Adoptie

[CvdBerg]

Ik kom even binnenvallen in dit topic, en ik moet toegeven dat ik de discussie niet helemaal heb gevolgd, en ik zal mijn mening over adoptie ook even achterwege laten, maar op basis van de vorige pagina heb ik wel een vraag aan Galateia en rosalie83.
Zowel Esli als Rufi geven aan dat zij vaak zien dat het fout gaat met adoptie kinderen, ik zelf ken uit mijn omgeving ook alleen maar voorbeelden waarbij het mis gaat. Daarnaast stond er in het volkskrant magazine laatst ook een artikel over adoptie kinderen, waar ook niet een positief beeld uit naar voren kwam. Nu gaan jullie niet in op dat gedeelte van Esli en Rufi's posts. Mijn vraag is nu: waarom zal dit bij jullie wel goed gaan?

[Liarose]

Wat jammer dat jullie alleen voorbeelden kennen waar het mis gaat!

Ik ken meerdere gezinnen met adoptiekinderen. In één geval gaat het op dit moment moeizaam, omdat één van de kindjes een afwijking heeft wat lijkt op autisme of iets en dat legt een druk op het hele gezin. In andere gezinnen gaat het prima. Natuurlijk is het ook daar niet altijd gezellig en zijn die kinderen ook wel eens afschuwelijk Maar dat is elk kind van tijd tot kind

Als een adoptiekind op z'n 16e aan de drugs raakt (ik noem maar wat), dan 'komt dat omdat hij/zij geadopteerd is'. Als een biologisch eigen kind in een zelfde situatie komt, dan ...? Adoptie komt door dit soort situaties snel in een negatief daglicht.

In de media is voornamelijk te lezen, horen en zien waar het fout gaat. Je zou bijvoorbeeld een abonnement op het adoptietijdschrift moeten nemen om een goed inzicht te krijgen op hoe het werkelijk is.

[esli]

Tuurlijk geloof ik dat het vaak ook goed gaat. Maar ik ken bijv. 2 gezinnen met beide 2 biologische en 2 adoptiekinderen. Met alle biologische kinderen gaat het goed (doen een studie, zijn aan het werk, kunnen goed relaties aangaan enzenzenz.) Met alle adoptiekinderen gaat het niet goed (criminele circuit, psychische/gedrag stoornissen, niet goed contact kunnen maken met andere mensen). Laat ik het zo zeggen: ik vind het erg opvallend dat het met de biologische kinderen wel goed gaat, maar met de adoptiekinderen niet. Ik zie daar trouwens soms wel dat het als het kind al wat ouder is pas zichtbaar wordt dat het niet goed gaat.

[Lenny]

Ik vind dat sommigen idd wel erg negatief doen over adoptie! Ik heb twee hele goede vriendinnen, allebei als baby geadopteerd, en met hun gaat het gewoon helemaal prima, evenals met hun broertjes, zusjes!
Verder ken ik nog een aantal gezinnen met adoptiekids, en een gezin met 2 biologische kids en 1 adoptiekid en daar gaat het ook goed. Bij het gezin met 2 biologische kids en 1 adoptiekind gaat het juist mis met een van de bio-kinderen. Dus het wordt gewoon heel gauw negatief afgeschilderd, maar er wordt niet tegenover gezet waar het allemaal wel goed gaat en waarbij de geadopteerde kinderen superblij zijn dat ze naar NL zijn gekomen (zoals mijn vriendin)! Die is daar gewoon dankbaar voor, dat ze van God deze adoptieouders heeft gekregen.

[zomaar]

Een vraag die bij mij nu naar boven borrelt, maakt het nog uit hoe oud de kinderen zijn als ze geadopteerd worden. Ken ook twee gezinnen met adoptie kinderen, kinderen waren zo rond de 5 jaar toen ze naar nederland kwamen en helaas kennen die ouders nu ontzettend veel zorgen. Vroeg me af als ze nu als baby zijnde hier gekomen waren, zal het dan ook zo geweest zijn. Ze moeten dan alles nog hier leren, en kinderen van 5 jaar hebben daar al genoeg mee gemaakt om al een flink eigen willetje te hebben etc.

