Kinderwens

[Kraai]

Heb he topic even door zitten lezen. Dan vind ik het fijn om te zien hoe mensen elkaar dit soort dingen toe vertrouwen maar ook om advies vragen. Wij hopen ook 3 jaar getrouwd te zijn en hebben ook nog geen kinderen. We weten ook waar dit aan ligt het is niet gezegd dat we geen kinderen kunnen krijgen. Maar het is soms heel moeilijk als andere om je heen kinderen krijgen. En dat doet ook pijn. Doopdiensten kunnen mij ook heel erg wat doen. Ik hoop dat jullie het ook allemaal voor Hem neer kunen leggen is niet altijd makkelijk.

[Hortensia]

Hoi Kraai, inderdaad, bidden is het beste wat je kan doen. Gaan jullie niet door voor vruchtbaarheidsbehandelingen?

[Kraai]

zover is het bij ons nog niet. Omdat het op een heel ander vlak ligt waarom wij nog geen kinderen hebben. Het heeft met mijn verleden te maken.

[LauraC]

Hoe voelen jullie je tijdens doopdiensten? Ik kan me vaak wel goed houden, maar toch is er ook altijd een verdrietig gevoel. Laatst was er een stel dat doopte, wat heel lang kinderloos geweest is, ik ben oprecht blij voor ze, maar ook vond ik het erg moeilijk, waarom zij wel en wij niet?

Wij hebben niet zoveel doopdiensten omdat er heel veel studenten bij ons in de kerk zitten en die zijn vaak nog single. Een paar maanden geleden hadden we een doopdienst van een vijfde zoontje in een gezin en de ds preekte over Psalm 127 en 128, dat dus voor een groot gedeelte over de kinderzegen gaat, en toen moest ik wel een paar traantjes wegslikken. Het was de eerste doopdienst sinds we 'uitgedoktert' zijn, en alhoewel we geen vruchtbaarheidsbehandelingen hebben ondergaan was het toch een soort van definitief 'einde', ik denk dat dat het ook wel wat moeilijker maakte.

[HansenMirjam]

@hortensia: we hadden bijna de stap gezet toen een ouderling belde met een verhaal over een stel dat door natuurlijke behandelingen zwanger is geworden. Hij vond het helemaal iets voor ons. Hans vond dit absoluut een knipoog van God zo van: kom op, dat moet je eens proberen!
Maar goed, tot nu toe is het nog niets geworden, maar ik zie zelf zo vreselijk tegen die behandelingen op, met daarbij de kans dat er wrs. ook nooit een goed embryo zal komen om dat het zaad van mijn echtgenoot echt aan alle kanten rammelt. (er is weinig goed aan, bedoel ik dan)
Daarbij heb ik veel moeite met al die hormonen in een gezond vrouwenlichaam.

Dus al met al hebben we uiteindelijk besloten toch voor pleegzorg of adoptie in eigen land te gaan.

Ik heb veel respect voor paren die toch de stap tot IVF of ICSI nemen!

[LauraC]

[quote="HansenMirjamMaar goed, tot nu toe is het nog niets geworden, maar ik zie zelf zo vreselijk tegen die behandelingen op, met daarbij de kans dat er wrs. ook nooit een goed embryo zal komen om dat het zaad van mijn echtgenoot echt aan alle kanten rammelt. (er is weinig goed aan, bedoel ik dan)
Daarbij heb ik veel moeite met al die hormonen in een gezond vrouwenlichaam.[/quote]
Dat was voor ons ook een paar van de redenen waarom wij geen ICSI willen doen. Wat zijn die natuurlijke behandelingen precies?

