Laat ik me er ook eens mee gaan bemoeien
Om terug te komen op wat Surfer zei:
de verwoording van een geloofsbelijdenis kan niet anders dan plaats-, tijd- (= samen cultuur-) en persoonsgebonden zijn, omdat de perso(o)n(en) die haar opstelt/-stellen altijd op hun manier verwoorden wat ze ervan denken, wat weer bepaalt wordt door hun opvoeding, omgeving, cultuur, karakter, etc.
Verder is het dikwijls een kwestie van accentsverschillen.
Voorbeeld: je kunt zeggen:
"God is barmhartig, maar ook rechtvaardig"
maar ook:
"God is rechtvaardig, maar ook barmhartig"
Dit lijkt een heel klein verschil, maar is wel een duidelijk accentsverschil, waarover mensen kunnen vallen (PS voordat mensen hierop inhoudelijk gaan reageren: dit is een VOORBEELD, het gaat me niet om de inhoud van dit voorbeeld maar om de voorbeeldfunctie).
Dergelijke problemen komen voor mijzelf om de hoek kijken bij de Dordtse Leerregels. Als ik het er in theorie al mee zou zijn, vind ik nog dat er te veel accenten op bepaalde aspecten van de geloofsleer gelegd worden.
Ik denk dat je je echt tot de aller-kernste punten moet beperken, dan zou het op algemene basis aanvaard kunnen worden.
Samengevat: het samenstellen van een belijdenis, uitgebreider dan de Apostolische Geloofsbelijdenis, loopt automatisch spaak
Together, we can. But we won't.
Goodbye.