[Lenny]

@ zomaar: ik denk dat dat inderdaad zeker meespeelt! Een kind van een jaar of 4, 5 heeft al zoveel meegemaakt. En als je als baby van 4 maanden geadopteerd wordt, heb je dan heel wat minder meegekregen zeg maar.

[MissF]

Jammer, Galateia, dat we elkaar dan blijkbaar niet goed begrijpen.
Volgens mij heb ik op een hele gewone manier uitlegd hoe het op mij overkomt. En dat lijkt me een liefdevolle manier van uiten. Ik zeg helemaal niet dat het zo is, ik zeg dat het bij mij zo overkomt, en dat blijft staan.
Daarnaast heb ik ook op een normale manier aangeven wat mijn redenen zouden zijn om niet te adopteren. En ook daar heb ik geen mens beschuldigd.
Wel heb ik aangegeven dat ik het kwetsend vind, dat jij zei dat je het arrogant en niet christelijk vind, als mensen niet voor adoptie gaan, als die mogelijkheid er is, en als ze kinderloos zullen blijven (biologisch dan). Want net wat Esli zegt: wij kunnen ook redenen hebben waarom we nooit aan doptie zouden beginnen. en die redenen heb ik ook aangeven. En dan kan het best zijn dat jullie het jammer vinden dat ik vooral de 'misgaan' gevallen zie, dat zij dan zo.
Iedereen wordt gevormd door wat hij of zij meemaakt en om zich heen ziet.
Ik werk nu eenmaal in een rotsector, en zie gewoon allerlei gevolgen van adoptie, gescheiden ouders, onstabiele gezinnen etc. En dat is elke dag weer pijnlijk (en ik ben dolblij dat ik er 's avonds af en toe om kán janken, anders zou ik gevoelloos worden, en dat is het laatste wat ik wil).
Daarom denk ik misschien ook 10 x langer na voor ik 'aan kinderen' begin, omdat ik de negatieve gevolgen meer zie.

maar het is toch niet fout, dat iedereen gevormd wordt, zoals ze gevormd worden? Jullie hebben blijkbaar niks met biologische kinderen, en willen graag adopteren. Ik kan me niet herinneren dat ik heb gemeld dat ik dat raar vind, niet bijbels of wat dan ook. Ik heb geprobeerd aan te geven dat ik dat goed van jullie vind, maaaar dat het mijn keuze niet zal zijn.

Waarom is het erg dat ik een andere mening heb? Tenminste, het komt nu een beetje over dat iedereen die anders over adoptie denkt het verkeerd heeft. Niet dat het mij uitmaakt, ik ga mijn eigen weg hierin, en heb er mijn redenen voor, alleen heb ik niet het idee dat er respect is voor mensen die anders denken.
En als ik niet genoeg heb laten blijken dat ik wel respect voor jullie keuze heb, mijn excuses, want dat is dan absoluut niet de bedoeling. Ik wil alleen aangeven dat andere meningen ook goed zijn, en dat we het echt niet altijd met elkaar eens hoeven te zijn, maar dat mensen die andere keuzes maken niet opeens slecht zijn, of verkeerd bezig zijn.

[Liarose]

MissF, ik ben benieuwd naar je inhoudelijke reactie op dit:

De discussie die in dit topic ontstond ging over het maken van een positieve of negatieve keus voor adoptie. Niet over of het wel of niet goed is om biologisch eigen kinderen te krijgen en weet ik veel wat allemaal nog meer. Dat kwam er later bij.

Maar de kern van het gesprek, waar het Galateia en mij in eerste instantie om te doen was, waar wij over spraken en waar toen reacties op kwamen, is: dat wij het vreemd en niet goed vinden dat mensen als ze geen biologisch eigen kinderen kunnen krijgen, 'dan maar' gaan adopteren, en dat een adoptiekindje dan vervanging is van wat ze niet kunnen krijgen en éigenlijk willen, namelijk een biologisch eigen kind.

Wat Galateia ook in haar laatste post van de vorige pagina aangeeft: het is belangrijk (en dat hebben we niet van onszelf, maar daar hameren ze van Stichting Adoptievoorzieningen ook op) dat men eerst de pijn en het 'verlies' verwerkt en dan een positieve keus maakt voor adoptie.

