar binnen kan kijken, nooit zal weten wat jouw diepste overwegingen zijn. Durf je open te staan voor je naaste, met de wetenschap dat het God is die uiteindelijk zal oordelen. Denk jij werkelijk dat jij voor God kunt bepalen, of iemand wel of niet in de hemel zal komen of zal weder keren op de nieuwe aarde, kun jij in de harten van mensen kijken, zien wat hun overwegingen zijn?

Denk bv eens aan een straatkrant verkoper, 'als je die (al) geld geeft, zou je zo iemand onderdak durven te bieden, of moet die het met één euro of 50 cent doen? Zo geldt het ook voor de homo, ongeacht jouw mening over diens levenswijze! Wat als een homo nu eens met zijn ziel onder de arm bij jou midden in nacht aanbelt, heb jij dan tijd voor hem? Hoever gaat jouw pastorale, broeder/zuster liefde ten opzichte van de medemens en de homo? Gaat jouw gezin, partner "voor: op de homo, broeder of zuster in nood, de niet lid zijnde van jouw kerk zijnde mens waarvan jij zegt dat die met broederlijke liefde omarmt moet worden...al ben je het misschien met zijn levenstijl niet eens. Kun jij doen wat Jezus zei tegen de rijke jongeling om te doen, in de wetenschap dat men geen aardse schatten moet verzamelen, daar roest en mot ze aanvreten...

Men heeft de mond toch zo vaak vol van barmhartigheid, naastenliefde!!

Net zo goed als ik mensen graag een spiegel voorhoud, zo zijn mijn (eigen) teksten soms ook een spiegel voor mij zelf, waarin ik zie, mag zien, in hoeverre ik faal ten opzichte met de liefde tot God en mijn naaste, ik daarin tegen mij zelf toch weer op mag trekken aan Hem, wetende dat ik enkel door het offer van Zijn zoon...etc..etc..

[Harm-J]

Als ik zou zeggen,
ik ben bang ben jij er?
Aan zou geven het is teveel,
draag jij mijn last.

Je zou het niet kunnen,
want het is zoveel.
niet begrepen, vaak weggewuifd,
jij bent zo sterk.

Daardoor mij de kans ontnemend,
om kwetsbaar te mogen en kunnen zijn,
want wat ik wil zeggen is:

Ik ben bang,
en ik zou willen dat jij er was.
Want het is teveel voor mij alleen, draag mijn last.


Ans Bieleveld

Iedereen, de homo, de moslim, christen, lezer van dit gedicht, fijne dagen toegewenst.

[Speedy]

Iedereen, de homo, de moslim, christen, lezer van dit gedicht, fijne dagen toegewenst.

........ geld dat ook voor de refo in het zwarte pak?

[Mortlach]

Iedereen, de homo, de moslim, christen, lezer van dit gedicht, fijne dagen toegewenst.

........ geld dat ook voor de refo in het zwarte pak?

Die vallen toch gewoon in de categorie "christen"?

[Speedy]

Iedereen, de homo, de moslim, christen, lezer van dit gedicht, fijne dagen toegewenst.

........ geld dat ook voor de refo in het zwarte pak?

Die vallen toch gewoon in de categorie "christen"?

Nou dat betwijfel ik als ik de postings zie en lees hoe ze als Farizeers worden neergezet.

[meboy]

*verwijderd door moderator*

[meboy]

*verwijderd door moderator*

[Speedy]

Ben je gefrusteerd geworden meboy? Ik vind dit niet echt meer te maken hebben met het onderwerp.

[meboy]

gefrustreerd? ik? Nee hoor.

Ik constateer slechts een aantal ontwikkelingen waar ik niet vrolijker van word. Ik geloof dat refoweb niet zo blij is met een ander geluid. Dat merk ik aan het beteugelen van het onderwerp in de vragenrubriek en het meer op de huid zitten in deze disucssie. En dat heb ik in twee plaatjes gegoten. Omdat een beeld dingen vaak duidelijker maakt dan 1000 woorden.

Volgens mij raakt dat precies de kern van het onderwerp.

Dat schijnt provocerend en gefrustreerd te zijn. Ik vraag me dan af waarom het provoceert en frustreert. Ik zoek altijd de nuance op en het gesprek. Heb nooit op de man of vrouw gespeeld, ben altijd bereid me te nuanceren of excuses aan te bieden als ik in de felheid van het debat dingen roep die niet deugen. Maar binnen de kaasstolp zal ik alle ruimte pakken die mij gegund wordt. Met de wetenschap dat ik, zonder kaasstolp en drukkende handjes, waar ik niet bij kan, ook niet erg gevaarlijk, dodelijk, lichtontvlambaar en giftig ben.

Ik bedoel, til de stolp op en er blijft een klein breekbaar mannetje over op een plateautje tegen een hele grote hand van de heersende en niet te overstemmen refomening. Dat lijkt me frustrerend genoeg.

