mag een christen voorbehoedsmiddelen gebruiken?

[Mariekje88]

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.

Ik weet mensen die zijn tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen, ze heeft niet iets waar door het medisch onverantwoord is.. op haar 50e was ze zwanger van het.. 20e kind..

cool

20 lijkt me een btje veel. maar een groot gezin lijkt wel ontzettend gaaf! stuk of 10 lijkt me helemaal goud!!

jij op je 50e..

Opzich idd is groot gezin echt leuk lijkt me ook, alleen zou ik 5 of 6 al fijn vinden, 10 lijkt me ook nog ehm.. best zwaar in zn geheel

Maar ben t ook met Jannoek eens

*haal dit stukje bij nader inzien maar weg*

[knufgup]

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.

Ik weet mensen die zijn tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen, ze heeft niet iets waar door het medisch onverantwoord is.. op haar 50e was ze zwanger van het.. 20e kind..

cool

20 lijkt me een btje veel. maar een groot gezin lijkt wel ontzettend gaaf! stuk of 10 lijkt me helemaal goud!!

jij op je 50e..

Opzich idd is groot gezin echt leuk lijkt me ook, alleen zou ik 5 of 6 al fijn vinden, 10 lijkt me ook nog ehm.. best zwaar in zn geheel

Maar ben t ook met Jannoek eens

*haal dit stukje bij nader inzien maar weg*

zeker druk en zwaar. Maar je moet je kruis toch ook vrolijk dragen?
ach, wat is er mis met op je 50e kinderen krijgen? het gebeurt niet zo vaak. maar als het een keer gebeurd, so what??

[Lalage]

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.

Ik weet mensen die zijn tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen, ze heeft niet iets waar door het medisch onverantwoord is.. op haar 50e was ze zwanger van het.. 20e kind..

cool

20 lijkt me een btje veel. maar een groot gezin lijkt wel ontzettend gaaf! stuk of 10 lijkt me helemaal goud!!

jij op je 50e..

Opzich idd is groot gezin echt leuk lijkt me ook, alleen zou ik 5 of 6 al fijn vinden, 10 lijkt me ook nog ehm.. best zwaar in zn geheel

Maar ben t ook met Jannoek eens

*haal dit stukje bij nader inzien maar weg*

zeker druk en zwaar. Maar je moet je kruis toch ook vrolijk dragen?
ach, wat is er mis met op je 50e kinderen krijgen? het gebeurt niet zo vaak. maar als het een keer gebeurd, so what??

Op je 50ste ben je al bijna in de oma-leeftijd en heb je niet zoveel energie meer om kinderen op te voeden als wanneer je 25 bent, tenminste, dat zegt men

[Mariekje88]

Die vrouw is ook al ruim oma
Daarbij is dr wel wat verhoogd risico, en denk es aan dat kind, als t kind 15 is dan ben jij 65!

Over die energie, mijn ouders hadden eerst al zoiets van oeh.. hoe moet dat? toen mn ma van mij in verwachting was (mijn ma was 40)

[joepie]

Ik ben in mijn 50ste levensjaar, en ik denk inderdaad dat het niet zo goed is om dan nog kinderen te krijgen.
Je bent inderdaad niet meer zo flexibel.
Er komen allerlei klachten van het ouder worden.
Als je kind in de pubertijd zit ben jij 65.
Heb je daar helemaal geen zin meer in
Als je ergens heen gaat , vraagt iedereen of je met je opa en oma op stap bent.
Ik zou er in ieder geval niet meer aan moeten denken.
Terwijl ik hier vier dagen van de week kinderen over de vloer heb, omdat ik oppasmoeder ben.
Maar ik ben ook al oma van een schitterende kleinzoon.
Nee, ik denk dat je inderdaad niet op je 50ste nog kinderen zou moeten krijgen. Maar dat heb je niet altijd voor het zeggen.
Mijn eigen schoonmoeder kreeg op haar 50ste nog een dochter.
Dus wat dat betrefd spreek ik uit ervaring hoe het voor dat kind kan zijn.
En ook zij vond het verre van ideaal.
Maar ja, als het zo is dan is het zo.

