Homofilie deel 5

[tante-tortel]

Prima dat een d.s. dat voor eigen parochie, gemeente wil preken, schrijven en een ieder die zich daaronder wil scharen, daar moet het wel bij blijven. Leg een ander buiten die parochie, gemeente dat niet op!

Je hebt het blijkbaar niet door maar dat is juist wat JIJ alsmaar aan het doen ben.
Als mensen anders denken dat jij dan gooi je allerlei rotte vis over ze heen om dan te eindigen met zgn. vrome praatjes.
Terwijl je vind dat iedereen dus moet denken zoals jij.
Het is het bekende pot en ketel verhaal.......................

[Zareb]

Waar ik wel over val, is de regel van: "dat een anders geaarde man of vrouw NIET mag trouwen omdat de persoon zichzelf en de ander in het ongeluk stort". Dat recht heeft een D.s m.i. dus niet.

Hij heeft niet alleen het recht, maar m.i zelfs de plicht om dit zo te stellen.

De laatste alinea van dit artikel, dat ging over het huwelijk tussen man en vrouw luidt als volgt:
“Het is wetenschappelijk aangetoond dat er mannen en vrouwen zijn die werkelijk anders "geaard" zijn. Zij willen dat niet zijn om op te vallen of alternatief te zijn. Ze zijn het! Wij moeten als kerk onze ogen daar niet voor sluiten. Wij moeten ze pastoraal helpen en met hen in gesprek gaan. Het pastorale contact kan hen helpen om niet in de "wereld" weg te zinken. Het zal duidelijk zijn dat een werkelijk anders geaarde jongen of meisje niet mag trouwen. Hij of zij stort zichzelf en de ander in het ongeluk. Het huwelijk kan veel aan maar is niet de plaats om zulke immense problemen op te lossen.”

De dominee hield er natuurlijk even geen rekening mee dat een man en een man ook samen kunnen trouwen, maar goed, dat was in het kader van dit artikel ook niet relevant. In de contekst van het m/v huwelijk is het inderdaad geen goede zaak als anders geaarden in een heteroseksueel huwelijk vluchten om hun geaardheid te verbergen / op te lossen.

Als je bedenkt dat in orthodoxe kringen nog vaak in die richting gedacht wordt “ga maar trouwen dan gaat het wel over” dan is deze uitspraak van Zweistra op zijn minst opmerkelijk en in ieder geval zeer terecht.

Het hele artikel staat hieronder:

-----------------------------------------------------------

Een leesoefening in het huwelijksformulier
Ds. H. Zweistra, Herst. Hervormde Kerk, Elspeet

"...Wettige verhindering..."

In het vorige stukje ben ik begonnen om over het thema "Wettige verhindering" iets te schrijven. Een uiterst complex thema. Complex omdat de kerk op een terrein komt met de nodige klemmen en voetangels. 't Vraagt van de kerk veel wijsheid en bescheidenheid. Door onzorgvuldigheid en autoritair optreden kan de kerk veel schade aanrichten. Ik zou in dit stukje iets zeggen over het huwelijk van anders begaafde jongeren. Ik schuif dit nog even door naar een volgende keer.

Graag wil ik nu eerst uw aandacht vragen voor hen die anders "geaard" zijn. Een problematiek die onze gezindte ook niet voorbij gaat. Tot voor kort werd deze uiterst moeilijke materie min of meer doodgezwegen.

't Zou onder ons niet voorkomen. In het wufte Amsterdam kon je zulke vreemde dingen aantreffen. Bij ons niet. We zijn er intussen achter gekomen dat het onder ons ook voorkomt. Meer dan wij willen erkennen. Uit Gods Woord weten wij dat de Heere in de hof van Eden naast Adam geen man plaatste. God schonk hem een vrouw. Die twee mensen zouden tot één vlees worden. Dat is de door God ingestelde orde. We staan niet meer in het Paradijs. We staan in de gebrokenheid van het leven. Die gebrokenheid is merkbaar in de huwelijken maar ook in het leven van mannen en vrouwen, die diep in hun hart weten dat zij "anders" zijn. Bij het laatste wil ik nu stilstaan. Bij mannen en vrouwen die ontdekt hebben en ontdekken dat zij anders "geaard" zijn. Aandacht dus voor het verborgen kruis!

Enige tijd geleden werd ik op een maandagavond gebeld. Een donkere stem vroeg door de telefoon of hij anoniem mocht blijven. Na enige aarzeling stemde ik er in toe. Ik voelde dat de man in grote nood verkeerde. Toen kwam met horten en stoten zijn levensverhaal. Jaren geleden was hij getrouwd en hij had samen met zijn vrouw een gezin mogen stichten.

"Iedereen trouwde bij ons, dominee. Ik had geen haast. Eigenlijk hoefde het voor mij ook niet. Ik wist diep in mijn hart dat ik meer op had met jongens dan met meisjes. Ik durfde met niemand over mijn probleem te spreken. Niemand zou het ook begrijpen. Dat kon toch helemaal niet. Je was toch een normale knul. Daarom sloot ik mij voor iedereen meer en meer af. Toch ben ik getrouwd. Ja, ik voelde aan mijn ouders dat ze dat eigenlijk gewoon van mij verwachtten. Ik heb aan dat verwachtingspatroon beantwoord. Ik ben getrouwd en we hebben een gezin gekregen. Dominee, 't gaat niet langer..."

De anonieme beller snikte. Ik wachtte bij de telefoon op hetgeen nog zou komen. Ik voelde wel dat het gesprek nog lang niet beëindigd was. Door alle snikken vervolgde hij zijn verhaal. "Dominee, mijn vrouw is echt een lieve vrouw en een zorgzame moeder. Dominee ik kan niet geven wat ze eigenlijk verlangt. 't Staat me zo ontzaglijk tegen. De strijd is zo heftig. Ik voel dat ik ga verliezen... Ik weet uit mijn opvoeding dat het niet kan. Zo verder leven kan ik ook niet. Ik voel me zo nameloos ellendig, eenzaam en mislukt. Ook schuldig tegenover mijn vrouw en gezin. Waarom ben ik zo...?"

Een fragment uit een onvergetelijk telefoongesprek. Hier was nood. Diepe existentiële nood. Hier sprak geen man die op een "roze" zaterdag op een boot in de grachten van Amsterdam zichzelf wilde demonstreren. Hij gaf het trouwens zelf aan in het gesprek dat hij dergelijke uitspattingen verfoeide. Een mens in nood die wist dat hij anders was en het huwelijk inging om de omgeving tevreden te stellen. Hoe moet je als kerk in zo'n noodsituatie handelen? Later heeft hij mij nog eens terug gebeld. Hij vertelde dat hij met zijn vrouw in therapie was gegaan. Het huwelijk is uiteindelijk stuk gegaan. De gevoelens voor hetzelfde geslacht waren te groot.

Het is wetenschappelijk aangetoond dat er mannen en vrouwen zijn die werkelijk anders "geaard" zijn. Zij willen dat niet zijn om op te vallen of alternatief te zijn. Ze zijn het! Wij moeten als kerk onze ogen daar niet voor sluiten. Wij moeten ze pastoraal helpen en met hen in gesprek gaan. Het pastorale contact kan hen helpen om niet in de "wereld" weg te zinken. Het zal duidelijk zijn dat een werkelijk anders geaarde jongen of meisje niet mag trouwen. Hij of zij stort zichzelf en de ander in het ongeluk. Het huwelijk kan veel aan maar is niet de plaats om zulke immense problemen op te lossen.

Wordt vervolgd

Bron: Om Sions Wil (Pastoraal blad voor de gereformeerde gezindte) - 20 november 2009

[Mortlach]

“Het is wetenschappelijk aangetoond dat er mannen en vrouwen zijn die werkelijk anders "geaard" zijn. Zij willen dat niet zijn om op te vallen of alternatief te zijn. Ze zijn het!

Ik vind dit zó erg... alsof er een hele groep homo's is die zich maar een beetje aanstellen. Niemand kiest ervoor om homo te zijn, netzomin als dat jij en ik gekozen hebben om hetero te zijn. Ook het gebruik van aanhalingstekens komt een beetje naar op mij over, alsof je het allemaal niet al te serieus hoeft te nemen.

Wij moeten als kerk onze ogen daar niet voor sluiten. Wij moeten ze pastoraal helpen en met hen in gesprek gaan. Het pastorale contact kan hen helpen om niet in de "wereld" weg te zinken. Het zal duidelijk zijn dat een werkelijk anders geaarde jongen of meisje niet mag trouwen. Hij of zij stort zichzelf en de ander in het ongeluk. Het huwelijk kan veel aan maar is niet de plaats om zulke immense problemen op te lossen.”
De dominee hield er natuurlijk even geen rekening mee dat een man en een man ook samen kunnen trouwen, maar goed, dat was in het kader van dit artikel ook niet relevant. In de contekst van het m/v huwelijk is het inderdaad geen goede zaak als anders geaarden in een heteroseksueel huwelijk vluchten om hun geaardheid te verbergen / op te lossen.

