Aanbod van genade

[Boekenlezer]

De hele discussie over het aanbod van genade komt voort uit angst: stel je voor dat iemand zich bedriegt!
Mijns inziens moet je de thematiek van Christus en de apostelen aanhouden: bekeert u en gelooft het evangelie! Wijs me één plaats in de Bijbel aan waar er wordt beperkt in het aanbod.

Precies, die is er niet. En dat is ook nooit de reformatorische leer geweest, maar dat is blijkbaar nu de reformatorische leer geworden. Arme mensen, die maar steeds naar dingen in zichzelf blijven zoeken of trachten op te wekken. Als de ellendekennis als grond wordt gebruikt om tot Christus te gaan, is de genade niet langer onvoorwaardelijk. Het is dus een Pelagiaanse gedachte dat dit een voorwaarde zou zijn.

Wat doen we met "Velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren"? ...

De tekst in het verband lezen van de gehele Schrift, en niet uit z'n verband rukken.

Hieruit mogen we toch concluderen dat een meerderheid niet is uitverkoren en een minderheid wel (wiskundig gezien)? Hier staat echt niet dat het voor iedereen beschikbaar is.

Wie zegt dat dit slaat op het aanbod van genade? Er wordt alleen gezegd dat een meerderheid het niet aanneemt.

[Boekenlezer]

Nee hoor, want het Woord wordt gepreekt met bevel van geloof en bekering. In deze prediking wordt juist iedereen als zondaar aangewezen, en behoudt niemand meer het recht om zich ergens achter te verschuilen! Helaas willen velen het makkelijker en willen ze in de mens nog mogelijkheden leggen. De toe-eigening en de geloofsdaden van de mèns, komen dan centraal te staan (zie zo'n boek als van Van der Zwaag). Of men meent het beter te weten dan de bestaande kerken die in de lijn van de Nadere Reformatie wensen te staan en plaatst zich geheel buiten de kerk....Dezulken hebben de Schrift en onze oudvaders al helemáál niet mee.

Het valt me op dat je wel een heleboel theologiseert, maar hoogstens bijbelse plaatsen aanduidt, en als je al een bijbeltekst gebruikt, ga je dingen uit afleiden die er alleen indirect toe doen.
De hele discussie over het aanbod van genade komt voort uit angst: stel je voor dat iemand zich bedriegt!
Mijns inziens moet je de thematiek van Christus en de apostelen aanhouden: bekeert u en gelooft het evangelie! Wijs me één plaats in de Bijbel aan waar er wordt beperkt in het aanbod.

Er moet helemaal niet beperkt worden in het aanbod. Het aanbod moet aan allen en een ieder gepreekt worden. Een predikant moet de gemeente voor houden "Er is een gestorven Christus voor u". Hij mag echter niet onbepaald tot iederen zeggen "Christus is gestorven voor u" (dat geldt nl. alleen allen die in een waar geloof tot Jezus gekomen zijn). Bovenstaande uitspraak is van Rutherford (of Boston).

En hoe zit dat dan met Paulus, die in zijn brief aan de Galaten schrijft:
"Die Zichzelven gegeven heeft voor onze zonden..." (Gal. 1:4)? Dat is toch sterk collectief, zoals hij schrijft! Verzanden we op zo'n wijze niet in onschriftuurlijk individualisme, waarbij de kerk als gemeenschap uit het oog verdwijnt?

[Loezje]

Wat doen we met "Velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren"? ...

De tekst in het verband lezen van de gehele Schrift, en niet uit z'n verband rukken.

Ja, dat doe ik. Het was me alleen wat teveel werk om de hele Bijbel over te typen. Maar deze tekst staat in een verband dat je ook nauwer zou kunnen lezen zonder dat hij zijn betekenis verliest. Maat. 22; gaat over de man die zonder bruiloftskleed aan de tafel zat.

Hieruit mogen we toch concluderen dat een meerderheid niet is uitverkoren en een minderheid wel (wiskundig gezien)? Hier staat echt niet dat het voor iedereen beschikbaar is.

Wie zegt dat dit slaat op het aanbod van genade? Er wordt alleen gezegd dat een meerderheid het niet aanneemt.

Nee, dat een meerderheid niet is uitverkoren. Hier staat niets over het al- dan-niet aannemen. Even in het verband: de koning bepaalt hier wie in de 'buitenste duisternis' zal worden geworpen; een besluit van hogerhand. En daar had die man zonder bruiloftskleed zelf helemaal niets over te vertellen. Hij kon dus ook niets aannemen.

[jas]

In de eerste plaats is het is onmogelijk, om zonder de zaligmakende werking van de Heilige Geest een rechte ellendekennis te hebben.
In de tweede plaats zal een ziel nimmer tot Christus vluchten zonder de noodzaak daarvan in zichzelf te voelen.
In de derde plaats zal géén van de dingen die een mens al in zichzelf kan voelen of waarnemen, ooit een voorwaarde zijn om tot Christus te gaan noch om Hem daardoor te kunnen aannemen.
De enige reden dat men Christus kan aannemen tot een Borg en Zaligmaker is gelegen in het geloof hetgeen een gave Gods is. De discussie over de ellendekennis, hoe groot en hoe diep die wel moet zijn, hoe lang die wel moet duren, welk soort ellende het is, etc. etc. is volslagen zinloos en onschriftuurlijk en zal nooit iemand zalig maken. Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, dat is de enige schriftuurlijke opdracht en al het andere doet er niet toe.
Ik heb eens een ernstige vraag aan mensen zoals Loezje, Solus, Absoluut, zijn jullie in Christus? Want jullie praten wel zo met kennis van zaken over de ellendekennis, maar nu wil ik jullie graag eens met kennis van zaken horen spreken over Christus. Wie is Hij voor jullie?

Als we wat persoonlijker willen worden; prima. Ja, Solus, Absoluut en ondergetekende zijn net zo veel of net zo weinig in Christus als alle deelnemers aan dit topic. Christus is voor ons niet anders dan voor 'jullie' (sorry, lekker genaraliserend). Op zich vind ik het 'n fijne opmerking van je dat wij met kennis van zaken over de ellendekennis praten; impliceert dit dsn ook dat jij daar dan geen kennis van hebt? Hm, volgens mij bedoelde je het niet zo?

Ik kan je grapjes best waarderen hoor Loezje, maar ik vind dit thema te ernstig om er grapjes over te maken. Wel jammer trouwens dat je alleen op dat laatste stukje reageert, heeft de rest je niks te zeggen dan?
Ik spreek voor mezelf want dit is zo persoonlijk dat ik onmogelijk voor anderen kan spreken, en het is jammer dat je het weer zo in het algemene wringt.

Ik heb mijn ellende pas recht leren kennen in het Licht van Christus. Ik wist natuurlijk verstandelijk wel dat ik ellendig was, zoals iedereen, en ook jij dat wel weet.
Ook ik heb op eenzelfde wijze als jij doet over de ellende geredeneerd, ik heb ze beschouwd vanuit de Bijbel, verstandelijk, maar uiteindelijk moet geleerd worden dat een bloot beschouwen van de ellende nimmer tot kennis van Christus leidt, maar tot meerdere onmacht en tot een muur waarachter de onwil zich te allen tijde kan verschuilen.

Onze echte ellende is dat we haar niet zien.
Daarom is het onmogelijk om vanuit onze doodstaat onze ellende te willen doorzoeken of doen oplichten.
Het is alles slechts pure werkheiligheid.

Als men dus de conclusie trekt dat wij onze ellende niet zien, is het ook zinloos te wachten tot de ellende een bepaalde proportie heeft aangenomen en dan pas tot Christus te gaan.
Want hoe kan de ellende die niet gezien wordt ook maar enige proportie aannemen.
De conclusie is dus:
Datgene waarvan wij met het verstand denken dat het onze ellende is, is onze ellende niet.
Ons wachten is dus volkomen tevergeefs.
Pas als wij ook van de ellende als onze laatste grond in Christus verlost zijn, kunnen wij als naakte zondaren tot Hem vluchten en Hem als onze Zaligmaker aannemen. En pas dan, zien wij niet alleen dat wij ellendig waren, maar ook hoe ellendig wij waren.
Ga dus tot Christus, zeg Heere open mijn ogen, ik weet niet dat ik ben arm, naakt, jammerlijk, blind, enz. maar U weet dat ik dat ben.

