de vijf artikelen van de remonstranten (zoek te fout)

[Green]

Nee. Ik benadruk hiermee de oproep tot geloof, want dat is de eis van het verbond.

Maar wie gelooft er?
Stukje van Boston: Ook al wordt Christus in het Evangelie aangeboden, zij kunnen niet in Hem geloven. Zaligmakend geloof ishet geloof van Gods uitverkorenen. Het is de bijzondere gift van God aan hen die door Zijn Geest in hen gewerkt wordt. De zaligheid wordt aangeboden aan hen die in Christus willen geloven, maar 'hoe kunt gij geloven?' Zij wordt aangeboden aan hen die tot Christus willen komen, maar 'niemand kan tot Hem komen, tenzij dat de Vader hem trekke'. De zaligheid wordt aangeboden aan hen die op Hem willen zien, gelijk Hij verhoogd is aan het kruishout van het Evangelie.
De natuurlijke mens is echter geestelijk blind, en wat betreft 'de dingen die des Geestes Gods' zijn, 'hij kan ze niet verstaan, omdat ze geestelijk onderscheiden worden'. Nee, degene die wil, is welkom, laat hem komen. Maar daar moet éen dag Zijner heirkracht' komen voor de zondaar, voordat hij gewillig zal zijn.
............. Het hart is voor Christus gesloten. De mens kan het niet openen; alleen God kan dat doen door Zijn genade. Hij is 'dood door de zonden' Hij moet levend gemaakt worden, opgewekt uit zijn graf. Wie kan dat doen dan God zelf?

Joh 6:63 De Geest is het die levendmaakt en het vlees is niet nut. De woorden, die Ik tot u spreek zijn geest en leven.

Hieruit blijkt toch duidelijk dat de mens dood is en levengemaakt moet worden.

Hmm, pas nog de uitspraak gehoord: 'De bijbel is geen tuighuis van teksten'. [/quote] Heb je gelijk in.

[Green]

Volgens mij komen we toch heel vaak op hetzelfde punt uit:
Het aanbod van genade.
Voor wie is dat nu?
En wie kan er wat mee?
En wie doet er wat mee?

Dat zijn punten die ik toch heel vaak lees op het forum.

[frekje]

Volgens mij komen we toch heel vaak op hetzelfde punt uit:
Het aanbod van genade.
Voor wie is dat nu?
En wie kan er wat mee?
En wie doet er wat mee?

Dat zijn punten die ik toch heel vaak lees op het forum.

Tja, maar daar draait het natuurlijk ook om. Wie worden/zijn er zalig? Voor wie is dat allemaal? Als daar duidelijkheid over is, is het toch niet minder logisch dan dat we weten dat we naar Christus kunnen gaan? En dan kan dat op allerlei dogmatische manieren worden uitgelegd, iedereen mag naar Christus! Of daar nu voorwaarden aanzitten of niet, dat is een ander verhaal, maar niemand wordt verboden om te komen. Als we nu eens nooit over dat gedoe discussierden, maar alleen open hielden dat we bij Christus altijd terecht kunnen, wat voor problemen zouden er dan nog zijn?

[jas]

Overigens ga je voorbij aan het feit, dat we geen verbondsbreker worden, maar dat we al als verbondbrekers in Adam geboren worden.

Dat is niet juist. Dat gaat over het zogeheten werkverbond.

Ja dat bedoel ik ook. Het genadeverbond kunnen we niet breken.

[jas]

Volgens mij komen we toch heel vaak op hetzelfde punt uit:
Het aanbod van genade.
Voor wie is dat nu?
En wie kan er wat mee?
En wie doet er wat mee?

Dat zijn punten die ik toch heel vaak lees op het forum.

