BertV schreef:Beste Jas.
Heb dit maar geplakt, het maakt veel duidelijk.
Heiligenverering
Kort
Heiligenverering is de verering - niet te verwarren met aanbidding - van mensen die tijdens hun leven op bijzondere wijze hebben getuigd van hun geloof. Zij worden door gelovigen gezien als voorbeeld en aangeroepen als voorsprekers bij God.
Ps. 145:18 ; "Koph. De HEERE is nabij allen,
die Hem aanroepen, allen, die Hem
aanroepen in der waarheid."
Aanroepen is dus aanbidden. Men maakt hier een verschil wat geen verschil is. Pure misleiding van de RK-kerk.
BertV schreef:Mensen vereren?
Katholieke gelovigen kunnen aan Heiligen eer betuigen, zonder daarmee afbreuk te doen aan de aanbidding van God.
Jes. 42:8 ; "Ik ben de HEERE, dat is Mijn Naam; en
Mijn eer zal Ik geen anderen geven, noch Mijn lof den gesneden beelden."Aan Heiligen eer betuigen is dus altijd afbreuk doen aan de aanbidding van God. Alleen Hem komt de eer toe. Pure misleiding van de RK-kerk.
BertV schreef:Voor sommige katholieken, en zeker voor veel buitenstaanders, is dit moeilijk te bevatten. Dat is niet vreemd: in de bijbel staat toch duidelijk dat we niemand en niets anders dan God mogen aanbidden? (o.a. Ex. 20, 1-6) Er is hier echter sprake van een subtiel, maar uiterst belangrijk onderscheid tussen aanbidding en verering.
Er is geen verschil in de wijze waarop dit door de RK kerk gebeurt. Er wordt niet alleen eer bewezen aan de heiligen, er wordt hun ook dingen gevraagd, gebeden dus.
BertV schreef:Cultus latriae
De eer die aan God gebracht wordt is, zo leert de Kerk, een aanbidding. In het Latijn wordt die aanbidding sinds het Tweede Concilie van Nicea (787) een cultus latriae genoemd. Latriae is een omzetting van het Griekse woord latreia, dat ‘Godsverering’ betekent. Als enkelvoudig Latijns woord voor Godsverering legde het Concilie voor aanbidding adoratio vast.
Cultus duliae
De aanbidding van God mag niet worden verward met de verering van heiligen. De verering van heiligen wordt sinds Nicea (787) in het Latijn cultus duliae genoemd, naar het Griekse douleia dat in wezen ‘afgodendienst’ betekent. Het enkelvoudige Latijnse woord voor verering is veneratio.
Ja, wat voor verzinsels en leugens de RK kerk allemaal verzint om hun leugenleer goed te praten en de gaten in hun betogen te dichten, daar heb ik geen enkele boodschap aan. En wat ze op hun concilies, bronnen van leugenverdichtsels, beslissen over wat de leer is, mag al helemaal geen argument zijn. Immers, beslissingen die hun grond niet hebben in de Schrift maar daar zelfs tegenin gaan zijn puur verdorven ketterijen zonder enige authoriteit dan de authoriteit die men er zelf aan toekent.
Dit is dus pure misleiding van de RK kerk.
BertV schreef:Voorsprekers bij God
Heiligen die vereerd worden hebben tijdens hun leven op een bijzondere wijze getuigenis van hun geloof afgelegd. Ze hebben vaak met zichzelf geworsteld, vooraleer zij zich geheel aan hun getuigenis konden overgeven. Een groot aantal van hen heeft dat zelfs als Martelaar met de dood moeten bekopen. Heiligen, zo leert de Kerk, weten daarom uit ervaring hoe moeilijk gewone mensen het in hun worsteling op weg naar rechtvaardiging kunnen hebben. Dit maakt Heiligen tot voorsprekers bij God: zij kunnen proberen God mild te stemmen, als een gelovige iets verzoekt.
1 Joh. 2:1; "wij hebben een Voorspraak bij den Vader, Jezus Christus, den Rechtvaardige". Dit is dus pure misleiding van de RK-kerk.
BertV schreef:Aanroepen
Iedere katholiek kan een heilige aanroepen en om hulp smeken, in de hoop dat hij op voorspraak van de heilige weldaden en gaven van God verkrijgt. Als er daadwerkelijk weldaden worden verricht, gebeurt dat altijd alleen door Jezus Christus, die alleen de Verlosser en Zaligmaker is. Heiligen kunnen, in tegenstelling tot hetgeen de volksdevotie eeuwenlang geneigd was te geloven, zelf dus beslist geen gaven schenken. Zij kunnen alleen een zaak bij God bepleiten.
Speciale aanroepingen
Het gebruik wil dat sommige heiligen speciaal voor het ene of andere geval worden aangeroepen. Wie iets kwijt is geraakt, kan bijvoorbeeld een beroep doen op de H. Antonius van Padua. Oudere katholieken kennen nog het rijmpje dat vroeger gebruikt werd: " Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik mijn … vind".
Maria en de ‘cultus hyperduliae’
Maria neemt als Moeder van God in de Gemeenschap van de Heiligen een bijzondere plaats in. Haar voorspraak is van bijzondere kracht, maar, let wel, ook zij wordt niet aanbeden maar vereerd. Om de bijzondere status van de verering van Maria te markeren wordt in het Latijn wel van een cultus hyperduliae gesproken, zeg maar ‘een heel bijzondere verering’.
Ook dit is een grote leugen. Maria wordt wel degelijke aanbeden. Rome kent of haar eigen leer niet, of ze wil niet toegeven dat het zo erg met haar gesteld is dat ze anderen dan God aanbidt.
BertV schreef:Feest van allerheiligen
Ieder jaar herdenkt de Kerk op 1 november in het feest van Allerheiligen alle heiligen en zaligen.
Vormen van Heiligenverering
Heiligenverering krijgt vorm in het vieren van de feestdagen van heiligen, in de eerbiedige omgang met hun stoffelijke overblijfselen en de voorwerpen die aan hen hebben toebehoord (de zogenaamde relikwieën), in het plaatsen van beelden en in bedevaarten. Maar het meest van alles vindt de verering plaats in het persoonlijke gebed en in de aanroeping, waarbij de heiligen om hun voorspraak wordt verzocht.
Beelden worden niet aanbeden
Vaak wordt een gebed om voorspraak in de buurt van het beeld of de Relikwie van de aangeroepen heilige gebeden. Dat betekent niet dat de gelovige het beeld of de relikwie aanbidt. Hij gebruikt het slechts, om zich in zijn gebed tot de heilige beter te kunnen concentreren.
Wat vreemd toch. Eerst zegt men dat de heiligen niet aanbeden worden, en nu lees ik hier dat men beelden gebruikt om zich in het gebed tot de heilige beter te concentreren.
BertV schreef:Ontstaan
De heiligenverering is in de Kerk vrij vroeg ontstaan doordat gelovigen de herinnering aan grote overledenen uit hun gemeenschap gingen vormgeven. De vroegste heiligenfeesten waren dan ook lokaal: iedere kerk vereerde haar eigen gestorven, geheiligde leden. Aanvankelijk ging de verering van de gelovigen vooral uit naar martelaren die omwille van het geloof vervolgd en gedood waren, later ook naar vrome mannen en vrouwen aan wie men na hun dood wonderen toeschreef.
De RK kerk kent tallozen heiligen die wellicht reeds eeuwen liggen te rotten in de hel. En de arme bedrogen 'gelovigen' moeten tot zulken bidden?
De RK kerk is dus nog steeds de grote misleider die het al eeuwen is en zal dat wellicht ook blijven.
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )