Omega schreef:En bij die open armen ligt dan weer een taak van de HHK, misschien niet altijd even makkelijk, maar wel noodzakelijk.
Maar is het probleem in deze scheuring niet dat men liever elkaars oren dan elkaars voeten wast? En gebeurde het oren wassen maar aan de binnenzijde van dit orgaan, dan luisterden de leidslieden misschien naar elkaar. Ik vrees dat het hier gaat om twee verloren zonen die op zoek zijn naar de Vader, maar tegenover elkaar niet durven/willen erkennen: Ik heb gezondigd, tegen de Hemel en tegen u.
Ten diepste gaat het inderdaad om twee verloren zonen.
Maar als je puur naar de kerkscheiding kijkt, is het dan niet de PKN die voor een andere weg heeft gekozen.
Anders gezegd, moet de PKN terug naar de NHK(thans HHK) en de weg van de hervormde kerk vervolgen, of moeten de PKN en de HHK samenkomen om een nieuwe weg in te slaan.
Ik denk dat wij verder moeten op de hervormd gereformeerde weg zoals wij die altijd gevolgt hebben.
Is die weg dan perfect? nee!
Maar doordat wij in de zonde zijn gevallen kunnen wij niet perfect zijn, het eenige wat wij kunnen doen is in Jesus voetstappen volgen en bidden om Zijn leiding.
Natuurlijk heeft de (hersteld) hervormde kerk daar geen alleen recht op, ook in andere kerken kan dat.
Kan dat dan ook in de PKN??
Ik denk in de plaatselijke PKN gemeentes wel, wat betreft de landelijke PKN kerk, daar kan dit niet.
Echter het lid zijn van de plaatselijk PKN gemeente, houdt ook in dat je lid bent van de landelijke PKN kerk.Daarom (onderandere) konden wij/ik niet mee in deze kerk.
Want de plaatselijke gemeentes hebben zich te voegen naar de landelijke kerk.
Het werd al eerder geschreven, nu lijkt het allemaal nog wel mee te vallen, echter ik vrees voor diegenen die bezwaard zijn meegegeaan.
Hieronder een stukje over het gereformeerd blijven in de PKN geschreven door Dr D de Vos, het is een weerlegging van wat Ds Budding in de brochure Trouw heeft geschreven over het meegaan in de PKN met behoudt van de gereformeerde identiteit.(alleen hoofdstuk 5)
5. Handreiking
Het Hervormde synodemoderamen – niet de synode - heeft bij brief van 15 mei 2003 de zogenoemde handreiking toegestuurd aan de Hervormde gemeenten. Deze handreiking suggereert veel, maar bevindt zich geheel binnen het kader van de kerkorde van de PKN.
We stellen ons eerst de vraag of de PKN kerkorde geldt voor elke PKN-lidmaat. Het moge duidelijk zijn dat de PKN-kerkorde als kerkelijk statuut voor alle lidmaten geldt. Het synodemoderamen stelt in zijn brief van 24 april 2003 aan de Hervormde wijkgemeente Pniël te Zeist (p. 4):
“Men kan geen voorbehoud maken.”
en:
“Straks zal aan alle belijdende leden en ambtsdragers bij hun bevestiging gevraagd worden of zij zich zullen houden aan “de regels, door de kerk aan haar leven en werken gesteld en zich willen stellen onder het opzicht van de kerk”.
Op de vraag of vanuit de hervormd-gereformeerde identiteit ook gerespecteerd dient te worden dat in andere (wijk)gemeenten alternatieve relaties worden gezegend of kinderen aan het avondmaal worden toegelaten schrijft het synodemoderamen (p. 3):
“Hierop kan het antwoord dus alleen maar luiden: ja, dat moeten we respecteren.”
In de PKN kan men ten volle of voluit gereformeerd zijn. Men kan bijzondere verbondenheid hebben of bij uitstek verbonden zijn met de gereformeerde belijdenis.
In zijn brief van 24 april 2003 antwoordt het synodemoderamen op de vraag of wij mogen blijven strijden voor het alleenrecht van de gereformeerde belijdenis van de kerk (p. 4,5):
“Bij de woorden strijden “voor het alleenrecht” zetten wij echter wel een vraagteken. Als dit namelijk zou betekenen dat wij gemeenten, die zich verbonden voelen met een lutherse of oecumenische traditie zouden willen overtuigen van de waarheid van de gereformeerde belijdenis, met uitsluiting van andere waarheden, dan is dat niet in overeenstemming met de geest van de Protestantse Kerk in Nederland.”
In de notitie “Verbonden met het gereformeerd belijden” met begeleidende brief en “handreiking” op 15 mei 2003 door het synodemoderamen verstuurd valt te lezen (p. 4):
“Men kan voluit naar gereformeerde overtuiging leven binnen de verenigde kerk en dat wordt in genoemd advies met tal van voorbeelden geconcretiseerd. Er wordt echter afstand genomen van het begrip “exclusief” als dat anderen buitensluit.”
en:
“De commissie KOA stelde vast dat ‘de uitdrukkingen dat men zich exclusief gebonden acht aan
het gereformeerde belijden en slechts daaraan gehouden wil worden, zich niet verdragen met de grondleggende bepalingen zoals die in art. I van de kerkorde zijn verwoord”.
De zogenoemde handreiking blijft echter geheel binnen het kader van de kerkorde van de PKN en bezit daarom geen enkele toegevoegde waarde. Voor de bezwaarden is de handreiking dus van onwaarde.
De handreiking is te vergelijken met het opzetten van oogkleppen. Men doet net of datgene waarmee men het niet eens is niet bestaat. We kunnen niet ander dan concluderen dat men zichzelf voor de gek houdt door waarde te hechten aan de handreiking.
We merkten al op dat de handreiking niet komt van de synode, maar van het synodemoderamen. De status is dus al niet erg groot. Maar zelfs al zou de synode de handreiking goedkeuren, dan zou dat nog van geen enkele waarde zijn. We moeten in dit verband denken aan de aanpassing van het beheer. Keer op keer werd de vrijwilligheid van de aanpassing beloofd9. Dus niet een enkele, onduidelijke en voor meerderlei uitleg vatbare uitspraak. Neen, in een reeks uitspraken verzekerde de synode steeds weer dat er geen dwang zou zijn.
Het is dan ook schokkend te horen van de synodeadviseur Dr P. van den Heuvel10:
“Een dergelijke belofte is door de synode nooit gegeven”.
En in dit spoor is de synode gegaan en heeft ook de Hervormde gemeente Waarder tot aanpassing van het beheer gedwongen.
De conclusie moge duidelijk zijn: een synodebelofte is van onwaarde; die van het synodemoderamen des te meer.
De zogenoemde handreiking heeft tenslotte niet een plaats in de kerkorde, de ordinanties of de overgangsbepalingen, maar slechts in het beleidsplan van een Hervormde gemeente. Daar staat zij tussen een veelheid aan praktische voornemens in. Verandering is van het ene op het andere moment mogelijk. Ook dit onderstreept de lage status van de handreiking. Het is niet meer dan de dagschotel, gekozen uit het menu van de PKN. De nasmaak zal bitter zijn.
Wie het hele stuk wil moet maar effe PB-en.
