Dit is een forum, dat men reageert lijkt me logisch, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, ik ben wel degelijk serieus.
Vertalen op zich is een enorm complex geheel. Vertalen vanuit talen die tot een andere taalfamilie behoren dan de indo-europese talen is voor onze taal nog complexer. Wanneer het een heilig boek betreft ligt de zaak nog gecompliceerder. Ik respecteer het als mensen moeite hebben met vertaalkeuzen, alleen ik vind het oprecht gevaarlijk worden, wanneer mensen keuzen die vertalers ooit maakten canoniseren en als algemeen geldend willen laten doorgaan. Hoe goed en respectabel bijv. een Statenvertaling ook is. Een vertaling blijft een vertaling en altijd een verminking avn de brontekst. Discussies die hier gevoerd worden hebben alles te maken met de Nederlandse taal (schrijven van de Godsnaam, woordenschat, transcriptie van hebreeuwse woorden naar betekenis enz.). De nadruk ligt dan zo erg op onze calvinistische theologie en woordgebruik, daar moet je toch enigszins mee oppassen.
Als je roept dat de SV de meest betrouwbare vertaling is, op grond waarvan roep je dat? Ken je alle andere vertalingen ter wereld, beheers je zelf de grondtalen enz? Of is dit zo omdat dit je in opvoeding, op school, in kerk altijd is voorgehouden? En bedoel je eigenlijk niet, dat je vermoed dat de SV een goede vertaling is en dat je er goed mee uit de voeten kunt? Dat heeft niets met een alles-moet-maar-kunnen-houding te maken. Je kunt het directe woord van God alleen het dichts naderen via de brontalen, als je die niet beheerst moet je gaan vertalen en dat is altijd een concessie, helaas. Juist vanwege die concessie lijkt het me wel verstandig je te verdiepen in vertaalproblematieken. Lees bijv. de symposium bundel 'De Bijbel vertolken en vertalen' van de Driestar en uitgegeven bij de Groot Goudriaan. Leg gewoon vertalingen naast elkaar, juist als je vermoedt dat je ze neits vindt. Maar roep niet direct wat, dat is een indruk die ik helaas vaak krijg in de discussies.
Tot slot, ik heb gisteren de nbv gehaald. Ik heb de verantwoording gelezen, en als ik kijk hoe zij de keuze voor het schrijven van de Godsnaam (HEER, met hoofdletters) verantwoorden, vind ik dat getuigen van zorgvuldigheid en zorg en is er echt geen sprake van gebrek aan eerbied of we rommelen even wat aan. Elke vertaling kent voors en tegens, wat er tegen de NBV in te brengen valt is elders in overvloed te lezen. Mij viel op dat bijv. de Psalmen veel meer als lied, als poëzie tot je komen, door bijv. de opzet van de lay-out en de aandacht voro het Hebreeuwse stijlmiddel parallellisme, daarnaast de SV gepakt. Bij mij groeide respect voor die oude machtige Statenvertaling en tegelijk voor het werk van de NBV. HEt een sluit het ander niet uit, ik realiseerde me in elk geval, dat het woord van God nog hoogst actueel is, een mens nog altijd weet te raken en...wonderschoon blijft.
) zou de Bijbel bij 'nieuwe' lezers weleens tegen kunnen vallen.
.
