Kinderwens deel 2

[*Annet*]

Hallo lieve schat, als jij ergens op verjaardag komt ben jij daar gast en hoef je je toch niet ineens verplicht te voelen om te gaan opruimen omdat die andere dames ineens opstappen? Snap ook niet goed waarom de moeders dan ineens naar huis gaan en waarom ze kinderen meenemen naar een grote mensen verjaardag. Maar dat is mijn idee.

[Tuinfluiter]

Je hebt wel gelijk hoor dat het niet mijn plicht is.
Maar ik krijg vaak het gevoel dat m\n schoonzussen hun kinderen expres meenemen naar een volwassenen verjaardag van 1 van de andere broers/zussen om dan lekker vroeg naar huis te kunnen en lekker vroeg naar bed te kunnen (terwijl ik dat ook altijd zo graag wil, op tijd naar bed ).
Je wilt dan toch je schoonzus niet met de troep laten zitten.

[ajl]

Jij kan toch ook gewoon lekker naar huis gaan als je daar zin in en behoefte aan hebt? Je bent toch niet verplicht om op een verjaardag te blijven?

Ik kan mij wel voorstellen dat het vervelend is als iedereen om je nover kinderen praat. Ik betrap mij er zelf ook wel eens op. Aan de andere kant het is nu eenmaal een levensfase waarin mensen zitten. Ik had eigenlijk hetzelfde toen iedereen om mij heen ging trouwen en ik nog geen vriend had...toen kwamen de keukenkastjes en het ribbeltje in de afzuigkap ook mn neus uit.

Ik verbaas mij er wel over dat er zoveel onbegrip is in jullie omgeving. Juist iemand met kinderen kan toch heel goed het gemis van kinderen begrijpen.

[saartje]

Ik verbaas mij er wel over dat er zoveel onbegrip is in jullie omgeving. Juist iemand met kinderen kan toch heel goed het gemis van kinderen begrijpen.

Ik weet niet of je dat helemaal zo kunt stellen. Als je een eigen kind hebt is je leven daarvan vervuld (vaak) en draait ook veel om dat kind waardoor er ook automatisch over gesproken wordt. En dan is niet iedereen zo invoelend om te beseffen dat dit voor een ongewild kinderloos iemand pijnlijk kan zijn. Als je er op gaat letten: vrouwen onder elkaar, de gesprekken gaan zo vaak over de kinderen. Ik ratel altijd gezellig mee, en gelukkig wordt er ook vaak zat naar mij gevraagd. Maar als dit niet zo is, lijkt me pijnlijk.

Overigens bedenk ik me vaak: ik(wij!) kunnen geen kinderen krijgen, en dat is erg verdrietig. Maar hoe moet iemand die geen relatie heeft en toch kinderen zou willen zich voelen? Want in principe zit hij/zij in een zelfde soort schuitje als hij/zij geen relatie krijgt...

[Sophie77]

Overigens bedenk ik me vaak: ik(wij!) kunnen geen kinderen krijgen, en dat is erg verdrietig. Maar hoe moet iemand die geen relatie heeft en toch kinderen zou willen zich voelen? Want in principe zit hij/zij in een zelfde soort schuitje als hij/zij geen relatie krijgt...

Dat maken wij van nabij mee en dat is inderdaad ook heel wat. Een relatie krijgen kan nog steeds, maar over een paar jaar is de mogelijkheid om kinderen te krijgen er definitief niet meer en dat gegeven vliegt haar af en toe echt even aan.

[ajl]

Dat klopt inderdaad, veel van mijn collega's zitten in dat schuitje! Midden 30, nog geen partner en het klokje blijft tikken.

[Hortensia]

http://www.youtube.com/watch?v=naSNbcWibls

Kennen jullie deze al? Houd de tissues maar bij de hand. Ik heb al zoveel tranen gelaten bij dit nummer.....

of deze: http://www.youtube.com/watch?v=hiT4S8Zx ... re=related

[Tuinfluiter]

Hortensia: Je 1e linkje heb ik al vaker geluisterd/gekeken en 2e linkje was nieuw voor me.
Zo herkenbaar he...

Gisteren zat ik me te bedenken dat het eigenlijk ook haast niet anders kan dat moeders vaak zo veel over de kinderen praten.
Ze zijn er heel de dag zo druk mee (vooral als moeders niet werken lijkt het vaak erger).
Hoe kan dan ook een moeder over allerlei andere onderwerpen praten als over kinderen...
Kinderen zijn voor de meeste vrouwen zo belangrijk en het is toch fijn om met andere moeders steeds maar te babbelen over de vooruitgangen van de kids.
Dat wij daar, als kinderloze, vrouwen tussen zitten word meestal vergeten.
Denk dat het gewoon het beste is dat je jezelf dan gewoon flink aanpakt en maar gewoon probeert deel te nemen aan de gesprekken.

[Hortensia]

Hortensia: Denk dat het gewoon het beste is dat je jezelf dan gewoon flink aanpakt en maar gewoon probeert deel te nemen aan de gesprekken.

