Aanbod van genade

[parsifal]

wanneer hoorde God Izak toen hij bad om een kind en hoelang duurde de vervulling?

[Maja de Bij]

Even afgezien van de botte bijl ben ik het wel met Jas eens. Een aantal gebeden worden volgens mij door de Heere gelijktijdig en zonder twijfel verhoord. Bijvoorbeeld : vergeef me m'n zonden, of : Heere, wilt u voor me zorgen.
Dat e.e.a. niet gelijktijdig ook uit de omstandigheden blijkt, is een andere discussie. Hoe antwoordt de Heidelberger ook al weer op de vraag wat Amen betekent?

[jas]

wanneer hoorde God Izak toen hij bad om een kind en hoelang duurde de vervulling?

Ik heb het niet over het bidden tot meerder aards geluk maar over datgene wat strekt tot Gods eer aangaande onze zaligheid. Hij laat ons geen seconde langer onbekeerd dan nodig is, d.w.z. vanaf het moment dat wij ons oprecht tot Hem wenden is Hij gewillig ons te verhoren.
Hij ziet ons nl. liever in Christus aan dan in onszelf.

[frekje]

Onlangs een fikse ruzie gehad. Ik bad tot God of het goed mocht komen en had er ook het vertrouwen in. En idd, het kwam goed. Niet binnen 2 seconden, maar wel binnen 12 uur.

Wel op God vertrouwt, en Hem bidt, mag op zijn beloften pleiten dat hij geeft wie bidt. Alles wat naar zijn wil is, en dat zijn ook ruzie's, of andere problemen. God is een God van liefde, niet van haat.

[jas]

wanneer hoorde God Izak toen hij bad om een kind en hoelang duurde de vervulling?

In tijd lijkt de vervulling 20 jaar te duren. Ik zeg; lijkt, maar dat is niet waar hoor. Want in Gen. 22:17-18 lezen we dat de Heere de belofte hernieuwt aan Abraham dat hij hem tot een groot volk zal maken, waarin alle volken der aarde gezegend zullen worden. Zal Abraham over die heerlijke belofte zijn zoon Izak niet verteld hebben denk je? Daarom kon Izak ook verzekerd zijn van de verhoring van zijn gebed. Het was immers al verhoord, lang voordat hij om nageslacht bad?

[Absoluut]

Het ligt er net aan wanneer je dat willen stelt. Als je zegt dat iemand pas iets wilt als hij het daadwerkelijk op dat moment doet, dan heeft Jas gelijk. Maar als je beweert dat die wil er al eerder was en later wordt uitgevoerd heeft Jas ongelijk. En ik denk dat je iets kunt willen en het pas later wilt en kunt uitvoeren. Dus wil en uitvoering hoeven absoluut niet tegelijkertijd te zijn.

Dus dan komt het er op neer dat iemand zegt: "ik wil ooit nog wel eens bekeerd worden, maar nu ff-tjes niet". Tja, zo gaat het idd meestal. En van afstel komt uitstel. Daarom ligt de hel ook bezaaid met mensen die allemaal bekeerd wilden worden.

Sinds wanneer is God gebonden aan mensen? Dus als ik iets wil, moet God ook willen? Je legt accenten verkeerd.

[jas]

Het ligt er net aan wanneer je dat willen stelt. Als je zegt dat iemand pas iets wilt als hij het daadwerkelijk op dat moment doet, dan heeft Jas gelijk. Maar als je beweert dat die wil er al eerder was en later wordt uitgevoerd heeft Jas ongelijk. En ik denk dat je iets kunt willen en het pas later wilt en kunt uitvoeren. Dus wil en uitvoering hoeven absoluut niet tegelijkertijd te zijn.

Dus dan komt het er op neer dat iemand zegt: "ik wil ooit nog wel eens bekeerd worden, maar nu ff-tjes niet". Tja, zo gaat het idd meestal. En van afstel komt uitstel. Daarom ligt de hel ook bezaaid met mensen die allemaal bekeerd wilden worden.

Sinds wanneer is God gebonden aan mensen? Dus als ik iets wil, moet God ook willen? Je legt accenten verkeerd.

Nee dat doe ik pertinent niet. Als er een mens is die oprecht bekeerd wil worden dan is hij dat op hetzelfde moment. Een geestelijk dode kan dat nl. niet oprecht willen. Jij legt accenten verkeerd.

[Absoluut]

Jij bindt God aan de mens. En dat is fout.

[Yael]

God heeft Zich (willen) binden aan Zijn Woord.

