Wanneer verlaat je je kerkverband?

[Lalage]

Ik weet het is een hele lap tekst en iedereen kan hem nalezen in zijn/haar Bijbel achterin.

Dat denk jij... wij hebben hier enorm veel bijbels maar daar staat het (gelukkig) niet in, doe mij maar puur alleen de bijbel

Dat lijkt me stug aangezien je man uit de GKV komt en hij zijn bijbeltje toch niet weggegooid heeft.
Verder is het een naspreken van wat de bijbel zegt.

Zijn bijbel was zo versleten dat hij hem laatst maar weggegooid heeft...
Verder heb ik weleens de teksten bij een stukje uit de drie formulieren opgezocht, omdat ik me afvroeg of het wel klopte. Wat daar stond was inderdaad niet af te leiden uit die teksten. Er staan wel meer dingen in die formulieren waar ik het absoluut niet mee eens ben, omdat ik die dingen niet uit de bijbel kan afleiden, integendeel. Maar dat is off topic

[Marnix]

In eerste instantie was mijn antwoord: als de leer van de kerk in de weg staat van mijn relatie met God. Maar dat is al drie jaar zo, in mijn geval. En ik ben nog niet weg, ook al ga ik wel een stuk minder. Dus dat gaat niet op. Waarschijnlijk zou ik pas weggaan als we nog meer zouden 'verzwaren'. Aan de andere kant zou ik ook weggaan als het een vrijzinnige kerk zou worden. Maar voorlopig lijkt het omgekeerde te gebeuren.

Als de leer je relatie met Hem in de weg staat, waarom blijf je dan bij die kerk? Daar ben ik heel benieuwd naar. Want wat kan er belangrijker zijn dan die relatie met Hem? Familie? Dat je er belijdenis hebt gedaan ofzo? Ik kan zo niets bedenken.

[Gurkie]

Naja, het staat niet zozeer in de weg, als in: door de kerk is mijn relatie met God over. Het is meer zo dat ik als een droog plantje in de woestijn sta. En ik ga niet weg om verschillende redenen.
A. Het is moeilijk om afscheid te nemen van de kerk waar ik opgegroeid ben.
B. Ik heb nog zoveel idealen voor die kerk. Arrogant misschien, maar ik hoop dat God mij nog wil gebruiken om de boel daar - ten goede - te veranderen. Dalijk mis ik iets.
C. Ik voel me schuldig, omdat de helft van de gemeente het daar helemaal geweldig vindt. Zij vinden dat het vooruitgaat. De 'confrontatie' aangaan loopt op niks uit en ik wil zo graag dat het wél op iets uitloopt. Waarop weet ik eigenlijk niet.
D. Toen we een andere - door mij wél 'geliefde' - dominee hadden, gingen er ook mensen weg. Ik vond hen toen laf en zéker toen ze terugkwamen, omdat de volgende dominee - die we nu hebben - hen wél lag. Zo wil ik niet worden. Als ik wegga, is het ook voorgoed. Maar zo'n beslissing nemen, is best moeilijk.

[Marnix]

hee, dank je voor je reactie. Ik wil er even kort op ingaan.

Naja, het staat niet zozeer in de weg, als in: door de kerk is mijn relatie met God over. Het is meer zo dat ik als een droog plantje in de woestijn sta. En ik ga niet weg om verschillende redenen.

Je relatie over? Dan snap ik niet zo goed waarom punt B nog in je lijstje staat.

A. Het is moeilijk om afscheid te nemen van de kerk waar ik opgegroeid ben.

Allicht maar dat je relatie met God geblokkeerd wordt is erger.

B. Ik heb nog zoveel idealen voor die kerk. Arrogant misschien, maar ik hoop dat God mij nog wil gebruiken om de boel daar - ten goede - te veranderen. Dalijk mis ik iets.

Als je relatie met Hem ondertussen geblokkeert is dat wel wat arrogant ja.

C. Ik voel me schuldig, omdat de helft van de gemeente het daar helemaal geweldig vindt. Zij vinden dat het vooruitgaat. De 'confrontatie' aangaan loopt op niks uit en ik wil zo graag dat het wél op iets uitloopt. Waarop weet ik eigenlijk niet.

Dat er meer aandacht komt voor de andere helft die het niet geweldig vindt?

D. Toen we een andere - door mij wél 'geliefde' - dominee hadden, gingen er ook mensen weg. Ik vond hen toen laf en zéker toen ze terugkwamen, omdat de volgende dominee - die we nu hebben - hen wél lag. Zo wil ik niet worden. Als ik wegga, is het ook voorgoed. Maar zo'n beslissing nemen, is best moeilijk.

het gaat er om waarom je wegloopt... is dat omdat die dominee je niet zo ligt? Of omdat je anders geestelijk sterft? Een wereld van verschil.

