HSP Higly Sensitive Person, ik ben hoog sensitief.

[Mortlach]

Schelpje, ik klap ook dicht als het niet goed 'voelt' ergens.

Mortlach, dank je voor je uitleg! Dat belemmerde je dan wel vreselijk zeg. Ik lees er een beetje tussendoor dat het nu wel beter gaat, ik hoop dat dat inderdaad zo is.

Ja, ik slik medicijnen die angstremmend werken en zit sinds twee jaar in een hele fijne werkomgeving, dat helpt enorm.

[schelpje3]

Terwijl ik niet echt een sociale angst heb. Omdat ik h.s. ben, voel ik meestal heel goed aan wat ik moet zeggen en moet doen. Hoe de vlag hangt, zeg maar.
Maar ben liever op een verdrietige bijeenkomst dan op een vrolijke. Ik kan niet zo goed met hossende en vrolijke menigtes mee.
Ik ben geen treurwilg, maar op een begrafenis bijv vind ik de mensen vaak echter dan op een feest (onder invloed van drank etc)
Maar als je h.s. bent, ben je op voorhand al bijv bang, verdrietig, want je voelt dat er "iets" aan komt.
Tijdens mijn zwangerschappen was het nog erger ! Ws werd mijn 1e bevalling daarom een langdurig drama (tweeenhalve dag ! Zou nu niet meer gebeuren). Ik hield het tegen onbewust.
Tenminste, zo zei mijn verloskdge dat.
Geven jullie aan een gevoel toe, als het zegt: niet gaan, het is niet pluis ?
Of ga je toch en zie je dan wel ?

[parkiet]

Schelpje, ik had vandaag een slecht voorgevoel bij de afspraak met een dokter die ik had voor mijn dochter (verder niet ernstig op zich) en dat viel inderdaad wel tegen . Ik ga overigens gewoon wel heen als ik ergens tegen op zie (ik heb dat bijv met werk: ik val in bij een grote organisatie, op verschillende locaties. Sommige locaties bevallen mij niet: rommelig, slechte sfeer of collega's die onmin ofzo uitstralen, maar ja, ik kan moeilijk zeggen: daar wil ik niet werken want het voelt neit goed. Ik wil overigens wel weg bij de organisatie, zodra dat kan)

Tja, ik voel ook wel eens dat mensen onoprecht zijn. Dat vind ik echt heel lastig. Ik heb vooral moeite met grotere groepen, hoewel soms ook ineens niet (beetje situatie afhankelijk denk ik). En ik heb de neiging gedachten van anderen in te vullen (met name gedachten over mij en dan negatief - en dat maakt me wel gespannen).

Op t moment dat ik ergens goed zit, sfeer is goed etc, dan weet ik prima wat ik moet zeggen, kan dan ook tactisch zijn etc, ga niet gauw te ver, maar als het niet goed zit, klap ik dicht, zeg ik domme dingen of bedenk ik pas achteraf wat ik had moeten doen. Waardeloos

[schelpje3]

@parkiet: nou ik snap je helemaal ! Mijn man snapt dus niet dat ik op mijn gevoel af ga bij iets, hij zegt dat je verstandelijk iets moet bekijken. Tja, dat is het verschil tussen ons. Maar mijn gevoel bedriegt me dus nooit ! Ik ga er wel eens overheen dan gaat het dus mis.

[Mortlach]

. En ik heb de neiging gedachten van anderen in te vullen (met name gedachten over mij en dan negatief - en dat maakt me wel gespannen).

Daar leerde ik ook mee omgaan tijdens mijn therapie, en dat scheelt echt enorm, want o, o, o, soms zijn we onze eigen grootste vijand.

[Mortlach]

Geven jullie aan een gevoel toe, als het zegt: niet gaan, het is niet pluis ?
Of ga je toch en zie je dan wel ?

Gewoon je gevoel zo diep wegstoppen dat je helemaal niks meer voelt. Niet dat dat aan te raden is, maar goed.

[*J*]

Ik herken het heel erg, ik had maanden geleden eens een test ingevuld en daar kwam een hoge score uit.

Dat er uit die test een hoge score kwam zegt op zich nog niet zo veel. De mensen achter de test willen natuurlijk zoveel mogelijk mensen in contact brengen met hun stichting.

heb je de rest van het stukje gelezen ?!?

Je hebt trouwens ook onafhankelijke tests hoor

[*J*]

eigenlijk precies wat het zegt: je erg angstig voelen in sociale situaties. In mijn geval me dus onmogelijk druk maken om wat anderen van me zouden denken. Er standaard vanuit gaan dat mensen eropuit waren me te grazen te nemen of boos op me waren. Verwachten dat elke sociale situatie direct zou escaleren tot scheld- en vechtpartijen. (dus ook als bijvoorbeeld een fietser je tegemoet komt rijden, waar je niet eens contact mee hebt). Het werd zo erg dat ik bijna niet meer kon werken en zelfs de straat opgaan werd een opgave.

dat is wel heftig zeg fijn te lezen dat het beter gaat

[*J*]

Geven jullie aan een gevoel toe, als het zegt: niet gaan, het is niet pluis ?
Of ga je toch en zie je dan wel ?

