* Marcus 11:23: "Want voorwaar zeg Ik u, dat, zo wie tot dezen berg zal zeggen: Word opgeheven en in de zee geworpen; en niet zal twijfelen in zijn hart, maar zal geloven, dat hetgeen hij zegt, geschieden zal, het zal hem geworden, zo wat hij zegt."
* Marcus 16:17,18: "En degenen, die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij duivelen uitwerpen; met nieuwe tongen zullen zij spreken. Slangen zullen zij opnemen; en al is het, dat zij iets dodelijks zullen drinken, dat zal hun niet schaden; op kranken zullen zij de handen leggen, en zij zullen gezond worden."
* Mattheüs 17:19,20: "Toen kwamen de discipelen tot Jezus alleen, en zeiden: Waarom hebben wij hem niet kunnen uitwerpen? En Jezus zeide tot hen: Om uws ongeloofs wil; want voorwaar zeg Ik u: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaad, gij zoudt tot dezen berg zeggen: Ga heen van hier derwaarts, en hij zal heengaan; en niets zal u onmogelijk zijn."
Uit deze teksten is duidelijk te concluderen dat iemand met het geringste geloof volgens Jezus al tot grootse daden in staat is. Nu vraag ik me af: wat is daar tegenwoordig nog van terug te vinden? Is het christendom van tegenwoordig (of eigenlijk al meer dan een millennium lang) niet een grote farce? De 'grote kerkvaders' zijn slechts in staat geweest tot gemekker over dogma's, maar ik heb nog nooit over hen gelezen dat ze de tekenen van het geloof vertoonden waar Jezus het over had.
elbert schreef:Collateral schreef:elbert schreef:Collateral schreef:Heel bijzonder is ook een gezegde van Jezus (Marcus 11:23): "Want voorwaar zeg Ik u, dat, zo wie tot dezen berg zal zeggen: Word opgeheven en in de zee geworpen; en niet zal twijfelen in zijn hart, maar zal geloven, dat hetgeen hij zegt, geschieden zal, het zal hem geworden, zo wat hij zegt." Misschien ga ik ooit nog geloven dat Jezus lichamelijk opgevaren is ten hemel, maar waarschijnlijk niet voordat ik een christen met succes bergen heb zien commanderen...
Dit vers is volgens mij het uitgangspunt van de stelling van Calvijn dat waar het vuur van het geloof is, meestal ook de rook van de twijfel is. Dus er is geen christen die naast het geloof ook helaas geen twijfel kent.
De stelling van Calvijn loochent dan wel precies wat Jezus zegt. Geloven (zoals Jezus het bedoelt) is namelijk precies het omgekeerde van twijfelen. Dit kun je zien in Romeinen 14:23 en Jakobus 1:6. En Mattheüs 17:19,20 lijkt me ook duidelijk:
"Toen kwamen de discipelen tot Jezus alleen, en zeiden: Waarom hebben wij hem niet kunnen uitwerpen? En Jezus zeide tot hen: Om uws ongeloofs wil; want voorwaar zeg Ik u: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaad, gij zoudt tot dezen berg zeggen: Ga heen van hier derwaarts, en hij zal heengaan; en niets zal u onmogelijk zijn."
Calvijn kan het mooi brengen, maar zijn geloof is dus niet groter dan een mosterdzaad. En zo ook het geloof van iedere christen die geen bergen kan commanderen. Mocht je toch van vuur en rook willen spreken, dan zou ik het christendom zien als een smeulend hoopje dat niet eens zichtbaar is door de mist van rook eromheen.
Ik denk dat je zowel mij als Calvijn verkeerd begrijpt..
Calvijn zit geen twijfel te promoten, maar geeft slechts een beschrijving van wat er vaak te vinden is. Een analyse dus.
Een beklagenswaardige analyse dus. Zoals ik hierboven al zeg: geloven (zoals Jezus het bedoelt) is precies het omgekeerde van twijfelen. Of hij zou moeten bekennen dat zijn eigen geloof onbeduidender is dan een mosterdzaadje en dat hij niets heeft begrepen van Jezus' woorden. Maar ik heb niet het idee dat hij dat er ook bij gezegd heeft.
Dat dat niet zo positief uitvalt voor veel christenen is ook waar.
Dat is nogal een understatement. Heb je überhaupt een voorbeeld van een christen die wèl een geloof had/heeft als een mosterdzaadje?
Collateral schreef:Dus zo bijzonder is deze tekst niet. Maar nog afgezien daarvan: de apostelen hebben dingen gedaan die het equivalent zijn van het verplaatsen van bergen of zelfs nog meer dan dat: zieken genezen, doden opwekken, enz. De vraag is of je de getuigenissen aangaande deze apostelen gelooft of niet. Volgens Joh. 12:37 is een wonder blijkbaar geen garantie dat je gaat geloven, dus waarom zou je dat als voorwaarde stellen?
Ik denk dat dergelijke wonderen mij wel degelijk zouden overtuigen. Ik kan me best voorstellen dat de gemiddelde Jood in die tijd niet zo in Jezus geloofde, maar het is nu eenmaal een gegeven dat een profeet vaak gehaat wordt in zijn eigen land.
Zalig zijn zij, die niet gezien hebben en toch geloven.
Als je een sterk geloof hebt, dan kun je ook zonder wonderen, nietwaar? Maar goed, in de Bijbel worden ze soms gebruikt om sommige mensen (bijv. Thomas) te overtuigen. En om deze post weer ontopic te krijgen: Thomas riep daarna uit: "Mijn Heere en Mijn God", wat aangeeft dat Jezus God is. En aan de andere kant zijn er mensen die door geen enkel wonder overtuigd worden.
Het gaat er mij niet om dat ik door een wonder overtuigd zou worden van Jezus' godheid of iets dergelijks. Waar het me wel om gaat is de geloofwaardigheid van het christendom. Het christendom zou pas geloofwaardig zijn als de door mij genoemde teksten vervuld zouden worden door christenen. En dat lijkt me niet bepaald het geval.
