opvoeding en beleefdheid

[Sterretje]

Over opvoeden gesproken:

'goed opvoeden is leuk' van Hansje Görtz vind ik een leuk boek!

[*Annet*]

Wij hadden het weekend een logé. Wij dachten dat ze daar netjes zouden eten, maar ze smeerde haar brood en klapte het dubbel. Wij leren onze kinders om met mes en vork brood te eten. dat doen wij altijd. Hoe doen jullie dat? Ik heb het idee dat het steeds minder vaak voorkomt. Als onze kinders bij vriendjes zijn moeten ze altijd om een vork vragen..... Zijn wij een uitzondering of zo?

denk het wel.

bij moeten ze ook altijd de boterham dubbel klappen, (scheelt beleg) en dan nog een keer door de midden snijden. Anders krijgen ze zo'n pasta/pindakaas gezicht. Het eten gaat zo ook nog es een stuk sneller.

[MissF]

Al ben je dan een uitzondering, ik ben het helemaal met je eens hoor pannenkoek.
Ik dek de tafel ook altijd met messen en vorken, als nichtjes en neefjes komen eten. En trouwens, veel van hen eten ook gewoon netjes met hun vork hoor, dus zo'n uitzondering is het ook weer niet. Ze hoeven van mij echt niet perse hun brood in kleine stukjes te snijden, maar dubbel vouwen en dan in een paar stukken en die met een vork opeten vind ik wel minimaal (al zeg ik er niks van als ze het met de handen eten hoor, maar mijn eigen kind zal dat wel moeten)

[Daphne]

En hoe doe je dat dan als hij later op school in de lunchpauze zijn broodje op moet eten? Ik neem aan, dat je hem dan geen bestek mee geeft.

[Jess]

[MissF]

Op de basisschool blijft hij alleen over als wij beiden moeten werken, maar de kans zit er dik in dat hij altijd thuis kan eten omdat mijn man dan zijn eigen bedrijf heeft. En als hij wel een keer overblijft is het een uitzondering. Maar die mogen er ook best zijn. Maar ik vind dat hij thuis en bij anderen thuis netjes moet kunnen eten. Ik zou me schamen als een ander gezin waar hij eens zou eten keurig met mes en vork eet, en mijn zoon het niet eens kan.

[Sterretje]

Helemaal mee eens MissF. Anna Sofie eet nu met een vork en lepel. Ik wil ook dat ze met mes en vork leert eten. En ook patat en pannenkoeken e.d.
Op school overeten, of in het zwembad enz. is een andere situatie. Dan zal ik haar echt geen bestek meegeven

[pannenkoek]

Op de basisschool blijft hij alleen over als wij beiden moeten werken, maar de kans zit er dik in dat hij altijd thuis kan eten omdat mijn man dan zijn eigen bedrijf heeft. En als hij wel een keer overblijft is het een uitzondering. Maar die mogen er ook best zijn. Maar ik vind dat hij thuis en bij anderen thuis netjes moet kunnen eten. Ik zou me schamen als een ander gezin waar hij eens zou eten keurig met mes en vork eet, en mijn zoon het niet eens kan.

Ik ook, en dat willen we voorkomen. Als je in een restaurant eet wil ik ook dat ze netjes kunnen eten. Ze snijden hier het brood in stukjes en eten het met de vork op. Krijgen ze ook geen boter en pasta aan de vingers. Met brood smeren gebruiken we hier ook de vork om de boterham te draaien. Bij de één scheelt het beleg, en bij ons servetjes en water om de handen te wassen

[Daatje123]

Ik vind het ook juist goed als kinderen leren met mes en vork te eten. Ik zou me ook schamen als mijn kind(eren) later ergens eten en neit met mes en vork kunnen eten. Andersom is het makkelijk. Als ze dan een keer eten bij mensen die bijv. friet met de handen eten kan een kind dat ook. Maar altijd met de handen eten en dan met mes en vork is een stuk makkelijker.

