2 of 3 verbonden?

[elbert]

Dit geeft duidelijk aan dat het om een geestelijk volk gaat.
Kinderdopers zouden deze tekst nog eens heel goed moeten lezen, voordat men mijn op grond van de bloedlijn denkt te kunnen dopen. Het is in strijd met deze tekst.(en met wat de Bijbel verder leert. Maar goed, dat is een ander topic)

Een strawman, want "kinderdopers" laten hun kinderen niet dopen op basis van de bloedlijn.

[Boaz]

Een strawman, want "kinderdopers" laten hun kinderen niet dopen op basis van de bloedlijn.

Kinderen, geboren uit christelijke ouders, worden gedoopt omdat hun ouders gelovig zijn. Niet op grond van eigen geloof. Dat is dus een besprenkeling op basis van de bloedlijn. (In veel kerken is het zelfs zo dat kinderen worden gedoopt, zonder dat ouders kunnen zeggen dat ze bekeerd zijn! Daar is dus zelfs niet eens geloof van de ouders een vereiste, helemaal een armelijke zaak)

[elbert]

Kinderen, geboren uit christelijke ouders, worden gedoopt omdat hun ouders gelovig zijn. Niet op grond van eigen geloof. Dat is dus een besprenkeling op basis van de bloedlijn. (In veel kerken is het zelfs zo dat kinderen worden gedoopt, zonder dat ouders kunnen zeggen dat ze bekeerd zijn! Daar is dus zelfs niet eens geloof van de oudrs een vereiste, helemaal een armelijke zaak)

Nee, ook daarom worden ze niet gedoopt. Tenminste, de grond voor mijn doop en die van die van mijn kinderen is niet te vinden in onszelf.
Vind eens uit waarom we/ze (volgens "kinderdopers") dan wel gedoopt worden. En dat heeft alles met verbonden te maken.

[Boaz]

Nee, ook daarom worden ze niet gedoopt. Tenminste, de grond voor mijn doop en die van die van mijn kinderen is niet te vinden in onszelf.
Vind eens uit waarom we/ze (volgens "kinderdopers") dan wel gedoopt worden. En dat heeft alles met verbonden te maken.

Dat is dus gewoon een andere manier van zeggen dat men denkt in de lijn van de geslachten. Men denkt dat, omdat ouders geloven (en zelfs dat is helaas niet eens altijd het geval) en onder het Nieuwe Verbond bij Gods gemeente horen, daarom kinderen die worden geboren uit deze ouders ook tot dat Nieuwe Verbond horen. Dat is dus dopen op grond van het geslacht.
Niet, zolas de Bijbel leert, op grond van geloof van de dopeling. (Denk aan de kamerling die vroeg of er iets op tegen was dat hij werd gedoopt. Het antwoord was: 'Als u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd.)

Alleen als een mens gelooft, leeft hij onder het Nieuwe Verbond.
Anders komt men op gegoochel uit als 'inwendige en uitwendige verbondsleden', iets wat je nergens in de Bijbel tegen komt.
Zonder geloof is een doop een totaal lege en loze handeling, al zegt de dominee nog zo dat hij spreekt in naam Van God.

Zo zie je maar weer dat alles met elkaar samenhangt: we begonnen bij 2 of 3 verbonden (en hun betekenis daarvan) en komen weer uit op de doop en de Bijbelse grond daarvoor.

Je schrijft dat de doop 'allemaal te maken heeft met de verbonden.'
Dat is een van mijn redenen op dit topic te openen, omdat de gereformeerde verbondenleer een vreemde constructie is, dat is mij wel duidelijk. (Zie eerdere mails over dit topic)

[elbert]

Dat is dus gewoon een andere manier van zeggen dat men denkt in de lijn van de geslachten. Men denkt dat, omdat ouders geloven (en zelfs dat is helaas niet eens altijd het geval) en onder het Nieuwe Verbond bij Gods gemeente horen, daarom kinderen die worden geboren uit deze ouders ook tot dat Nieuwe Verbond horen. Dat is dus dopen op grond van het geslacht.
Niet, zolas de Bijbel leert, op grond van geloof van de dopeling. (Denk aan de kamerling die vroeg of er iets op tegen was dat hij werd gedoopt. Het antwoord was: 'Als u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd.)

