Is gezinsplanning ook in onze gezindte gewoon geworden?

[Anne 80]

even wat anders: in de bijbel heeft Job met 20 (eigenlijk 2x10) het grootste aantal kinderen
Jakob had 13 kinderen maar wel bij 4 vrouwen....

Salomo had er nog meer, maar bij nóg meer vrouwen

[tu quoque]

het is niet bekend hoeveel kleintjes adam en eva hadden, maar dat kunnen er nog veel meer zijn. we weten het niet.

[pol]

het zullen er best meer zijn anders valt het niet mee om een vrouw te kiezen voor Seth

[hubert]

het is niet bekend hoeveel kleintjes adam en eva hadden, maar dat kunnen er nog veel meer zijn. we weten het niet.

Dit soort onzin krijg je nou van het letterlijk lezen van Bijbelverhalen. Wanneer breekt het inzicht nou eindelijk eens door op de Biblebelt! Metaforisch/allegorisch lezen medechristenen! Dat voorkomt een hoop nonsens.
Ook dit verhaal valt onder de noemer "wel waar, niet waargebeurd".
Als het allemaal begon met één echtpaar die daarna de aarde heeft bevolkt dan kunnen we niet anders concluderen dat er sprake van incest moet zijn geweest in het gezin van Adam en Eva.

[mealybug]

Salomo had er nog meer, maar bij nóg meer vrouwen

Maar toen was daar Paulus, die leerde dat het beter was om zelffs niet te trouwen.
Wordt daar wel eens over gepreekt in een van de kerkverbanden?

[Mortlach]

Ook dit verhaal valt onder de noemer "wel waar, niet waargebeurd".
Als het allemaal begon met één echtpaar die daarna de aarde heeft bevolkt dan kunnen we niet anders concluderen dat er sprake van incest moet zijn geweest in het gezin van Adam en Eva.

Ah, maar dat wordt dan goedgepraat met het verzinsel dat er destijds nog een soort 'super-DNA' was, waardoor incest geen probleem was. Alles was immers nog 'zeer goed'. En trouwens, God heeft incest pas later verboden. Hoe dat DNA er dan uit heeft gezien, daar hoor je dan weer niets over...

[hubert]

Het blijft een mysterie!

[JeeWee]

Eén tien of twintig vrouwen.... daar gaat het niet zo over hier.

Ik was deze week op kraamvisite: de elfde in dat gezin, met maar één tweeling.
En het gaat goed. Er kan een yheleboel niet maar ook heel veel wel en een rotsvast vertrouwen op God dat Hij het goed maakt.
Ontbreekt dat niet vaak, omdat we eerst onze berekeningen maken?

[tu quoque]

Dit soort onzin krijg je nou van het letterlijk lezen van Bijbelverhalen. Wanneer breekt het inzicht nou eindelijk eens door op de Biblebelt! Metaforisch/allegorisch lezen medechristenen! Dat voorkomt een hoop nonsens.
Ook dit verhaal valt onder de noemer "wel waar, niet waargebeurd".
Als het allemaal begon met één echtpaar die daarna de aarde heeft bevolkt dan kunnen we niet anders concluderen dat er sprake van incest moet zijn geweest in het gezin van Adam en Eva.

wat ik zei is inderdaad gebaseerd op een letterlijke interpretatie, ik weet niet wat er in het verleden gebeurd is. en dat is het punt: jij ook niet.

[Mortlach]

wat ik zei is inderdaad gebaseerd op een letterlijke interpretatie, ik weet niet wat er in het verleden gebeurd is. en dat is het punt: jij ook niet.

Maar door onderzoek aan de sporen die het verleden heeft achtergelaten kun je wel licht werpen over wat er waarschijnlijk is gebeurd. Onder andere door genetisch onderzoek. Je hoeft er echt niet zelf bij te zijn geweest om er toch onderbouwd iets over te kunnen zeggen.

[zomaar]

Ik dacht vroeger vaak zou God niet meer mensen geschapen hebben na Adam en Eva? Maar staat dat niet vermeld in de Bijbel. Maar dan kom je weer niet uit de gedachte dat we allemaal van Adam afstammen, of je
moet dan verder redeneren dat dat dan vrouwen waren die trouwden met Adams zonen en zo de geslachtslijnen verder gaan.

