Kortom: eigenlijk komt het erop neer dat iedereen (hopelijk toch meestal in overleg

) zijn/haar eigen keuze maakt. Ik denk dat we daar heel blij mee mogen zijn, ook al vind ik het soms jammer dat er mannen zijn die het huishouden/gezin nog steeds als hoofdtaak van de vrouw zien... Maar hee, zolang de vrouwen die met zulke mannen getrouwd zijn, dat ook zo zien, dan lijkt me alles prima!
Voor mijn man en mij geldt (en daar hebben we het al vroeg in de verkering over gehad

) : kinderen krijg je SAMEN, dus er moet ook gezamenlijk voor gezorgd worden. Zouden we kinderen krijgen, dan zouden we allebei minder uren gaan werken en een deel thuis gaan werken, evt. in combinatie met een oppas aan huis. (hier in Duitsland zijn de meeste kdv's pas vanaf 1-1,5 jaar
](./images/smilies/eusa_wall.gif)
) Hij/zij zou zijn ouders dus de hele week kunnen zien!

(totdat-ie aan het puberen is, lijkt me dat heel fijn voor m)
Dus, Galateia: jullie zijn niet de enigen die er zo over denken, hoor! Enige waar je voor op moet passen, zijn bepaalde moeders die de neiging hebben, daar zo veroordelend op te reageren/schuldgevoelens proberen aan te praten. Jullie geven de bestmogelijke zorg!
(Mooi voorbeeld: een (Duitse) vriendin van me heeft onlangs een kind gekregen; sinds ze na 5 maanden haar studie weer heeft opgepakt (8 uur per week, verder geen werk ofzo), wordt ze door andere fulltime-moeders uit de babygroep tot "Rabenmutter" (slechte moeder) bestempeld....
](./images/smilies/eusa_wall.gif)
) (ik bedoel: ACHT uur per week! Dan is haar man thuis!)
Liever twee blije werkende en deels thuiszittende ouders dan een volledig ontevreden thuiszittende moeder en een vader die de kinderen alleen een avondkusje kunnen geven, denk ik dan...