Ik zou nooit maar dan ook nooit Mijn Zaligmaker durven of kunnen verloochenen en ontkennen dat Hij Zich niet over mij ontfermd heeft, door me als een schijnvrome te beroemen op mijn onbekeerdheid, mijn ellendigheid, mijn bekommering, mijn weet ik wat nog allemaal.
Ik wil slechts Zijn Triomf, niet de mijne, ik wil Zijn werk grootmaken, niet het mijne, ik wil Hem voorstellen als de enige Weg tot de zaligheid, niet mijn weggetjes.

Gooi toch al die prullen van eigenwerk en eigenberedeneersels weg en verschuil je niet langer achter je onmacht.
Geloof Hem, omdat Hij het zegt dat Hij Zich over zondaren ontfermt. Geloof Hem, omdat Hij het zegt dat Hij die in Hem gelooft het eeuwige leven heeft.
Geloof Hem, omdat Hij het zegt, dat Zijn juk zacht is en Zijn last licht.
Dat is de enige opdracht: Geloof Hem op Zijn Woord.
Bedenk ook dat de lijdzaamheid slechts door het geloof beoefend kan worden, niet het geloof door de lijdzaamheid, zoals we lezen in Jacobus 1:3; "Wetende, dat de beproeving uws geloofs lijdzaamheid werkt.
Het feit dat je nog grapjes kunt maken over het praten over de ellende, is er het bewijs van dat je haar nog in het geheel niet kent. En zo voortgaand zul je met al je wetenschap over de ellende voor eeuwig verloren moeten gaan omdat je buiten Christus bent. Maar aangezien jij en vele anderen zich blijkbaar reeds tevreden stellen met enkel een beschouwende ellendekennis, leeft men gerust verder zonder Christus.

[Cicero]

Er moet helemaal niet beperkt worden in het aanbod. Het aanbod moet aan allen en een ieder gepreekt worden. Een predikant moet de gemeente voor houden "Er is een gestorven Christus voor u". Hij mag echter niet onbepaald tot iederen zeggen "Christus is gestorven voor u" (dat geldt nl. alleen allen die in een waar geloof tot Jezus gekomen zijn). Bovenstaande uitspraak is van Rutherford (of Boston).

Er is een gestorven Christus voor u - en dat moet je dan eerbiedig en nederig aannemen.
Wat vaak gebeurt, is dat men zegt: er is een gestorven Christus voor u - maar je moet wel dit en dat en zus en zo.
Het eerste is gereformeerd, het tweede niet.

[Loezje]

In de eerste plaats is het is onmogelijk, om zonder de zaligmakende werking van de Heilige Geest een rechte ellendekennis te hebben.
In de tweede plaats zal een ziel nimmer tot Christus vluchten zonder de noodzaak daarvan in zichzelf te voelen.
In de derde plaats zal géén van de dingen die een mens al in zichzelf kan voelen of waarnemen, ooit een voorwaarde zijn om tot Christus te gaan noch om Hem daardoor te kunnen aannemen.
De enige reden dat men Christus kan aannemen tot een Borg en Zaligmaker is gelegen in het geloof hetgeen een gave Gods is. De discussie over de ellendekennis, hoe groot en hoe diep die wel moet zijn, hoe lang die wel moet duren, welk soort ellende het is, etc. etc. is volslagen zinloos en onschriftuurlijk en zal nooit iemand zalig maken. Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, dat is de enige schriftuurlijke opdracht en al het andere doet er niet toe.
Ik heb eens een ernstige vraag aan mensen zoals Loezje, Solus, Absoluut, zijn jullie in Christus? Want jullie praten wel zo met kennis van zaken over de ellendekennis, maar nu wil ik jullie graag eens met kennis van zaken horen spreken over Christus. Wie is Hij voor jullie?

