Bookman schreef:Het meeste is nu wel geschreven denk ik. Maar stel dat degenen die schrijven dat sex voor het huwelijk toegestaan is gelijk hebben, heb ik dan al die schuldgevoelens altijd zomaar gehad? Heb ik het daarom als een falen gezien, ik weet het echt niet. Dit is wel heel persoonlijk zeg....
Waarom heb ik er dan zo vaak spijt van gehad. En dan heb ik het over een relatie met een meisje dat later mijn vrouw geworden is. Nee, ik veroordeel niemand. Ben de laatste die daar reden voor heeft. Maar blijf het jezelf wel afvragen, mag dit nu eigenlijk wel? Een oude kennis van me vroeg ooit aan haar vader , pa mag ik met mijn verloofde een stukje gaan wandelen( het was zondag)? Hij zei nee kind dat mag niet.
Zij weer: Ja pa, maar dat is toch geen zonde? Hij zei nee dat is waar, maar er kan zonde van komen. Dat bedoelt Bookman. Laat ons waken, we laten de zonde al zo gemakkelijk binnen. En dat heb ik vaak genoeg gedaan. Ben echt niet heilig. En weet heel goed dat hetgeen ik deed, zonde was. En dat ik dat heel vaak zelf gezocht heb.
Ik denk dat het een heel erg groot verschil uitmaakt of je het van tevoren eigenlijk niet wilde of niet. In het eerste geval is het logisch dat je een schuldgevoel hebt, of dat nu terecht is of niet. En in het laatste geval zul je dat waarschijnlijk niet hebben.
Overigens vind ik dat die pa uit het voorbeeld z'n eigen dochter ook wel wat meer eigen verantwoordelijkheid toe mag kennen. Haar keuze, haar relatie, haar lichaam.
@Kurtyo: Maar als je uit de bijbel nu op kunt maken dat je geen
gemeenschap mag hebben?