Aan de andere kant wat we van God niet hoeven te weten omdat het niet in de Bijbel staat, we kunnen dan genoeg nemen met wat Hij ons wél heeft vertelt, en er op vertrouwen dat het toen op een waardige wijze
allemaal gebeurt is.

[Evelien]

Eén tien of twintig vrouwen.... daar gaat het niet zo over hier.

Ik was deze week op kraamvisite: de elfde in dat gezin, met maar één tweeling.
En het gaat goed. Er kan een yheleboel niet maar ook heel veel wel en een rotsvast vertrouwen op God dat Hij het goed maakt.
Ontbreekt dat niet vaak, omdat we eerst onze berekeningen maken?

Er kan een heleboel niet... wat kan niet dan?

Wat is belangrijk? is ook heel erg persoonlijk natuurlijk. Of moet ik zeggen mag je iets belangrijk vinden?

[hubert]

@tu Q

wat ik zei is inderdaad gebaseerd op een letterlijke interpretatie, ik weet niet wat er in het verleden gebeurd is. en dat is het punt: jij ook niet.

Daarom moet je er voorzichtig mee zijn.
Probeer niet krampachtig alles letter te lezen en te begrijpen. Dat kan niet, dan doe je de verhalen ontZettend veel onrecht aan.
Vind je mijn conclusie over die incest trouwens zo gek?

[hubert]

@JeeWeek

was deze week op kraamvisite: de elfde in dat gezin, met maar één tweeling.
En het gaat goed. Er kan een yheleboel niet maar ook heel veel wel en een rotsvast vertrouwen op God dat Hij het goed maakt.
Ontbreekt dat niet vaak, omdat we eerst onze berekeningen maken?

Je gaat toch niet beweren dat het normaal is in onze tijd om 11 kinderen te baren?
Dat is pas onverantwoord. Is er niemand die daar iets van zegt?
Hoe lang gaat dat nog door?
Nou ja, het compenseert in ieder geval het tekort op dit punt bij jou!

[Max]

Wat normaal is en wat niet ligt voor ieder persoonlijk. Ik zou het behoorlijk pijnlijk vinden als ik dit las en wij zouden 11 kinderen hebben. Temeer omdat jij daar niet zomaar over kunt oordelen. Want als een ouderpaar 11 kinderen goed aan kan, waarom zouden ze dan geen 11 kinderen mogen krijgen?!
Hoe je het wend of keert, er blijft toch altijd een (groter of kleiner) grijs gebied over waar niemand voor een ander een beslissing kan nemen: het dilemma tussen zelf ingrijpen of alles 'afwachten'.

De topic-starter vroeg meningen: Zelf zijn wij van mening dat we onze kinderen van God krijgen maar daarnaast ook onze eigen verantwoordelijkheid hebben.
Wij hebben een soort minimumtijd afgesproken voor na een bevalling om dan actief te proberen niet zwanger te worden. Na de minimumtijd (daar zitten we nu ruimschoots aan intussen ) zou het voor ons wel 'fijn' zijn om nog een poosje niet zwanger te worden, maar het is geen ramp als het wel zou gebeuren en daarom zijn we niet meer actief een zwangerschap aan het voorkomen. En we merken na verloop van tijd trouwens ook dat we er ook steeds meer open voor gaan staan. Ik vind het trouwens ook vele malen mooier om een kindje in verlangen te verwachten dan dat je weleens hoort dat iemand verzucht alweer zwanger te zijn, maar dat terzijde. Die minimumtijd is voor ons de oplossing om er als gezin niet aan onderdoor te gaan. Als ik zwanger ben merken we dat ik minder aan kan, er minder voor de andere kinderen ben, en ook na de bevalling een hele tijd nodig heb voordat ik weer de oude ben. De kinderen krijgen dan niet wat ze nodig hebben, ook als man en vrouw onderling doet het veel met ons beiden, al is dat op verschillende vlakken. Met dit in ons achterhoofd geloven we niet dat het voor ons goed is om ieder jaar een kind te krijgen. Nu met ruim 2 jaar ertussen gaat het net zeg maar...

Persoonlijk vind ik het de grote vraag HOE je je beslissing neemt. Kun je het verantwoorden naar de HEERE toe?