Als we wat persoonlijker willen worden; prima. Ja, Solus, Absoluut en ondergetekende zijn net zo veel of net zo weinig in Christus als alle deelnemers aan dit topic. Christus is voor ons niet anders dan voor 'jullie' (sorry, lekker genaraliserend). Op zich vind ik het 'n fijne opmerking van je dat wij met kennis van zaken over de ellendekennis praten; impliceert dit dsn ook dat jij daar dan geen kennis van hebt? Hm, volgens mij bedoelde je het niet zo?

Ik kan je grapjes best waarderen hoor Loezje, maar ik vind dit thema te ernstig om er grapjes over te maken. Wel jammer trouwens dat je alleen op dat laatste stukje reageert, heeft de rest je niks te zeggen dan?
Ik spreek voor mezelf want dit is zo persoonlijk dat ik onmogelijk voor anderen kan spreken, en het is jammer dat je het weer zo in het algemene wringt.

Jas, voor een groot deel kan ik het met je eens zijn (nee, over de lengte en breedte en diepte van de ellendekennis kan niemand een standaardprocedure schrijven), maar ik blijf erbij dat ellende-verlossing-dankbaarheid (ja, in die volgorde) noodzakelijk is tot bekering. Het geloof waardoor je tot Christus kunt gaan moet je ook worden gegeven. En ja, dan zijn we weer waar we -tig pagina's geleden ook waren: dit zaligmakend geloof zal alleen worden gegeven aan de uitverkoren en (dus) kan die bijzondere genade alleen aan de uitverkorenen worden gepreekt/aangeboden.

[Boekenlezer]

Wat doen we met "Velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren"? ...

De tekst in het verband lezen van de gehele Schrift, en niet uit z'n verband rukken.

Ja, dat doe ik. Het was me alleen wat teveel werk om de hele Bijbel over te typen. Maar deze tekst staat in een verband dat je ook nauwer zou kunnen lezen zonder dat hij zijn betekenis verliest. Maat. 22; gaat over de man die zonder bruiloftskleed aan de tafel zat.

Eerlijk gezegd heb ik toch meer het gevoel dat je de tekst leest binnen een dogmatische context. Dat is fout, want de dogmatiek moet opkomen vanuit de zuivere schriftexegese, en niet andersom.
Ik heb eerlijk gezegd meer de indruk dat de Bijbel over verkiezing en verwerping spreekt als verklaring achteraf, en niet als beperkende factor in de prediking. Voor ons geldt onverkort de opdracht "Bekeer u!", zonder dat we dat met de verkiezingsleer moeten beredeneren.
Ook trouwens niet als beperkende factor in de toeëigening van het heil, voor alle duidelijkheid. (Ik zeg het er maar bij, voordat ik weer voorspelbare reacties uitlok.)

Hieruit mogen we toch concluderen dat een meerderheid niet is uitverkoren en een minderheid wel (wiskundig gezien)? Hier staat echt niet dat het voor iedereen beschikbaar is.

Wie zegt dat dit slaat op het aanbod van genade? Er wordt alleen gezegd dat een meerderheid het niet aanneemt.

Nee, dat een meerderheid niet is uitverkoren. Hier staat niets over het al- dan-niet aannemen. Even in het verband: de koning bepaalt hier wie in de 'buitenste duisternis' zal worden geworpen; een besluit van hogerhand. En daar had die man zonder bruiloftskleed zelf helemaal niets over te vertellen. Hij kon dus ook niets aannemen.

(Ik wist het dat je dat ging typen! Dat je zou vallen over mijn "...aanneemt"!)
Dat een meerderheid niet is uitverkoren, uit zich daarin dat die meerderheid het niet aanneemt. Je kunt het handelen van mensen en God niet loskoppelen. De mens beleeft zijn keuze bewust, ook al wordt hij daarin door God aangestuurd.

Op dat moment had die bruiloftsgast inderdaad niets te kiezen. Maar gaat het daar over aanbod van genade? De uitnodiging was al eerder uitgegaan: in vers 9.

Hmmm, als ik dat gedeelte overzie, doet het me trouwens sterk denken aan waarover Paulus schrijft in Romeinen: eerst was het heil voor de Joden, maar die wilden er niet aan, en vervolgens ging het naar de hele wereld. Het lijkt er ook heel sterk op dat het door de Farizeeën begrepen werd, en dat het heel verkeerd bij ze viel, zie 22:15.