De reden dat dat zo belangrijk is, is omdat dat goed is voor het adoptiekind. Want dat is wat centraal staat: het adoptiekind. Niet de ouders. Adoptie is niet in het leven geroepen om stellen die geen biologisch eigen kinderen kunnen krijgen alsnog van een kind te kunnen 'voorzien'. Adoptie is er om kindjes die het slecht hebben, die geen thuis hebben, etc, een goed leven te bieden, een veilig en liefdevol thuis te geven.

[MissF]

MissF, ik ben benieuwd naar je inhoudelijke reactie op dit:

De discussie die in dit topic ontstond ging over het maken van een positieve of negatieve keus voor adoptie. Niet over of het wel of niet goed is om biologisch eigen kinderen te krijgen en weet ik veel wat allemaal nog meer. Dat kwam er later bij.

Maar de kern van het gesprek, waar het Galateia en mij in eerste instantie om te doen was, waar wij over spraken en waar toen reacties op kwamen, is: dat wij het vreemd en niet goed vinden dat mensen als ze geen biologisch eigen kinderen kunnen krijgen, 'dan maar' gaan adopteren, en dat een adoptiekindje dan vervanging is van wat ze niet kunnen krijgen en éigenlijk willen, namelijk een biologisch eigen kind.

Wat Galateia ook in haar laatste post van de vorige pagina aangeeft: het is belangrijk (en dat hebben we niet van onszelf, maar daar hameren ze van Stichting Adoptievoorzieningen ook op) dat men eerst de pijn en het 'verlies' verwerkt en dan een positieve keus maakt voor adoptie.

De reden dat dat zo belangrijk is, is omdat dat goed is voor het adoptiekind. Want dat is wat centraal staat: het adoptiekind. Niet de ouders. Adoptie is niet in het leven geroepen om stellen die geen biologisch eigen kinderen kunnen krijgen alsnog van een kind te kunnen 'voorzien'. Adoptie is er om kindjes die het slecht hebben, die geen thuis hebben, etc, een goed leven te bieden, een veilig en liefdevol thuis te geven.

Volgens mij ga ik herhalen, maar oke, jammer dat je niet reageert op mijn gemeende post, maar oke.
Ik ben er misschien een eenling in, maar ik geloof niet in het helemaal verwerken van iets. Iets vormt je, zeker kinderloosheid. Het is mijns inziens onzin om te zeggen: dat moet je eerst verwerken. Want was is nou weer verwerken? en wie bepaalt wanneer je iets verwerkt hebt?
Als ik iets mee zou hebben gemaakt in mijn leven, of als zou blijken dat ik geen kinderen kan krijgen, dan vormt dat mijn toekomstige leven. En hoe ik me er ook bij neer kan leggen (zou dat dan verwerken zijn??), het blijft, want het is naar, en vervelend.
Ik vind het jammer dat de wereld snel voor mensen bepaald waneer iemand ergens overheen moet zijn, of wanneer ergens niet meer over gepraat mag worden.
Mijn allerliefste oom en tante hebben nooit kindjes grekegen, Daar hebben ze enorm veel verdriet van gehad, en soms hebben ze dat nog. En als ze daar eerlijk over praat dan dnek ik: goed zo, lieve tante, praat er gewoon over, zeg het dat het je dwars zit. Want ik geloof niet dat zoiets over kan gaan.

Daarom denk ik ook dat het niet goed is om te zeggen: eerst verwerken, dan adopteren, omdat dat mijns inziens niet mogelijk is.
Een ander voorbeeld: een vriendin van mij had verkering met een hele lieve kerel. Die jongen kreeg een vreselijk ongeluk en overleed. Nu heeft ze een ontzettend lieve nieuwe vriend, maar de pijn van het verlies van de eerste gaat niet over. Diegene blijft aanwezig. En ze kan er nu goed over praten, en ze kan ook aangeven dat ze enorm veel van haar nieuwe vriend houdt, maar over gaat zoiets nooit.

