Adoptie deel2

[tante-tortel]

Ik zie me al lopen met zo`n schattig donker kindje!

Kijk dat zijn nu opmerkingen die niet passen bij adoptie.
Want geadopteerde kinderen zijn misschien helemaal niet schattig. Vaak gaat daar een nare periode aan vooraf voor die kinderen en hebben ze trauma's ,
En waarom is donker nu juist schattig?
Ik vind er eerlijk gezegd niets schattigs aan.

[Galateia]

Ik zie me al lopen met zo`n schattig donker kindje!

Kijk dat zijn nu opmerkingen die niet passen bij adoptie.
Want geadopteerde kinderen zijn misschien helemaal niet schattig. Vaak gaat daar een nare periode aan vooraf voor die kinderen en hebben ze trauma's ,
En waarom is donker nu juist schattig?
Ik vind er eerlijk gezegd niets schattigs aan.

Pardon? Waarom is een geadopteerd kind niet schattig? Natuurlijk is het een kindje met een trauma en een zeer verdrietige voorgeschiedenis, maar vergeet niet, het zijn kinderen. Een geadopteerd kind is niet alleen maar een probleem, een geadopteerd kind is vooral kind.

En smaken verschillen. Ik vind die donkere kindjes ook zo onwijs schattig en hoop er dalijk ook mijn huis mee gevuld te hebben! En ja: ze zijn net zo schattig als blanke, gele of anderkleurige kindjes.

Die uitspraak van Mirjam komt voort uit haar verlangen een kindje te adopteren. Dan is het toch logisch dat ze denkt over kindjes met een andere huidskleur, want dat is zeer waarschijnlijk de kleur van haar kindjes. En haar kindjes zullen ontzettend schattig zijn!

[Saskia]

@TT: Alsof jouw opmerkingen wel bij adoptie passen

Misschien kun je er ook iets van laten merken dat je blij bent voor hen? Jij kunt donkere kindjes dan niet schattig vinden, wees blij dat er mensen zijn die er anders over denken en kinderen een toekomst willen bieden!

[Speedy]

@TT: Alsof jouw opmerkingen wel bij adoptie passen

Misschien kun je er ook iets van laten merken dat je blij bent voor hen? Jij kunt donkere kindjes dan niet schattig vinden, wees blij dat er mensen zijn die er anders over denken en kinderen een toekomst willen bieden!

Inderdaad ik hoorde van een echtpaar (blank) dat 2 kindertjes heeft en daarnaast in de opvang zit van jonge kinderen en alleen elke keer donkere kindertjes krijgt toegewezen omdat ze daar een zwak voor hebben. Ik begreep van zo'n begeleidster dat het echtpaar grandioos is omdat ze een zwak voor die schattige neger kindertjes hebben dat ze perfect zijn om liefde te geven en juist in die eerste periode is dat onmisbaar. Ik vind het grandioos dat deze mensen er zijn!

[Galateia]

Ik vind het juist verschrikkelijk dat er zo'n vooroordeel over donkere kindjes bestaat, of beter gezegd: een soort van gereserveerdheid ten opzichte van die kinderen.

Zelfs in de adoptiewereld kom je het tegen: mensen die liever geen negroïde kindje willen adopteren. Ik word misselijk van dat soort mensen. Alsof de kleur van de huid ertoe doet. Ik vind ze schitterend, werkelijk waar prachtig. Maar misschien ben ik bevooroordeeld

[Aimée]

AMÉN!!!! (Saskia en Galateia) Helemaal met jullie eens. Wat zijn dat nu weer voor opmerkingen van Tante Tortel... Weinig gevoelvol in elk geval.

Verder wil ik Hans en Mirjam veel succes wensen! Wij zitten in precies hetzelfde schuitje; hebben ook nog maar net de adoptieaanvraag gedaan

[Galateia]

@Mirjam: de reactie van tante-tortel is iets waar je jezelf tegen moet gaan wapenen. Je zult nog heel veel van dat soort mensen tegenkomen op jullie lange weg. Je zult wel merken dat na de VIA (voorlichtingscursus) het je makkelijker afgaat: op die voorlichting worden alle aspecten van adoptie belicht (voor de sceptici: ook de minder leuke kanten komen meer dan uitgebreid aan bod!). Maar worden je ook manieren om daarmee om te gaan aangeboden. En o ja, de meeste kritiek en de meest harde veroordelingen zul je waarschijnlijk uit een hoek krijgen, van waaruit je het het minste verwacht: de christelijke hoek.