[Speedy]

gefrustreerd? ik? Nee hoor.

Ik constateer slechts een aantal ontwikkelingen waar ik niet vrolijker van word. Ik geloof dat refoweb niet zo blij is met een ander geluid. Dat merk ik aan het beteugelen van het onderwerp in de vragenrubriek en het meer op de huid zitten in deze disucssie. En dat heb ik in twee plaatjes gegoten. Omdat een beeld dingen vaak duidelijker maakt dan 1000 woorden.

Volgens mij raakt dat precies de kern van het onderwerp.

Dat schijnt provocerend en gefrustreerd te zijn. Ik vraag me dan af waarom het provoceert en frustreert. Ik zoek altijd de nuance op en het gesprek. Heb nooit op de man of vrouw gespeeld, ben altijd bereid me te nuanceren of excuses aan te bieden als ik in de felheid van het debat dingen roep die niet deugen. Maar binnen de kaasstolp zal ik alle ruimte pakken die mij gegund wordt. Met de wetenschap dat ik, zonder kaasstolp en drukkende handjes, waar ik niet bij kan, ook niet erg gevaarlijk, dodelijk, lichtontvlambaar en giftig ben.

Ik bedoel, til de stolp op en er blijft een klein breekbaar mannetje over op een plateautje tegen een hele grote hand van de heersende en niet te overstemmen refomening. Dat lijkt me frustrerend genoeg.

Over het algemeen kan ik jouw postings erg waarderen (hoewel ik het er niet mee eens ben en dat weet je ook wel) en je beargumenteert ze ook. Maar de laatste tijd worden hier nu de refo's afgezeken met karikaturen die ik niet herken. Zelfs de positieve veranderingen zijn ook weer niet goed en worden ook weer de grond in getrapt. En ik zou zeggen blijf je postings plaatsen, maar niet met die plaatjes er bij dan houd jij de discussie tenminste waardig en die waardigheid vind ik nu echt gaan ontbreken.

[Antoinette]

maar volgens mij kan er ook een moment komen dat je zegt: maar helaas, nu scheiden onze wegen.
Nooit zal dit tot gevolg mogen hebben dat je iemand niet meer als medemens ziet, maar het kan wel een scheuring in de relatie (niet als partners!) met elkaar betekenen.

Waarom scheuring?

Misschien is het beter om het neer te leggen daar waar het m.i. hoort te liggen, met de woorden: Heere wij komen er samen niet uit, wij willen dit graag bij u neerleggen.

Het lijkt mij zo dat je samen (Zondag) voor Hem in de eerste plaats samenkomt, omdat Hij het is die roept, om samen te komen in Zijn naam! Wie zouden wij wel niet zijn als nietige schepsel door te stellen van, jij bent niet welkom, want jij gelooft niet voor 100% wat ik geloof, of als je aan de tafel deel wilt nemen, "waar Hij het zelf ook is die nodigt " wel 100% moet aannemen wat de anders als absolute waarheid ziet. Gaat men feitelijk dan niet voor God bepalen wie wel en niet mag binnenkomen, aan mag gaan......

Gek eigenlijk, dat men over sommige dingen wel heen kan stappen, binnen de kerk, maar over iets wat niet zichtbaar is, in de privesfeer plaats vind, dat men daardoor meent iemand van het avondmaal te moeten onthouden. Soms nog sterker dat men vind dat de wegen zouden moeten scheiden.

Met een scheiding van 2 mensen (man/vrouw) wordt tegenwoordig meer genuanceerd omgesprongen, (Om maar even een voorbeeld te noemen.) althans niet meer zo als vroeger, scheiden mag niet, punt uit. Tegenwoordig kijkt men gelukkig verder dan de regel van: scheiden mag niet, het staat in de bijbel.
Daartegen over staat voor de homo (met een relatie) niets. Geen nuancering, geen toegang tot het avondmaal. Enkel een levenslang brandmerk, zolang met niet doet, gelooft, wat de ander voor waarheid aanneemt.

Ik moet ineens denken aan een column, geplaatst door Me-boy: "Het refohotel", alsmede toepasselijk in deze en aankomende periode.

Geen plaats voor u in de herberg
Geschreven door Trinmar, een vriend.

Eindelijk voelt de reformatorische gezindte zich gedrongen om over homoseksualiteit na te denken. Eigenlijk kon ze niet langer anders. Sinds jaar en dag heeft zij gemeend dat homoseksuelen in haar midden niet bestaan. Homo’s zijn slechts buiten, het buiten dat aan buitenste duisternis raakt. Op de intieme sfeer van eerbied voor God en warme gezinnen, ketste het af dat duizenden hun kerken stilletjes hadden verlaten. Zij kozen voor zichzelf en hun homoseksualiteit. Eenmaal daar buiten, hadden zij het ene bevrijd, en het andere onderdrukt. Zij leefden hun homoseksualiteit. Maar onder de tegels van hun afscheid brandde het vuur van teleurstelling, van haat en van onbewust verlangen. Die God en die kerken, die met liefde en pijn hun leven hadden verworpen.

