joepie schreef:Een worm vreet de lijken op, en leeft van de dood.
Ik denk dat wij dat niet zijn.
Wormen leven in de bovenste 10 tot 25 cm centimeter, lijken worden begraven op minimaal 70 cm onder het maaiveld. Wormen eten geen lijken op.
Maar stel dat je hierin gelijk zou hebben gehad dan klopt je vergelijking met de mens wel. Want een mens uit zichzelf leeft juist van de dood.
Maar ik vraag me nog steeds af waar Jezus zich een worm noemde?
En ik hoef geen gelijk te krijgen, ik heb het gewoon
Ik citeer M. Henry even voor je in een Nederlandse vertaling, op internet vind je zijn volledige verklaring in het Engels.
Hij neemt de verzen 10-20 bij elkaar en begint met:
"De strekking van deze verzen is het stillen van de angsten en het geloof te bemoedigen van de dienaren van God in hun ellenden.... enz"
Dan waar vers 14-16 aan de orde komt:
"Jacob en Israël waren klein en zeer gering geworden. Het is het wormpje Jacobs, zo klein, zwak, weerloos, vertreden door iedereen, gedwongen om in de aarde te kruipen voor zijn veiligheid. Jacobs Koning noemt Zichzelf een worm en geen man, Ps 22/6. Gods volk is soms aan de wormen gelijk, maar ze zijn geen adders zo als hun vijanden, niet het zaad van de slang. God aanschouwt de geringe staat van Jacob en spreekt "Vrees niet, gij wormpje Jacobs;...enz."
einde citaat
Ik heb het gevoel dat mensen zich zo snel in hun eer voelen aangetast als ze dit lezen. "Wij zijn helemaal geen wormen". Nou in Job 25 : 6 lees je "Hoeveel te min de mens, die een made is en des mensen kind, die een worm is!"
Maar dat is dus helemaal niet vernederend. Dat is juist zo enorm liefdevol.
En als je dan die verzen in Jesaja verder leest dan zie dat God die nietige wormpjes maakt tot "dorsslede". Tot instrumenten in de hand Gods.
Daarbij, ik schreef dat eerder al, wij zijn er door de voortaande wetenschap, wel achter dat die nietige wormen die hun werk in het duister verrichten een onmisbaar onderdeel van de levenscyclus op aarde zijn.
Elke tuinder weet dat een stuk grond waar geen wormen in zitten, geen vruchten zal voortbrengen.
God wist dat allang aangezien Hij alles geschapen heeft.
En zo kan het gebed van zo'n nietig kind van God, vaak in het duister van z'n "binnenkamer" uitgesproken, nog tot redding zijn van een stad, een land. Kijk maar eens naar het vraaggesprek tussen Job en God in de geschiedenis van Sodom en Gomorra. En kijk maar eens naar de geschiedenis van de eerste christen die alleen in de catabomben konden overleven. De geschiedenis van de Ondergrondse Kerk in het Oosblok, China enz. En naar de groei die de kerk daar doormaakt.
Misschien zouden er hier dan ook veel meer "wormen" moeten zijn.