[Speedy]

Ik vind het juist verschrikkelijk dat er zo'n vooroordeel over donkere kindjes bestaat, of beter gezegd: een soort van gereserveerdheid ten opzichte van die kinderen.

Zelfs in de adoptiewereld kom je het tegen: mensen die liever geen negroïde kindje willen adopteren. Ik word misselijk van dat soort mensen. Alsof de kleur van de huid ertoe doet. Ik vind ze schitterend, werkelijk waar prachtig. Maar misschien ben ik bevooroordeeld

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het eerst ook wel had, maar nu ik een neefje heb met zo'n kroeskopje ................. PRACHTIG GEWOON. (verder heeft ie net zo'n grote mond als zijn oom en zijn neefjes)

[Saskia]

By the way: wel leuk dat er weer een beetje leven in dit topic komt, er was zo weinig adoptienieuws de laatste tijd.

Nog iemand behoefte aan een enorme groepshug, daar zijn we goed in

[tante-tortel]

Ik vind alle kinderen schattig laten we dat voorop stellen. Of liever gezegd: ik hou van alle kinderen. En of ik ze schattig vind hangt van allerlei factoren af. Een kind wat zijn moeder loopt te schoppen vind ik echt niet schattig.
Wat ik ermee bedoelde te zeggen: je verromantiseerd adopteren.
Alsof blanke geadopteerde kinderen niet schattig zouden kunnen zijn.
Of gele, of rode, of wat dan ook.
Maar juist donker en schattig.
Nu ik heb al dieverse paren in mijn kennissen kring die hebben geadopteerd en waarvan de kinderen regelmatig niet schattig zijn.
Wat heel veel strijd en verdriet heeft opgeleverd.
En die er ook echt niet schattig uitzagen toen ze aankwamen.
Onder de schurft b.v. Angstig, totaal niets moeten weten van de adoptieouders. Huilen en huilen, dagen, nachten, weken en maanden.
Hechtingsproblemen. Enz enz.

[Saskia]

Ik denk dat juist de mensen die adopteren absoluut niet verromantiseren, zij weten het beste van ons allemaal waar ze aan beginnen en wat ze tijdens het traject kunnen verwachten. Het is geen beslissing die je zomaar neemt.
En natuurlijk kun je problemen hebben met je kinderen, daar hebben we het in dit topic al vaak genoeg over gehad, maar dat kun je met biologische kinderen ook hebben. Misschien andere problemen, maar ze kunnen voor ouders net zo zwaar aanvoelen.

[Galateia]

Ik vind alle kinderen schattig laten we dat voorop stellen. Of liever gezegd: ik hou van alle kinderen. En of ik ze schattig vind hangt van allerlei factoren af. Een kind wat zijn moeder loopt te schoppen vind ik echt niet schattig.

Mijn Nederlandse buurkinderen slaan en schoppen hun ouders ook. Als ouders heb je de verantwoordelijk je kinderen op te voeden. En niet elk kind kan op dezelfde manier opgevoed worden, daar zijn geen vaste standaarden voor. Je moet elk kind apart opvoeden. Biologisch of geadopteerd. Daarbij moet je bij geadopteerde kinderen ook nog eens rekening houden met een flinke berg rouwverwerking, dat moet er allemaal uit. Daar zul je iets mee moeten doen. En wanneer mensen dat inzien, dan houdt het schoppen al heel snel op.

Wat ik ermee bedoelde te zeggen: je verromantiseerd adopteren.
Alsof blanke geadopteerde kinderen niet schattig zouden kunnen zijn.
Of gele, of rode, of wat dan ook.
Maar juist donker en schattig.

Ik heb het in een eerdere post al gezegd: alle kleurtjes zijn prachtig. Je kunt ook gele of rode kindjes adopteren. Maar op een gegeven moment kom je er achter voor welke landen je in aanmerking komt. En dan weet je ook welke kleur je kindjes ongeveer kunnen hebben. En geloof me: die vind je dan ineens net nog wat schattiger. Omdat je eigen kinderen zo zullen zijn!!!