Zo hebben refo’s het natuurlijk nooit bezien. Alleen al vinden dat homoseksuele gevoelens je identiteit bepalen, is een schuldige gedachte. Je daarvan bekerende, is de kans groter dat je Gods liefdevolle omhelzing tegemoet mag lopen. En mocht je als jongen voor andere jongens iets voelen, dan fluistert elk stukje omgeving je in: je hebt een probleem, je hebt het gewoon moeilijk. Als je strijdt, dan steunen wij!

Het geloof is rijk geladen. De vriendenkring is warm. Ieder die van mij houdt, vindt het. Mijn gevoelens zijn pril. Zou ik dan denken dat ze bij me horen? De bijbel waaruit iedereen leeft die ik ken en liefheb, is duidelijk. Zeggen ze ook allemaal. Daarom moet ik vechten. Of negeren. Of praten. Misschien wel genezen.

Die enkeling werd, zo nu en dan, vanaf de hoge gestoeltes, in de openbare gebeden van de avonddienst gevat onder ‘hen die worstelen met hun gevoelens’. Dat God hen mocht gedenken. Nooit werd helemaal duidelijk, zelfs niet in de roddels, waarom tientallen anderen de scherpe wielen van een trein of een bittere overdosis aan pillen hadden gekozen als het beste dat voor handen was. En die één op de duizend die ongehuwd vijftig werd, toch altijd werd stiekem van hem gedacht dat er een steekje bij hem los moest zijn.

Daar was een praktijk voor de enkeling die er open over durfde te zijn; wij steunen je in de strijd. Nu is de ure aangebroken dat voor hen allen in letters openlijk wordt versteend, ‘Geen plaats voor u in de herberg’. De deuren van het refohotel worden voor het kindeke dichtgeworpen. Het kindeke dient ongekoesterd door moeder en vader bij de entree worden achtergelaten, en dat volgens Schrift en belijdenis. Ontloken homoseksuele gevoelens mogen er zijn, maar moeten van groei en volwassenheid worden los gescheurd.

Het zwartepakken refohotel dooft in de entree zijn lichten. Bij de hoge luchters in de grote zalen wordt gezongen ‘Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen’. Bij het zien van de duisternis buiten worden de tranen weggepinkt. In datzelfde duister struikelt nu de orthodox-christelijke homo in de winterse kou van een oordelende God. Onderweg ziet hij anderen. Sommigen hebben het hotel stilletjes verlaten. Duizend anderen creperen in de vorst van vervreemding en vertwijfeling. Hunkerend naar God. Duizenden vervloeken sedert lang die God en zijn hotels. Als verklampte Joden, wachtend op een barmhartige Samaritaan.

Springt daar binnenkort nog een hemel open en dalen engelen nog neer? Zingend ‘Vrede op aarde, in mensen een welbehagen’? ‘God of the moon and stars, God of the gay- and singlebars’?

Goed column, ik heb niet lang in het refohotel gezeten, maar ik begrijp wat hij bedoeld.
Ik ken een vrouw met een lesbische dochter en vanuit haar gemeente komt enkel veroordeling en geen begrip voor haar situatie.
Eigenlijk moet ze haar dochter elke toegang tot haar ouderlijke thuis ontzeggen.
Nu zijn er dus 2 slachtoffers van het refohotel.... en ik weet zeker er zullen er veel meer zijn.
En niet alleen op dat gebied..

[tante-tortel]

wat is refohotel?

[tante-tortel]

amen!

Dat was een jaar geleden... deze week opende de schrijver van die column letterlijk zijn deuren om op tweede kerstdag bij hem aan te schuiven; voor een ieder die ijskoud in de sneeuw ligt. Ik denk dat escortboys, parkeerplaatsbezoekers, refowebbers of travestieten zelfs niet geweigerd zouden worden.

praktisch christendom.

Maar wat is dat toch dat mensen denken te mogen oordelen over anderen die een andere mening dat zij hebben, dat zij zulke dingen ook niet zouden doen. Ondanks dat zij een andere mening over bepaalde zaken hebben?
Wie zegt dat ook die mensen niet gewoon doen aan praktisch Christendom?
Ik vind dat nogal aanmatigend.
Prachtig hoor dat hij dat doet, maar met hem gelukkig velen anderen.

[meboy]

Wie zegt dat ook die mensen niet gewoon doen aan praktisch Christendom?

Ik niet, in mijn post ligt geen enkel oordeel. Slechts de constatering dat een goede vriend het goede voorbeeld geeft en dat dit me blij maakt. Ik ken overigens wel genoeg voorbeelden waar er een zeer selectief "welkomsbeleid" is, maar heb dat niet genoemd in mijn vorige post.

[Antoinette]

wat is refohotel?

En, ben je er inmiddels achter??