Nee, dat zeg ik allemaal niet. Het feit dat alleen de gelovigen en hun kinderen gedoopt worden, maakt het nog geen doop op basis van de bloedlijn. In principe worden nl. gezinnen gedoopt.
De enige grond voor onze doop is omdat God onze God is: van onszelf en van onze kinderen. Dat is Hij omdat Hijzelf dat zegt en wij geloven dat. De reden waarom kinderen van de gelovigen dus gedoopt worden, is omdat God niet alleen een God van de gelovigen is, maar ook van hun kinderen. Dat komt eenzijdig van Hem vandaan: Hij zegt het en dus is het zo. Daarmee zijn ze nog niet automatisch gered, maar geldt wel dat voor hen alles ter beschikking staat van Hem uit.

Als ik jouw benadering moet volgen, dan is God een God van de gelovigen omdat de gelovige met de mond gelooft. God is dan geen God van kleine kinderen, want die kunnen nog niet praten.
Maar hoe is de gelovige dan tot geloof gekomen? O ja, door God, want hij/zij is uit God geboren. Dus komt alles van God vandaan en was de gelovige al eigendom van Hem voordat die gelovige goed en wel besefte wat er aan de hand was. Welnu, als dat zo is, dan moeten we over de doop van kinderen van de gelovigen niet moeilijk doen, want Hij is hun God krachtens zijn verbondsbelofte.

Zonder geloof is een doop een totaal lege en loze handeling, al zegt de dominee nog zo dat hij spreekt in naam Van God.

Ik las vandaag op de facebook pagina van Reformed Humor het volgende bij hun item over de Semi-Pelagian Narrower Catechism ( ):

32. Q: What is baptism?
A: Baptism is the act whereby, by the performance of something that seems quite silly in front of everyone, I prove that I really, really mean it.

En dat is wat "geloofsdopers" eigenlijk ook zeggen.

Maar nu serieus: er zit meer rijkdom in de doop dan dat. Wat je eigenlijk zegt is dit: "God zwijgt in de doop en om het geen totaal lege en loze handeling te maken, moeten wij wel spreken (geloven)". Daar geloof ik niets van. Als dat zo zou zijn, dan zou de doop pas leeg en loos zijn! Nee, ik geloof wel dat er menselijk spreken bij de doop vereist is (van de dopeling als hij/zij dat kan en anders van degenen die voor de dopeling de stem zijn, zoals de ouders, dus wat dat betreft sta ik niet zo ver van je af), maar de waarde van de doop wordt bepaald door het spreken van God. In Zijn Naam worden we gedoopt. We dompelen onszelf niet in die Naam, maar we worden er als het ware in gelegd, we worden door Hem omgeven. Daarin spreekt Hij tot ons en door Zijn spreken hebben we iets aan de doop, anders niet.

Om ontopic te blijven: wat is nu de relatie met de verbonden?
1. God werkt in de Bijbel alleen door verbonden.
2. God richt dat verbond eenzijdig op.
3. God richt dat verbond op met mensen (gelovigen).
4. God sluit de kinderen van die gelovigen niet uit, maar in.
5. in de gereformeerde theologie worden er 2 of 3 verbonden als "samenvattende verbonden" onderscheiden: het verbond der werken, het verbond der genade en 3-verbonders onderscheiden ook nog het verlossingsverbond

[Boaz]

Elbert schreef:

Nee, dat zeg ik allemaal niet. Het feit dat alleen de gelovigen en hun kinderen gedoopt worden, maakt het nog geen doop op basis van de bloedlijn. In principe worden nl. gezinnen gedoopt.
De enige grond voor onze doop is omdat God onze God is: van onszelf en van onze kinderen. Dat is Hij omdat Hijzelf dat zegt en wij geloven dat. De reden waarom kinderen van de gelovigen dus gedoopt worden, is omdat God niet alleen een God van de gelovigen is, maar ook van hun kinderen. Dat komt eenzijdig van Hem vandaan: Hij zegt het en dus is het zo. Daarmee zijn ze nog niet automatisch gered, maar geldt wel dat voor hen alles ter beschikking staat van Hem uit.