[Loezje]

Eerlijk gezegd heb ik toch meer het gevoel dat je de tekst leest binnen een dogmatische context. Dat is fout, want de dogmatiek moet opkomen vanuit de zuivere schriftexegese, en niet andersom.
Ik heb eerlijk gezegd meer de indruk dat de Bijbel over verkiezing en verwerping spreekt als verklaring achteraf, en niet als beperkende factor in de prediking. Voor ons geldt onverkort de opdracht "Bekeer u!", zonder dat we dat met de verkiezingsleer moeten beredeneren.
Ook trouwens niet als beperkende factor in de toeëigening van het heil, voor alle duidelijkheid. (Ik zeg het er maar bij, voordat ik weer voorspelbare reacties uitlok.)

Verkiezing en verwerping kun je niet negeren. Het is geen verklaring achteraf. Het is iets wat in de eeuwigheid al werd bepaald; niet iets wat ná ons leven nog zal worden toegepast.

Hieruit mogen we toch concluderen dat een meerderheid niet is uitverkoren en een minderheid wel (wiskundig gezien)? Hier staat echt niet dat het voor iedereen beschikbaar is.

Wie zegt dat dit slaat op het aanbod van genade? Er wordt alleen gezegd dat een meerderheid het niet aanneemt.

Nee, dat een meerderheid niet is uitverkoren. Hier staat niets over het al- dan-niet aannemen. Even in het verband: de koning bepaalt hier wie in de 'buitenste duisternis' zal worden geworpen; een besluit van hogerhand. En daar had die man zonder bruiloftskleed zelf helemaal niets over te vertellen. Hij kon dus ook niets aannemen.

Dat een meerderheid niet is uitverkoren, uit zich daarin dat die meerderheid het niet aanneemt. Je kunt het handelen van mensen en God niet loskoppelen. De mens beleeft zijn keuze bewust, ook al wordt hij daarin door God aangestuurd.

Op dat moment had die bruiloftsgast inderdaad niets te kiezen. Maar gaat het daar over aanbod van genade? De uitnodiging was al eerder uitgegaan: in vers 9.

Hmmm, als ik dat gedeelte overzie, doet het me trouwens sterk denken aan waarover Paulus schrijft in Romeinen: eerst was het heil voor de Joden, maar die wilden er niet aan, en vervolgens ging het naar de hele wereld. Het lijkt er ook heel sterk op dat het door de Farizeeën begrepen werd, en dat het heel verkeerd bij ze viel, zie 22:15.

Wat ik me zojuist nog afvroeg: hoe is die man binnengekomen? Hij was volgens mij niet uitgenodigd, want de koning zei "Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende?" Was die uitnodiging wel gedaan? We mogen concluderen dat de rest van de gasten wèl een bruiloftskleed aanhad. Zij waren uitgenodigd door de dienstknechten...

[Happy One]

Loezje schreef:

dit zaligmakend geloof zal alleen worden gegeven aan de uitverkoren en (dus) kan die bijzondere genade alleen aan de uitverkorenen worden gepreekt/aangeboden.

Nee, niet dus! Niet wroeten met ons verduisterd verstand en concluderen terwijl het in de Bijbel niet staat. De Bijbel is een geloofsleer, niet een begripsleer. Stop hier toch alsjeblieft mee.....

[jas]

Jas, voor een groot deel kan ik het met je eens zijn (nee, over de lengte en breedte en diepte van de ellendekennis kan niemand een standaardprocedure schrijven), maar ik blijf erbij dat ellende-verlossing-dankbaarheid (ja, in die volgorde) noodzakelijk is tot bekering. Het geloof waardoor je tot Christus kunt gaan moet je ook worden gegeven. En ja, dan zijn we weer waar we -tig pagina's geleden ook waren: dit zaligmakend geloof zal alleen worden gegeven aan de uitverkoren en (dus) kan die bijzondere genade alleen aan de uitverkorenen worden gepreekt/aangeboden.

