De bijbel over uitverkiezing en geloof

[gravo]

De topic-titel vraagt voor de zoveelste maal de vraag der vragen op een refo-forum: hoe zit het toch met die uitverkiezing.

Ik heb daar zelf veel over gedacht, geschreven en gepost. Mijn conclusie is de volgende:

Als je met 'God' een scheppende persoon bedoelt die almachtig, alomtegenwoordig, alwetend en eeuwig is, dan is het niet meer dan logisch om aan te nemen dat God boven alle uitkomsten staat die de schepping en de schepselen aangaan.

Dat pleit dus voor de stelling dat God altijd weet wie Zijn kinderen zijn. Er is eigenlijk nauwelijks te spreken van tijden: er is geen onderscheid tussen 'God wist', 'God weet' of 'God zal weten'. Er is geen voor en na, geen verleden heden of toekomst. Bij God is alles zo, zoals het altijd al was en altijd zal zijn. geen verrassingen, geen tegenvallers, geen vooraf kennen, geen achteraf weten.

Ik denk dat deze gedachte de oer-reformatorische uitverkiezingsleer ook heeft bepaald. God heeft alles in de hand, weet alles en dat in alle eeuwen der eeuwen (eeuwig).

Het klassieke godsbegrip past dus naadloos op een klassieke predestinatie-gedachte. maar daarbij moet de nadruk niet zozeer gelegd worden op het 'pre-' maar meer op de 'destinatie', het bestemmende aspect. God bepaalt, bestemt, beschikt.

Waarom deze op zich logische gedachte toch altijd weer op vragen stuit komt denk ik door het volgende:
Veel klassieke protestanten zijn bang voor God. Zij zien in die (voor)bestemming een persoonlijke bedreiging. daar zit de angel. Als God het dan bepaalt, dan bestaat dus de mogelijkheid dat God 'nee' aan mij verkoopt. Ik word dan niet gered. Zonder dat ik er wat aan kan doen. Angst is de drijfveer om zich steeds weer in duizend bochten te wringen als het gaat om de uitverkiezing.

Dan lijkt mij onterecht. Want deze God (waarvan wij terecht belijden dat Hij alles bepaalt) wordt in de Bijbel beschreven als een genadige God. Hij bepaalt wel alles, maar Hij wil niet zomaar alles. Hij wil het goede. Hij wil barmhartigheid.
Ten onrechte wordt naar mijn mening de uitverkiezingsgedachte (klassiek en logisch) vertroebelt door een verkeerd godsbeeld. Als je God als een wrede en wraakbeluste God ziet, ja dan slaat de schrik je om het hart als je beseft dat Hij alle macht heeft. Maar dit godsbeeld wordt in de bijbel nu juist toegeschreven aan de afgoden, de goden van willekeur: onbetrouwbaar en onecht.
De God van de Bijbel is anders: Hij is trouw, geduldig en genadig.
Dat zou de vrees voor Gods besluiten moeten kunnen wegnemen, dunkt me.

gravo

[learsi]

Waarom dan vele male gepredikt door de Here Jezus : .....wie oren heeft, die hore....
tot in openbaring toe

Hij legt het zelf uit
Mat.13

Bij een ieder die het woord van het Koninkrijk hoort en het niet verstaat, komt de boze en rooft wat in ZIJN HART GEZAAID is. ( dat is iets wat de mens zelf toelaat)
Het woord is ook in het hart gezaaid van de ongelovige.

Hij die het woord hoort en het terstond met blijdschap AANNEEMT .... is iemand van het ogenblik
wanneer verdrukking en vervolging komt,..komt hij ten val.

Dus een mens die misschien niet gered of wedergeboren is, is instaat het woord te horen.

En toen was ik met vakantie.
dus daarom deze late reactie.

....Wie oren heeft, die hore.......

Alle mensen hebben oren. Dat hoeft Hij ons dus niet te vertellen. Dat weten wij wel. En wat we ook weten, is dat niet alle mensen(naar het evangelie) horen. Het probleem zit dus in de oren. Het ene oor hoort wel, het andere niet. Wat is daar nu de oorzaak van?


Hier bedoelt de Heere niet alle mensen. Alle mensen hebben oren. Echter niet alle mensen "horen". Zo leert Hij dat er zijn die oren hebben(natuurlijke) en niet kunnen horen(geen herschapen oor hebben)............en dat er zijn die oren hebben(natuurlijke en herschapen) en (daarom) horen.
Het natuurlijke oor is doof. Het kan Jezus niet horen. Echter waar de Heere het natuurlijke oor herschept, daar kan dat(eerst dove)oor horen.......niet eerder.

Wie oren heeft(een door de Heere genezen oor), die hore........

In Math. 13:18-22 legt Hij uit wie geen oren hebben om te horen
namenlijk:
1-Zij die het niet verstaan
2-Zij die het terstond(!) in vreugde aannemen
3-Zij bij wie de zorgvuldigheid der wereld en de verleiding der rijkdom het Woord verstikken.

Wie zijn het die horen?
Zij die in GOEDE aarde bezaaid zijn.

In het Grieks staat er voor GOED het woordje KALOS.
Dit woordje betekent zoveel als "bruikbaar", "beantwoorden aan het doel".
De Heere bereidt dus Zelf de aarde(=het hart van een mens) voor, zodat deze aan het doel(=het aannemen van Christus) beantwoordt.
Paulus heeft het niet voor niets over een "herschepping" (van hen die in Christus zijn).

Jesaja55:10en11 leren, dat als het Woord de aarde niet bevochtigt, de aarde niet in staat is voort te brengen, uit te spruiten en zaad te geven aan de zaaier(Math:13!!)

Goede aarde is dus door het Woord bevochtigde (toebereide) aarde.

Vergelijk Romeinen10:17.......Zo is dan het geloof uit het gehoor en HET GEHOOR IS DOOR (Grieks-dia)HET WOORD GODS.

Het Woord Gods(de verkondigimg van het evangelie ) is het werktuig, waardoor het horen ontstaat(waardoor oren horen)

h.g.
Learsi

[schaapje]

@learsie
Ik heb je post gelezen, moet er even over nadenken.
Bedankt.
N.m.i. slaat Jesaja 55:10-11 op de Here Jezus.