Als alleen kinderen van gelovigen kunnen worden gedoopt, is dit wel degelijk op grond van de bloedlijn. Als je ongelovige buurman op het idee komt zijn kind te laten dopen, zal hij worden geweigerd: hij gelooft niet.

De voorbeelden in de Bijbel waarbij gezinnen worden gedoopt, kan je nauwelijks als richtlijn nemen: daar waren geen babies bij. Lees maar na dat er wordt geschreven over personen die allemaal tot geloof kwamen.

Je schrijft dat God de God is van onszelf en onze kinderen. Prima, maar we hebben het hier over dopen, waar staat dat daarom babies moeten worden gedoopt? Je zegt toch ook niet: Hij is ook de God van onze kinderen, en daarom nemen ze deel aan de Maaltijd des Heren? E is dus blijkbaar meer nodig!

Je schrijft: 'Daarmee zijn ze nog niet automatisch gered, maar geldt wel dat voor hen alles ter beschikking staat van Hem uit.' Prima, maar dat geldt voor iedereen die tot geloof komt. Wat biedt de kinderbesprenkeling dan als meerwaarde?

[Boaz]

Elbert schreef:

Als ik jouw benadering moet volgen, dan is God een God van de gelovigen omdat de gelovige met de mond gelooft. God is dan geen God van kleine kinderen, want die kunnen nog niet praten.
Maar hoe is de gelovige dan tot geloof gekomen? O ja, door God, want hij/zij is uit God geboren. Dus komt alles van God vandaan en was de gelovige al eigendom van Hem voordat die gelovige goed en wel besefte wat er aan de hand was. Welnu, als dat zo is, dan moeten we over de doop van kinderen van de gelovigen niet moeilijk doen, want Hij is hun God krachtens zijn verbondsbelofte.

Nee, ik heb nergens gezegd dat God een God van personen is die met de mond geloven, bij geloof is niet allen de mond, maar ook het hart betrokken.
En zeker, van God is het initiatief uitgegaan: Hij zond Zijn Zoon voordat iemand er ook maar om vroeg.

Over welke verbondsbelofte heb jij het als je zegt dat we niet moeilijk moeten doen over de doop?
Watvoor gedachtensprong maak je hier?
God neemt het initiatief door Zijn Zoon te zenden, maar een mens wordt niet uit God geboren tegen zijn eigen wil in. Dat een mens die in God gelooft dan Zijn kind wordt, wil niet zeggen dat daarom diens kinderen ook meteen maar moeten worden gedoopt! Dat staat nergens in de Bijbel.

De doop symboliseert het afleggen van het oude leven, en opstaan in een nieuw leven met Jezus, die betekenis gaat helemaal verloren bij baby besprenkeling.

[Boaz]

Elbert schreef:

Maar nu serieus: er zit meer rijkdom in de doop dan dat. Wat je eigenlijk zegt is dit: "God zwijgt in de doop en om het geen totaal lege en loze handeling te maken, moeten wij wel spreken (geloven)". Daar geloof ik niets van. Als dat zo zou zijn, dan zou de doop pas leeg en loos zijn! Nee, ik geloof wel dat er menselijk spreken bij de doop vereist is (van de dopeling als hij/zij dat kan en anders van degenen die voor de dopeling de stem zijn, zoals de ouders, dus wat dat betreft sta ik niet zo ver van je af), maar de waarde van de doop wordt bepaald door het spreken van God. In Zijn Naam worden we gedoopt. We dompelen onszelf niet in die Naam, maar we worden er als het ware in gelegd, we worden door Hem omgeven. Daarin spreekt Hij tot ons en door Zijn spreken hebben we iets aan de doop, anders niet.