En ik moet ook zeggen dat ik 20 kinderen ruim te veel vind.
Wie voed wie dan eigenlijk op?
Als ouders heb je van God de taak gekregen om je kinderen op te voeden, maar hoe kun je dat bij alle 20 doen?
Dat lijkt me onmogelijk. Om bij allemaal in de gaten te hebben hoe het ermee is. Om voldoende voelhorens te hebben om dingen in te schatten.
Om ook tijd over te houden om rustig met ze te kunnen praten, spelletjes te doen, voor te lezen, noem maar op.
Je bent volgens mij alleen maar sloof van je gezin.
Bedenk maar eens wat een boodschappen er in huis moeten komen.
De hoeveelheid was!!!!!!!!!!! Strijk!!

Trouwens, in de Bijbel is er niemand die zoveel kinderen heeft gekregen.
Dus ik vraag me ook af of het wel Bijbels verantwoordt is.
Om zo met je vrouw om te gaan b.v.

[Mariekje88]

Ze is er zelf ook nog altijd bij or..

T is wel over 30 jaar uitgespreid, een deel van de kinderen is ook al weer getrouwd (wel handig, je kan je kindjes bij oma afleveren, want die heeft er toch nog een paar thuis) Dus dat scheelt al weer zeg 7 kinderen. Maar ehm.. kinderen kunnen wel iets doen in huis opzich vind k

(K zat bij een jongen in de klas die ook best oude ouders heeft (ze zien dr ook nog es ouder uit..). Na een kamp werd iedereen opgehaald 'ik word door mn pa en ma opgehaald!' 'ja, ik ook', wat zegt hij, 'oh, ik word door mn opa en oma opgehaald')

[Marnix]

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.

Ik weet mensen die zijn tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen, ze heeft niet iets waar door het medisch onverantwoord is.. op haar 50e was ze zwanger van het.. 20e kind..

cool

20 lijkt me een btje veel. maar een groot gezin lijkt wel ontzettend gaaf! stuk of 10 lijkt me helemaal goud!!

ík weet gewoon dat ik dat niet aan zou kunnen...
enneuh, khoop eerst maar dat ik uberhaupt wel vruchtbaar ben...
mn ouders zijn beide ook gek op kinderen. Maar natuurlijk is het niet gegaan. niet bij mij, en niet bij mn zusje. Dan ben je heel blij met twee kids, dat kan ik je verzekeren!

@knufgup: Het is megadruk en vermoeiend. En kost klauwen vol met geld Om nog maar niet te spreken over het feit dat je 10x9 maanden zwanger bent dan. Maar als je dat er voor over hebt, ik hou je niet tegen.

[Loezje]

Dus omdat andere mensen ze wel graag willen hebben en niet kunnen krijgen moet je maar doorgaan? Om hun geen verdriet te doen mag je er niet over praten?
Lijkt me niet.

(...)

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.
Je bent aan elkaar gegeven ook voor die dingen.
Dus hoe denk jij het dan op te lossen.

Deze is wat kort door de bocht... Je hoort mij nergens zeggen dat je er niet over màg praten; het gaat mij juist om het gemak waamee hier wordt gepraat over het 'plannen' van een gezin, het menselijk ingrijpen in een natuurlijk proces. Het ligt wel een beetje aan de manier waarop je erover praat; in het 'je kunt het zelf regelen' mis ik soms wel een beetje het ontzag voor de wonderen van God.

Hoeveel kinderen ik 'geoorloofd' vind? Dat is niet aan mij om dat te bepalen... zoveel als God je er geeft. Zoveel als God vindt dat je aankan en wat goed voor je is. In het ene gezin kan dat één kind zijn, in het andere zeven, in het derde zeventien. En sommige mensen blijven kinderloos... En moeten wij dan maar bepalen dat we er 'even' niet eentje bij willen hebben? Er komt niet één kind te veel op de wereld... er komt er niet één te vroeg op de wereld.

