The Gentleman schreef:Juist. Logisch, maar inderdaad dus een stukje aanname.
Waar precies kan ik me niet helemaal meer voor de geest halen, maar ik heb ergens gelezen dat Hawking z'n redenering gebaseerd heeft op de R11. In hoeverre is een mens in staat op basis van een dimensie die hij niet volledig kan bevatten (in zijn hersens) van daaruit een deugdelijke conclusie te trekken?
Volgens mij doen gelovigen dat iedere dag, niet? Op basis van een dimensie (God) die ze niet volledig kunnen bevatten in hun hersenen trekken ze conclusies die ze daarna als deugdelijk zien. (zo deugdelijk dat ze die soms het liefst aan andere mensen zouden opleggen, oeps).
Maar goed, jij studeerde toch wiskunde? Het lijkt mij dat dat de tak van sport bij uitstek is waar je dit veel tegenkomt. Je hoeft je niet voor te kunnen stellen wat er gebeurt, als de rekensom maar klopt. Een vriend van mij (wis-/sterrenkundige) vertelde ooit ook eens zo'n anekdote ober het integreren van een lijn door een 12-dimensionale bol of zo. Daar werd gewoon bij gezegd: "Niet over nadenken. Je het niet proberen voor te stellen. Deze regel toepassen en het antwoord opschrijven."
Wat ik me trouwens ook bedacht, is dat de koppeling tussen gebeurtenissen in het heden en gebeurtenissen in het verleden op quantum-schaal een bijzonder leuk theologisch gevolg heeft. Er zijn toch theologiën die de scheppings'week'zo interpreteren dat die nog steeds gaande is? Ik meen daar eens iets over te hebben gelezen. Dat zou bijzonder mooi inpassen in de resultaten van het dubbele spleet-experiment met vertraagde waarneming. Immers, als God nu zou stoppen met scheppen, verandert er iets in het verleden waardoor het universum misschien wel nooit bestaan zal hebben.
Uiteraard ben ik theoloog noch natuurkundige, dus geen idee of deze gedachte vol te houden is, maar de gedachte onderstreept wel weer dat wetenschap en religie allebei belangrijk zijn. Wetenschap om te ontdekken hoe iets werkt, en religie om te ontdekken wat dat dan precies betekent.