En dat wordt van ons Nederlanders soms wel verwacht: is het zo lang geleden? Nou dan moet je het wel eens verwerkt hebben, kom op zeg.
En soms is dat ook goed, het leven gaat door, maar ik denk niet dat je dat echt van iemand kan verwachten (ik val in herhaling merk ik ). Dus daarmee bedoel ik dat mensen niet persé op en top positief aan adoptie hoeven te beginnen, maar dat er nog veel pijn kan zijn.

[Lenny]

Ben het wat dat betreft helemaal met je eens MissF: wanneer heb je nou zoiets als kinderloosheid verwerkt? Dat neem je gewoon je hele leven mee! En zou je dan, omdat je dat zgn. niet verwerkt hebt, niet aan adoptie mogen beginnen? Dat is natuurlijk onzin! Ze willen graag hun liefde kwijt aan adoptiekinderen, maar het verdriet om kinderloosheid kan een plekje gekregen hebben, maar het blijft wel!

[Galateia]

@ Lenny en MissF: jullie hanteren een andere definitie van verwerken, dan dat ik dat zelf doe. Je kunt verwerken niet gelijk stellen aan 'vergeten'. Want hoe je kun je nu dingen, die zoveel verdriet en gemis veroorzaken, vergeten?!

Met verwerken bedoel ik: het een plaatsje kunnen geven. Er mee om kunnen gaan. En daarin past ook het er over kunnen en mogen praten: want zoals al gezegd, verwerken is niet hetzelfde als vergeten.

[MissF]

En omdát je het niet kunt vergeten, maar het misschien wel een plaatsje hebt gegeven, kan het zijn dat mensen aa adoptie beginnen, zonder het enhtousiasme dat jullie hebben. En dat is de clou van mijn verhaal (ik wet het, het duurt bij soms even voor dat eruit is ).
En in jullie ogen is dat negatief aan adoptie beginnen, bij mij kunnen het ook andere redenen zijn, waardoor iemand niet helemaal positief reageert en als reden noemt: we kunnen geen kinderen zelf krijgen.

[LauraC]

Ben het wat dat betreft helemaal met je eens MissF: wanneer heb je nou zoiets als kinderloosheid verwerkt? Dat neem je gewoon je hele leven mee! En zou je dan, omdat je dat zgn. niet verwerkt hebt, niet aan adoptie mogen beginnen? Dat is natuurlijk onzin! Ze willen graag hun liefde kwijt aan adoptiekinderen, maar het verdriet om kinderloosheid kan een plekje gekregen hebben, maar het blijft wel!

Ja, mee eens. Maar ik zat dus in een voorbereidingsgroep waarvan er maar 1 stel adopteerden vanuit een 'ideologisch' idee. Ieder ander stel was ongewild kinderloos, waaronder wij. Maar waar wij er zonder tranen en objectief over kunnen praten, konden de andere stellen dat helemaal niet. Ze wilden of konden er niet over praten en als het wel moest, ging het gepaard met tranen en tuiten. Dan heb je het volgens mij geen plekje gegeven.

[Liarose]

Ben het wat dat betreft helemaal met je eens MissF: wanneer heb je nou zoiets als kinderloosheid verwerkt? Dat neem je gewoon je hele leven mee! En zou je dan, omdat je dat zgn. niet verwerkt hebt, niet aan adoptie mogen beginnen? Dat is natuurlijk onzin! Ze willen graag hun liefde kwijt aan adoptiekinderen, maar het verdriet om kinderloosheid kan een plekje gekregen hebben, maar het blijft wel!

Ja, mee eens. Maar ik zat dus in een voorbereidingsgroep waarvan er maar 1 stel adopteerden vanuit een 'ideologisch' idee. Ieder ander stel was ongewild kinderloos, waaronder wij. Maar waar wij er zonder tranen en objectief over kunnen praten, konden de andere stellen dat helemaal niet. Ze wilden of konden er niet over praten en als het wel moest, ging het gepaard met tranen en tuiten. Dan heb je het volgens mij geen plekje gegeven.

En dat lijkt mij dan geen goede basis, maargoed dat was al wel duidelijk.

[LauraC]

@Rosalie83; daar ben ik het helemaal met je eens hoor! Ik bedoelde alleen tegen MissF en Lenny te zeggen dat je weldegelijk zoiets kunt verwerken...