Naast me woont een heel groot gezin (nee, het zijn er net geen 20); natuurlijk is er dan minder tijd per kind voor een spelletje, hulp bij het huiswerk, etc. Maar dat wil niet zeggen dat de kwaliteit van de opvoeding daarom minder is! Regelmatig zie ik ook in mijn omgeving dat mensen met een groot gezin het er qua opvoeding beter afbrengen dan mensen met een heel klein gezin. Mijn buurvrouw heeft wèl in de gaten wat er bij ieder kind speelt. Je staat er versteld van hoeveel ze weet van haar zoons en dochters; alsof ze er maar twee heeft waar ze de hele dag mee bezig is! Wij vergeten zo makkelijk dat God niet voor niets aan déze vrouw zoveel kinderen heeft gegeven: zij kan het aan, een ander zou misschien bij de helft van de kinderschaar het al niet meer zien zitten. En die laatste moeder, die kríjgt er ook niet meer.

Hier is ook een gezin dat bij het vierde kindje te horen heeft gekregen dat ze niet meer kinderen mochten krijgen. Groot verdriet. En tóch kwam er tegen alle verwachtingen in nog een vijfde kindje, kerngezond. Daarna zijn er nóg een vijf kinderen gekomen; allemaal gezond en ook de moeder heeft hier geen 'schade' van geleden. Artsen stonden steeds voor een raadsel. Ik zie dit zelf als een groot wonder (hoewel ieder kind natuurlijk een wonder is); die ouders kun je geen onvoorzichtigheid verwijten, die kinderen moesten er gewoon komen.

Joepie schrijft dat er toch een grens moet zijn... Die grens is er toch bij iedere vrouw? Zo tussen het 40ste en 50ste levensjaar wordt het 'technisch' onmogelijk om nog langs natuurlijke weg kinderen te krijgen. Ook dit is één van de wonderen van de schepping: op je 65ste nog een kindje zou bij veel vrouwen ècht problematisch worden.

[André]

Loezje, ergens mis ik iets in je betoog.
God heeft de mens naar Zijn gelijkenis geschapen en heeft hem de opdracht gegeven om de aarde te beheren.
Natuurlijk is een kind krijgen een wonder, maar het is ook een wonder dat God je middelen geeft om een gezin te "beheren"
Kort door de bocht......ik vind dus dat je de eigenverantwoording van de mens aan de kant gooit.

[Marnix]

Ik ben in mijn 50ste levensjaar, en ik denk inderdaad dat het niet zo geod is om dan nog kinderen te krijgen.
Je bent inderdaad niet meer zo flexibel.
Er komen allerlei klachten van het ouder worden.
Als je kind in de pubertijd zit ben jij 65.
Heb je daar helemaal geen zin meer in
Als je ergens heen gaat , vraagt iedereen of je met je opa en oma op stap bent.
Ik zou er in ieder geval niet meer aan moeten denken.
Terwijl ik hier vier dagen van de week kinderen over de vloer heb, omdat ik oppasmoeder ben.
Maar ik ben ook al oma van een schitterende kleinzoon.
Nee, ik denk dat je inderdaad niet op je 50ste nog kinderen zou moeten krijgen. Maar dat heb je niet altijd voor het zeggen.
Mijn eigen schoonmoeder kreeg op haar 50ste nog een dochter.
Dus wat dat betrefd spreek ik uit ervaring hoe het voor dat kind kan zijn.
En ook zij vond het verre van ideaal.
Maar ja, als het zo is dan is het zo.

En ik moet ook zeggen dat ik 20 kinderen ruim te veel vind.
Wie voed wie dan eigenlijk op?
Als ouders heb je van God de taak gekregen om je kinderen op te voeden, maar hoe kun je dat bij alle 20 doen?
Dat lijkt me onmogelijk. Om bij allemaal in de gaten te hebben hoe het ermee is. Om voldoende voelhorens te hebben om dingen in te schatten.
Om ook tijd over te houden om rustig met ze te kunnen praten, spelletjes te doen, voor te lezen, noem maar op.
Je bent volgens mij alleen maar sloof van je gezin.
Bedenk maar eens wat een boodschappen er in huis moeten komen.
De hoeveelheid was!!!!!!!!!!! Strijk!!

