Het is een mooi moment om met jullie de volgende gedachte te delen:
Er is een nieuwe paus, de hele wereld, inclusief de reformatorische, heeft van nabij de oude rituelen van de successie van het Petrus-ambt kunnen meemaken. Verder begint links en rechts langzamerhand de bewustwording te groeien, dat het protestantisme een aantal zeer in het oog lopende nadelen heeft:
- de enorme verdeeldheid, die het gevolg is van de vrijheid om zelf, in eigen verantwoordelijkheid, de Bijbel en de leer van de kerk uit te leggen, met vorbijgaan aan de eeuwenlange traditie van de kerk (men mag selectief winkelen in de historie en op basis daarvan een eigen kerkje stichten...gevolg: eindeloze verdeeldheid en geen gezaghebbend spreken, dat die verdeelheid in kan dammen)
- de sterke vervlakking en modernisering van het geloof. Zo sterk, dat het protestantisme gedoemd is om te verdwijnen. De kleine groepen pietistische protestanten wegen niet op tegen dit wereldwijde verschijnsel van leegloop en relevantie-verlies van het protestantisme
- Het geheel terzijde schuiven van de liturgische setting, waarbinnen het heilige vorm kan krijgen (het mysterie). dat was er nog wel in de tabernakel- en tempeldienst (waar de eerste christenen ook nog kwamen), het was er bij de bisschoppen als Amrosius en Augustinus, het is er gedurende de hele Middeleeuwen geweest, maar met de Reformatie hadden we het niet meer nodig. Het geheim was onthuld en ontsluierd. Alles was duidelijk dus: alleen het Woord, alleen de Schrift, alleen de Genade en geen Geest meer (op enkele bevindelijke groepen na), geen Traditie meer, geen Natuur mee (het element van de Schepping kreeg minder theologische lading: de schepping was immers verdorven, het aardrijk vervloekt). Daarmee staat dit scherpe beeld echter tegenover Jodenom en de grote christelijke traditie (RKK, orthodoxie).
Nu dan mijn gedachte (als protestant):
Ik vond alle gebeurtenissen rond het Vaticaan van de laatste tijd eigenlijk heel indrukwekkend:
- de broze, moedige en onverzettelijke laatste maanden, weken en dagen van JPII
- de oprechte emotie, het medeleven, het verdriet rond het sterven van de paus. Het zich kunnen herkennen in de volharding, de betekenisn van het lijden, het geloof dat er na het lijden de heerlijkheid is, de ongebroken hoop en de vreugde om het ingaan in de hemel van deze bisschop. Ik vond het heel aangrijpend.
- de goede wereldwijde communicatie van de paus en de kerk met de gelovigen, maar ook met de wereld
- de prachtige, eeuwenoude gebruiken en missen, die we konden meebeleven.
- de aanhankelijkheid en oprechte betrokkenheid van miljoenen mensen bij de begrafenis
- de soberheid van het leven van JPII, die in zijn testament en wijze van begraven aan het licht kwam.
- de kracht van de RK uitvaart, met de litanie van de heiligen (ora pro eo)
- de fascinatie voor de opvolging van de paus (de hele dag een schoorsteentje op CNN !!!)
- de oprechte blijdschap en toegankelijkheid van de nieuwe paus.
- de enorme en massale omslag in die grote hoeveelheid van miljoenen gelovigen: habemus papam! Het gaat door, we zijn geen wezen, er is weer leven, weer hoop. Een opluchting, die duidelijk over kwam.
- de milde en indrukwekkende wijze waarop de nieuwe paus aan zijn ambt begonnen is
- de enorme impact die deze christelijke traditie overal ter wereld op christelijke en niet-christelijke culturen, ouderen en vooral jongeren heeft.
enz. enz.
Om het maar eerlijk op te biechten: ik was erg onder de indruk, ondanks mijn rationele bezwaren, bedenkingen en mijn protestantse inborst. Ik weet, dat je bovenstaande elementen stuk voor stuk ook heel negatief kunt uitleggen. Maar bij mij gebeurde dat niet: ik werd er aangenaam door getroffen.
Zijn er vele wegen die naar Rome leiden? Zullen protestantse kerkjes uiteindelijk zozeer verkruimelen, dat vele eenzame protestanten weer onder de vleugels van de moederkerk geloof, hoop en troost zoeken?
Ik kan het me voorstellen, na wat ik beleefd heb.
try
). Dat is de roeping van de gereformeerde gezindte en ze heeft zichzelf de vraag te stellen of ze dat altijd op de juiste wijze doet.