marin schreef:ik heb nagedacht om op je schrijven te moeten reageren maar wil toch proberen een poging te wagen mits je niet direct de hakken in het zand gaat plaatsen/zetten.
Het is niet mijn bedoeling iemand te veroordelen of weg te zetten. Als je een leer brengt die tegen de basis van het geloof ingaat, dan zal ik dat wel zeggen. Over de basis van het geloof kan geen compromis gesloten worden, als je dat bedoelt met “hakken in het zand”.
De liefdevolle Vader heeft door het offer van Zijn Zoon die mens werd de eis van de wet vervuld die eerder op tafelen zijn geschreven maar die nu in hart en verstand zijn geplaatst waarom om uit liefde voor God onze Vader de eis van wet de wil van de Vader en de naaste daaraan te kunnen voldoen, bij dat falen geeft God vergeving en genade door het offer van Zijn Zoon.
Dit is een lange zin zonder punctuatie. Het is behoorlijk lastig om te duiden. Je schrijft in een andere reactie "De eis van Gods wet op stenen tafelen door God zelf geschreven is dezelfde eis die in ons hart is geschreven."
Ik neem aan dat dit het is wat je uiteindelijk bedoeld. Ik kom daar verderop op terug.
Lukas dit is mij te onduidelijk!!
Wat ik daarmee bedoel te zeggen is: naar mijn mening heeft de leer van E.G White fundamentele verschillen met het christelijk geloof. Niet dat ik dat graag zeg. Integendeel, het doet me verdriet als dat zo is. Het maakt me zeer bezorgd over de mensen die zo’n leer navolgen. Dus ook over jou.
Lukas, juist de Adventist heeft in zijn leven de kracht van God en Zijn genade door Zijn Zoon zo hard nodig waarom omdat de Here Jezus Zijn kind wil laten groeien naar het Beeld van Hem.
Je vergist je dat de Adventist geloofd door de wet behouden kan worden, de wet kan niet behouden, alleen door het offer en Zijn Dienstwerk die de Here Jezus nu wil volbrengen in het Hemels Heiligdom Hebr.
Als ik verkeerde dingen doe, de wet die in het hart en verstand en geweten die spreekt mij daar op aan en brengt mij daar bij weer bij de Here Jezus om vergeving te ontvangen, dat is de doelstelling van de wet van God.
Je zult het wel goed bedoelen en denken dat je dit op de bijbelse manier nastreeft. Maar wat je beschrijft is niet anders dan leven onder de wet. Degene die de wet probeert te volbrengen zal steeds falen. Zich verloren weten, vergeving vragen, en weer falen, etc
Het feit dat je vergeving vraagt, maakt dus niet het verschil. Het is leven onder de wet.
Je schrijft dat de wet niet kan behouden, dat is waar. Maar dat is het probleem nu niet. Het gaat al mis door het proberen de wet te houden en dit als eis te stellen. Hoewel het verdekt staat opgesteld, wordt daardoor effectief toch weer een wet gecreerd: een daad van onze kant, die tot rechtvaardiging moet leiden.
Je bent buiten de genade om bezig, en dat merk ik ook terug in de ZDA geloofsartikelen, want genade speelt daar geen wezenlijke rol in, behalve als eenmalig fenomeen bij de verlossing en daarna is het weer wet.
De wet in de vorm van een eis, doet inderdaad zonde kennen. Maar je komt niet verder als je de genade niet kent. Ik zal het proberen uit te leggen.
Hiervoor haalde ik volgens citaat van jou aan:
De eis van Gods wet op stenen tafelen door God zelf geschreven is dezelfde eis die in ons hart is geschreven.
Oppervlakkig bezien een normale tekst. Maar vanuit het christelijk geloof zou dit nooit zo geschreven mogen worden. Jij stelt dat de wet op stenen tafelen een eis was. Dat zou ongeveer kunnen. Maar het grote probleem ontstaat doordat je stelt dat het nog steeds een
eis is.
Een leven onder de wet wordt daarmee onvermijdelijk, want je moet volgens jouw woorden (en de ZDA) nog steeds een eis vervullen.
Ook als die eis in ons hart geschreven zou zijn, het is en blijft nog steeds een eis! Met andere woorden, het is een wet die vervuld moet worden door ons. Ook al zou je steeds vergeving zoeken als het niet lukt, die eis blijft staan (volgens de ZDA).
Dus :
Het vragen om vergeving, maakt het onderscheid niet.
Het op de hart geschreven zijn, maakt het onderscheid niet.
Een wet die als eis zou moeten gelden, is feitelijk een zonde:
Gal 3:21 Ik ontneem aan de genade Gods haar kracht niet; want indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven.
Dus als iemand een wet als eis stelt, dan zondigt die persoon daarmee ernstig. Want feitelijk zou dat impliceren dat Christus tevergeefs gestorven zou zijn. Hoe zou je, door zo te zondigen, rechtvaardig denken te leven?
In het christelijk geloof is het anders, daar leeft een gelovige uit de genade. Dit leven uit genade, is iets wat ik in jouw schrijven niet tegen kom. Ik zie het ook niet in hetgeen EG White schreef. Ik zie het ook niet terug in de geloofsartikelen va de ZDA.
Dit ontbreken van leven uit genade, is niet maar een detail, dit is echt een mega groot verschil. Zonder de genade is een christen niets, houdt alles op. Dit is dus echt een fundamenteel verschil met de ZDA.
Leven uit genade (of staan in de genade, dat komt qua betekenis op hetzelfde neer) betekent dat Christus alles volbracht heeft en alles al gedaan heeft. Wij hoeven daar niets meer zelf aan te doen. Er is zelfs geen millimeter ruimte voor enige eis van de wet, want dat zou betekenen dat we toch nog iets zouden moeten vervullen.
Want er staat:
Phil 3:7 Maar alles wat mij winst was, heb ik om Christus’ wil schade geacht. 8 Voorzeker, ik acht zelfs alles schade, omdat de kennis van Christus Jezus, mijn Here, dat alles te boven gaat. Om zijnentwil heb ik dit alles prijsgegeven en houd het voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen, 9 en in Hem moge blijken niet een eigen gerechtigheid, uit de wet, te bezitten, maar de gerechtigheid door het geloof in Christus, welke uit God is op de grond van het geloof
Via de vergeving van de zonde wordt ons ook genade gegeven. Maar dit zou misschien beperkt of als eenmalig uitgelegd kunnen worden, als ons leven ook niet uit genade zou zijn.
Kortom: Alles wat een mens verder nog zou moeten doen om een eis van de wet te vervullen, is OOK al
door Christus vervuld. Wij hoeven dus niets meer te doen.
Want er staat:
Gal 3:19 Want ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven. Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu (nog) in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven.
En,
Rom 4:2 Want indien Abraham uit werken gerechtvaardigd is, dan heeft hij roem, maar niet bij God. 3 Want wat zegt het schriftwoord? Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. 4 Nu wordt hem die werkt, het loon niet toegerekend uit genade, maar krachtens verplichting. 5 Hem echter, die niet werkt, maar zijn geloof vestigt op Hem, die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid,
We mogen wel goede werken doen, en worden zeker opgeroepen om dat te doen, maar dat is
nimmer om aan een eis te voldoen. Want dat zou immers principieel ingaan tegen hetgeen ik hiervoor geschreven heb over genade.
Als je dit leven in de genade eenmaal "ziet", dan weet ik zeker dat alle teksten die er in de bijbel staan over wet en genade, in een heel ander licht komen te staan dan zoals je ze nu begrijpt.
Lukas, ik zou zeggen lees het artikel met een ander gemoed en dan lees je de afhankelijkheid van Gods kracht door Zijn genade.
Ik zie niets anders dan ik al zag.
en zo is het maar net! 
