ik lees hier veel uitspraken: ik hoop dat,
zonder dat, dan....
maar al zijn die dingen erniet, we missen ze toch niet.
In de hemel is alles perfect, we missen dan niets.. dus waarom moeten we nu denken aan de dingendie we in de hemel willen hebben? Heeft toch geen zin.
_________
In de Bijbel komt dit onderwerp niet direct aan de orde. Toch zijn er voldoende aanwijzingen voor aanwezig.
- In 1 samuel12:23 zegt David als zijn kind is gestorven: Nus is het dood; waarom zou ik nu vasten? Zal ik hem nog terughalen? Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet weerkomen.
David kijkt verder en gaat er kennelijk vanuit dat hij zijn kind na zijn sterven weerzien en herkennen. Daarom kan hij vrolijk zijn en zijn tranen drogen
- En wat denk je van Paulus? In 1 thessalonicensen 2:19 uit hij zijn blijdschap als hij eraan denkt hoe hij na zijn sterven weer bij de gemeente zal zijn. Hij verheugd zich al op de gedacht dat hij straks kan zeggen: Heere: hier ben ik en zij die U mij gegeven hebt. Een verheuging die er alleen maar kan zijn als er herkenning is.
- Ook de manier waarop Paulus de Thessalonicensen troost (1thess4:13 en 14) zegt voldoende over herkenning. Hij herrinert de gemeente eraan dat ze straks samen met de reeds gestorvenen de Heere tegemoet zullen gaan.
- Of denk aan de gelijkenis in Lukas16:23. Lazarus en Abraham worden met name genoemd.Het is een gelijkenis, maar de Heere spreekt wel duidelijk over herkenning.
- En dat laatste geld zeker als de Heere vertelt over hen die niet ingaan door de enge poort: Wanneer gij zult zien Abraham, Izak en Jakov en al de profeten in het Koninkrijk Gods (Lukas 13:28)
Of je elkaar zult herkennen is niet het belangrijkste
Toch kan het geweldig vertroosten!
Zij die in Christus gestorven zijn, zijn je voorgegaan!
Eens zullen alle gelovigen weer samenkomen!
Om samen rond Jezus te staan
Hem herkennen... dat zal alle herkenning overstijgen!

€)
(dit stuk las ik laatst in mijn dagboek)