Adoptie

[Liarose]

Een biologisch kind krijg je toch ook niet om te overladen met liefde, maar is toch ook vooral egoisme?

Ik vind inderdaad biologisch eigen kinderen krijgen een soort van egoïsme ja.

Ik kan me dan voorstellen dat het bij een adoptiekindje net zo is.

Helaas wel. Maar dat zou dus niet zo moeten zijn.

En biologische kinderen komen net zo goed in een verrotte wereld, en hebben net zo goed bergen liefde nodig. Mijns inziens niet meer of minder dan geadopteerde kinderen eigenlijk. Maar daarmee stoot ik misschien mensen tegen het hoofd.

Biologisch eigen kinderen komen inderdaad ook in een verrotte wereld, waar het niet goed gaat met het milieu, waar oorlogen zijn, etc. Maar (als het goed is) worden zij wel liefdevol ontvangen in een gezin, hebben ze een fijn en veilig thuis, krijgen ze elke dag voldoende te eten en te drinken, kunnen ze naar school, hebben ze speelgoed, lieve mensen om zich heen, kunnen ze naar de dokter als ze iets hebben.

Kindjes die voor adoptie beschikbaar worden gesteld daarentegen hebben deze dingen en mogelijkheden (meestal) niet. Zij zijn ondervoed, moeten vechten met andere kindjes om hun eten. Ze zitten soms met 50 kindjes in een te kleine zaal. Delen hun kleine bedje met drie andere kindjes. Krijgen straf als ze huilen, dan moeten ze bijvoorbeeld met hun billen bloot op hun hurken boven een bak met kokend water hangen (brommer-houding), totdat hun beentjes het niet meer houden en ze erin vallen. Of ze worden vastgebonden aan bed. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar eigenlijk is het dus zo: je mag alleen adopteren, omdat je het kindje een goede toekomst wil geven? Niet omdat je zelf zo graag moeder wil zijn, of zelf zo graag een kindje wil?

(ik geloof dat trouwens niet, want als jullie hoor 'praten' over jullie aanstaande kindjes, dan gaat het voor een deel, GELUKKIG!, over jullie wens, en dat jullie dat zelf zo geweldig zullen vinden)

Natuurlijk is het ook een 'eigen' wens, maar in mijn situatie is die voortgekomen uit liefde voor kindjes die geen thuis etc hebben. En natuurlijk zal het straks geweldig zijn, natuurlijk lijkt het me heerlijk om te moederen over ze, en voor ze te zorgen! Maar de hoofdreden is dat ik kindjes een beter leven wil geven.

[jamillah]

Ze zitten soms met 50 kindjes in een te kleine zaal. Delen hun kleine bedje met drie andere kindjes. Krijgen straf als ze huilen, dan moeten ze bijvoorbeeld met hun billen bloot op hun hurken boven een bak met kokend water hangen (brommer-houding), totdat hun beentjes het niet meer houden en ze erin vallen. Of ze worden vastgebonden aan bed.

Waarom, en het is wellicht elders genoemd maar misschien goed om nog eens te noemen, is het dan zo moeilijk en moet je zo'n lang traject doorlopen om ze te adopteren?

Je zou toch als je dit leest zo in de auto springen en er een paar gaan halen

[Evelien]

ben ik egoistisch om te zeggen dat als wij geen kinderen kunenn krijgen, wij dan geen adoptie doen. Ben ik dan egoistisch? (is zomaar een vraag hoor. Want binnen mijn fam.(niet allemaal) is het zo als je geen kinderen kunt krijgen dan kies je toch voor adoptie?).

[Liarose]

Ze zitten soms met 50 kindjes in een te kleine zaal. Delen hun kleine bedje met drie andere kindjes. Krijgen straf als ze huilen, dan moeten ze bijvoorbeeld met hun billen bloot op hun hurken boven een bak met kokend water hangen (brommer-houding), totdat hun beentjes het niet meer houden en ze erin vallen. Of ze worden vastgebonden aan bed.

Waarom, en het is wellicht elders genoemd maar misschien goed om nog eens te noemen, is het dan zo moeilijk en moet je zo'n lang traject doorlopen om ze te adopteren?

Je zou toch als je dit leest zo in de auto springen en er een paar gaan halen

Dat laatste: ja, JA!

Maar helaas komt er zo veel juridisch gedoe bij kijken. Je hebt de Nederlandse wet, en dat is nog te doen, maar dan de wet van het land waar het kindje woont. Je hebt te maken met bepaalde internationale verdragen. En ga zo maar door.

[Galateia]

Ze zitten soms met 50 kindjes in een te kleine zaal. Delen hun kleine bedje met drie andere kindjes. Krijgen straf als ze huilen, dan moeten ze bijvoorbeeld met hun billen bloot op hun hurken boven een bak met kokend water hangen (brommer-houding), totdat hun beentjes het niet meer houden en ze erin vallen. Of ze worden vastgebonden aan bed.

Waarom, en het is wellicht elders genoemd maar misschien goed om nog eens te noemen, is het dan zo moeilijk en moet je zo'n lang traject doorlopen om ze te adopteren?

Je zou toch als je dit leest zo in de auto springen en er een paar gaan halen

Pfoe, nou, ik denk dat Rosalie nu misschien ongeveer hetzelfde gaat typen, maar er zijn zoveel oorzaken te noemen, dat we elkaar ongetwijfeld gaan aanvullen.

Om te beginnen moet er tussen het kindertehuis en de bevoegde bemiddelaars een contact zijn. Zonder contact tussen vergunninghouder en kindertehuis geen adopties. Adoptie is namelijk een ingewikkeld juridisch proces, niet alleen in NL, ook daar in het buitenland.

Er wordt tegenwoordig steeds maar weer geroepen dat het aantal kinderen nu eenmaal afneemt, en dat het daarom zo moeilijk is. Maar was dat maar waar! De formulering geeft gewoon een vertekend beeld: in den landen en de tehuizen waar de vergunninghouders op dit moment contacten mee hebben, neemt het te adopteren kinderen gelukkig af. Helaas zijn er nog veel meer tehuizen waar de kinderen bijna letterlijk schreeuwen om ouders...

Nou ja, kan nog wel even doorgaan. Eerst eens kijken wat Rosalie al typt

[Liarose]

Eerst eens kijken wat Rosalie al typt

[Evelien]

ben ik egoistisch om te zeggen dat als wij geen kinderen kunenn krijgen, wij dan geen adoptie doen. Ben ik dan egoistisch? (is zomaar een vraag hoor. Want binnen mijn fam.(niet allemaal) is het zo als je geen kinderen kunt krijgen dan kies je toch voor adoptie?).

k ben een beetje nieuwsgierig naar een antwoord... (vergeef mijn ongeduldheid)

[Galateia]

ben ik egoistisch om te zeggen dat als wij geen kinderen kunenn krijgen, wij dan geen adoptie doen. Ben ik dan egoistisch? (is zomaar een vraag hoor. Want binnen mijn fam.(niet allemaal) is het zo als je geen kinderen kunt krijgen dan kies je toch voor adoptie?).

Uh...huh?! Nee, je bent in mijn ogen pas een egoïst als je dan perse een kindje wilt adopteren wat helemaal voldoet aan jouw eisen, zodat jij toch nog je kind hebt, waar je zo naar hebt verlangd. Dus: adopteren omdat jij zonodig iets wilt vervangen, wat je maar niet kan krijgen. En niet omdat je voelt dat je een liefdevolle en warme plek in je gezin hebt, waar een kindje veilig groot kan groeien. Een heel verschil!

[Liarose]

ben ik egoistisch om te zeggen dat als wij geen kinderen kunenn krijgen, wij dan geen adoptie doen. Ben ik dan egoistisch? (is zomaar een vraag hoor. Want binnen mijn fam.(niet allemaal) is het zo als je geen kinderen kunt krijgen dan kies je toch voor adoptie?).

In mijn voorgaande posts geef ik aan waarom men in mijn ogen zou moeten kiezen voor adoptie. Dus nee, het is niet egoïstisch als je niet kiest ervoor.

