Wat is een depressie?

[L'être extraterrestre]

*edit*

[MrSokkie]

Hee, dat is helemaal geen zeurverhaal hoor. Echt hardstikke vervelend dat jullie in zo'n situatie zitten. Je zou toch moeten proberen of je moeder geen hulp wil zoeken want ze maakt een hele boel kapot als ze zo reageert. Zeker jonge kinderen hebben dat geen schijn van kans. Als ze zo doet is het eigenlijk gewoon kindermishandeling. Ik hoop dat je haar kan overtuigen dat ze echt hulp moet zoeken. Misschien kun je het daar ook over hebben met de jeugdzorg ofzo. Heel veel sterkte en probeer je broertjes een beetje in bescherming te nemen (maar dat doe je vast al!)

[L'être extraterrestre]

Mijn broertjes en ik kunnen elkaar meestal wel schieten

Maar, het volgende moment doet ze wél lief en aardig. Dat is het probleem. Mar er valt echt niet met haar te praten, dan zegt ze, ja, je bent jong, en je begrijpt het allemaal nog niet, of ze word boos, en ik krijg weer een preek, ik heb allang geprobeerd het met haar te bepraten, maar dat lukt niet.

Maar, ze heeft ook geen gemakkelijk leven (gehad). Dus ergens vegeef ik het haar allemaal wel weer hoor.

[Riska]

Mijn broertjes en ik kunnen elkaar meestal wel schieten

Maar, het volgende moment doet ze wél lief en aardig. Dat is het probleem. Mar er valt echt niet met haar te praten, dan zegt ze, ja, je bent jong, en je begrijpt het allemaal nog niet, of ze word boos, en ik krijg weer een preek, ik heb allang geprobeerd het met haar te bepraten, maar dat lukt niet.

Maar, ze heeft ook geen gemakkelijk leven (gehad). Dus ergens vegeef ik het haar allemaal wel weer hoor.

Misschien moet niet jij maar zij in therapie. Soms kom je er pas heel laat achter, waarom je doet wat je doet en zegt wat je zegt. In hoeverre heeft haar eigen jeugd/leven te maken met wat ze nu doet? Als je daarachter komt - als volwassene - is er veel gewonnen. (im spreek uit ervaring).
Ik vind het daarom ook helemaal niet gek dat MW jou naar de Jeugdzorg heeft verwezen. Als die het goed oppikken wordt niet alleen jij, maar het hele gezin geholpen...

[L'être extraterrestre]

Ik zie dat haar verleden (datgene wat ze mij heeft verteld) zich doorzet naar het heden. Daarom ben ik ook zo bang om te trouwen, kinderen te krijgen, dat soort dingen.

Maargoed we zien wel

[Riska]

Ik zie dat haar verleden (datgene wat ze mij heeft verteld) zich doorzet naar het heden. Daarom ben ik ook zo bang om te trouwen, kinderen te krijgen, dat soort dingen.

Maargoed we zien wel

Dingen uit het verleden werken altijd door in het heden, of je wilt of niet en ze gaan ook door in het (de) volgende geslacht(en).
Het wordt doorbroken als iemand uit het gezin in therapie gaat, want dat is vaak een sneeuwbal. Jij hoeft dus ook bij een eventueel huwelijk en ouderschap dingen niet over te brengen... En misschien denk je inderdaad wel heel ver vooruit ?

[MrSokkie]

Inderdaad, het werkt allemaal door. Als niemand de cirkel doorbreekt hebben later de achterkleinkinderen van je moeder er ook nog last van. Dus ook voor hén zou er iets moeten gebeuren.

Ik zou niet durven oordelen over het verleden van je moeder, maar in een slechte situatie blijven zitten omdat je verleden slecht was lijkt me nou niet echt verstandig. Waarmee ik niet wil beweren dat het makkelijk is je situatie ten goede te keren, helemaal niet.

