Het adventisme is de stroming in het Christendom die zich heel erg bezighoudt met de wederkomst, en daar enorme nadruk op legt. Het uitgangspunt is dat die wederkomst heel spoedig zal zijn. En er wordt aan de hand van de Bijbel ook gerekend wanneer dat zal zijn. (En dat heeft tot teleurstelling geleid toen het niet uitkwam.)
Ik denk dat een beweging als Het Zoeklicht ook tot het adventisme gerekend kan worden. En denk natuurlijk aan de zevendedags-adventisten.
De JG is een radicalisering en een rationalisering van het adventisme.
Geradicaliseerd: men staat zéér afwijzend tegenover de maatschappij en de kerk, die gehoereerd heeft met deze wereld.
Gerationaliseerd: Charles Taze Russell heeft zijn New World Society als een commerciële aangelegenheid bestuurd. De beweging maakt gebruik van een zeer feilloze en intensieve propaganda-machine.
Verder citeer ik iets over de stichter van deze sekte uit een boek:
Russel is door middel van het adventisme weer tot de bijbel gekomen en is de Heilige Schrift gaan lezen met de bril van het adventisme op. Eerst tóen boeide dit boek hem. Eerst tóen meende hij de boodschap van dit boek te verstaan.
We leggen hierop sterk de nadruk en we doen dat met opzet.
Russell was van afkomst presbyteriaan. Maar hij brak als opgroeiende jongen reeds met het christelijk geloof omdat hij radikaal de leer van de uitverkiezing en van Gods eeuwige straf verwierp. De angst hiervoor ontvluchtte hij. Maar hij vluchtte niet naar het Woord van Gods genade. Hij vluchtte niet naar de genade die voor zondaren in Christus is geopenbaard.
Wanneer hij dan na een periode van twijfel en ongeloof weer tot de bijbel terugkeert, is dit niet om hier een genadig God te vinden, zoals eens Maarten Luther de Schriften las. Nee, Russell vindt een àndere bijbel. Een bijbel die tegemoet komt aan zijn zucht naar chronologische spekulaties en waarin hij geen dreiging meer hoort van een eeuwige straf.
J. Kamphuis, Signalen uit de kerkgeschiedenis, Groningen 1975, blz. 93
Zelf zou ik het ook weigeren.