Als je bedenkt dat in orthodoxe kringen nog vaak in die richting gedacht wordt “ga maar trouwen dan gaat het wel over” dan is deze uitspraak van Zweistra op zijn minst opmerkelijk en in ieder geval zeer terecht.

[/quote]

Kijk, dit is dan wel weer toe te juichen. Nee, je moet daar je ogen niet voor sluiten, en een huwelijk lijkt mij inderdaad niet raadzaam omdat het nooit goed kan aflopen. Het is goed dat men niet wordt aangespoord toch maar te trouwen "omdat het dan misschien vanzelf goed komt", maar iemand veroordelen tot een leven vol eenzaamheid, nee, dat zou ik toch ook niet op mijn geweten willen hebben. Iedereen heeft zijn kruis te dragen; daar hoef ik bij homo's niet nog eens een schep bovenop te doen.

[tante-tortel]

Eenzaamheid is iets anders dan alleen zijn.
Er daar wordt niemand toe veroordeelt.

[studentjehhs]

Eenzaamheid komt bij eerlijk gezegd ook weleens voor, maar het valt me op hoe vaak dat niets eens te maken heeft met het feit dat ik 'alleen' ben. Ofwel geen liefdesrelatie heb.

Eenzaamheid komt bij mij vaker voor als ik bijvoorbeeld met mijn vrienden ben. En er zijn zo van die avonden dat het alleen maar lijkt te gaan over welke meisjes er leuk zijn... Dan voel je gewoon; ik ben anders. Vervolgens kom je op een verjaardag van familie en dan komt je oom naast je zitten om uit te leggen hoe mooi en leuk het is om en meisje te hebben en dat ik er voor moet bidden. Want een goede vrouw krijgen is het belangrijkste wat er is. Al die mensen neem ik helemaal niets kwalijk.
De liefde en het verliefd kunnen zijn maken nu eenmaal een groot deel uit van het menszijn en dat is nu eenmaal een enorm leuk en interessant onderwerp.

Het anders zijn maakt - voor mij in ieder geval - soms eenzamer dan het alleen zijn.

[Harm-J]

Eenzaamheid is iets anders dan alleen zijn.
Er daar wordt niemand toe veroordeelt.

Iemand wordt daar "wel" toe veroordeelt als men de stelling hanteert en of placht op te leggen van: Je mag wel zo zijn, maar niet doen. Men zegt dan feitelijk je mag wel homo zijn, maar geen relatie aangaan, (samenwonen, trouwen).

Stel je eens voor: De wetenschap, dat je gehele leven lang, niet samen met iemand mag zijn, die thuis op je wacht, vraagt hoe je dag was, waar je naar verlangt als je van huis bent, iemand waarmee je, je diepste gedachten, verlangen mee kunt delen. et etc.
Eenzaam zijn, kan heel goed betekenen, de gedachte aan wat ik hier boven omschreven heb!

Men kan heel pastoraal met iemand begaan zijn, hoe goed bedoeld ook, veel van die mensen moeten niet vergeten dat het merendeel van die mensen redeneert van uit een situatie, waarin zij de de hoop op, of de warmte, de liefde van een relatie zelf niet hoeven te ontberen.*

Kom nu niet aan met het feit dat er ook genoeg vrijgezellen zijn, die dat ook niet hebben. Ze hebben het niet, maar...er is "hoop" en voor hun is/wordt de mogelijkheid niet bij voorbaat uitgesloten!!

*Laten mensen daar maar eens aan denken, als je 'samen' kerstfeest viert. Of als je van een (kerk/kerst)viering met familie, samen met een partner naar huis wederkeert, daar waar de homo voor altijd alleen naar zijn huis zal moeten keren.

[Harm-J]

Je hebt het blijkbaar niet door maar dat is juist wat JIJ alsmaar aan het doen ben.
Als mensen anders denken dat jij dan gooi je allerlei rotte vis over ze heen om dan te eindigen met zgn. vrome praatjes.
Terwijl je vind dat iedereen dus moet denken zoals jij.
Het is het bekende pot en ketel verhaal.......................

Waar smijt ik met rotte vis, voorbeelden graag, i.p.v enkel iets op te werpen. Kan jij zien wat de overwegingen in mijn hart zijn, als ik wat schrijf? Ik vind het wat jammer dat jouw schrijven doet uitschijnen, dat ik alleen maar vrome praat zit te kladderen hier, er in mijn hart niets van meen. Ik hoop dat ik het verkeerd zie, werkelijk waar.