[HansenMirjam]

@LauraC:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het principe nooit goed begrepen heb.
We hebben het desbetreffende stel gebeld, zij waren er erg open over en hadden er een goed gevoel bij.
Door een urinemonster op te sturen naar een natuurgeneskundige, waar dan een bepaalde meting op toegepast werd kon worden achterhaald wat de oorzaken zijn van de onvruchtbaarheid. Volgens de natuurgeneeskundige zijn dat metingen die al heel lichte onstekingen kunnen aantonen, die in de reguliere gezondheidszorg nog niet kunnen worden aangetoond.
Dat andere stel vertelde dat de vrouw die de metingen uitvoerde erg betrouwbaar op hen over kwam. (en ze was ook christen)
Ik heb haar later zelf aan de telefoon gehad en ik had ook die indruk.
Nou, om een lang verhaal kort te maken: er was dus idd van alles mis (dat wisten we natuurlijk al) dat kwam door ontstekingen die daar al jaren moesten zitten, maar zij had middeltjes, puur natuur, in de vorm van korrels, die je immuunsysteem beinvloeden en daardoor ontstekingen te lijf ging en alles dat door ontstekingen was aangetast weer aan t werk zette.

Omdat ik zelf behoorlijk anti-alternatief ben, heb ik op internet alles nagezocht wat ze beweerde, en ook de middeltjes die ze opstuurde: ik kon er NIETS over vinden...
Mijn man is al eerder met zo iemand in zee gegaan op aanraden van zijn moeder, die deed dan aan boiresonantie. Daar is hij 1 keer geweest en verder nooit meer terug gegaan, omdat ik dat zo`n vage methode vond (mijn schoonfamilie zweert er bij)

Het is moeilijk om uit te leggen dat we eerst zo enthousiast waren over het feit dat we dachten dat God dit op onze weg plaatste, omdat we die dag het heel moeilijk vonden om de telefoon te pakken en de afspraak te maken bij de gynaecoloog om de gesprekken over de ICSI weer op te pakken. Misschien dat we er zelf te veel bij gedacht hebben...
We hebben nu besloten om te wachten wat er op onze weg geplaatst wordt, ICSI voelt gewoon niet goed (voor ons)

[Hortensia]

zover is het bij ons nog niet. Omdat het op een heel ander vlak ligt waarom wij nog geen kinderen hebben. Het heeft met mijn verleden te maken.

Oke joh, je hoeft er ook niet op te antwoorden hoor. Sterkte!

[Hortensia]

@hortensia: we hadden bijna de stap gezet toen een ouderling belde met een verhaal over een stel dat door natuurlijke behandelingen zwanger is geworden. Hij vond het helemaal iets voor ons. Hans vond dit absoluut een knipoog van God zo van: kom op, dat moet je eens proberen!
Maar goed, tot nu toe is het nog niets geworden, maar ik zie zelf zo vreselijk tegen die behandelingen op, met daarbij de kans dat er wrs. ook nooit een goed embryo zal komen om dat het zaad van mijn echtgenoot echt aan alle kanten rammelt. (er is weinig goed aan, bedoel ik dan)
Daarbij heb ik veel moeite met al die hormonen in een gezond vrouwenlichaam.

Dus al met al hebben we uiteindelijk besloten toch voor pleegzorg of adoptie in eigen land te gaan.

Ik heb veel respect voor paren die toch de stap tot IVF of ICSI nemen!

Ik zie vooralsnog eigenlijk niet eens zo op tegen de behandelingen. Daar willen wij helemaal voor gaan! Je weet natuurlijk niet hoe het is als je daadwerkelijk gaat beginnen, maar we willen er graag voor gaan. Voor ons staat pleegzorg en/of adoptie nog juist zover weg. Maar juist daarvoor hebben wij dan weer veel respect. Dat lijkt me ook een zware weg.

