
We hadden vanmiddag team-overleg, en ik was het totaal vergeten, toen m'n dienst begon waren ze bijna klaar, dus ben nog snel ff aangeschoven.
er zijn bij ons op de afdleing 2 helpenden, nog 'n collega en ik. En zij vond dat zij erg achtergesteld werd etc. Dus vroeg mijn afd.hoofd of ik dat gevoel ook had, nou ik heb dat niet echt. Maar toen ze begon over dat bepaalde mensen echt op je neerzien, toen had ik zoiets van: Hé ja dat is wat ik nou al maanden aanvoel, maar niet onder woorden kan brengen (klinkt heel stom

Dus toen m'n afd.hoofd vroeg of ik dat ook vond, begon ik spontaan te janken

Tis een btje lastige situatie, die collega die zich zo opsteld, dat is een vriendin van mijn moeder, privé kon 'k altijd heel goed met d'r opschieten, maar sinds ik met d'r samen werk, komt ze nog maar heeel weinig bij ons, en dat ligt dan volgens m'n moeder weer aan mijn 'gedrag' op m'n werk..'k Zou niet weten wat ik verkeerd doe, maar blijkbaar doe ik dus iets verkeerd...
M'n afd.hoofd vond het gedrag van haar totaaal verkeerd, en niet kunnen, zij gaat nu 'n gesprek met d'r aan, en kijkt wat voor oplossing ze dr voor kunnen vinden, want dat er wat met me was had ze allang door, maar dat het zo 'diep' zat, wist ze niet....
We zullen wel zien hoe 't afloopt...En m'n afd.hoofd zei later nog tegen me; 'k merk dat je heel weinig 'zomaar' bij me binnen loopt, doe het maar rustig hor..als 'r wat is, kan je altijd bij me komen!'
Zo heb k dr nog nooit mee gemaakt, maar goed, ik zal me nu ook van m'n beste kant laten zien