Dat is een misvatting van de eerste orde. Het aanbod van genade preken aan uitverkorenen is gewoon kolder omdat niemand weet wie uitverkoren is. Wij hebben met Gods verborgen besluiten niets maar dan ook niets te maken. Christus aanbieden aan enkel gelovigen is al even grote onzin, want men is een gelovige als men in Christus is en niet eerder. Het is dus waanzin om Christus aan te bieden aan degenen die reeds in Hem zijn. Het zijn juist de ongelovigen die tot Hem geleid moeten worden, opdat zij tot geloof zullen mogen komen. Dat wat jij zegt is voluit onbijbels en onreformatorisch. Dit is absoluut niet de leer van de oudvaders. Immers, als het geloven geen opdracht is voor allen, hoe kan een ongelovige dan strafbaar gesteld worden omdat hij niet gelooft? Men kan immers niet gestraft worden, omdat men iets niet doet wat ook geen opdracht is. Men kan gestraft worden omdat men iets niet doet wat wel een opdracht is.

[jas]

De natuurlijke mens zal als een varken blijven wroeten in de aarde van eigengerechtigheid om maar niet tot Christus te moeten gaan. Hij verzadigt zich slechts met beschouwingen over allerlei zaken aangaande de zaligheid, maar men heeft Christus niet tot een Vriend, niet tot een Liefste, niet tot een Broeder, niet tot een Verlosser en ook niet tot een Koning. Men heeft in het geheel geen kennis aan Hem en ook geen kennis van Hem. Dit alles zal uitmonden in samenvatting van één zin, uitgesproken voor Zijn Rechterstoel in de dag der dagen: "Heere, ik kon niet tot u komen, want U hebt mij niet naar U toe getrokken".

[Loezje]

Dat is een misvatting van de eerste orde. Het aanbod van genade preken aan uitverkorenen is gewoon kolder omdat niemand weet wie uitverkoren is. Wij hebben met Gods verborgen besluiten niets maar dan ook niets te maken. Christus aanbieden aan enkel gelovigen is al even grote onzin, want men is een gelovige als men in Christus is en niet eerder. Het is dus waanzin om Christus aan te bieden aan degenen die reeds in Hem zijn. Het zijn juist de ongelovigen die tot Hem geleid moeten worden, opdat zij tot geloof zullen mogen komen. Dat wat jij zegt is voluit onbijbels en onreformatorisch. Dit is absoluut niet de leer van de oudvaders. Immers, als het geloven geen opdracht is voor allen, hoe kan een ongelovige dan strafbaar gesteld worden omdat hij niet gelooft? Men kan immers niet gestraft worden, omdat men iets niet doet wat ook geen opdracht is. Men kan gestraft worden omdat men iets niet doet wat wel een opdracht is.

Juist, en dáárom zegt een dominee ook niet: Jantje en Pietje nu even oren dicht, Klaasje even openhouden, want het is alleen voor jou. Iedereen kan het met z'n oren horen, maar alleen degenen voor wie het is bestemd, die zal het in het hart worden gebracht.

En Jas... je weet toch waarom onbekeerden worden gestraft... we hebben allemaal gezondigd in Adam, toen we nog een vrije wil hadden. En we zouden het weer doen als ons nu de keuze werd gelaten... Waarom vraag je je nog af waarom iemand wordt gestraft voor het niet-uitvoeren van een opdracht die hij niet heeft gekregen? Hij heeft in het Paradijs één opdracht niet uitgevoerd: het verbod om te eten van de boom...

Overigens zou ik het fijn vinden als je woorden als kolder e.d. (o.a. nonsens en acteur in een ander topic) wat minder frequnt zou gebruiken. 'k Weet dat het je emotioneel allemaal erg raakt, maar wil je proberen een zakelijke toon aan te houden? Dan houden we de discussie waarschijnlijk langer vol.
Dank je wel.
Loezje.