[Jannoek]

@LauraC:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het principe nooit goed begrepen heb.
We hebben het desbetreffende stel gebeld, zij waren er erg open over en hadden er een goed gevoel bij.
Door een urinemonster op te sturen naar een natuurgeneskundige, waar dan een bepaalde meting op toegepast werd kon worden achterhaald wat de oorzaken zijn van de onvruchtbaarheid. Volgens de natuurgeneeskundige zijn dat metingen die al heel lichte onstekingen kunnen aantonen, die in de reguliere gezondheidszorg nog niet kunnen worden aangetoond.
Dat andere stel vertelde dat de vrouw die de metingen uitvoerde erg betrouwbaar op hen over kwam. (en ze was ook christen)
Ik heb haar later zelf aan de telefoon gehad en ik had ook die indruk.
Nou, om een lang verhaal kort te maken: er was dus idd van alles mis (dat wisten we natuurlijk al) dat kwam door ontstekingen die daar al jaren moesten zitten, maar zij had middeltjes, puur natuur, in de vorm van korrels, die je immuunsysteem beinvloeden en daardoor ontstekingen te lijf ging en alles dat door ontstekingen was aangetast weer aan t werk zette.

Omdat ik zelf behoorlijk anti-alternatief ben, heb ik op internet alles nagezocht wat ze beweerde, en ook de middeltjes die ze opstuurde: ik kon er NIETS over vinden...
Mijn man is al eerder met zo iemand in zee gegaan op aanraden van zijn moeder, die deed dan aan boiresonantie. Daar is hij 1 keer geweest en verder nooit meer terug gegaan, omdat ik dat zo`n vage methode vond (mijn schoonfamilie zweert er bij)

Het is moeilijk om uit te leggen dat we eerst zo enthousiast waren over het feit dat we dachten dat God dit op onze weg plaatste, omdat we die dag het heel moeilijk vonden om de telefoon te pakken en de afspraak te maken bij de gynaecoloog om de gesprekken over de ICSI weer op te pakken. Misschien dat we er zelf te veel bij gedacht hebben...
We hebben nu besloten om te wachten wat er op onze weg geplaatst wordt, ICSI voelt gewoon niet goed (voor ons)

Mijn zusje gaat (voor andere dingen) ook naar zo'n vrouw (misschiien wel dezelfde als ik dit zo lees;)). Ik heb ook al een aantal verhalen gehoord van stellen die na die behandelingen toch nog een kind kregen..

[HansenMirjam]

Ja, ik ook. Daarom waren we in de eertse plaats hoopvol gestemd.
Het stel waar de ouderling ons op wees is na 22 weken bevallen, waarna het kindje is overleden.
Tioch hoor je dat wel meer, na een moeilijke weg eindelijk zwanger, maar blijkbaar is het kindje dan toch niet van zo`n "goede kwaliteit" dat het uiteindelijk toch overlijdt tijdens de zwangerschap, of dat de zwangerschap moeitevol verloopt.
Ik heb het in elk geval vaker gehoord.
Dat lijkt me dubbel moeilijk en zwaar, ben je eindelijk zwanger, superblij, dankbaar en gelukkig natuurlijk, en dan gaat het toch nog mis!

[Hortensia]

Wij hebben trouwens ook een gesprek met onze dominee hierover. Dat leek ons wel zinvol. Ik wil ook heel graag weten hoe hij er tegenover staat en natuurlijk kunnen we samen bidden. Ik vind het momenteel erg moeilijk om te bidden, ik voel me best opstandig. Terwijl mijn man juist heel vertrouwend is. Ik hoop echt dat God ons de rust en het vertrouwen geeft om verder te gaan, maar vooral ook dat we mogen weten en voelen dat Zijn weg met ons de juiste is. Dat we daar maar rust in mogen krijgen.

[Kraai]

dat is alleen maar goed dat je een gesprek met je ds heb. Ik herken die opstandige gedachten en gevoelens het is zo moeilijk soms. Heel veel sterkte.

[*Annet*]

Bid jullie dominee niet tijdens een doopdienst om kracht voor degenen die nog geen kinderen hebben gekregen? Dat deed onze dominee altijd.

[LauraC]

@Annet; nee, dat doet hij niet helaas...ik denk dat het vind dat het voor velen een ver-van-mijn-bed-show is, die hele kinderloosheid. Helaas is het idd een beetje aan taboe bij ons