Iedereen mag mag van mij denken wat hij/zij wil. Ik respecteer een ieder zijn mening, in de hoop dat men ook respect toont voor mijn mening. Daarbij geldt voor mij persoonlijk, dat ik bij bijna alles wat ik denk, doe, weet, dat ik er 'avonds in mijn gebed rekenschap voor af wil leggen.

[Mortlach]

Iemand wordt daar "wel" toe veroordeelt als men de stelling hanteert en of placht op te leggen van: Je mag wel zo zijn, maar niet doen. Men zegt dan feitelijk je mag wel homo zijn, maar geen relatie aangaan, (samenwonen, trouwen).

Ik begrijp die tegenstelling ook niet, en ben bang dat die alleen maar in de hoofden van de mensen bestaat die hem gebruiken om hun houding te rechtvaardigen ten opzichte van iets waar ze zich anders geen houding aan weten te geven. Ik kan het "zijn" en het "doen" niet los van elkaar zien. Je "doet" dingen nu eenmaal omdat je "bent". Als je dan zegt: je mag niet "doen", dan zeg je in mijn hart eigenlijk "je mag niet "zijn", of op zijn minst "je mag niet compleet zijn"

[JeeWee]

Als mensen anders denken dat jij dan gooi je allerlei rotte vis over ze heen om dan te eindigen met zgn. vrome praatjes.
Terwijl je vind dat iedereen dus moet denken zoals jij.

Dit is in een notendop wat hier steeds gebeurt: iedereen claimt een eigen bijbel visie. Maar hoe kom je aan doe bijbelvisie? Die moet je toch door de Geest krijgen?
En dan geloof ik dar God niet met iedeereen dezelfde weg laat gaan.
Wat zou het heerlijk zijn, als BROEDERS van één huis konden acetepteren dat God geen eeheidsmenu heef!\t!

[meboy]

Het is een interessante stellingname van Ds H Zweistra:

"Het zal duidelijk zijn dat een werkelijk anders geaarde jongen of meisje niet mag trouwen. Hij of zij stort zichzelf en de ander in het ongeluk."

Het roept bij mij vragen op die gaan over de verhouding tussen ideaal en realiteit. Vragen waar je op terecht komt als je vasthoud aan een strikte huwelijksinstelling.

Waarom stort een homo zichzelf en de ander in het ongeluk als hij trouwt volgens de instelling van God? Wat is ongeluk? Wie bepaalt of iets ongeluk is? Is ongeluk dan een reden om datgene wat geboden wordt in genesis als orde naast je neer te leggen?

"Het huwelijk kan veel aan maar is niet de plaats om zulke immense problemen op te lossen."

Welke problemen lost het huwelijk wel op? Wat kan het huwelijk wel, wat alleen-blijven niet kan? wat kan alleen blijven wel, wat het huwelijk niet kan? Is het celibaat wél de plaats om zulke immense problemen op te lossen?

"Wij moeten als kerk onze ogen daar niet voor sluiten. Wij moeten ze pastoraal helpen en met hen in gesprek gaan. Het pastorale contact kan hen helpen om niet in de "wereld" weg te zinken."

Blijkbaar kan het huwelijk dat niet, maar het kerkelijk pastoraat wel. Dat vind ik opmerkelijk aangezien een goede christelijke vrouw het in 24/7 en een innige band het blijkbaar niet voor elkaar krijgt. Het klinkt mooi, maar denk er eens over na; af en toe een gemeentelid op bezoek; hoe staat dat in verhouding tot een vrouw aan je zijde met wie je alles kunt delen dag en nacht? Kerkelijk pastoraat kan veel, maar is niet de manier om zulke inmense problemen op te lossen (weet je de opsomming uit de vragenrubriek nog?).

Wat nu als een partner van gelijk geslacht niet in het ongeluk gestort wordt door deze liefde? En de persoon in kwestie zelf ook niet? Is het dan een alternatief wat:

1. Minder mensen in het ongeluk stort?
2. Minder beroep hoeft te doen op het pastoraat?
3. Minder afbreuk doet aan het uitgangspunt van het huwelijk?

Los van deze praktische constateringen, die een ieder zo uit het blote hoofd, met een beetje nadenken kan reproduceren en destilleren aan de hand van de gegevens die je hebt uit de refozuil en de christelijke homo's op deze site:

Deze dominee denkt situatief. Namelijk, in welke situatie ontloopt een homo en zijn omgeving de meeste schade? Echter de dominee heeft geen antwoord, anders dan: pastoraat. En wat is dat pastoraat dan precies?

- Formuleren van wat er niet kan.
- het bieden van een luisterend oor zo nu en dan.
- Bidden om verlichting.

Zeg me wat dat voor toegevoegde waarde heeft t.o.v. het heterohuwelijk voor een homo?