[jas]

Dat is een misvatting van de eerste orde. Het aanbod van genade preken aan uitverkorenen is gewoon kolder omdat niemand weet wie uitverkoren is. Wij hebben met Gods verborgen besluiten niets maar dan ook niets te maken. Christus aanbieden aan enkel gelovigen is al even grote onzin, want men is een gelovige als men in Christus is en niet eerder. Het is dus waanzin om Christus aan te bieden aan degenen die reeds in Hem zijn. Het zijn juist de ongelovigen die tot Hem geleid moeten worden, opdat zij tot geloof zullen mogen komen. Dat wat jij zegt is voluit onbijbels en onreformatorisch. Dit is absoluut niet de leer van de oudvaders. Immers, als het geloven geen opdracht is voor allen, hoe kan een ongelovige dan strafbaar gesteld worden omdat hij niet gelooft? Men kan immers niet gestraft worden, omdat men iets niet doet wat ook geen opdracht is. Men kan gestraft worden omdat men iets niet doet wat wel een opdracht is.

Juist, en dáárom zegt een dominee ook niet: Jantje en Pietje nu even oren dicht, Klaasje even openhouden, want het is alleen voor jou. Iedereen kan het met z'n oren horen, maar alleen degenen voor wie het is bestemd, die zal het in het hart worden gebracht.

En Jas... je weet toch waarom onbekeerden worden gestraft... we hebben allemaal gezondigd in Adam, toen we nog een vrije wil hadden. En we zouden het weer doen als ons nu de keuze werd gelaten... Waarom vraag je je nog af waarom iemand wordt gestraft voor het niet-uitvoeren van een opdracht die hij niet heeft gekregen? Hij heeft in het Paradijs één opdracht niet uitgevoerd: het verbod om te eten van de boom...

Overigens zou ik het fijn vinden als je woorden als kolder e.d. (o.a. nonsens en acteur in een ander topic) wat minder frequnt zou gebruiken. 'k Weet dat het je emotioneel allemaal erg raakt, maar wil je proberen een zakelijke toon aan te houden? Dan houden we de discussie waarschijnlijk langer vol.
Dank je wel.
Loezje.

Er is niets mis met het woord kolder of nonsens. Smytegelt zei: Gij zot, wendt u tot God. Dat zou nu ook niet meer mogen.
Maar wij gaan verloren hierom: Joh. 3:18 "Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God."
En wat je zegt over het Paradijs geeft mooi aan dat je nog steeds zit onder een verbroken werkverbond. Ons ongeloof in Christus is de enige zonde, omdat alle andere zonden door het geloof in Hem vergeven zouden worden. Daarom is het ongeloof t.o.v. de zaligheid van veel crucialer belang dan de zonde in het paradijs. En o ja, ik weet het ook uit ondervinding hoor, schuldig aan alle geboden, ook aan het overtreden van het proefgebod, maar het wordt ook altijd maar weer gebruikt als een mooi vroom praatje om niet naar Christus te kunnen gaan, omdat men niet wil.

[Loezje]

Dat is een misvatting van de eerste orde. Het aanbod van genade preken aan uitverkorenen is gewoon kolder omdat niemand weet wie uitverkoren is. Wij hebben met Gods verborgen besluiten niets maar dan ook niets te maken. Christus aanbieden aan enkel gelovigen is al even grote onzin, want men is een gelovige als men in Christus is en niet eerder. Het is dus waanzin om Christus aan te bieden aan degenen die reeds in Hem zijn. Het zijn juist de ongelovigen die tot Hem geleid moeten worden, opdat zij tot geloof zullen mogen komen. Dat wat jij zegt is voluit onbijbels en onreformatorisch. Dit is absoluut niet de leer van de oudvaders. Immers, als het geloven geen opdracht is voor allen, hoe kan een ongelovige dan strafbaar gesteld worden omdat hij niet gelooft? Men kan immers niet gestraft worden, omdat men iets niet doet wat ook geen opdracht is. Men kan gestraft worden omdat men iets niet doet wat wel een opdracht is.

Juist, en dáárom zegt een dominee ook niet: Jantje en Pietje nu even oren dicht, Klaasje even openhouden, want het is alleen voor jou. Iedereen kan het met z'n oren horen, maar alleen degenen voor wie het is bestemd, die zal het in het hart worden gebracht.