Trouwens, in de Bijbel is er niemand die zoveel kinderen heeft gekregen.
Dus ik vraag me ook af of het wel Bijbels verantwoordt is.
Om zo met je vrouw om te gaan b.v.

20 kinderen.... weet je wel hoeveel computers je dan nodig hebt om ze te vermaken

Overigens, er is wel iemand in de bijbel. Job. Hij had 7 zonen en 3 dochters voordat hij in de puree kwam. Na afloop kreeg hij opnieuw 7 zonen en 3 dochters. In totaal maakt dat 20 kinderen

[joepie]

Maar was dat ook bij èèn vrouw?
Dat mannen in die tijd zo veel kinderen kregen, is niet zo moeilijk.
Maar kregen ze die bij dezelfde vrouw?
Dat is nog maar de vraag.

[Memmem]

Maar was dat ook bij èèn vrouw?
Dat mannen in die tijd zo veel kinderen kregen, is niet zo moeilijk.
Maar kregen ze die bij dezelfde vrouw?
Dat is nog maar de vraag.

Job had maar 1 vrouw,maar deze vrouw is, voor zover ik weet, de enige in de bijbel met zoveel kinderen. Lea had 7 kinderen en dat was vrij veel. Ook in bijbelse tijden hadden ze al een voorbehoedsmiddel. Namelijk de borstvoeding. En ook toen waren ze niet dom en wisten ze minstens net zoveel over onthouding.

[joepie]

Maar was dat ook bij èèn vrouw?
Dat mannen in die tijd zo veel kinderen kregen, is niet zo moeilijk.
Maar kregen ze die bij dezelfde vrouw?
Dat is nog maar de vraag.

Job had maar 1 vrouw,maar deze vrouw is, voor zover ik weet, de enige in de bijbel met zoveel kinderen. Lea had 7 kinderen en dat was vrij veel. Ook in bijbelse tijden hadden ze al een voorbehoedsmiddel. Namelijk de borstvoeding. En ook toen waren ze niet dom en wisten ze minstens net zoveel over onthouding.

Ik weet niet hoe je daar zo stellig over bent, want dat staat volgens mij niet in de Bijbel.
Er wordt in het hele boek Job zelfs bijna niet over de vrouw gesproken.
Dus ik vraag het me af of dat wel bij 1 vrouw was.
Lijkt me vrij onduidelijk.

En dat borstvoeding een voorbehoedsmiddel was, ging voor de meeste vrouwen op. Maar ik zou daar tegenwordig maar niet op vertrouwen.
Want dan kun je wel eens "bedrogen" uit komen.
Ook als je niet menstrueerd terwijl tijdens je borstvoedingsperiode, dan nog kun je wel een eisprong hebben.
Hier in de kerk is stel wat dus 11 maanden na de eerste een kind kreeg, terwijl ze nog bostvoeding gaf en er pas achter kwam toen ze al 7 maanden zwanger was.

[Happy One]

Ik denk dat je voorbehoedsmiddelen (en dan bedoel ik dus ècht als middel om niet zwanger te worden) alleen mag gebruiken als het medisch niet meer verantwoord is om (meer) kinderen te krijgen. Al het overige is onnodig menselijk ingrijpen in een natuurlijk proces. Het 'Komt, laat ons mensen maken' is met het ten tonele verschijnen van voorbehoedsmiddelen wel in een beetje ander daglicht komen te staan; wij willen zo graag zelf bepalen wat goed voor ons is. Eérst school, éérst carrière, eerst een passende woning... éérst... waarom de wensen van de mens op de eerste plaats? Waarom zou God niet veel beter kunnen bepalen wat goed voor ons is?