Nee Elbert, je begrijpt me verkeerd. Ik zeg dat een predikant wel kan zeggen dat hij een baby besprenkelt in de Naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest, maar als de doop niet overeenkomt met wat de Bijbel er over leert, het niets voorstelt. De katholieke kerk heeft ook eeuwenlang over een vagevuur gesproken, maar daarom is het er nog niet. De Bijbel leert het namelijk niet.
Als een doop niet een Bijbelse correcte doop is, is het een lege handeling.

Om ontopic te blijven: wat is nu de relatie met de verbonden?
1. God werkt in de Bijbel alleen door verbonden.
2. God richt dat verbond eenzijdig op.
3. God richt dat verbond op met mensen (gelovigen).
4. God sluit de kinderen van die gelovigen niet uit, maar in.
5. in de gereformeerde theologie worden er 2 of 3 verbonden als "samenvattende verbonden" onderscheiden: het verbond der werken, het verbond der genade en 3-verbonders onderscheiden ook nog het verlossingsverbond

Over 1 t/m 4 valt wel meer te zeggen, maar ik begon dit topic vanwege nr 5.
Via 1a2b3c ben ik hier wat meer over aan de weet gekomen, hoewel ik het allemaal wonderlijke gedachtengangen vind.

Mocht je het topic over de doop willen voortzetten, stel ik voor dat we dat daar doen en niet hier.

[Boaz]

Elbert schreef:

Ik las vandaag op de facebook pagina van Reformed Humor het volgende bij hun item over de Semi-Pelagian Narrower Catechism ( ):

32. Q: What is baptism?
A: Baptism is the act whereby, by the performance of something that seems quite silly in front of everyone, I prove that I really, really mean it.

En dat is wat "geloofsdopers" eigenlijk ook zeggen.

Ik zag dat ik dit in het beantwoorden over het hoofd heb gezien, dus nog even een reactie.

Tja, als deze man meent dat hij daarmee het hele verhaal vertelt, is dat inderdaad erg magertjes.
Het komt er wel bij: God vraagt van ons een keuze. Toen ik mij liet dopen, deed ik dat met mijn hele hart, ik meende het uit de grond van mijn hart, maar wist dat de betekenis wel dieper was dan alleen dat.

Zo hoorde iik pas een cd van Adrian Verbree, de titel was 'Mijn kind, Zijn kind'.
Volgens hem liepen 'geloofsdopers' tegen de moeilijkheid aan dat wanneer hun kind jong stierf, ze geen troost zouden hebben. Daarmee implicerend dat als je je baby laat besprenkelen, je wèl troost zou hebben. Misschien besefte hij het niet, maar hij kent op die manier iets magisch toe aan de doop. Ik vroeg me af wanneer de doop die magie verliest, want uiteindelijk gelooft toch elke ouder dat ook zijn (al dan niet gedoopte kind) tot een persoonlijk, levend geloof moet komen wil hij het eeuwige leven krijgen.

Kortom, zo kom je soms rare uitspraken tegen, die gebracht worden alsof het een waarheid is, maar er valt wel wat op af te dingen.

[elbert]

Als alleen kinderen van gelovigen kunnen worden gedoopt, is dit wel degelijk op grond van de bloedlijn. Als je ongelovige buurman op het idee komt zijn kind te laten dopen, zal hij worden geweigerd: hij gelooft niet.

Dat blijf ik met je oneens. De kinderen van gelovigen worden gedoopt omdat ze tot het lichaam van Christus (de gemeente) behoren en derhalve tot de gelovigen worden gerekend. De ongelovige buurman zal eerst zelf tot de gemeente moeten behoren (en dat kan alleen als hij belijdenis aflegt van het geloof en hij gedoopt wordt) en als hij dat doet, mag hij zijn kinderen ook laten dopen.