[TheKeimpe]

Onze kinderen eten brood met worst keurig met hun vork (een mes hebben ze nog niet...) zodat ze leren om met een vork te eten. Maar pasta en hagelslag mag gewoon dubbelgeklapt, vanwege het al genoemde knoeien.
Als ze groter worden willen we ze ook echt leren eten met mes en vork, hoewel ze het niet elke dag van ons moeten. Maar wel zodat ze het kunnen als het ergens gewenst is.

[Marnix]

@Marnix: ons buurjongentje begon na een paar dagen al met "hé {voornaam}" en daar voelde ik me totaal niet prettig bij. Dus ik heb hem toen gauw geleerd: "buurman {voornaam}". Hij is mijn vriendje niet...

Dat ben ik met je eens, Natuurlijk heeft iedereen niet voor niks een voornaam maar als een kind een volwassene bij de voornaam noemt KAN het snel brutaal klinken.

Zeker uit de mond van dit buurjongentje...

Haha... zoals ik al zei, laat mensen gewoon aangeven wat ze prettig vinden... Ipv een algemene lijn waar je je tegenover iedereen aan moet houden. En dan ben jij buurman "voornaam" voor hem... en een ander meneer achternaam... en de ander "voornaam".

[Schipje]

Een kennis van mij ging voor het eerst met haar schoonfamilie uit eten (een familie met etiquetten zeg maar) ze moest nog even snel in de leer hoe je met mes en vork eet. Op dat moment baalde ze ervan dat ze zo moest klungelen en dat ze het niet geleerd had.

Mijn moeder vond het belangrijk om ons zo op te voeden dat 'we ons in alle kringen zouden kunnen bewegen.' Ik moet haar zeggen: het is gelukt! Ik kan heerlijk aso eten met mijn handen, en in een sterren restaurant keurig zonder na te hoeven denken de etiquetten volgen.

Bedankt... pa en ma dát voorbeeld ga ik volgen!

[Annet76]

Beleefdheidsvormen zijn af en toe ver te zoeken inderdaad.
Wat mij wel weer bevreemd is het 'u' zeggen tegen je eigen vader en moeder.
Dat heeft voor mij niets met beleefdheidsvormen te maken. U hoor je te zeggen tegen mensen die je niet of nauwelijks kent, tegen oudere mensen, maar niet tegen je eigen pa en ma die als het goed is toch wel een beetje dichterbij je staan.

Soms hoor ik het wel eens in bepaalde kringen waar jongeren u zeggen tegen hun ouders en dat vind ik zoiets vreemds. Alsof ze tegen een wildvreemde staan te praten die ver van ze afstaan, ik krijg er de rillingen van op mijn rug, echt waar!

Nee, tegen mijn pa en ma mag ik gelukkig jij en jou zeggen, zo eigen ben ik wel met ze en dat vind ik de normaalste zaak van de wereld.

[Nina87]

Ik vind dat er wel een verschil zit tussen brood niet met mes en vork te hoeven eten en helemaal niet weten wat je met mes en vork moet doen. Bij de warme maaltijd komt toch altijd wel bestek kijken? Dus als ik kinderen zou mogen krijgen zouden ze hun brood niet met mes en vork hoeven te eten, dat leren we ze wel bij het avondeten.

En over dat u zeggen tegen je ouders: ik vind het zelf erg formeel maar het is bij mij gelukkig niet zo dat de koude rillingen over mijn rug lopen Bij mijn vriend thuis is het ook gebruikelijk en ik denk het uiteindelijk niet het belangrijkste is - een goede band met je kind zit niet in het jij zeggen. Maar goed, zelf zou ik dus wel willen dat mijn kinderen jij zouden zeggen. Mijn vriend kreeg de eerste keer bij ons thuis wel een beetje een schok toen mijn vader zich voorstelde met "Hallo, *voornaam*". En andersom moet ik er nog steeds aan wennen om u te zeggen tegen zijn ouders.

[Mortlach]

Wat is dat toch, dat rare woord "bestek" waar iedereen het ineens over heeft?