Waarom gaan mensen die tegen geboortebeperking zijn er bijna altijd vanuit dat wanneer mensen geen kinderen willen, dit altijd is uit min of meer egoïstische overwegingen? (Waarbij het overigens ook nog maar de vraag is of het egoïsme van de één meer tot zonde is dan het egoïsme van de ander: als je niet van kinderen houdt en je wilt daarom geen kinderen is het slecht; als je wel van kinderen houdt en je wilt daarom veel kinderen is het plotseling enorm goed. Terwijl beide standpunten me behoorlijk hedonistisch voorkomen..)
Je kunt bijvoorbeeld ook denken dat het verstandiger is om geen kinderen te krijgen omdat je psychisch labiel bent (geen gezonde omgeving voor (jonge) kinderen), omdat je de verantwoordelijkheid niet aandurft; omdat de overbevolking een enorm hoge druk op Gods schepping is; omdat je ervan overtuigd bent dat je kinderen in zo'n verrotte wereld weinig of geen geluk zullen kennen. Natuurlijk kunnen deze argumenten misbruikt worden, maar er bestaat ook nog zoiets als oprechtheid in dezen.

Goede reactie .

Persoonlijk vind ik ook dat veel te makkelijk de scheppingsorde uit Genesis erbij gehaald wordt om het krijgen van veel kinderen als goed te zien, alsof dat zo maar over te brengen is op de huidige tijd met 6 miljard mensen .
En je hebt wel degelijk een punt met het noemen van het kennen van weinig geluk. Nog iets, en dat is waar Lance lambert (een Messias belijdende Jood) over schrijft: ‘ Onze Heere zei, niet een keer maar steeds opnieuw: Wee de zwangeren en de zogenden in die dagen. Dit zijn geen dingen die we zomaar aan de kant kunnen schuiven. Veel christelijke gezinnen beginnen nu al de druk van buiten te voelen op school, en beginnen de duivelse macht te ervaren bij het groot brengen van kinderen in een goddeloze omgeving. Dat zal niet minder worden. Het zal erger worden. '
Die dagen, dat slaat op de laatste fase van de eindtijd, maar het begin lijkt er al te zijn. De verleiding is enorm, de macht van de satan is gigantisch 'wetende dat hij nog maar weinig tijd heeft'.
Of is er niemand die dit herkent en om zich heen ziet gebeuren?

Zodoende denk ik dat de deze argumenten voluit serieus genoemd mogen worden (ook de argumenten van Windekind hier boven), zeker door getrouwde stellen.

[joepie]

Dus omdat andere mensen ze wel graag willen hebben en niet kunnen krijgen moet je maar doorgaan? Om hun geen verdriet te doen mag je er niet over praten?
Lijkt me niet.

(...)

Maar hoeveel kinderen zou jij dan eigenlijk wel geoorloofd vinden?
En vanaf welke leeftijd vind je dat een man en vrouw wel mogen zeggen: nu niet meer?
Er zal toch altijd een grens zijn.
En om dan te zeggen vanaf die tijd hebben we maar geen gemeenschap meer lijkt me geen optie.
Je bent aan elkaar gegeven ook voor die dingen.
Dus hoe denk jij het dan op te lossen.

Deze is wat kort door de bocht... Je hoort mij nergens zeggen dat je er niet over màg praten; het gaat mij juist om het gemak waamee hier wordt gepraat over het 'plannen' van een gezin, het menselijk ingrijpen in een natuurlijk proces. Het ligt wel een beetje aan de manier waarop je erover praat; in het 'je kunt het zelf regelen' mis ik soms wel een beetje het ontzag voor de wonderen van God.

Hoeveel kinderen ik 'geoorloofd' vind? Dat is niet aan mij om dat te bepalen... zoveel als God je er geeft. Zoveel als God vindt dat je aankan en wat goed voor je is. In het ene gezin kan dat één kind zijn, in het andere zeven, in het derde zeventien. En sommige mensen blijven kinderloos... En moeten wij dan maar bepalen dat we er 'even' niet eentje bij willen hebben? Er komt niet één kind te veel op de wereld... er komt er niet één te vroeg op de wereld.