En Jas... je weet toch waarom onbekeerden worden gestraft... we hebben allemaal gezondigd in Adam, toen we nog een vrije wil hadden. En we zouden het weer doen als ons nu de keuze werd gelaten... Waarom vraag je je nog af waarom iemand wordt gestraft voor het niet-uitvoeren van een opdracht die hij niet heeft gekregen? Hij heeft in het Paradijs één opdracht niet uitgevoerd: het verbod om te eten van de boom...

Overigens zou ik het fijn vinden als je woorden als kolder e.d. (o.a. nonsens en acteur in een ander topic) wat minder frequnt zou gebruiken. 'k Weet dat het je emotioneel allemaal erg raakt, maar wil je proberen een zakelijke toon aan te houden? Dan houden we de discussie waarschijnlijk langer vol.
Dank je wel.
Loezje.

Er is niets mis met het woord kolder of nonsens. Smytegelt zei: Gij zot, wendt u tot God. Dat zou nu ook niet meer mogen.
Maar wij gaan verloren hierom: Joh. 3:18 "Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God."
En wat je zegt over het Paradijs geeft mooi aan dat je nog steeds zit onder een verbroken werkverbond. Ons ongeloof in Christus is de enige zonde, omdat alle andere zonden door het geloof in Hem vergeven zouden worden. Daarom is het ongeloof t.o.v. de zaligheid van veel crucialer belang dan de zonde in het paradijs. En o ja, ik weet het ook uit ondervinding hoor, schuldig aan alle geboden, ook aan het overtreden van het proefgebod, maar het wordt ook altijd maar weer gebruikt als een mooi vroom praatje om niet naar Christus te kunnen gaan, omdat men niet wil.

Nee, taaltechnisch is er inderdaad niets mis met minder vleiende woorden. Je mag ze van mij ook best gebruiken, zo vaak je wilt; kijk alleen even uit waar je het doet. Zeg je dit soort dingen ook tegen zakelijke relaties? Want zo zie ik dit forum toch; gewoon als grote mensen discussiëren over verschillende zaken. Overigens heb ik dssen van kerkverbanden ook nog niet uitgemaakt voor acteurs, maar jouw antwoord biedt perspectief

Klopt, niemand wil van nature naar Christus gaan. Heb je absoluut gelijk in. Maar wanneer word je gewillig gemaakt...? M.i. als Christus overkomt.

[Sabra]

Na 79 pagina's discussie wil ik toch graag wat opmerken.

Dit dogma is iets wat heel veel mensen aanspreekt, en heel veel mensen hebben er ook een gedachte over. Nu bemerk ik echter dat er in plaats van toenadering een enorme polarisatie is. Ik vraag mij af wat belangrijker is, de liefde die wij naar elkaar moeten uitstralen of de haat die soms spreekt uit verschillende postings. Aan dat laatste maat iedereen zich schuldig, ik ook.

Vanavond werd ik op mijn bijbelkring er bij stilgezet dat we niet moeten discussieren over dergelijke zaken om ons gelijk te halen, maar dat we elkaar moeten naderen ook in dergelijke moeilijke onderwerpen. Het mag niet zo zijn, dat de bruid van Christus intern zo verdeeld is. We moeten ons richten op de hoofdzaak, namelijk de taak die God voor ons heeft weggelegd in deze wereld. We moeten op zoek naar deze taak en onze taak uitvoeren ter meerdere eer en glorie van het koninkrijk van God.

Daarnaast geven we de wereld, die wij tot een voorbeeld moeten zijn, een totaal verkeerd beeld af van de liefde van God door het werk van Jezus. Hoe kunnen wij mensen jaloers maken op ons geloof, niet door het voeren van wellicht zinloze discussie. Zo kunnen wij geen goede dienaars zijn in het koninkrijk van God.

Dit ik dit hier plaats, het zij zo, het had net zo goed een ander topic kunnen zijn. Laten wij in de toekomst de liefde van God uitstralen op elkaar en op onze naasten, ipv dergelijke scherpe en polariserende discussie te voeren, er zijn belangrijkere zaken dan het aanbod van genade. Dat is iets van God, en iets wat wij niet kunnen begrijpen of wat wij in een systeem kunnen vangen. Wij moeten Goddelijke dingen aan God overlaten en ons wijden aan onze taak op aarde.