Tja, maar daar draait het natuurlijk ook om. Wie worden/zijn er zalig? Voor wie is dat allemaal? Als daar duidelijkheid over is, is het toch niet minder logisch dan dat we weten dat we naar Christus kunnen gaan? En dan kan dat op allerlei dogmatische manieren worden uitgelegd, iedereen mag naar Christus! Of daar nu voorwaarden aanzitten of niet, dat is een ander verhaal, maar niemand wordt verboden om te komen. Als we nu eens nooit over dat gedoe discussierden, maar alleen open hielden dat we bij Christus altijd terecht kunnen, wat voor problemen zouden er dan nog zijn?

Dan zou er het probleem zijn, dat enkel het zeggen "ik ga tot Christus" voldoende was. Maar waar is dan de trekkende kracht van de Vader?

[Airke]

Zoals in het OT de verbondseis het houden van de geboden was, is die nu het geloof.

In het OT was de eis het houden van de geboden die op Sinai gegeven waren. Nu is die het geloof.

Oei, daar zou ik mee oppassen!
Hier creëer je m.i. een valse tegenstelling tussen OT en NT. Ik geloof niet dat de verbondseisen van OT en NT verschillend zijn. Oudtestamentische gelovigen leefden net zo goed van genade en geloof. En ook voor Nieuwtestamentische gelovigen geldt de opdracht om je aan Gods wet te houden. Ik zie hierin geen verschil.

Alright, ik vermoed dat je daar wel gelijk in hebt, zie Rom.4.
Anderzijds,

31 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israël en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;
32 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE;
33 Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.

Hier zie je dat het verbond op Sinai, met de wet, niet gehouden werd door het volk en dat daarom dat nieuwe verbond werd opgericht.
Sowieso is het een lastig punt, de voortgang van het verbond van OT naar NT.

[Airke]

Nee. Ik benadruk hiermee de oproep tot geloof, want dat is de eis van het verbond.

Maar wie gelooft er?
Stukje van Boston: Ook al wordt Christus in het Evangelie aangeboden, zij kunnen niet in Hem geloven. Zaligmakend geloof ishet geloof van Gods uitverkorenen. Het is de bijzondere gift van God aan hen die door Zijn Geest in hen gewerkt wordt. De zaligheid wordt aangeboden aan hen die in Christus willen geloven, maar 'hoe kunt gij geloven?' Zij wordt aangeboden aan hen die tot Christus willen komen, maar 'niemand kan tot Hem komen, tenzij dat de Vader hem trekke'. De zaligheid wordt aangeboden aan hen die op Hem willen zien, gelijk Hij verhoogd is aan het kruishout van het Evangelie.
De natuurlijke mens is echter geestelijk blind, en wat betreft 'de dingen die des Geestes Gods' zijn, 'hij kan ze niet verstaan, omdat ze geestelijk onderscheiden worden'. Nee, degene die wil, is welkom, laat hem komen. Maar daar moet éen dag Zijner heirkracht' komen voor de zondaar, voordat hij gewillig zal zijn.
............. Het hart is voor Christus gesloten. De mens kan het niet openen; alleen God kan dat doen door Zijn genade. Hij is 'dood door de zonden' Hij moet levend gemaakt worden, opgewekt uit zijn graf. Wie kan dat doen dan God zelf?

Ja! Alleen God opent het hart, maar Hij wil dat ook doen. Als Hij iets aanbiedt, meent Hij dat ook. Ieder die wil, mag komen. Het eigenlijke probleem van een ongelovige is onwil. Toch? Citaat van W. a Brakel (weet op dit moment niet precies waar het vandaan komt, hopelijk niet uit het verband ): "Het verbond is een onbegrijpelijke genade van God, als God dat iemand aanbiedt is het de uiterste goddeloosheid (!) dat te versmaden. Wanneer goddelozen zich maar in schijn inlaten met het verbond verbreken (!) ze het."

[Airke]

Overigens ga je voorbij aan het feit, dat we geen verbondsbreker worden, maar dat we al als verbondbrekers in Adam geboren worden.

Dat is niet juist. Dat gaat over het zogeheten werkverbond.

Ja dat bedoel ik ook. Het genadeverbond kunnen we niet breken.

Juist. Dit is precies waar de discussie over gaat. Dus argumenten graag.

