Berichtdoor Stefanus » 04 jul 2007 11:25
Het bordje sprak: "De vissen zijn vertrokken, samen met de noorderzon." Daarop vroeg de krekel: "Hoelang zijn zij al weg?"
"200 jaren en een halve dag. Om precies te zijn 1750811 uren en 20 minuten. Dus als je vlug bent, haal je het misschien nog. Om precies te zijn is daar een kans van 0.0043 op als je 7,3593 kilometer per uur sneller loopt. Als je geluk hebt hebben zij de afgelopen 469823 uren moeten wachten voor de pont. Deze pont gaat namelijk om de 705403 uur en ik schat zo in dat zij nog ongeveer 104819 moeten wachten. Ik kan er een minuutje of 10 naast zitten. Om precies te zijn moet je..."
"Ah, ja, ok", sprak de krekel ongeduldig, "Dan ga ik maar snel."
Het bordje viel stil. Na zoveel jaren was er eindelijk weer iemand die om raad vroeg. Hij had jaren de tijd gehad voor zijn kansberekeningen en schattingen. En nu, nu er dus eindelijk iemand was gekomen, werd zijn jarenlange werk niet bewonderd. Het bordje sprak bedremmeld en zacht: "Nou... dan moet je maar gaan... vaarwel... en... en als je de noorderzon en de vissen ziet... doe je ze dan de groeten?"
De krekel keek het bordje niet eens aan, zei 'ja', en begon aan zijn tocht. Kort daarna stierf het bordje eenzaam aan de waterkant. En niemand had het ooit nog weer om raad gevraagd.