Dat ben ik niet met je eens. Ik mezelf flink aanpakken terwijl ik het al zo moeilijk heb? Daar begin ik niet aan. Ik neem geen deel aan gesprekken over hoeveel voedingen per dag, welk hapje met hoeveel maanden, waar de kleertjes worden gekocht, de harde buiken en vermoeidheidjes.... sorry maar ik ga dan wel bij de mannen zitten. Praat liever mee over auto's, werk en voetbal dan dat ik alles over kinderen moet aanhoren wat me toch alleen maar pijn doet. En ik heb al pijn genoeg!

Let wel: dat betekent niet dat ik nooit interesse toon in kinderen of in een zwangerschap, maar wel met mate. En gelukkig heb ik ook een hoop kennissen die al in de grote kinderen zitten en dat vind ik toch stukken gemakkelijker.

[Jo'tje]

Volgens mij speelt dat ook meer in 'bepaalde kringen' hoor.
In onze familie zijn ondertussen ook aardig wat kids. En natuurlijk wordt daar wel eens over gesproken.
Maar echt niet de helft van de tijd ofzo! Het gaat -gelukkig- veel vaker over andere dingen.
Zoals bijvoorbeeld je werk, eigen ontwikkeling, hobby's, vakanties, actualiteiten etc.
Niet dat die kids niet belangrijk zijn, maar er is heus wel meer, hoe veel tijd ze ook vreten!
Misschien moet dat soms een beetje bij mensen doordringen. Het is maar net hoe open je bent voor meer.

[Tuinfluiter]

Maar als ik dat nou net als jij zou doen Hortensia, zou ik echt het gevoel hebben alsof ik niet genoeg meeleef met hun, mezelf alleen maar buiten sluit, waardoor je dan waarschijnlijk toch voor anders aangezien word en er nog minder bij hoort.

[Hortensia]

Maar als ik dat nou net als jij zou doen Hortensia, zou ik echt het gevoel hebben alsof ik niet genoeg meeleef met hun, mezelf alleen maar buiten sluit, waardoor je dan waarschijnlijk toch voor anders aangezien word en er nog minder bij hoort.

Persoonlijk sluit ik mijzelf liever buiten hun gesprekken, dan dat zij dat doen tijdens gesprekken over kinderen. Snap je wat ik bedoel? Ik maak liever zelf de keuze. Dan word ik ook niet geconfronteerd. Jammer dan als zij vinden dat ik niet genoeg meeleef. Daar kan ik echt niet mee zitten, maar ik ben misschien wel wat harder geworden.

[Galateia]

Nou, er is echt wel meer dan alleen maar de kinderen om over te praten. Als ik 's avonds op een verjaardag kom, dan vraagt iedereen altijd hoe het gaat met mijn zoon. Ik geef kort antwoord, vertel een leuke anekdote van wat er toevallig gebeurd is en dan begin ik zelf al over iets anders. Ik heb er zelf vaak geeneens zin in om een hele avond over mijn kind te babbelen. het is toch heerlijk om eens volwassen gesprekken te voeren in plaats van op kind-niveau. Hoe dol ik ook op hem ben, maar om nou alleen maar over kinderen te praten... dat interesseert me van een ander ook niet echt (ik heb wel altijd oprechte interesse in hoe het gaat met de kinderen, hoor, maar al die details van pisluiers en fruithapjes, nou daar ga je een ander toch niet mee vermoeien). En zo beland ik ook meestal bij de mannen

[*Annet*]

Gisteren zat ik me te bedenken dat het eigenlijk ook haast niet anders kan dat moeders vaak zo veel over de kinderen praten.
Ze zijn er heel de dag zo druk mee (vooral als moeders niet werken lijkt het vaak erger).
Hoe kan dan ook een moeder over allerlei andere onderwerpen praten als over kinderen...
Kinderen zijn voor de meeste vrouwen zo belangrijk en het is toch fijn om met andere moeders steeds maar te babbelen over de vooruitgangen van de kids.
Dat wij daar, als kinderloze, vrouwen tussen zitten word meestal vergeten.
Denk dat het gewoon het beste is dat je jezelf dan gewoon flink aanpakt en maar gewoon probeert deel te nemen aan de gesprekken.

Je moet maar es met mij op verjaardag zitten, zal je de ellende over mijn kinderen besparen. Heb daar dus echt altijd een gruwelijke hekel aan, al die moedertjes die zitten op te scheppen over de prestaties van hun kinderen. Ik doe daar dus niet aan mee. Want weet je, als ik es wat vertel (als ik dat dus al doe) moet een ander meteen over haar kind vertellen. Moeders zijn ras egoïsten, ze willen alleen hun ding vertellen en voor het verhaal van een ander hebben ze geen oor.

[LauraC]

Moeders zijn ras egoïsten, ze willen alleen hun ding vertellen en voor het verhaal van een ander hebben ze geen oor.

Denk dat je gelijk hebt