[Green]

Ja! Alleen God opent het hart, maar Hij wil dat ook doen. Als Hij iets aanbiedt, meent Hij dat ook. Ieder die wil, mag komen. Het eigenlijke probleem van een ongelovige is onwil. Toch? Citaat van W. a Brakel (weet op dit moment niet precies waar het vandaan komt, hopelijk niet uit het verband ): "Het verbond is een onbegrijpelijke genade van God, als God dat iemand aanbiedt is het de uiterste goddeloosheid (!) dat te versmaden. Wanneer goddelozen zich maar in schijn inlaten met het verbond verbreken (!) ze het."

Daar zijn we het dan over gelukkig over eens. Ik heb dat ook wel eens bij hem (brakel) gelezen volgens mij staat het in zijn verband. Boston zegt trouwens hetzelfde maar ik weet het niet precies te staan (4 voudige staat).

Ds. Meeuwse heeft trouwens een heel mooi boekje herschreven van Brakel over het genadeverbond. Ik geloof 'Halleluja over het genadeverbond'.

[Boekenlezer]

Zoals in het OT de verbondseis het houden van de geboden was, is die nu het geloof.

In het OT was de eis het houden van de geboden die op Sinai gegeven waren. Nu is die het geloof.

Oei, daar zou ik mee oppassen!
Hier creëer je m.i. een valse tegenstelling tussen OT en NT. Ik geloof niet dat de verbondseisen van OT en NT verschillend zijn. Oudtestamentische gelovigen leefden net zo goed van genade en geloof. En ook voor Nieuwtestamentische gelovigen geldt de opdracht om je aan Gods wet te houden. Ik zie hierin geen verschil.

Alright, ik vermoed dat je daar wel gelijk in hebt, zie Rom.4.
Anderzijds,

31 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israël en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;
32 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE;
33 Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.

Hier zie je dat het verbond op Sinai, met de wet, niet gehouden werd door het volk en dat daarom dat nieuwe verbond werd opgericht.
Sowieso is het een lastig punt, de voortgang van het verbond van OT naar NT.

"Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren..." Dat doet mij aan een ander tijdstip denken dan de wetgeving op de Sinaï. Maar daar kan ik nu verder weinig over zeggen.

Wat dat nieuwe verbond betreft, waarover de tekst spreekt, daar spelen een paar vragen:
- Wat betekent nieuw hier precies? Nieuw: totaal nieuw, met vernietiging van het oude? Of vernieuwd: het oude blijft in stand maar wordt ververst?
- Met wie wordt dat verbond precies gesloten? Met Israël/Juda, of met de hele wereld?

Daar bestaat verschil van inzicht over. Een direct commentaar op het bijbelboek Jeremia heb ik helaas nog niet in mijn bezit, maar ik heb er wel een paar gegevens over kunnen verzamelen.
- Een exegeet als W. Aalders ziet dit in de sfeer van een vervanging van het oude verbond. Dus OT tegenover NT, waarbij nieuw hier dus als totaal nieuw opgevat wordt. (Zie zijn Korte Verklaring, Jeremia II bij deze tekst.)
- Een theoloog als K. Schilder vat nieuw meer op als vernieuwd. Een continuering van het oude dus. Bovendien geldt deze belofte voor Israël en Juda, en ziet het niet op de gelovigen uit de heidenen. Het ging ook niet pas in, in de tijd van het Nieuwe Testament, maar veel eerder. (Zie zijn Schriftoverdenkingen III, blz. 296-321)
- W. à Brakel ziet dit, net als K. Schilder ook m.b.t. Israël en Juda. Hij voert daarbij het argument aan: "maar de tekst zegt , dat Israël, en Juda die ook deelachtig zouden worden; Israël, Juda is de Joodse natie; de kerk, de gelovigen uit de Heidenen worden daardoor niet verstaan, die dragen nooit de naam van Israël, Juda, in het NT." (W. à Brakel, Redelijke Godsdienst, III, Hoofdstuk VI, par. XXX, blz. 134-135)
- In de Beknopte Gereformeerde Dogmatiek van J. van Genderen en W.H. Velema kom ik ook de visie tegen dat het hier niet om een totaal nieuw verbond gaat, los van het oude verbond. Er is continuïteit. Het gaat dus meer over vernieuwen dan vervangen. Zij beperken de strekking van dat vernieuwde verbond ook niet tot Israël en Juda, maar vatten het op dat de hele kerk er onder valt. (J. van Genderen, W.H. Velema, Beknopte Gereformeerde Dogmatiek, blz. 501-502)