De voorbeelden in de Bijbel waarbij gezinnen worden gedoopt, kan je nauwelijks als richtlijn nemen: daar waren geen babies bij. Lees maar na dat er wordt geschreven over personen die allemaal tot geloof kwamen.

Nee, dat staat er bijvoorbeeld wel van Lydia (Hand. 16), maar niet van haar huis(gezin) dat ook gedoopt werd. Het maakt daarbij niet uit of daar kinderen bij waren. Het punt is dat er niet bij stond dat ze geloofden. Hetzelfde geldt voor het huisgezin van Stephanas (1 Kor. 16:1).

Je schrijft dat God de God is van onszelf en onze kinderen. Prima, maar we hebben het hier over dopen, waar staat dat daarom babies moeten worden gedoopt? Je zegt toch ook niet: Hij is ook de God van onze kinderen, en daarom nemen ze deel aan de Maaltijd des Heren? E is dus blijkbaar meer nodig!

Er is een verschil tussen de doop en de Maaltijd des Heeren. De doop is het teken van de inlijving, het avondmaal het teken van de onderhouding. Ergens bij ingelijfd worden is iets passiefs, het eten en drinken tot gedachtenis is actief. Daarom kunnen kinderen niet aan het avondmaal en kunnen ze wel gedoopt worden. De doop is immers ons leven lang geldig, het avondmaal niet. Maar het avondmaal is weldegelijk ook voor de kinderen bedoeld. Maar dan wel op de leeftijd die bij hen past. Voor de doop is echter elke leeftijd prima.

Je schrijft: 'Daarmee zijn ze nog niet automatisch gered, maar geldt wel dat voor hen alles ter beschikking staat van Hem uit.' Prima, maar dat geldt voor iedereen die tot geloof komt. Wat biedt de kinderbesprenkeling dan als meerwaarde?

De doop heeft als meerwaarde dat het het teken is dat men tot de gelovigen gerekend wordt en dus alles voor hen ter beschikking staat van Hem uit. Dat geldt voor kinderen ook: ook voor hen staat de Heilige Geest ter beschikking en daarom worden ze gedoopt. Dat kun je van de kinderen van de ongelovige buurman niet zeggen.

Nee Elbert, je begrijpt me verkeerd. Ik zeg dat een predikant wel kan zeggen dat hij een baby besprenkelt in de Naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest,

Dat zegt geen enkele predikant natuurlijk. Hij zegt ook niet dat hij een kind in water onderdompelt in de Naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest. Hij zegt dat het kind gedoopt wordt in de Naam. We worden ten diepste niet ondergedompeld in water, maar in de Naam van God.

Nee, ik heb nergens gezegd dat God een God van personen is die met de mond geloven, bij geloof is niet allen de mond, maar ook het hart betrokken. Toen ik mij liet dopen, deed ik dat met mijn hele hart, ik meende het uit de grond van mijn hart, maar wist dat de betekenis wel dieper was dan alleen dat.

Klopt, maar je wordt niet gedoopt op grond van je hart, maar er wordt gedoopt na het afleggen van een mondelinge belijdenis. Over je hart kan de christelijke gemeente geen oordeel vellen.

Tja, als deze man meent dat hij daarmee het hele verhaal vertelt, is dat inderdaad erg magertjes.

Misschien is het je ontgaan, maar dit is satire. Overigens zit daar wel een serieuze ondertoon in. Zie bijvoorbeeld hier:

maar een mens wordt niet uit God geboren tegen zijn eigen wil in.

Leg dat eens naast een heleboel (bijv. vraag en antwoord 3 t/m 9) van deze satirische vragen en antwoorden die toch aardig weergeven hoe het semi-pelagianisme in elkaar zit en hoe zich dat verhoudt tot hoe je dit ziet.

Over welke verbondsbelofte heb jij het als je zegt dat we niet moeilijk moeten doen over de doop?

De verbondsbelofte aan Abraham: in u zullen al de volken van de aarde gezegend worden (Gen. 22:18, Gal. 3:8). Volgens Gal. 3:8 is deze verbondsbelofte het Evangelie, dus is dit onverkort geldig. Aangezien dit verbond dus geldig is en de kinderen daarbij ingesloten zijn, geldt dit dus ook voor hen.

God neemt het initiatief door Zijn Zoon te zenden, maar een mens wordt niet uit God geboren tegen zijn eigen wil in. Dat een mens die in God gelooft dan Zijn kind wordt, wil niet zeggen dat daarom diens kinderen ook meteen maar moeten worden gedoopt! Dat staat nergens in de Bijbel.

Ik wil hier 2 dingen over zeggen en dan zijn we ook gelijk ontopic.
In de eerste plaats maak je nu onderscheid tussen de gelovige en zijn kinderen. Een gelovige mag gedoopt worden, maar zijn kinderen niet. Kun je aangeven waar dit staat in de Bijbel? Heel de Bijbel door geldt dat God met gelovigen en hun kinderen omgaat op gelijke voet: wat voor Abraham geldt, geldt ook voor zijn zoontje Izak enzovoorts. Waar in de Bijbel is dit principe overboord gezet?
In de tweede plaats zeg je dat het geloof uitsluitend een daad van de wil en van het verstand is: "kleine baby's kunnen niet geloven en daarom kunnen ze niet gedoopt worden".
Maar het is nog maar de vraag of we het geloof uitsluitend in termen van wil en verstand moeten zien. Kun je iemand dan bijvoorbeeld nog wel een gelovige noemen als iemand dement geworden is en niet meer weet waar hij/zij het over heeft? Of wat als iemand in coma ligt en geen verstand of wil meer heeft? Is zo iemand dan geen gelovige meer? Ik vind van wel. Daarom is het denk ik beter om geloof niet alleen in termen van verstand en wil te zien, maar met name in termen van relatie: relatie met God. Zo kunnen we de kleine zuigeling David als gelovige zien. Hij zegt zelf: "Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af, vanaf de moederschoot bent U mijn God." (Ps. 22:11) Hetzelfde geldt voor Johannes de Doper in de moederschoot en voor nog een aantal andere geloofshelden uit de Bijbel. Want God was hun God, Hij had immers een verbondsrelatie met hen?
Zo geldt het ook voor de kleine kinderen van de gelovigen: God is hun God en Hij gaat een relatie met hen aan, ook al weten ze daar nog niet bewust iets van. Als uitvloeisel van die relatie (waarbij God met Zijn Woord en Geest werkt in ons leven) komen verreweg de meeste christenen tot bewust geloof, want dat is tijdens het opgroeien uiteraard nodig (geen automatisme dus).

Mocht je het topic over de doop willen voortzetten, stel ik voor dat we dat daar doen en niet hier.

Nee hoor, voorlopig vind ik dit weer even voldoende. Ik heb in het topic over de doop aangegeven waarom ik me niet elke keer in deze discussie wil mengen. Maar deze keer vond ik het weer even leuk om te doen.

[Wilsophie]

Hoe zit dat met kinderen die je als baby geadopteerd hebt, of via bepaalde methodieken hebt gekregen.
Want dan is er geen sprake van een bloedlijn. Anders gesteld, in wie zijn zij dan geheiligd?

[Boaz]

Nee, dat staat er bijvoorbeeld wel van Lydia (Hand. 16), maar niet van haar huis(gezin) dat ook gedoopt werd. Het maakt daarbij niet uit of daar kinderen bij waren. Het punt is dat er niet bij stond dat ze geloofden. Hetzelfde geldt voor het huisgezin van Stephanas (1 Kor. 16:1).