Ik merk dat mijn gevoel het meestal bij het rechte eind heeft, maar ik luister er te weinig naar, ben geneigd om het weg te stoppen

[*J*]

Ik herken het heel erg, ik had maanden geleden eens een test ingevuld en daar kwam een hoge score uit.

Dat er uit die test een hoge score kwam zegt op zich nog niet zo veel. De mensen achter de test willen natuurlijk zoveel mogelijk mensen in contact brengen met hun stichting.

heb je de rest van het stukje gelezen ?!? Ik was juist niet afgegaan op de hoge score...

Je hebt trouwens ook onafhankelijke tests hoor

[parkiet]

Ik herken het heel erg, ik had maanden geleden eens een test ingevuld en daar kwam een hoge score uit.

Dat er uit die test een hoge score kwam zegt op zich nog niet zo veel. De mensen achter de test willen natuurlijk zoveel mogelijk mensen in contact brengen met hun stichting.

heb je de rest van het stukje gelezen ?!?

Je hebt trouwens ook onafhankelijke tests hoor

Er bestaat geen officiele diagnose HSP... Het schijnt gewoon niet mogelijk te zijn het te diagnosticeren..... Denk dat het ook een stukje karakter is (overigens ligt het op een aantal vlakken heel dichtbij bepaalde bestaande diagnoses).

[Mortlach]

Het zou erg jammer zijn als mensen zichzelf als HSP 'labellen' en daar dan dus niks mee doen - is immers niet te behandelen, terwijl het sociale angst aspect juist erg goed behandelbaar is.

[parkiet]

Zou dat niet te maken hebben met hoeveel last je ervan hebt?
Ik zou niet zomaar overwegen om ervoor in therapie te gaan, eigenlijk. Ik denk omdat het mij niet ernstig belemmerd. Ik vind het wel vervelend, maar zo erg dat ik er bepaalde dingen voor moet laten, nee...

[Mortlach]

Zou dat niet te maken hebben met hoeveel last je ervan hebt?
Ik zou niet zomaar overwegen om ervoor in therapie te gaan, eigenlijk. Ik denk omdat het mij niet ernstig belemmerd. Ik vind het wel vervelend, maar zo erg dat ik er bepaalde dingen voor moet laten, nee...

Uiteraard. Als je er weinig last van hebt, ga je niet zo gauw in therapie. Ik had er dus wel behoorlijk wat last van, maar was verbaasd dat ik mezelf nog als 'mild geval' beschouwde in de groep. Er waren helaas een paar mensen die zo overstuur raakten van het in een groep zijn dat ze vrij snel na het begin uitvielen.

[toppie]

Wat schrijven jullie veel herkenbaars....!
Ik was even een dagje er tussen uit, kon er dus niet eerder op reageren.
Ook onze dochter voldoet (net als ik) aan de omschrijvingen van HS, ze is gestart met angsttrainingen.
Ze kan niet in een groep, reageert al erg emotioneel als haar gevoelens voorzichtig worden aangestipt.
Ze voelde als baby al allerlei stemmingen aan, het werd met opgroeien steeds erger.
Ze was 4 toen we al in de hulpverlening kwamen, heeft al diverse psychologen e.d. bezocht.
Op 9 jarige leeftijd is het labeltje angststoornissen opgeplakt, dus we gaan weer een andere weg in.

We hebben nu weer de vakantie achter de rug, het ging zoals alle jaren, fantastisch..
Lekker in je eigen omgeving, papa of mama de hele dag bij je, een knuffel halen wanneer je er behoefte aan hebt.
Ze ging met het grootste gemak uit spelen/logeren, gaf aan wanneer ze iets wilde.
Terwijl ze bij haar praten over o.a. een seperatie-angst.
De hulpverleners vinden dat ze teveel aan ons vast zit.
Wij bestrijden dat, ze kan heel goed los van ons, mits ze zich ergens " veilig" voelt!
Ze was weer helemaal opgebloeid, maar aan het eind begon het weer.
Ooo, ik moet naar school, naast wie moet ik zitten, is de meester wel echt aardig, heb ik echt geen gekke kleren aan, enz.

Mortlach, ik stuur je wel een Pbtje (als dat mag )om hierover verder te praten.
Ik ben eigenlijk zeer benieuwd wat jij voor gesprekken hebt gehad, mede omdat dochterlief er soms helemaal van streek vandaan komt.