Ik denk dat mensen zichzelf veel intiemiteit ontzeggen door slechts intiem te zijn met alleen hun huwelijkspartner...kortom, we zijn wat te ambitieus!
Moderator: Moderafo's
waarom die grens dan?froske schreef:Christen homo's zullen net zo goed niet altijd een geweldig huwelijk hebben. Maar die moeten er vaak wel harder voor strijden dan hetero's dat moeten, tenzij de hetero in een speciale situatie zit.
Misschien zouden we met andere mensen ook intiemer kunnen zijn, maar toch moet er ook duidelijk een grens zijn lijkt me.
froske schreef:Ik bedoelde eigenlijk meer de grens tussen vriendschap en relatie. Ik neem aan dat je zelf wel kunt bedenken wat daar ongeveer bij hoort. Je gaat bijvoorbeeld anders om met je moeder dan met de buurvrouw...
maar soms is het makkelijker (en beter) om intiem te zijn met een buurman/vrouw dan met je eigen vader of moeder. Iemand die 'dicht bij je staat' heeft soms meer moeite je te accepteren en te steunen dan iemand die een stapje verder staat. Het lijkt erop alsof wij als christenen onszelf beperken tot die ene geweldige levenspartner waarmee we alles kunnen delen, dat is niet zo, dus (en gelukkig) zijn er anderen nodig om stukjes van onszelf mee te delen...dat kan soms 'gevaarlijk' dichtbij komen en daar is veel vertrouwen voor nodig...m.i.Iemand die 'dicht bij je staat' heeft soms meer moeite je te accepteren en te steunen dan iemand die een stapje verder staat.
Ik merk zelf wel dat er door gebrek aan vertrouwen ook in vriendschappen minder mogelijk is, en dat terwijl daarin ook zoveel intiemiteit te delen valt, maar dat is ff lastig als er geen moed is om jezelf te laten zien...tging vanavond met bijbbelkring over omgaan met elkaar volgens Jacobus, het gaat daar wel over zorg dragen voor elkaars emotionele-zijn, een opsteker voor wie wilfroske schreef:Iemand die 'dicht bij je staat' heeft soms meer moeite je te accepteren en te steunen dan iemand die een stapje verder staat.
Dat is zeker waar, en dat ervaar ik ook wel in m'n eigen leven
Je hebt ook meer nodig dan alleen een levenspartner. Zonder goede vrienden/vriendinnen ben je ook niet echt gelukkig lijkt me..
aardmannetje schreef:Ik denk wel dat homo's die een huwelijk aan gaan een soort van protesteren tegen het huwelijk als superieure vorm van liefde, tegelijkertijd nemen ze het op tegen de veelal lauwe manier waarop hetero's het huwelijk lijken te beleven...of heb ik nu teveel gezegd?
Ik denk dat mensen zichzelf veel intiemiteit ontzeggen door slechts intiem te zijn met alleen hun huwelijkspartner...kortom, we zijn wat te ambitieus!
hoe verantwoord jij de seksuele omgang die je mogelijk hebt als ook seksualiteit in de opdracht die ligt opgesloten in het huwelijk niet bijdraagt aan dat doel?meboy schreef:Dat zie je aardig goed. Toch wil ik niet trouwen. Dat heeft niet met gelijkwaardig zijn te maken maar meer met een soort respect voor het oorspronkelijke van de Schepper.
Als ik kijk naar mijn medemensen dan zie ik geen belemmering om hetzelfde te doen. De aspecten die te maken hebben met intimiteit en liefde vult een hetero net zo zondevol/zondeloos in als een homo. Maar het oorspronkelijke huwelijk heeft niet alléén liefde en intimiteit als basis.
Het huwelijk is ook een opdracht van God om zorg te dragen voor het komende geslacht.
Mijn manier om uitting te geven aan mijn "heimwee" naar het oorspronkelijke huwelijk in het paradijs is om als homo niet te trouwen. Dat is voor mij een statement. De oproep die de bijbel doet om mijn naaste lief te hebben kan ik ook kwijt in mijn relatie met mijn vriend zonder getrouwd te zijn.
Toch voel ik wel de verantwoordelijkheid op mijn schouders voor het niet voldoen aan God's verzoek. Dat gevoel en die verantwoordelijkheid ga ik ook niet (meer) wegredeneren. Die laat ik gewoon staan. Ik ervaar dat namelijk als een erg gezonde spanning; dezelfde spanning die er is tussen wet en evangelie. De wet drijft mij uit tot het evangelie omdat daar de genade is te vinden voor het oplossen van het conflict.
Mijn missie als homo is verschoven. Ik wil niet meer mijn situatie verantwoorden naar anderen; ik wil dat anderen (en ikzelf) hun eigen situatie verantwoorden voor God. Want dan kunnen we samen vragen om genade en samen groeien in het evangelie.
jij bent er wel van doordrongen dat onrecht koste wat het kost voorkomen kan worden door dicht bij de/je kern te blijven denk ik dan...wat kan God daarop tegen hebben?De innerlijke drang om het zo goed mogelijk te doen komt niet voort uit het willen verdienen (slaafse vreze) van het een of ander maar uit het willen uitten van liefde tot God (en mijn medemens).
Zareb schreef:Zo, eindelijk hebben we het RD weer eens gehaald op een wat meer positieve manier.
Afgelopen vrijdag in de katern "Mensen" van het RD "Een vriendschap als David en Jonathan"
Hierbij een link naar het artikel.
http://62.177.242.216/public/refoanders/1606-19-men.pdf
"Natuurlijk" heb ik zelf ook een mening over, maar die volgt nog.
Optimatus schreef:Ik heb nog steeds vragen bij het sacramentele "gehalte" van een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten
