Adoptie deel2

[Sophie77]

Geweldig Gefeliciteerd.

[mamavansophie]

Er moet een nieuw onderzoek komen, omdat de gezinssituatie gewijzigd is. Op zich vrij logisch: alles is nu helemaal anders.

Wat wachten jullie al lang op een pleegkindje. Maar wel fijn om te horen, dat ze jullie hebben overwogen. De reden dat de keuze op een ander gezin is gevallen, kan ik op zich wel volgen, dus dat had gelukkig niets met jullie als gezin te maken. Dat is toch altijd fijn om te horen!

`
Ja, ik vind het wachten zelf soms ook wel lang duren Maar wat dat betreft is pleegzorg toch weer heel anders, omdat het daar vooral om de goede 'match' gaat en je dus niet echt op een wachtlijst staat. Iemand die net van de cursus af komt, kan dus gemakkelijk voorgaan op een stel dat al 2 jaar wacht.
Hoe is dat nou eigenlijk met adoptie? Wordt daar nog iets van een match gedaan of is het gewoon: dit kindje is nu aan de beurt en deze ouders?
Ik kan de reden van afwijzing in dat specifieke geval wel begrijpen hoor, vind ik ook niet erg.

[Galateia]

Bij adoptie werkt het gelukkig in de meeste landen niet anders: er wordt een match gemaakt en wachtlijstvolgorde is daarbij niet zo relevant. Pas als een kindje zou passen bij meerdere ouderparen en er wordt niets gezien in het dossier of het kind wat het beter laat passen bij het ene stel, dan geldt misschien wel de duur van de wachttijd. Maar in sommige landen is de wachtlijst wel weer leidend. Dan gaat het wel vooral om gezonde kindjes, dat gaat veelal op volgorde. Daar zijn de wachtlijsten dan ook het langst voor, natuurlijk. In China werkt het voor gezonde kindjes zelfs op nummer. Daar weet je echt precies wanneer je ongeveer aan de beurt bent. Echt wel een raar systeem, vind ik...

Maar goed. Jullie wachten verder. En toch voelt het vreemd. Zoveel kindjes die een pleeggezin zoeken en dan zolang wachten. Of hebben jullie misschien beperkende eisen? En is anders inschrijven bij een andere pleegzorginstelling geen mogelijkheid?

[kwebbel]

Hmmm Galateia, ik moest even mijn leesbril opzetten voor die kleine lettertjes

je kan ook even quoten en weer terugbladeren naar de vorige pagina, dan hoef je je leesbril niet op te zetten
Hoe gaat het nu met iedereen???

[mamavansophie]

Bij adoptie werkt het gelukkig in de meeste landen niet anders: er wordt een match gemaakt en wachtlijstvolgorde is daarbij niet zo relevant. Pas als een kindje zou passen bij meerdere ouderparen en er wordt niets gezien in het dossier of het kind wat het beter laat passen bij het ene stel, dan geldt misschien wel de duur van de wachttijd. Maar in sommige landen is de wachtlijst wel weer leidend. Dan gaat het wel vooral om gezonde kindjes, dat gaat veelal op volgorde. Daar zijn de wachtlijsten dan ook het langst voor, natuurlijk. In China werkt het voor gezonde kindjes zelfs op nummer. Daar weet je echt precies wanneer je ongeveer aan de beurt bent. Echt wel een raar systeem, vind ik...

Maar goed. Jullie wachten verder. En toch voelt het vreemd. Zoveel kindjes die een pleeggezin zoeken en dan zolang wachten. Of hebben jullie misschien beperkende eisen? En is anders inschrijven bij een andere pleegzorginstelling geen mogelijkheid?

Ah, bedankt voor je uitleg. Ik vond het ook al zo'n apart systeem: gewoon op volgorde, maar dat blijkt dus niet helemaal waar te zijn

Wij hebben nauwelijks beperkingen. Wij willen wel graag voor perspectiefbiedende pleegzorg gaan (dus dat een kindje opgroeit tot volwassenheid bij ons). Mag wel vanuit een crisissituatie, maar we willen niet alleen crisis doen (en daar is toch meer vraag naar). Er moet 2 jaar tussen jouw kindjes en een pleegkindje zitten, dus eerst stonden we alleen op de lijst voor 5 t/m 9 jaar, nu ook voor onderplaatsing 0 t/m ong. 2,5 jaar (sophie is net 4 geworden). Maar onderplaatsing zal vaak crisis zijn en die proberen ze toch vaker nog terug naar hun ouders te plaatsen. Dus een bovenplaatsing zal eerder voorkomen, dan een onderplaatsing. Maar ik heb eigenlijk geen voorkeur voor boven- of onder, vind het allebei een uitdaging! Ook mogen ze ons bellen voor een kindje met een handicap/ziekte (al is een zware lichamelijke handicap niets voor ons omdat ik zelf ook buitenshuis rolstoelgebonden ben), kleurtje vinden we ook geen probleem (maar wel aangegeven dat een Islamitisch kind lastig is omdat wij Christelijk zijn en dat gaat op de lange duur toch elkaar tegenwerken zijn we bang). We staan zowel bij de regionale pleegzorg ingeschreven als bij de SGJ (Christelijke pleegzorg). AL is het met de SGJ lastig want die krijgen geen geld meer vanuit onze provincie, dus kunnen ze geen kindjes meer uit onze provincie plaatsen maar nog wel ín onze provincie plaatsen, al komt dat dan weer minder voor... En bij onze regionale VVP hebben ze een opname beperking, want ja daar is het geld ook weer op (as usual). Geld is een heel groot probleem binnen pleegzorg helaas....

Nog ff een toevoeging: Je kunt je niet zomaar overal inschrijven bij pleegzorg. Je bent gebonden aan de regio waarin je woont (buitenregionaal plaatsen mag niet!!!!). Dan heb je nog landelijk de SGJ, NIDOS (vluchtelingen etc.), de WSG (gehandicapten) en het Leger des Heils, enne, dat was het volgens mij wel zo'n beetje, als ik me niet vergis...Ook vindt niet iedere VVP het goed, als je bij meerdere tegelijk staat ingeschreven (maar bij ons mocht het gelukkig wel).
Ook komen er toch nog veel kindjes in een gezinsvervangend tehuis terecht omdat ze gewoon niet in een gezin kunnen wonen omdat ze bijv te ernstige beschadigingen hebben opgelopen, helaas.

[Galateia]

Ja, geld, geld, geld. Voor kinderen zou dat er toch gewoon moeten zijn. Het kan me boos maken, zeg!

[Galateia]

Op een andere site zag ik dit bericht staan, het is een artikeltje dat in het Reformatorisch Dagblad heeft gestaan. De kop is nogal vreemd... maar de vetgedrukte opmerking kan ik alleen maar onderschrijven: voor kinderen met een aangeboren aandoening is dit momenteel het geval.

RD09-11-2010
„Snellere procedure rond adoptie”
08-11-2010 11:42 | Van een medewerker
GOUDA – De overheid kan de procedure rond een buitenlandse adoptie efficiënter vormgeven.

Dat heeft voorzitter M. Hupkes van de Nederlandse Adoptie Stichting zaterdag gesteld tijdens een bijeenkomst van de AdoptieVereniging Gereformeerde Gezindte.

Na het afgeven van de beginseltoestemming aan aspirant-adoptieouders laat de volgende stap, de intake, soms zo lang op zich wachten dat het opgestelde gezinsrapport moet worden geactualiseerd, aldus Hupkes. „Dat rapport kan dus beter kort voor de intake worden gemaakt en dan in één keer.”

Door het Haags Adoptieverdrag zoeken veel adoptielanden sneller naar mogelijkheden voor binnenlandse pleegzorg in bijvoorbeeld gezinstehuizen. Onder andere in Nederland is het aantal adopties daardoor gedaald.
Nogal wat aspirant-adoptieouders trokken zich bovendien terug omdat de kans groot was dat het kind dat ze ter adoptie zouden krijgen aangeboden een aangeboren aandoening zou hebben. Momenteel dreigt er zelfs een tekort aan adoptieouders, aldus Hupkes.

Woordvoerder J. Vroomans van
het ministerie van Justitie zei te
verwachten dat van alle kinderen
die China ter adoptie aanbiedt, straks 95 procent een aandoening
heeft. Het ministerie verwacht verder een groter adoptieaanbod uit Afrikaanse landen, omdat de klassieke familiestructuren daar worden bedreigd door de aidsepidemie. Ook het aantal uit Amerika geadopteerde kinderen stijgt. Vroomans: „Vaak gaat het om kinderen van verslaafde moeders, of van een gemengd ras.”

Wat er alleen wel bij vermeld had kunnen worden, is dat de grootste problemen in de landen van herkomst liggen. Wij voldoen bijvoorbeeld niet aan de eisen van heel wat landen, waar nu heel veel kindjes vandaan komen met aangeboren afwijkingen. Dus ook al staan we overal voor open, het wordt dalijk weer heel erg moeilijk.

Enfin, zomaar iets wat ik tegenkwam en hier even neerzet

[mamavansophie]

Vervelend dat het allemaal zo lastig wordt gemaakt. Maar wellicht ook wel goed? Waarom voldoen jullie dan bijv. niet aan de eisen van bepaalde landen, als ik vragen mag, Galateia?

[Galateia]

Uhm, leeftijd, etc. Gewoon van dat soort eisen. Maar nu ook de aanwezigheid van een negroïde kindje in ons gezin. Daar willen niet alle landen een kindje bij plaatsen. Dat betekent, dat we op de Afrikaanse landen aangewezen zijn en daar is het nu allemaal heel moeizaam. Dat is allemaal politiek en juridisch en typisch Afrika...

[ajl]

Leeftijd? Jullie zijn toch nog enorm jong? Of is het dan weer te jong voor bepaalde landen?

[Anne 80]

Ik ben daar geweest! Interessante middag!
Best een verhitte discussie tussen beide partijen.

[Galateia]

O ja, dan zijn we te jong, en dat dan met andere dingen gecombineerd, zoals een kindje uit een Afrikaans land in ons gezin... nou ja, hoe dan ook: wanneer je alles bij elkaar optelt, dan zijn de mogelijkheden gewoon erg beperkt.

Geeft verder niet, we komen er wel (alhoewel de frustratie natuurlijk wel groot is soms), maar het is dus niet alleen een 'tekort' aan adoptieouders, er speelt altijd zo ontzettend veel meer mee.

Wat me wel echt raakt, is dat zoveel mensen zich terugtrekken, omdat ze een kindje met een aandoening niet willen hebben. Dan wordt er wel altijd gesproken over 'ja, maar je moet het wel aan kunnen' enzo, maar ik kan er toch niet helemaal bij. Het is toch vaak een kwestie van WILLEN. Maar goed...

[Galateia]

Ik ben daar geweest! Interessante middag!
Best een verhitte discussie tussen beide partijen.

Vertel, vertel! Ik vind dit soort dingen machtig interessant (ik heb ook al eens voorlichting gegeven op middagen, enzo, ik zit er altijd heel graag met mijn neus bovenop!).

[ajl]

O ja, dan zijn we te jong, en dat dan met andere dingen gecombineerd, zoals een kindje uit een Afrikaans land in ons gezin... nou ja, hoe dan ook: wanneer je alles bij elkaar optelt, dan zijn de mogelijkheden gewoon erg beperkt.

Geeft verder niet, we komen er wel (alhoewel de frustratie natuurlijk wel groot is soms), maar het is dus niet alleen een 'tekort' aan adoptieouders, er speelt altijd zo ontzettend veel meer mee.

Wat me wel echt raakt, is dat zoveel mensen zich terugtrekken, omdat ze een kindje met een aandoening niet willen hebben. Dan wordt er wel altijd gesproken over 'ja, maar je moet het wel aan kunnen' enzo, maar ik kan er toch niet helemaal bij. Het is toch vaak een kwestie van WILLEN. Maar goed...

Je moet natuurlijk niet vergeten dat veel stellen die gaan adopteren al een enorme medische voorgeschiedenis hebben met betrekking tot kinderen krijgen. Ik kan mij dan zo voorstellen dat je even geen zin hebt in ziekenhuizen. Daarbij is het niet alleen de handicap waar mensen voor terugschrikken. Je hebt natuurlijk ook een grote kans dat je een kindje krijgt wat in de eerste periode van zijn/haar leven al zwaar beschadigd is/kan zijn. Dat vergt natuurlijk ook de nodige aandacht en zorg. Hierdoor kan ik het mij juist heel goed voorstellen dat mensen het medische aspect liever er niet bij willen hebben. Ook bij een biologisch kind hoop je toch op een gezond kindje? ( al moet ik eerlijk zeggen dat ik een lichamelijk beperking nog wel zou kunnen handelen, maar veel meer moeite zou hebben met een verstandelijke beperking van een kindje)

[Galateia]

O, maar dat mag je allemaal zo vinden van mij hoor, ajl. Maar waar ik me dan aan erger, is dat men dan zegt, dat adoptie voor hen niet mogelijk is, of onbegonnen werk. Dan moet je het anders formuleren: het is wel mogelijk, maar dat wat mogelijk is, dat willen jullie niet.

Ofzoiets. Er wordt naar mijn zin te snel in een slachtofferrol gesprongen in deze hele discussie in adoptieland. Het is gewoon een feit: er zijn niet veel jonge en gezonde kindjes ter adoptie beschikbaar, maar wel iets minder jonge en 'zieke' kindjes. Wil je dat, vooral doen, wil je dat niet, dan doe je het niet. Maar beweren, dat adoptie onmogelijk is geworden, dat klopt dan gewoon niet.

Ik ben zelf mama van een kindje waarmee we heel wat uurtjes bij dokters in ziekenhuizen zitten. Waarbij we elke dag geconfronteerd worden met zijn medicijnen, etc. etc. Als je dat niet wil, dan moet je dat niet doen. Maar er waren heel wat mensen voor ons op de wachtlijst, die ons kindje niet wilden hebben en nu nog steeds aan het wachten zijn. Die moeten niet zeuren - ik meen het echt zo hard als dat ik het zeg - want er was een kindje. Alleen dat wilden ze niet hebben. Dat mag en dat is goed (want nu is hij lekker bij ons ), want je moet voor een kindje willen kiezen, maar als diezelfde mensen dan tegen mij aan gaan jammeren... ja, daar kan ik niks mee, natuurlijk

Ter aanvulling: ik respecteer ieders keuze in een adoptieproces, dat is helemaal niet wat ter discussie staat. En ik leef met iedereen mee, die lang aan het wachten is en ik gun iedereen die wacht een kindje - gezond, ongezond, jong, oud, maakt me niks uit. Maar wat nu in adoptieland heel veel gebeurt, is dat men roept, dat adoptie onmogelijk is en dat ze er niks aan kunnen doen. Alsof men het slachtoffer is. Maar dat is niet aan de orde. Mensen die dan voor een land op de wachtlijst staan, waar wel heel veel kindjes met een zogenoemde special need vandaan komen. Die mensen kunnen zo ouders worden, als ze dat zouden WILLEN. Maar ze KIEZEN er zelf voor, om dat niet te doen. Wees dan eerlijk... en realistisch. Je wordt in zo'n geval geen ouder, omdat je zelf aangeeft geen ouder te willen zijn voor de kindjes die er wel zijn.