Het probleem is dat men vaak naar dat vergezicht blijft staan kijken.... tijden lang in de ellende blijven zonder zich daarvan verlost te weten door Jezus. ALsof je die ellende eerst lang moet doorleven voor je bij de Verlosser uitkomt.
Dat is waar, toch zijn er ook die zich verlost weten maar omdat zei zovaak overtredingen bij zichzelf waarnemen, zonde(n) dus, vallen zei weer terug en denken zichzelf te bedriegen. Ik denk als deze cyclus vaker plaats vind dat zei een stapje verder komen en zeggen ‘Hij heeft mij verlost Hij heeft mij welgedaan’.
In evangelische kringen krijgt die ellende soms niet veel aandacht, aan de andere kant beseffen velen wel dat ze zondig zijn en zonder Jezus verloren gaan en niks goeds kunnen doen.... maar gaan vervolgens zich focussen op de realiteit dat ze door Hem vergeven, verlost en veranderd worden....
Ik hoop niet dat je het mij kwalijk neem, maar daar zie ik in de praktijk van die mensen hun leven, de uitwerking of resultaat vaak niet van, wat tevens niet standaard bij iedereen mens het zelfde is natuurlijk, want er zijn er ook waar het wel het geval is. Veelal zie je meer een vrijheid naar de mensen en niet een vrijheid naar God, die een onberouwelijke bekering werk tot zaligheid, maar een vrijheid naar de wereld en die werk de dood.
Ik kom er ook niet met als doel om actief te evangeliseren... maar soms komt dat er gewoon bij 