En van romantiseren zou ik niet meteen spreken. Een kind krijgen is een feest. En dat mag best wel eens gezegd worden. En wanneer je een kind adopteert, is dat ook een feest. Maar bij een kind krijgen, horen ook verantwoordelijkheden. Maar mag je als aanstaande adoptie-ouder niet net zo uitkijken naar de komst van je kind als een vrouw die uitziet naar de bevalling? In beide gevallen brengt het kind grote verantwoordelijkheden met zich mee. Sommige zijn hetzelfde, sommige zijn anders. En je moet altijd goed beseffen, dat een geadopteerd kindje andere behoeftes heeft, op een andere manier reageert, etc. En daar moet je op inspelen en daar moet je op voorbereid zijn. En om voor mezelf te spreken: dat ben ik. En ik kan je zeggen: wat zie ik uit naar mijn kind(eren)!!!

Nu ik heb al dieverse paren in mijn kennissen kring die hebben geadopteerd en waarvan de kinderen regelmatig niet schattig zijn.
Wat heel veel strijd en verdriet heeft opgeleverd.
En die er ook echt niet schattig uitzagen toen ze aankwamen.
Onder de schurft b.v. Angstig, totaal niets moeten weten van de adoptieouders. Huilen en huilen, dagen, nachten, weken en maanden.
Hechtingsproblemen. Enz enz.

Toen ik werd geboren zag ik er vies en ranzig uit. Ik was helemaal niet schattig. Met een paar lelijke plukken haar op mijn hoofd. Ieuw. En een paar weken na mijn geboorte zat ik onder de uitslag. Helemaal, van top tot teen. Geen gezicht. Maar ach, mijn moeder vond mij toch wel schattig.

En zo kan het mij niks schelen hoe mijn kinderen er uit zullen zien.

En wat betreft die angst, hechtingsproblemen, etc: daar kun je je als ouders op voorbereiden. Daar zijn manieren voor om mee om te gaan. En dat is in het begin altijd moeilijk. Sommige ouders verwachten van hun kinderen, dat ze lijken op de kinderen van hun familie of vrienden die in dezelfde leeftijd zijn. Maar dat kan niet. En daar gaat het vaak mis. Ik heb hier boeken en studies genoeg liggen... echt waar, het grootste probleem zit hem in de verwachtingen en de gedragingen van de ouders. Niet in die kinderen.

En verromantiseer ik de boel nu? Lijkt me niet. Ik bereid me voor op kinderen met schurft, verdriet, angsten, momenteel verdiep ik me zelfs enorm in HIV-positieve kinderen, ik verdiep me in zo'n beetje alles. Ik ben realistisch. Mijn kinderen komen met een enorme rugzak bij ons in huis. Maar man, wat zie ik uit naar mijn kinderen. En o, wat zullen ze schattig zijn. En o, wat zal ik ze liefhebben. Dat kun je je gewoon niet voorstellen: ik koester die kinderen nu al zo erg, dat mijn hart ontploft.

[liefie]

Je bent al giga lang bezig met een kindje krijgen dat je met elke kindje super super blij en gelukkig bent hoe het er ook uit ziet.
Mensen die met adoptie bezig zijn weten echt wel waar ze mee bezig zijn!
Anders zou je daar echt niet zoveel tijd in steken lijkt mij

[Aimée]

Inderdaad zijn mensen die met adoptie bezig zijn daar veel bewuster mee bezig dan vele anderen die via de biologische manier kinderen krijgen. Als ik om me heen kijk zie ik best veel mensen die 'maar aan fokken' en daar niet eens echt goed over nadenken. Ik denk dan; ben benieuwd hoe dat over 12 jaar zal gaan, als als die kinderen de pubertijd in gaan...

Verder wil ik Galateia bedanken dat je alles zo super mooi verwoord! Je zegt eigenlijk precies hoe het bij mij leeft en hoe ik erover denk

[Galateia]

Inderdaad zijn mensen die met adoptie bezig zijn daar veel bewuster mee bezig dan vele anderen die via de biologische manier kinderen krijgen. Als ik om me heen kijk zie ik best veel mensen die 'maar aan fokken' en daar niet eens echt goed over nadenken. Ik denk dan; ben benieuwd hoe dat over 12 jaar zal gaan, als als die kinderen de pubertijd in gaan...

Ach, ook in adoptieland lopen mensen rond als een kip zonder kop, die maar gewoon een leuk kindje willen en heel slecht voorbereid zijn. Daar zul je je nog wel over gaan verbazen.

Verder wil ik Galateia bedanken dat je alles zo super mooi verwoord! Je zegt eigenlijk precies hoe het bij mij leeft en hoe ik erover denk

Graag gedaan