Berichtdoor try » 09 jul 2005 23:53
Van mij hoeft niemand te bewijzen, dat iemand genezen is, wanneer hij aan een blindedarm wordt geopereerd. De opluchting, het heerlijke herstel, de dankbaarheid om die genezing neem ik voetstoots aan. We weten allemaal hoe dat komt: men kan tegenwoordig een onstoken blindedarm goed opereren.
Maar iemand moet mij wel bewijzen, dat er een genezing is geweest, wanneer ik zeker weet, dat de medische wetenschap zo'n genezing nog niet kan realiseren. Ik vind dat geen onterechte vraag. Ik vind, dat ik ook mag vragen om bewijs, wanneer iemand iets onrealistisch zegt, zoals bijvoorbeeld: ik sprong van een gebouw van 20 verdiepingen af en...geen schrammetje! Als ik dat hoor, wil ik gewoon een film zien! Laat maar zien. Ik sta er best voor open, maar niet wanneer ik alleen maar iemands woord heb voor zo'n gebeurtenis. De Bijbel is namelijk vrij kritisch over menselijke woorden, menselijke grootspraak en de verborgen motieven van de mens.
Dat geldt ook voor iemand die gelooft, dat Jezus echt op het water heeft gelopen en meent, dat dat nog steeds mogelijk is. Zolang iemand meent, dat het mogelijk is, OK, ik heb daar geen moeite mee. Maar als iemand zegt, dat hij zelf ook echt op het water heeft gelopen, dan wil ik daar een onomstotelijk bewijs van zien, omdat ik het gevoel heb, dat ik genept word. Niets is voor een mens verleidelijker, dan een ander sprakeloos te laten zijn door een of ander imponerend verhaal. Vaak is het allemaal grootspraak en leugen. Die realiteit doet me ook vragen om hard bewijs. Ik vind dat ik daar recht op heb, wanneer iemand mij een totaal ongelooflijk verhaal vertelt.
Geldt dus ook voor genezingen: ik heb heel veel mensen in mijn omgeving zien doodgaan. Niemand brandt die werkelijkheid uit mijn leven. Wanneer iemand dan juichend een genezingsverhaal te berde brengt, met verwachtingsvolle blik van:...zie je nou wel, je kan toch niet anders meer dan mij te geloven????.....dan denk ik heel goed na. Ik sta er voor open, maar ik ik vind, dat ik dan ook recht heb op een eerlijk en goed onderbouwd verhaal met bewijzen voor die momenten, dat het voor mij en anderen wel heel raadselachtig en ongelooflijk wordt.
Vaak zie ik dan een heel schimmig antwoord ontstaan: dat ik het moet aannemen, dat ik me er kennelijk voor afsluit, dat ik anti ben, dat ik niet wil zien, wat zij zien enz.
Mijn antwoord is dan: welnee, ik sta er echt voor open, van harte gefeliciteerd met de genezing, maar het is zo volstrekt vreemd en onrealistisch, dat ik even tot mezelf moet komen...geef jij mij dan in de tussentijd even het bewijs, dat je me niet maar wat op de mouw zit te spelden.
Het is namelijk net alsof je me vertelt, dat je van een gebouw met 20 verdiepingen bent afgesprongen en dat je geen schrammetje hebt. Dat je geen schrammetje hebt, dat zie ik wel, maar dat je ook echt van dat gebouw bent gesprongen....dat zie ik niet. Help me om dat echt te zien, anders kan ik het niet van je aannemen, hoe enthousiast je er ook over bent.
try
