LauraC, wat ben jij toch creatief!
Alleen spelen gaat hier heel erg wisselend. Als ik rustig zit, dan komt hij wel vaak aandacht vragen. Als ik iets doe, dan gaat hij ook wat doen. Het gaat wel steeds beter, maar het blijft de grootste 'ergernis'. Aan de andere kant: als ik hem ideetjes geef, dan is hij ook wel weer bezig. Zoals vanmiddag, dat hij even een tijdje aan zijn tafeltje ging puzzelen. De stoom kwam uit zijn oren. "Na na nie, mama!" en ik heel rustig vanaf de bank "dan moet je het op een andere manier proberen" en dan ging hij weer, hoor. Was wel schattig. Dus ach, het gaat eigenlijk best wel ok.
Verder heb ik het idee van de tent meteen toegepast. De eettafel omgebouwd tot tent en ik heb er liggend op een kussen een boek gelezen, terwijl kindlief er vrolijk onder zat te spelen. Ik moest wel in de tent, anders werd hij weer helemaal chago, maar goed, ik had me voorgenomen om vandaag maar gewoon te overleven en zo in de tent vond hij het wel weer leuk.
Morgen hopelijk weer een normaal kind, ik kan dan wel tegen zo'n hele dag thuis opzien, hoor. Ik ben niet zo'n thuiszitter, zonder echte grote-mensen-input, dus tegen de vrijdagen kan ik best wel opzien. We zitten er hier toch aan te denken om naar een andere werkverdeling te gaan. Meer dagen/dagdelen voor mij, minder voor mijn man. Tegen de tijd dat kind nummer 2 er is (als het ons gegeven is natuurlijk) dan gaat zoonlief wel naar school, maar kind nummer 2 zal (hopelijk, haha!) geen baby zijn en gaat dan ook ooit naar de psz... hoe dan ook: een beetje van die hele lange dagen voor mij voorkomen. Op halve dagen ben ik veel vrolijker en relaxter met kind(eren). Voor de goede orde: ik ben dol op mijn kind en zou mijn leven voor hem geven. Maar ik merk altijd dat ik blij ben als mijn man thuis komt en eten met hem gaat koken, ofzo. Dagen met z'n 3-tjes zijn ook veel leuker, gewoon ook een stukje grote-mensen-input erbij. Anyway...
Maar het was ook wel weer grappig zo'n bui. Boze blikken, enzo. Heeft leuke foto's opgeleverd