Naast me woont een heel groot gezin (nee, het zijn er net geen 20); natuurlijk is er dan minder tijd per kind voor een spelletje, hulp bij het huiswerk, etc. Maar dat wil niet zeggen dat de kwaliteit van de opvoeding daarom minder is! Regelmatig zie ik ook in mijn omgeving dat mensen met een groot gezin het er qua opvoeding beter afbrengen dan mensen met een heel klein gezin. Mijn buurvrouw heeft wèl in de gaten wat er bij ieder kind speelt. Je staat er versteld van hoeveel ze weet van haar zoons en dochters; alsof ze er maar twee heeft waar ze de hele dag mee bezig is! Wij vergeten zo makkelijk dat God niet voor niets aan déze vrouw zoveel kinderen heeft gegeven: zij kan het aan, een ander zou misschien bij de helft van de kinderschaar het al niet meer zien zitten. En die laatste moeder, die kríjgt er ook niet meer.

Hier is ook een gezin dat bij het vierde kindje te horen heeft gekregen dat ze niet meer kinderen mochten krijgen. Groot verdriet. En tóch kwam er tegen alle verwachtingen in nog een vijfde kindje, kerngezond. Daarna zijn er nóg een vijf kinderen gekomen; allemaal gezond en ook de moeder heeft hier geen 'schade' van geleden. Artsen stonden steeds voor een raadsel. Ik zie dit zelf als een groot wonder (hoewel ieder kind natuurlijk een wonder is); die ouders kun je geen onvoorzichtigheid verwijten, die kinderen moesten er gewoon komen.

Joepie schrijft dat er toch een grens moet zijn... Die grens is er toch bij iedere vrouw? Zo tussen het 40ste en 50ste levensjaar wordt het 'technisch' onmogelijk om nog langs natuurlijke weg kinderen te krijgen. Ook dit is één van de wonderen van de schepping: op je 65ste nog een kindje zou bij veel vrouwen ècht problematisch worden.

Je zegt: zoveel kinderen als God geeft.
Maar ergens zal er toch iets gedaan moeten worden om te zorgen dat er geen meer komen. Of dat nu bij het gezin met dat ene kind is of met die twintig. Ook die hebben niet altijd maar gemeenschap gehad, maar ook op een bepaalde manier gepland.
En als je toch niet van plan bent om advies van artsen op te volgen waarom ga je dan naar een arts? Zoals jij een voorbeeld gaf van een vrouw die na haar vierde eigenlijk niet meer zwanger had mogen worden maar toch werd, vind ik dus typisch een voorbeeld van onverantwoordelijkheid.
Het ging hier toevallig goed, maar dat hebben ze dan niet aan zichzelf te danken. Daarin is God goed geweest.
Maar voor hetzelfde geld ( en dat zal in de meeste gevallen zo zijn) is een advies van een arts niet voor niets, en waren er wel problemen gekomen.

En denkend dat je op een natuurlijke manier tussen 20ste en 50ste niet meer zwanger wordt is altijd nog tien jaar waarin het wel kan.
Daarbij zijn vrouwen nog na hun 50ste vruchtbaar. Ook als er al geen menstruatie meer is, of in veel gevallen, menstruaren vrouwen ook nog na hun 50ste. Dat heeft dan weer te maken met ons westerseetpatroon denken de artsen. Dus tegenwordig zijn vrouwen veel langer vruchtbaar dan vroeger.
En ook in die tijd zul je iets aan geboorteregeling moeten doen als je niet zwanger wilt worden.

Dus dan blijft nog steeds de vraag: wat dan?
Maar gewoon doorgaan met gemeenschap hebben en maar zien wat er van komt, of ga je dan verantwoord met elkaar om en zorg je er op een bepaalde manier voor dat je niet zwanger kunt worden.

Want ook met je ontzag voor de wonderen van God; die wondertjes hebben wel opvoeding nodig en kunnen soms knap lastig zijn. Want ze worden nu eenmaal allemaal in zonde ontvangen en geboren.
Ook als Christen is het goed om met je beide benen op de grond te staan en dingen soms gewoon nuchter te bekijken.
Daarmee is er niemand die hier vind dat kinderen geen gave van God is, ook als ze aan geboorteregeling doen.
Maar het is wel zo fijn als elk kind wat God geeft een gewenst kind is.
Daarin geeft Hij ons de verantwoordelijkheid.