Zelf ben ik in ieder geval meer geneigd te denken aan vernieuwing (een vernieuwd gecontinueerd verbond), dan aan vervanging (een totaal nieuw verbond met vernietiging van het oude). Ik heb er niet vreselijk diepgaande studie van gemaakt. Maar het hebreeuwse begrip karat berit brengt mij tot deze visie. Dat vertalen wij met: een verbond sluiten. (Karat betekent letterlijk: snijden.) Ik kwam dat onlangs tegen in Psalm 50:5. (Zie http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=9948) Daar kun je onmogelijk zeggen dat de gunstgenoten van God een totaal nieuw verbond oprichten. Dat is wel duidelijk. Datzelfde karat berit wordt ook gebezigd in Jeremia 31:31. Dat geeft al aan dat het op zijn minst totaal niet noodzakelijk is om aan de oprichting van een totaal nieuw verbond te denken ter vervanging van het oude.

[Cicero]

Vermeldenswaard is wat dr J van Bruggen over de nieuwe Beschikking schrijft in zijn 'Paulus, pionier van de Messias van Israël':

"Voor Paulus is een nieuwe periode in het bestaan van Israël aangebroken Door de gewoonte van bijbelvertalingen heet dit momenteel de periode van het Nieuwe Verbond. Alsof de éne verbintenis, die met Israël, als Oud Verbond ontbonden werd om een nieuwe verbintenis in het leven te roepen (met de volekren, inclusief desgewenst het joodse volk). De vervangingsidee lijkt hier gevoed te worden.
Deze voorstellingswijze over een Oud Verbond met een joods volk, dat nu ontbonden wordt ter wille van een niet-Israëlitisch verbond, past echter niet bij veel van wat de apostel Paulus schrijft over het volk Israël.
Bovendien wijst het Griekse woord diathêkê op een testament of beschikking. Zo kan Paulus in het meervoud schrijven over de beschikkingen van God voor het volk Israël (R 9,4). Hij heeft voor hen allerlei beschikkingen getroffen binnen zijn relatie met Israël (wet, land, Davids huis, tempel). Zo heeft hij ook beloofd dat Hij eens een regeling zou treffen waabij Hij de zonden geheel zou wegnemen van zijn volk. (Jes. 59,20-21). Het is met hen en gericht op het behoud van heel Israël (R 11,25-26). Met dit woord schuift hij Jer 31 ineen, zoals het lijkt, omdat beiden gaan over de nieuwe weg die God met zijn volk zal gaan. Het is uitgesloten dat het hier om een verbondswisseling of volksvervanging gaat.
De nieuwe beschikking betekent dus niet een breuk met het joods verleden, maar een apotheose van Israëls geschiedenis! Paulus beschouwt de beschikking van de 'letter' (wet) niet als slecht. Zij gaat echter voorbij en veroudert, nu de bedoelde werkelijkheid is verschenen. Zo vraagt de letter van de wet in Israël om de besnijdenis van het lichaam (als een teken van de besnijdenis van het hart), maar de Geest geeft in Paulus' dagen aan heiden rechtstreeks die besnijdenis van het hart door de Geest. Nu het nieuwe (verse) van de Geest is gekomen, kan de letter van de wet getypeeerd worden als ouder en versleten.
Er breekt voor Israël een nieuwe periode aan. De nog onvolkomen beschikking wordt voor Israël vervangen door een betere en definitieve."

Enigszins vrij geciteerd.