Ik heb vannacht dicht tegen mijn vriend aangelegen terwijl hij met zijn hand door mijn haren streek. Daarvoor hebben we een spelletje rummikub gedaan, toen we met het sneeuw nog in onze haren binnenkwamen. Van de fiets afgelazerd toen we probeerden door het park te sjeezen dwars door de sneeuw. Ik heb geen moment gedacht: wat ben ik eenzaam... Wat moet ik nu weer verzinnen om de schone schijn op te houden... Wat is het leven een hel... Waar is God... Wat heb ik in vredesnaam om voor te danken... Ik hou het niet meer, ik verlies het gevecht. Nee, niets van dat alles, ik viel tevreden in slaap, en als ik wakker werd lag er iemand naast me; gelukkig.

[tante-tortel]

Ja, dat is juist ook de ellende. De satan schildert het zo mooi voor, dat je inderdaad denkt gelukkig te zijn, en dat zo ook zult voelen.
Maar of het de weg en de wil van God is? Ik geloof het niet.
Je wordt er door in slaap gesust en satan lacht.
Dat is juist wat hij wil.
Dat was al zo in het paradijs.
Waarom zou je van zo een mooie boom niet mogen eten? Hij ziet er toch goed uit? En de vrucht smaakt verrukkelijk!
Er leek niets verkeerd aan, zo dacht eva, zo dacht adam.
En we weten allemaal wat de gevolgen zijn.

[meboy]

Oef zo snoeihard heb ik het zelden voor mijn kiezen gehad.

Maar het klopt, de duivel staat een vette party te houden als wij de liefde in praktijk brengen. Die kraait van plezier als mijn vriend en ik samen gelukkig zijn. Die stookt het hellevuur nog een graatje warmer als we samen 's zondags ter kerke gaan.

Maar gelukkig gaan alle celibataire, creperende en met zelfmoord bezette, en door dominee en gemeenteleden overdonderde radelozen en liefdelozen eeuwig in in de hemelse blijdschap. Alwaar ze omarmd worden door degenen die zeiden: zie je wel een mens kan in dit leven nooit gelukkig zijn met zulk een liefde...

[tante-tortel]

Ik geloof best dat je gelukkig bent. En ook dat jullie van elkaar houden. Zoals velen in deze wereld die samen wonen zonder getrouwd te zijn. Of die wel getrouwd zijn en dat doen zonder dat ze ter kerke gaan. Dat zul je mij niet horen zeggen dat het niet kan en niet zo zal zijn. Er zal heel veel oprechte liefde zijn in de wereld tussen twee mensen.
Zoals er ook oprechte liefde tussen David en Bathseba was.

Maar of het de wil van God de Vader is? Dat geloof ik niet.
En naar mijn idee is dat toch wat we moeten zoeken. Niet of je een ander kunt liefhebben en dan zeggen: er is oprechte liefde tussen ons en God heeft liefde nooit verboden. Dus dan is het goed.
Eerst zoeken en zien te vinden wat de wil van God is en dan kijken binnen die kaders op welke manier je dat als kind van God invulling kunt geven.

[meboy]

Eerst zoeken en zien te vinden wat de wil van God is en dan kijken binnen die kaders op welke manier je dat als kind van God invulling kunt geven.

Dat heb ik gedaan. En Jezus liet me een zeer bevrijdend gegeven zien: een levend woord. De dode letter had David veroordeeld toen hij toonbroden at, had de dicipelen veroordeeld toen ze aren plukten op de sabbath. Maar dankzij het levende woord werden dat acties en keuzes die in een juist perspectief geplaatst. Gegeven de omstandigheden was het de meest barmhartige, liefdevolle keus. Dat is het verschil tussen dode letter en levend woord. Dat principe doet geen afbreuk aan het woord, het laat het woord groeien en bloeien en weerspiegelt iets van God's grootheid in diversiteit. Het maakt mensen vrij, het geeft ze levenskracht... hele letterlijke voelbare genade.

ps. Een heterohuwelijk is gegeven de omstandigheden de meest barmhartige liefdevolle keus voor gevallen hetero zondaren... jammer dat velen niet zien dat ook dit praktische genade is in plaats van heilige en zuivere voldoening aan de dode wet. Als het woord niet zou leven zouden allen onder de wet van het huwelijk sterven omdat ze nooit genoeg, nooit voldoende zouden zijn om er iets moois van te maken; Goddank is het anders!

[JeeWee]

Maar of het de wil van God de Vader is? Dat geloof ik niet.

Ik geloof het wél. Respecteer jij mij?
Ik respecteer jouw visie wel...