[Maja de Bij]

Een geestelijk dode kan dat nl. niet oprecht willen. Jij legt accenten verkeerd.

Een dode kan niets meer, alleen maar dood zijn. Hij kan niet willen en hij kan niet niet-willen.

[frekje]

Een geestelijk dode kan dat nl. niet oprecht willen. Jij legt accenten verkeerd.

Een dode kan niets meer, alleen maar dood zijn. Hij kan niet willen en hij kan niet niet-willen.

Juist, maar wij zijn wel helemaal geestelijk dood van nature. Toch: doden zullen horen, de stem van de levende God.

Dus een zeker spanningsveld is hier wel! De mens moet naar God gaan, dat kan, alleen wil hij niet. Toch moet hij, want God heeft recht op de mens.

[parsifal]

wanneer hoorde God Izak toen hij bad om een kind en hoelang duurde de vervulling?

In tijd lijkt de vervulling 20 jaar te duren. Ik zeg; lijkt, maar dat is niet waar hoor. Want in Gen. 22:17-18 lezen we dat de Heere de belofte hernieuwt aan Abraham dat hij hem tot een groot volk zal maken, waarin alle volken der aarde gezegend zullen worden. Zal Abraham over die heerlijke belofte zijn zoon Izak niet verteld hebben denk je? Daarom kon Izak ook verzekerd zijn van de verhoring van zijn gebed. Het was immers al verhoord, lang voordat hij om nageslacht bad?

Hier ben ik het mee eens. Maar toch genoot Izak nog niet van de kinderen om zich heen. Hij bleef in geloof vertrouwen (en misschien ook met zijn aanvechtingen) dat God Zijn belofte zal houden. Soms kan het denk ik in een bekering ook zo zijn. Je hebt het volle vertrouwen dat God het zal doen. Maar toch er is nog zo weinig te zien. Wat dan? Niet bekeerd? Op het moment dat zaligheid je voornaamste doel wordt is deze redenering heel gevaarlijk, op het moment dat de zaligheid Gods genade blijft en geloof, hoop en liefde de drijfveer zijn, is dit als Christelijk leven goed mogelijk.

Absoluut. Geloof je dat God zowel het willen als het werken in ons werkt?

[jas]

Jij bindt God aan de mens. En dat is fout.

Leg eens uit, want dat doe ik niet. Dat heb ik nooit gezegd en kun je ook nergens opmaken uit wat ik schrijf tenzij dat je erg kronkelig denkt.

[jas]

wanneer hoorde God Izak toen hij bad om een kind en hoelang duurde de vervulling?

In tijd lijkt de vervulling 20 jaar te duren. Ik zeg; lijkt, maar dat is niet waar hoor. Want in Gen. 22:17-18 lezen we dat de Heere de belofte hernieuwt aan Abraham dat hij hem tot een groot volk zal maken, waarin alle volken der aarde gezegend zullen worden. Zal Abraham over die heerlijke belofte zijn zoon Izak niet verteld hebben denk je? Daarom kon Izak ook verzekerd zijn van de verhoring van zijn gebed. Het was immers al verhoord, lang voordat hij om nageslacht bad?

Hier ben ik het mee eens. Maar toch genoot Izak nog niet van de kinderen om zich heen. Hij bleef in geloof vertrouwen (en misschien ook met zijn aanvechtingen) dat God Zijn belofte zal houden. Soms kan het denk ik in een bekering ook zo zijn. Je hebt het volle vertrouwen dat God het zal doen. Maar toch er is nog zo weinig te zien. Wat dan? Niet bekeerd? Op het moment dat zaligheid je voornaamste doel wordt is deze redenering heel gevaarlijk, op het moment dat de zaligheid Gods genade blijft en geloof, hoop en liefde de drijfveer zijn, is dit als Christelijk leven goed mogelijk.

Het is het gevaarlijkst idee wat een onbekeerde kan hebben. Dat hij er op vertrouwt dat God hem ooit nog wel eens zal bekeren. Hij mag nooit rusten in een toekomstige bekering maar slechts in een onmiddellijke inplanting in Christus.

[Marnix]

Ik vind het ook raar: Ja ik geloof het wel... maar God moet me bekeren... dan ga je al snel iets van God verwachten, een bizonder gevoel, tekenen etc. terwijl hij je zijn genade allang heeft laten zien en je dat mag aannemen... Dankzij God kun je het evangelie aannemen maar sommige mensen geloven zelfs dat niet en zeggen: God moet het doen.... en verwachten allerlei dingen terwijl Hij allang zo in hen gewerkt heeft dat ze het kunnen geloven.