Van Lydia wordt betwijfeld of zij getrouwd was, en er met 'haar huis' niet gewoon huisgenoten (bedienden) wordt bedoeld.
Van Stefanas staat duidelijk in 1 Kor. 16:15 dat het hele gezin gelovig was geworden.
Hetzelfde geldt voor het verhaal van de hoofdman Cornelius: Hand 10:44 ' ...viel de Heilige Geest op allen die het Woord hoorden.' en vers 47: ' Kan iemand soms het water weren, zodat deze mensen, die evenals wij de Heilige Geest ontvangen hebben, niet gedoopt zouden worden?' weer heel duidelijk: iemand die gelooft, kan niet geweerd worden. Geloof is dus de voor waarde voor de doop.

Dan de cipier: Hand 16:32 ' En zij sparken het Woord van de Here tot hem en tot allen die in zijn huis waren.'
vers 34 ' ...En hij verheugde zich, dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was.'

[Boaz]

De verbondsbelofte aan Abraham: in u zullen al de volken van de aarde gezegend worden (Gen. 22:18, Gal. 3:8). Volgens Gal. 3:8 is deze verbondsbelofte het Evangelie, dus is dit onverkort geldig. Aangezien dit verbond dus geldig is en de kinderen daarbij ingesloten zijn, geldt dit dus ook voor hen.

Als je niet Joods bent, moet je van dat verbond afblijven.
De zegen komt tot een ieder die gelooft, maar een niet jood blijft een niet Jood en wordt niet in dat verbond opgenomen. Dat verhaal wordt er wel ingeramd he, in refokerken. Wat doet iedereen die pleit op dat verbond nog hier, en gaan ze niet naar Israel?

Het nieuwe verbond staat los van het verbond met Abraham, het vervangt het verbond op de Sinai.
Gelovigen wuit de volkeren worden onder het Nieuwe verbond ingelijfd.

[Boaz]

In de eerste plaats maak je nu onderscheid tussen de gelovige en zijn kinderen. Een gelovige mag gedoopt worden, maar zijn kinderen niet. Kun je aangeven waar dit staat in de Bijbel?

Nee, je moet kijken naar wat de Bijbel leert over wanneer je wel gedoopt mag worden, anders wordt de lijst met 'niet' eindeloos.

Dopen bestond allang voordat Johannes de Doper ermee begon. Men kende onder OT tijden al de proselietendoop: men liet zich besnijden, bracht een offer in de tempel en liet zich dopen. Men werd dan Joods.
Niet vreemd dus dat hierover in Handelingen een hele discussie ontstond of niet Joden besneden moesten worden als ze tot geloof (in de God van Israel) kwamen.
Er werd daar door de apostelen besloten dat dat niet hoefde.

Teksten over wanneer je gedoopt kan worden, zijn deze bijvoorbeeld:
* Hand. 10:47 ' Kan iemand soms het water weren, zodat deze mensen, die evenals wij de Heilige Geest hebben ontvangen, niet gedoopt zouden worden?'
* Hand 8: 37 ' Als u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd.'
* Matt. 28: 19 'Ga dan heen,onderwijs al de volken, doop hen in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest.' (volgorde: onderwijzen - dopen)
* Marc 16:16 'Wie gelooft zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden..'(geloven - dopen)
8 Hand 2: 38 'Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden...'
* 'Johannes doopt wel een doop van bekering..' (dopen & bekering zijn altijd met elkaar verbonden)
* In Titus 3: 5 staat dat 'God naar Zijn ontferming ons gered heeft door het bad der wedergeboorte
( in de doop wordt dus de geestelijke geboorte uitgebeeld.)

[Boaz]

Klopt, maar je wordt niet gedoopt op grond van je hart, maar er wordt gedoopt na het afleggen van een mondelinge belijdenis. Over je hart kan de christelijke gemeente geen oordeel vellen.

Ik kan met mijn mond een heleboel belijden, maar God ziet het hart aan:
Filipus zei tegen de kamerling die vroeg of hij gedoopt mocht worden: Als u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd.

Daarom is de hele handeling bij een baby die nog niets gelooft, een lege handeling.