Weet je, ik krijg het idee dat je je iets teveel door verkeerde zaken laat leiden in je beslissing. Op punt B na zijn als je argumenten dingen die met mensen te maken hebben... je bent in die kerk opgegroeid, je voelt je schuldig omdat anderen het er wel fijn vinden en je vindt... Ik krijg het idee dat je als het nodig is geen keuze durft te maken tussen God of mensen. Wat staat er bij je op 1? Stem wat je doet dan daar op af, niet op mensen. Wat punt B betreft, je hebt als plantje (in de woestijn) gewoon water nodig. Anders ga je dood. Simpel. Zorg in ieder geval dat je voldoende water krijgt. Dan maar buiten de kerk als je daar uitdroogt. Daar zijn wel een hoop mogelijkheden voor.

[Gurkie]

Nee, die relatie met God is juist níét over. Lees zin 1 nog een keertje goed.

De dominee ligt me wel, maar zijn prediking niet. Daarbij vind het ik er allemaal zo star, lauw en half aan toe gaan. Op dit moment zoek ik het dus vooral in persoonlijke bijbelstudie, boeken en gesprekken met medechristenen. Maar hoe meer ik dat doe, hoe groter die scheiding wordt met de kerk. Want zij blijven op hetzelfde punt staan en over mijn verandering valt haast niet te praten. Maar goed, je hebt gelijk, ik moet me serieus gaan afvragen wat op nummer 1 staat.

Of ik geen keuze durf te maken tussen God en mensen... Hmm. Dat is waar, maar is een keuze voor God niet ook vaak één voor mensen? Als in: je respecteert de zwakke, wettische in het geloof? Moet ik niet sterk zijn, geen aanstoot geven (m'n mond gewoon houden) en plichtsmatig blijven? Ik vind dat een erg moeilijke keuze hoor.

Je zet me overigens wel aan't denken.

[Race406]

Je zet me overigens wel aan't denken.

En weer heeft iemand het doel en de waarde van het onvolprezen Refoweb ontdekt!

[elbert]

Ik krijg het idee dat je als het nodig is geen keuze durft te maken tussen God of mensen. Wat staat er bij je op 1? Stem wat je doet dan daar op af, niet op mensen.

Een keuze maken tussen God of mensen betekent in dit geval beoordelen of die gemeente deel uitmaakt van het Lichaam van Christus.
Zo nee, dan moet je vertrekken, want God is daar niet.
Zo ja, mag je dan wel vertrekken, want God is daar immers ook nog?
Of wil jij niet zijn waar God wel is?

[Race406]

Ik krijg het idee dat je als het nodig is geen keuze durft te maken tussen God of mensen. Wat staat er bij je op 1? Stem wat je doet dan daar op af, niet op mensen.

Een keuze maken tussen God of mensen betekent in dit geval beoordelen of die gemeente deel uitmaakt van het Lichaam van Christus.
Zo nee, dan moet je vertrekken, want God is daar niet.
Zo ja, mag je dan wel vertrekken, want God is daar immers ook nog?
Of wil jij niet zijn waar God wel is?

Maar in een andere kerk als je huidige gemeente is God toch ook?

[elbert]

Maar in een andere kerk als je huidige gemeente is God toch ook?

Sterker nog: wie vertrekt, geeft aan dat naar zijn/haar mening Hij daar blijkbaar nog een beetje meer is. Maar dat is geen geldige reden: vertrek als God ook vertrekt en blijf als Hij daar ook blijft. Hoeveel scheuringen hadden voorkomen kunnen worden, als wij ons daar aan gehouden hadden...

[Lalage]

Maar in een andere kerk als je huidige gemeente is God toch ook?

Sterker nog: wie vertrekt, geeft aan dat naar zijn/haar mening Hij daar blijkbaar nog een beetje meer is. Maar dat is geen geldige reden: vertrek als God ook vertrekt en blijf als Hij daar ook blijft. Hoeveel scheuringen hadden voorkomen kunnen worden, als wij ons daar aan gehouden hadden...

Wat een onzin, God is overal hoor.

[elbert]

Wat een onzin, God is overal hoor.

Het is geen onzin om te stellen dat de gemeente van Christus niet overal is. Daar gaat het hier om.
Ik heb het hier niet over de alomtegenwoordigheid van God.

[Airke]

Maar in een andere kerk als je huidige gemeente is God toch ook?