[Evelien]

oke... kan ik mijn fam. een antwoord geven. (hopen dat ze het dan kunnen snappen en begrijpen)

[esli]

Ik begrijp eerder niet waarom je familie het egoïstisch zou vinden om niet te adopteren als je zelf geen kind kan krijgen. Ik vind het ook helemaal niet egoïstisch en je moet nooit gaan adopteren voor wat anderen anders over je denken. Dat lijkt me gaan goede keuze.
Als wij geen kinderen krijgen (als we dat zouden willen, wat nu nog helemaal niet zeker is) gaan we ook niet adopteren (of er moet in onze hoofden van alles veranderen).

[Rufi]

Een biologisch kind krijg je toch ook niet om te overladen met liefde, maar is toch ook vooral egoisme?

Ik vind inderdaad biologisch eigen kinderen krijgen een soort van egoïsme ja.

Dat mag je vinden, maar dat zou je net zo goed kunnen zeggen van adoptie.
Verder ben ik het ook erg met MissF eens. Het hoeft toch niet allemaal op jullie manier om goed te zijn? Ik weet niet of je het doorhebt, maar jij en Galateia komen nogal arrogant over in deze discusssie. Jullie zijn zó goed bezig, voelen zó veel liefde voor nog onbekende kinderen. Dat wordt in allerlei posts breed uitgemeten. En in jullie ogen doen mensen die vanuit een ander gevoel aan adoptie beginnen, bij wie de liefde dus nog moet groeien het helemaal verkeerd. Jullie twijfelen aan de drijfveren van allerlei mensen behalve aan die van julliezelf. Het komt over alsof jullie jezelf ook beter vinden dan mensen die wel eigen kinderen krijgen. Het is vast niet zo bedoeld maar zo komt het wel over.

[*|Scatie]

Waarom is het nu weer egoisme om een kind op de wereld te zetten? Net of het puur eigenbelang is? Dit snap ik niet helemaal. Een kind is toch een wonder van God? Een geschenk, een kind dat jij mag grootbrengen en over God mag vertellen wat ook een kind van Hem is? Wat Hij van tevoren al bepaald heeft?

Het lijkt mij sterk dat iemand die een kindje adopteert, dit alleen doet om het kind een beter leven te geven. Natuurlijk is dat zo en daar heb ik ook alle bewondering voor. Maar jullie willen toch ook graag papa en mama van zo'n kindje zijn? Jullie willen er toch ook graag voor zorgen, een gezinnetje vormen?
Waarom is het krijgen van een biologisch kind dan egoisme?

[Galateia]

Verder ben ik het ook erg met MissF eens. Het hoeft toch niet allemaal op jullie manier om goed te zijn?

Ok, ga ik een laatste poging maken om duidelijk te maken waar het mij en Rosalie om te doen is: wat dan ook de AANLEIDING is om na te denken over adoptie, dat doet er wat mij betreft niet toe. Die aanleiding kan voor de een ongewenste kinderloosheid zijn, voor de ander idealisme, voor weer een ander een mengelmoes van die twee. In de aanleiding om adoptie te overwegen, lijkt mij dat er weinig fout kan gaan.

Maar waar het ons om te doen is: wat staat uiteindelijk centraal? Je eigen wensen, of het kind? En daar gaat deze discussie over. Adoptie betekent dat er ouders gezocht worden voor een kind. Niet een kind voor ouders.

Ouder zouden een positieve, bewuste, keuze moeten maken voor adoptie. En verdriet en teleurstelling vanwege ongewenste kinderloosheid is allemaal heel terecht en logisch, het verlangen naar een kind ook. Maar wat ik zelf heel belangrijk vind: laat aspirantouders dan eerst die teleurstelling en dat verdriet verwerken en een plaats geven. Dat is zo ontzettend belangrijk. Alleen dan kun je die positieve keuze maken. Dan is het niet meer zo, dat je een kind zoekt om jouw leegte en verdriet op te lossen, maar dan biedt je vanuit vreugde een liefdevolle plek voor een kind, dat het zo hard nodig heeft!

Is het zo misschien duidelijk: dan pas staat het kind centraal en niet meer de wens van de ouders.

Ik weet niet of je het doorhebt, maar jij en Galateia komen nogal arrogant over in deze discusssie. Jullie zijn zó goed bezig, voelen zó veel liefde voor nog onbekende kinderen. Dat wordt in allerlei posts breed uitgemeten.

Dat mag je natuurlijk vinden, maar ikzelf noch Rosalie willen hier arrogant doen. We willen alleen benadrukken, dat die positieve keuze zo belangrijk is. En dat we net zoals jij veel van onze kinderen houden. In het kindertopic op dit forum lees ik zulke mooie verhalen en liefde-uitingen op jullie kinderen. Ik vind het schitterend en verre van arrogant.

Wat ik echt niet kan begrijpen, is dat sommigen onder ons, adoptie afdoen als iets wat misschien niet goed is. En dat vind ik zo arrogant en onchristelijk: hebben jullie je weleens verdiept in de situaties van kinderen? Is opgroeien in een kindertehuis temidden van soms meer dan 100 kinderen met 1 verzorgster dan een betere toekomst? Echt, ik snap soms niks van jullie. Niemand moet van mij adopteren, maar iemand die loopt te verkondigen dat een kindje beter in een kindertehuis weg kan kwijnen, daar begrijp ik niks van.

Dus vandaar een reactie van altijd maar benadrukken hoeveel liefde ik voel. Ben ik dan arrogant? Om de liefde voor mijn kinderen te uiten? Om over te lopen van die liefde? Nee. Dan ben ik net zo min arrogant, als ineens zo enorm 'goed'. Ik ben dan gewoon een aanstaande moeder die houdt van haar kinderen.

En in jullie ogen doen mensen die vanuit een ander gevoel aan adoptie beginnen, bij wie de liefde dus nog moet groeien het helemaal verkeerd. Jullie twijfelen aan de drijfveren van allerlei mensen behalve aan die van julliezelf. Het komt over alsof jullie jezelf ook beter vinden dan mensen die wel eigen kinderen krijgen. Het is vast niet zo bedoeld maar zo komt het wel over.

Ho ho, wat je nu zegt, slaat natuurlijk helemaal nergens op! Wij zijn niet beter, daar gaat het niet om. Er zijn er namelijk veel meer, die een positieve keuze maken voor een adoptiekind. Die hun eventuele kinderloosheid hebben verwerkt en voor wie het kind geen vervanging van een eigen kind hoeft te zijn. Twijfel ik aan de drijfveren van die mensen? Natuurlijk niet.

Ik vind alleen dat sommige mensen hier drijfveren noemen, die vanuit het eventuele onverwerkte verdriet van aspirantouders zijn voort gekomen. Dan staan de ouders centraal en niet het kind. En dat laatste is voor mij gewoon het allerbelangrijkste.

[MissF]

Ik vind het een beetje kwetsend dat je zegt dat mensen die adoptie misschien niet goed vinden arrogant en onchristelijk zijn. Want ik h‚b mijn redenen om twijfels te hebben. En het lijkt me dat vooral jij daar over na hebt gedacht.
Want ik geloof absoluut neit dat het adopteren van zo'n kindje alleen maar is 'omdat het zo'n lief, zielig, bruin kindje is'. Tenminste, die reden zou ik nog veel zotter vinden dan als vervanging van een biologisch kind.
Dus ik hoop niet dat je het zo bedoelde, want ook wij, mensen die voor biologische kinderen 'kiezen' in eerste instantie en twijfel hebben bij adoptie kunnen hier prima over nagedacht hebben, en hun redenen hebben.

En als ik heel eerlijk ben, vind ik de reactie van Rufi wel een beetje waar, het komt hier een beetje over als dat wij, mensen die voor biologische kinderen kiezen, gek zijn, en dat we arrogant zijn dat we die arme kindjes daar laten stikken, en dat jullie geweldig zijn dat jullie wel die kindjes adopteren.
EN bergijp me goed: het kan zijn dat het niet zo bedoeld is, op mij (en Rufi blijkbaar) komt het zo over, en ik vind het een beetje kwetsend.