[Daphne]

Ik herken je verhaal wel een beetje, l'être. En inderdaad, iemand moet die cirkel doorbreken, net zoals MrSokkie zegt. Dat is heel moeilijk om te doen, maar, mijns inziens, wel noodzakelijk. Stel dát je later kinderen krijgt, of neefjes en nichtjes, dan kan het voor hen ook nog moeilijk zijn.

[Maara]

Ik ben net een nieuwe studie begonnen, waarbij we het onder anderen over cultuur hebben.
We zijn nu net met een stuk bezig over identiteit, best confronterend. (voor mij dan...)
Ik herken er best wel wat in.
Zo ook dat je identiteit, even kort gezegd, wordt bepaalt door: je naam, lichamelijke aspecten, je persoonlijke geschiedenis en je functie/rol in de maatschappij.
Je identiteit verandert met die aspecten mee.
Alleen verandert je identiteit minder snel dan alles om je heen.
Dat gaat niet met zulke grote sprongen, als je omgeving dat wel doet kan je dus problemen krijgen met je identiteit.
Misschien mij reden dat er tegen mij wordt gezegd dat ik ook een minderwaardigheidscomplex heb?
Tja, en dan is nu weer mijn rol in de maatschappij veranderd (van scholier naar student, van thuiswonend naar op kamers).
Misschien wacht ik iid nog maar even tot ik echt niet anders kan dan toegeven, want ik heb (voor zover ik plezier heb) nog wel plezier in mijn studie en wil er nu nog niet mee kappen.

Srry, moest dit ff aan iemand kwijt. Volgens vatten de rest van de studenten het namelijk niet zo persoonlijk op.

[Aragorn]

Hm, je omgeving terugveranderen omdat je identiteitsgevoel nog niet zo hard meewil lijkt me niet de meest handige oplossing. Voel je je eigenlijk nog thuiswonend scholier dan? En zo ja, waaorm geen student?

Of heb je het gevoel dat je dat laatste ook helemaal niet wil zijn?

[parsifal]

Op verzoek van L'être extraterrestre zijn de postings van de laatste dagen uit dit topic verwijderd.

[Maara]

Hm, je omgeving terugveranderen omdat je identiteitsgevoel nog niet zo hard meewil lijkt me niet de meest handige oplossing. Voel je je eigenlijk nog thuiswonend scholier dan? En zo ja, waaorm geen student?

Of heb je het gevoel dat je dat laatste ook helemaal niet wil zijn?

Srry, Aragron.
Ik snap je niet helemaal. Kan je conclusie niet echt volgen.
Ik heb het vast wat te warrig geschreven.
Mijn laatste zin slaat o.a. ook op vorige berichtjes.
Mijn rol in de maatschappij is op dit moment niet mijn probleem.
Maar ik denk dat ik stop om hier onder dit onderwerp te posten.
Er komen mij wat bekende mensen mij te dicht op de huid.
Ik blijf natuurlijk wel op refoweb actief. Al is het alleen maar het meelezen...

L'être extraterrestre en alle anderen heel veel sterkte!

[Ri@nne]

Ik heb net op aanraden van iemand oook die stomme tests zitten doen, en daar kwam uit dat ik zwaar depressief ben, maar die testen geloof ik niet echt, maar door alle kemnemrken die ik hier lees is het toch waar. MEn vind ook dat ik hulp moet gaan zoeken bij een psychiater, alleen dat klinkt zo eng. En ik wil niet uitgehoord worden, maar zo doorgaan ik ook geen oplossing.
Nouja 'k zi nog wel

[Gerdien B.]

heel veel sterkte Ri@nne!

en hulp zoeken bij een psychiater is niet eng, het is juist knap om de stap te zetten

[windekind]

Met testjes op internet en kenmerkenlijstjes ga je ook naar je toe redeneren (vaak onbewust hoor). Daar kun je beter niet op afgaan.
En als je een psychiater eng vindt kun je toch gewoon met je huisarts gaan praten? die moet je sowieso doorverwijzen en krijgt dagelijks mensen (en ook veel jongeren!) met depressieachtige klachten.

Sterkte!