Sterker nog: wie vertrekt, geeft aan dat naar zijn/haar mening Hij daar blijkbaar nog een beetje meer is. Maar dat is geen geldige reden: vertrek als God ook vertrekt en blijf als Hij daar ook blijft. Hoeveel scheuringen hadden voorkomen kunnen worden, als wij ons daar aan gehouden hadden...

Ik zou niet weten in welke kerk God nog net wel is en waar niet meer. Ik weet wel dat een bepaalde kerk bijzonder slecht voor mijn geloof was en dat is de reden dat ik ervoor gekozen heb om daar niet meer naartoe te gaan.

[Lalage]

Ik zou niet weten in welke kerk God nog net wel is en waar niet meer. Ik weet wel dat een bepaalde kerk bijzonder slecht voor mijn geloof was en dat is de reden dat ik ervoor gekozen heb om daar niet meer naartoe te gaan.

Dat zal toch ook per persoon verschillen. De kerk van mijn schoonouders is slecht voor mijn geloof maar waarschijnlijk niet voor dat van hun, althans, dat hoop ik...

[Marnix]

Nee, die relatie met God is juist níét over. Lees zin 1 nog een keertje goed.

De dominee ligt me wel, maar zijn prediking niet. Daarbij vind het ik er allemaal zo star, lauw en half aan toe gaan. Op dit moment zoek ik het dus vooral in persoonlijke bijbelstudie, boeken en gesprekken met medechristenen. Maar hoe meer ik dat doe, hoe groter die scheiding wordt met de kerk. Want zij blijven op hetzelfde punt staan en over mijn verandering valt haast niet te praten. Maar goed, je hebt gelijk, ik moet me serieus gaan afvragen wat op nummer 1 staat.

Of ik geen keuze durf te maken tussen God en mensen... Hmm. Dat is waar, maar is een keuze voor God niet ook vaak één voor mensen? Als in: je respecteert de zwakke, wettische in het geloof? Moet ik niet sterk zijn, geen aanstoot geven (m'n mond gewoon houden) en plichtsmatig blijven? Ik vind dat een erg moeilijke keuze hoor.

Je zet me overigens wel aan't denken.

Oh ik lees: Door de kerk is mijn relatie met God over. Vandaar het misverstand. Je keuze kan trouwens goed zijn maar het moet je eigen voeding niet in de weg staan. Ik merk dat dat niet gebeurt. Maar als de scheiding in eigen kerk groter wordt, wordt het dan ook niet heel lastig om nog kerk te zijn, deel te hebben aan het gemeenteleven enz zoals het bedoeld is? En die bedoeling (een zijn in Hem, de maaltijd vieren, elkaar tot hand en voet zijn etc) mis je denk ik een beetje nu ook als ik je reden om te blijven, het veranderen van dingen, mooi. De kerk bestaat niet als een groepje waar je je veel ergert en plichtsmatig heen moet. Dat je de keuze moeilijk vindt begrijp ik. Bidt maar om veel wijsheid. En kaart het ook bij de leiding van de kerk aan. Dat je eerst intern naar oplossingen zoekt is namelijk prima. Wat ik schrijf is meer geredeneerd vanuit als die oplossing er niet komt. En je kan dan nooit verweten worden zomaar weg te gaan.

Heel veel kracht en zegen toegewenst!

[Marnix]

Ik krijg het idee dat je als het nodig is geen keuze durft te maken tussen God of mensen. Wat staat er bij je op 1? Stem wat je doet dan daar op af, niet op mensen.

Een keuze maken tussen God of mensen betekent in dit geval beoordelen of die gemeente deel uitmaakt van het Lichaam van Christus.
Zo nee, dan moet je vertrekken, want God is daar niet.
Zo ja, mag je dan wel vertrekken, want God is daar immers ook nog?
Of wil jij niet zijn waar God wel is?

Goede vraag. Moeilijk te beantwoorden. Gurkie geeft aan dat ze het er star, lauw en half aan toe vindt gaan. In ieder geval hebben al die scheuringen (waar je als je van kerk wisselt volgens mij niet aan meewerkt) gezorgd voor een grote diversiteit aan kerken. Kijk, stel dat ik nu lid zou zijn van een Ger Gem. Ik denk niet dat ik me er zou thuisvoelen. Toch wil ik niet stellen dat God daar niet is. De diversiteit geeft echter gewoon een mogelijkheid tot kiezen en of je er gevoed en opgebouwd wordt en je er thuisvoelt mag dan toch wel een rol spelen? Ik ben benieuwd waarom je dan toch ten allen tijde zou moeten blijven, zou je dat willen toelichten? (bedankt alvast!)